หน้าส่วนตัว
ฤดูฝนเพิ่งจะโบกมืออำลาผืนดินนี้ไป
ท้องฟ้าเริ่มแจ่มใส
อากาศเริ่มแห้ง ลมหนาวพัดวูบหวิววเข้ามาแทนที่
ใบไม้ปลิดปลิวร่วงหล่นตามแรงลม ความหนาวเย็นกำลังก้าวเข้ามาเยือน
ในเช้าวันหนึ่งที่เพิ่งย่างเข้าความหนาวเย็นได้เพียงแค่ ไม่กี่วัน
เด็กๆแถวละแวกบ้านฉันต่างก็พากันอวดเสื้อผ้าชุดกันหนาวตัวใหม่ของพวกเขา
เสื้อกันหนาวหลากหลายสีสรร สดใส ดูแล้วเพลินตา
พวกเราผู้ใหญ่ต่างพากันนั่งอมยิ้มกับท่าทีของพวกเขาเหล่านั้น
เด็กๆเหมือนคนที่ได้ของเล่นชิ้นใหม่ ที่ต่างพากันโอ้อวดว่าของตัวเองสวยกว่าใครๆ
พูดถึงลมหนาว ทำให้คิดถึงเสื้อกันหนาวของแต่ละคน
ที่เดี๋ยวนี้มีหลากหลายแบบ
หลายลาย หลากหลายสีสรรให้เลือกซื้อ
แต่ตัวฉันเองไม่เคยได้ซื้อเสื้อกันหนาวบ่อยนัก
อาจคิดว่าไม่ได้ใช้บ่อยๆ แค่เป็นฤดูกาลหนึ่งๆแล้วก็ผ่านพ้นไป
แต่ใครจะคิดล่ะว่า ในฤดูกาลแห่งความหนาวเย็นนั้น
เมื่อลมหนาวมาเยือนแล้ว
ฉันเชื่อว่า แต่ละคนย่อมมีเรื่องราวจากความทรงจำที่ดีๆ
เก็บไว้ในกล่องแห่งความจำ
แม้แต่ตัวฉันเอง ยังคิดนะว่า
เอ...ตอน5ปีผ่านมานั้นฉันได้ไปทัศนศึกษาที่ภูกระดึง
แม้ว่าบนที่สูงสุดของภูแล้วจะเหน็บหนาวแค่ไหนก็ตาม
ฉันคิดว่าคุ้มมากมายที่ได้ฝ่าฟันมาถึงที่นั่น
หรือในลมหนาวของปีถัดมา
ที่ฉันกับคนพิเศษของฉันต่างพากันเกี่ยวก้อยดูดาวยามค่ำคืน
ท้องฟ้าสว่าง มองเห็นดาวดวงน้อยๆมากมาย
ลมเย็นๆที่ชายหาดชะอำปลายปีนั้นฉันยังจำได้เสมอ
ช่างเถอะนะ.....
จะกี่หนาวก็ตาม ฉันยังมีเรื่องราวที่ดีๆเกี่ยวกับลมหนาวมาเล่าสู่กันฟัง
ลมหนาวของเช้าวันนี้ทำให้ฉันนึกถึงเตี่ย
เตี่ยซึ่งเป็นผู้ชายธรรมดาๆคนหนึ่งที่ชอบ
นุ่งกางเกงขาก๊วย คาดพุงด้วยผ้าขะม้าผืนโปรดผืนเล็กๆแค่นั้นเอง
คุณเชื่อไหม ไม่ว่าจะหนาวเย็นสักเพียงใด
เตี่ยไม่ได้สนใจไม่ได้รู้สึกร้อนหนาวเลย
ลมหนาวไม่ได้ระคายผิวเตี่ยแม้แต่น้อยนิด
ฉันเคยเอ่ยปากถามเตี่ยว่า
เตี่ยไม่หนาวบ้างหรือไง แค่ผ้าขะม้าผืนเดียวเอง
เตี่ยกลับตอบว่า คนเรานั้นจะหนาวหรือร้อน ขึ้นอยู่กับใจเรากำหนดต่างหาก
ถ้าเรากำหนดใจเราเองได้ เราก็จะบังคับกายเราได้ สำคัญคือใจของเรานี่
เตี่ยตอบเหมือนหลวงพ่อตอบธรรมะลูกศิษย์เลยนะเนี่ยะ อิอิ
ไม่ว่าลมหนาวจะพัดผ่านมาสักเพียงใดก็ตาม
สิ่งที่เตี่ยมักมีติดตัวคือ
ผ้าขะม้าผืนเล็กๆผืนเดิม อย่างดีก็แค่นำมาห่ม คลุมไหล่แค่นั้นเอง
แค่นั้นจริงๆสำหรับเตี่ย
แต่ผ้าขะม้าผืนนั้น กลับเป็นผืนที่ฉันชอบที่จะนำมาหยิบเล่น
พัดวีเล่นสารพัดประโยชน์
นำมาโพกหัวเล่นเป็นพม่าบุกเมือง
หรือแม้แต่นำมานุ่งทำเป็นโสร่งแปลงร่างเป็นหนุ่มพม่าให้เตี่ยได้หัวเราะ
ฉันชอบที่จะสูดดมกลิ่นผ้าขะม้าผืนนั้นของเตี่ย
ชอบที่จะคลุกคลี เคล้าคลอใกล้ๆเตี่ย
เตี่ยเคยถามฉันว่า ไม่เหม็นกลิ่นสาปเหงื่อไคลบ้างหรือไงกันนะ
กลิ่นเหงื่อกลิ่นกายเตี่ยทั้งนั้น
นานๆที่จะได้ซักสักครั้งหนึ่ง
นั่นเป็นความคิดแบบเตี่ย กลัวลูกเหม็นสาปเหงื่อไคลของเตี่ย แต่สำหรับฉันแล้ว ไม่มีความรู้สึกอย่างงั้นเลยสักนิด
เตี่ยจะรู้ไหมว่า ... เพราะเป็นกลิ่นสาปเหงื่อไคล กลิ่นกายจากเตี่ยนี่แหละ
ที่ทำให้ลูกได้ซึมซับความอบอุ่นใจ
ลูกทราบคะ ว่า ผ้าขะม้าผืนนั้นของเตี่ยอาจเป็นแค่ผืนเล็กๆ
เป็นเพียงผ้าขะม้าราคาถูกอาจไม่ได้ช่วยให้คลายหนาวกายลงได้
แต่เตี่ยจะรู้ไหมว่า แม้แต่ผ้าพันคอยี่ห้อดีๆจากเมืองนอก
ผ้าพันคอจากราฟ ลอเรน ยังสู้ผ้าขะม้าเตี่ยที่คลายความหนาวใจไม่ได้หรอกคะ
ผ้าขะม้าเตี่ยนี่แหละ ที่ทำให้ลูกมีความอบอุ่นใจ ดีกว่าผ้าพันคอจากเมืองนอกเมืองนาดีนักแล
เตี่ยเคยบอกลูกเองไม่ใช่เหรอคะว่า .
.หากเราอบอุ่นที่ใจแล้ว ใจเราก็บังคับกายได้
ลูกก็หวังเพียงแต่ความอบอุ่นทางใจมากกว่าคลายความหนาวทางกายนะคะ
ปัจจุบันผ้าขะม้าผืนนั้นของเตี่ย แม้จะเสื่อมสภาพการใช้งานตามกาลเวลา
ขอให้เตี่ยรับรู้นะคะว่า ผ้าขะม้าผืนนั้นยังอยู่ติดตัวลูกตลอดไป ลูกอบอุ่นใจทุกครั้งที่ได้
นึกถึงคืนวันอันเก่าๆ แม้จะเป็นเรื่องราวที่ผ่านมา แต่มันเป็นความทรงจำที่ดีมากๆไม่ใช่เหรอคะ
ปีนี้ลมหนาวพัดมาอย่างเชื่องช้าเหมือนคนที่ขี้เกียจทำงานตามหน้าที่ของตน
แต่เมื่อลมหนาวมาเยือน กายก็เริ่มจะหนาวสั่นได้เหมือนกัน
แต่ยังไงก็ทนได้คะลูกเตี่ย เก่งอยู่แล้วคะ
แม้ไม่มีผ้าขะม้าผืนเดิม แต่ใจลูกยังเหมือนเดิมคะเตี่ย
ยังคิดถึงลมหนาวที่บ้านนอกเหมือนเดิม
และแล้วปีนี้ ฉันก็ไม่เคยมีความคิดที่จะแสวงหาซื้อเสื้อกันหนาวตัวใหม่ๆเหมือนเช่นเคย
อีกไม่กี่วันก็เช้าแล้ว ....
อีกไม่กี่วันก็หมดหน้าหนาวแล้ว .....
และ อีกไม่กี่วัน ลมหนาวก็คงโบกมืออำลาพวกเราไปอีกแล้ว
ใช่ไหมคะเตี่ย........
...................................
( ฉางน้อย ทะเลไร้คลื่น )
ฉางน้อย 14 พ.ย. 2551 20:19 น. - ID 9741 
1318
6
0
14 พฤศจิกายน 2551 20:41 น. - comment id 102393
ถ้าเตี่ยตอบได้ เตี่ยคงบอกว่า ไม่หนาวหรืออีหลู มามะ มาให้เตี่ยกอด ซะดีๆ เตี่ยคิดคึงเหลือเกิน เป็นเด็กดีหรือป่าวร้องไห้ทำไม ไม่ต้องร้อง โตแล้วนะ ต้องเข้มแข็ง เตี่ยจะรอดู อยู่บนนี้ ดูลูกตัวน้อยของเตี่ย ตลอดไป
14 พฤศจิกายน 2551 21:21 น. - comment id 102396
พี่น้ำตาอาบไหลอาบ ตั้งแต่บทแรกที่ได้อ่านแล้วค่ะ ฉางน้อยกล่าวถึงพ่อ คงไม่ต้องบอกหรอกนะความรู้สึกของคนที่สูญเสียคนที่เรารักที่สุดนั้นเป็นเช่นไร..พี่รู้แต่ว่า พ่อคือหัวใจขอลูกทุกๆคน มือที่พ่อยื่นมาลูบหัว มือที่พ่อคอยปลอบประโลมยามลูกเหนื่อย ท้อ..กำลังใจที่ได้จากท่าน บัดนี้เหลือแต่ภาพสุดท้ายที่พอ่ถ่ายไว้กับพี่ก่อนจากไป... เป็นกำลังใจให้ค่ะฉางน้อย.. เราต้องแข้มแข็ง..อย่าอ่อนแอ..
14 พฤศจิกายน 2551 21:41 น. - comment id 102397
อ่านแล้วคิดถึงเตี่ยเลยค่ะ เตี่ยเฌอก็ชอบนุ่งผ้าขะม้า คาดผ้าขะม้า คิดถึงเตี่ยจริงๆเลย
14 พฤศจิกายน 2551 22:42 น. - comment id 102399
1.....พี่ไร้อันดับคะ ..... เพราะความคุ้นเคยที่ได้ใกล้ชิดกับเตี่ยหรือเปล่าไม่ทราบนะคะ ทำให้ฉางน้อยมองหาหนุ่ม เอ๊ย คนแก่ที่คิดว่าจะให้ความอบอุ่นได้ อิอิ ผ่านๆๆ คะ
14 พฤศจิกายน 2551 22:42 น. - comment id 102400
ไอ้ตัวป่วน วันนี้มาแปลกเล่นเอาน้ำตาเล็ดกันเป็นแถว พ่อพี่ก็ชอบเอาผ้าข้าวม้าพันหัวเวลาลงไปปลูกต้นไม้ ฮือๆๆๆคิดถึงพ่อจัง ใจกำหนดกายได้ แต่กายมักดื้อนะ อิอิ
14 พฤศจิกายน 2551 22:45 น. - comment id 102401
2.....สวัสดี่ค่ะพี่แบม ฉางน้อยขอไม่พูดถึงเตี่ยก่อนแล้วกันนะคะ เดี๋ยวพี่แบมร้องไห้อีก เฮ้อ ...บอกให้น้องเข้มแข็ง พี่ซิร้องไห้ซะใหญ่โต เนอะ พี่ไร้อันดับ เนอะ อิอิพี่แบมคะ เรื่องราวความผูกพัน ความใกล้ชิดที่เตี่ยกะฉางน้อยร่วมสร้างมาด้วยกัน มีวีรกรรมเยอะแยะมากมายคะ ไว้ว่างๆจะนำมาให้อ่านนะคะ
14 พฤศจิกายน 2551 22:48 น. - comment id 102403
3..... อ้าว แล้วกันซิคะคุณเฌอมาลย์ ไหนว่าเข้ามาอ่านเล่นสนุกๆไงคะ ทำไมต้องคิดมากกันจังน๊า ไม่เอาคะ แค่ลมหนาวกะผ้าขะม้าของเตี่ยเองนะคะ เดี๋ยววันหน้าจะเขียนอะไรที่ตลกๆขำๆให้ฟังเอาไหมคะ นะคะ หยุดร้องได้แระ อิอิ
14 พฤศจิกายน 2551 22:50 น. - comment id 102404
5.....สวัสดีค่ะพี่แจ้นเอง แน่ะๆ ว่าแต่เค้า ต่ะเองแหละ น้ำตาเล็ดป่าว แหๆ คิดไรมากมายคะ แค่เขียนเล่นๆ เล่าเรื่องราวให้ฟังคะ ไหนๆ ยิ้มซิคะ แบบนี้ๆๆๆ.....
15 พฤศจิกายน 2551 03:12 น. - comment id 102405
อ่านเรื่องสั้นจบ คิดถึงพ่อจั๊งหนัเลยอ่ะ พ่อฝนไปใหนๆๆนุ่งผ้าโสร่งและมีผ้าขาวม้าพาดไหล่ไว้คอยปัดยุงและแมลง ที่มาเกาะตามตัวพ่อ และลูกๆๆ ฝนแวะมาอ่านเรื่องสั้นก่อนนอนค่ะ งิงิ
15 พฤศจิกายน 2551 10:25 น. - comment id 102407
เข้ามาให้กำลังใจ ฉางน้อย ครับ.. อ่านแล้วประทับใจมาก ๆ..
15 พฤศจิกายน 2551 10:29 น. - comment id 102408
อ่านเรื่องสั้นเรื่องนี้ แล้ว..ทำให้ภาพของฉางน้อย ในจิตนาการ ของกิ่งโศก เปลี่ยนไป อิ อิ อย่าถามเลยว่า เปลี่ยนยังไร.. เขียนได้ ดีมาก..จนบางคนน้ำตาไหล.(โน่นคนข้างบน ไม่ใช่กิ่งโศก ชาย บึกบึน แต่ไร้ใจ...ไม่ไร้ตลื่น เช่นกัน ) ...ชมว่า เขียนได้ดีมาก..ประทับใจ
15 พฤศจิกายน 2551 11:21 น. - comment id 102409
9.....สวัสดีค่ะคุณฝนเองจ้า ขอบคุณที่มาแอบอ่านก่อนนอนนะคะ ผ้าขะม้ากับวัฒนธรรมเก่าๆใกล้จะสูญหายไปแล้วมั้งคะ แต่ส่วนมาก ยังมีให้เห็นแถวต่างจังหวัดคะ ตั้งชมรมผ้าขะม้าดีป่ะต่ะเอง อิอิ
15 พฤศจิกายน 2551 11:22 น. - comment id 102410
10.....สวัสดีค่ะพี่ลิลิต น้อมรับกำลังใจคะ ขอบคุณนะเจ้าคะ ไหนละ ภาษายาวี ทวงๆๆ อิอิ
15 พฤศจิกายน 2551 11:27 น. - comment id 102411
11.....สวัสดีค่ะพี่กิ่งโศก แหมๆๆ พี่กิ่งโศก หาว่าฉางน้อยต๊องๆป่าวน๊า 55555 ขอบคุณที่ชมคะ อิอิ ไม่หรอกคะพี่ คนเราแม้จะต๊อง จะบ๊องสักนิด แต่ก็น่าร๊ากกก เอ๊ยๆ แต่ก็มีจิตสำนึกที่ดีด้วยน๊า ขอบอก อิอิ แม้ว่าฉางน้อยจะเอ๋อๆทำตัวติงต๊องบ้าๆบอๆ แต่ก็นิสัยดีน๊า ฟันธง 5555 ...อ่ะน่ะๆ พี่กิ่งโศก อ่านแล้วน้ำตาเล็ดเหมือนพี่แบม พี่แจ้นป่าว อย่าเถียงๆๆ อิอิ ไปดีกว่า ง่วงนอนจังคะ เรื่องราวของเตี่ยกะฉางน้อยมีเยอะคะ ว่างๆจะมาเล่าให้ฟังคะพี่ ขอบคุณนะคะ
15 พฤศจิกายน 2551 14:38 น. - comment id 102414
15.....สวัสดีค่ะคุณโคลอน ฉางน้อยมีเรื่องราวเยอะแยะความผูกพันมีมากมายคะ เกี่ยวกับเตี่ย มีทั้งขำๆซึ้งๆ อิอิ ฟังเรื่องไหนดีคะ ขอก่อนคะ เรื่องล่ะ 200 บาทขาดตัว ห้ามต่อ งกค่ะ ขอบคุณที่มายิ้มให้กันนะคะ
15 พฤศจิกายน 2551 15:04 น. - comment id 102415
เดี๋ยวไปเอาที่ยาแก้ปวดให้นะ เขากำลังคิดเผาเงินกันอยู่พอดี...ปล.อยากฟังทุกเรื่องเลยจ๊ะ....เก็บเงินที่ยาแก้ปวด
15 พฤศจิกายน 2551 18:03 น. - comment id 102420
17......ไปด้วยๆๆ ไปเอาเงินที่สหายยาด้วย อิอิ งก เหมือนกะคุณโคลอนอ่ะน๊า ขอบอก อิอิ
15 พฤศจิกายน 2551 14:15 น. - comment id 102425
ยิ้มให้กับความทรงจำที่มีค่ากันนะคะ เพราะในชีวิตคนเราคงมีไม่กี่เรื่องที่เราจะระลึกถึงอย่างมีความสุขและยิ้มได้ด้วยความรู้สึกซาบซึ้งใจ
16 พฤศจิกายน 2551 01:18 น. - comment id 102429
16 พฤศจิกายน 2551 04:10 น. - comment id 102430
19.....ฮั่นแน่ะๆ ตาโตๆ มาได้ไง บายดีป่าว ไม่พูดไม่จา แหมๆๆ ตีเลย.....
17 พฤศจิกายน 2551 12:18 น. - comment id 102473
เป็นความทรงจำที่มีคุณค่าและมีพลัง เอาไว้นึกถึงในเวลาที่เรารู้สึกแย่ ใจหนาวชาก็จะอุ่นขึ้นมาทันที...
17 พฤศจิกายน 2551 15:05 น. - comment id 102480
21.....สวัสดีค่ะคุณ nirvanar-t ขอบคุณที่เข้ามาทักทายคะ แน่นอนคะ ความทรงจำที่ดีๆยังมีอีกมากมาย คิดถึงทีไร บางครั้งอดที่จะอมยิ้มไม่ได้ซิคะ
19 พฤศจิกายน 2551 00:14 น. - comment id 102508
อ่านเเล้วรู้สึกอบอุ่นใจจังเลยคะ เตี่ยคุณฉางน้อยได้เข้ามาอ่าน คงจะรู้สึกมีความสุขไม่น้อย เสียดายที่เกิดมาไม่มีโอกาสได้คุยกับคุณพ่อเลย เพราะท่านเสียชีวิตไปตั้งเเต่ยังจำความไม่ได้ เเต่ก้อยังนึกขอบคุณที่ได้เกิดมาเป็นลูกท่านคะ ขอให้คุณฉางน้อยมีความสุขนะคะ
19 พฤศจิกายน 2551 09:07 น. - comment id 102516
23.....สวัสดีค่ะคุณรอยทาง ขอบคุณที่เข้ามาทักทายนะคะ อย่าท้อนะคะ คุณยังมีคนรอบข้างที่เขารักและหวังดีกับคุณเสอมคะ ฉางน้อยเชื่อเช่นนั้น เป็นกำลังใจให้นะคะ ขอบคุณค่ะ ...
29 พฤศจิกายน 2551 13:59 น. - comment id 102597
อ่านเรื่องนี้แล้วคิดถึงพ่อจังค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ