แม่ของฉันเป็นแมวสามสี คุณหมอเคยบอกครูกระดาษทรายว่า แมวสีแบบฉันกับแม่ต้องเป็นเพศเมียเท่านั้น ครูกระดาษทราย จึงได้ความรู้ใหม่ ๆ เกี่ยวกับแมว แม่ของฉันมาจากไหนก็ไม่รู้ อยู่ ๆ ก็โผล่มาที่โรงเรียนที่ครูกระดาษทรายสอนอยู่ แม่ของฉันเป็นแมวที่ฉลาดมาก เอาอกเอใจเก่ง ไม่ว่าครุจะเดินไปไหนก็เดินตาม แม้แต่เดินไปห้องน้ำก็ไปเฝ้า อยู่ไม่เท่าไหร่ครูกระดาษทรายก็นำแม่ของฉันไปเลี้ยงที่บ้าน โดยไม่รู้ว่ามีฉันและพี่น้องอยู่ในท้อง จนกระทั่งท้องใหญ่และฉันกับพี่น้องก็ลืมตามออกมาดูโลก ฉันเกิดมาหน้าตา สีสันเหมือนแม่มาก ร่างกายฉันไม่แข็งแรงนัก ฉันมีน้องสี่ตัว ครูกระดาษทรายจึงมีแมวสี่ตัวในบ้าน ครูรักพวกฉันมาก ฉันโตวันโตคืนและก็ซนเหลือหลาย ที่บ้านครูปลูกกล้วย ฉันก็ปีนต้นกล้วยจนสะอาดเกลี้ยงเกลา ไม่เหมือนต้นกล้วยทั่วๆ ไป ที่ต้นชมพู่ ครุก็ปลูกกล้วยไม้เกาะไว้ ครูกระดาษทรายชอบกล้วยไม้มาก พวกฉันก็ปีต้นชมพู่จนกล้วยไม้หลุดออกมา ครูกระดาษทรายเรียกพี่น้องและตัวฉันว่า พวกลิง เวลาครูกระดาษทราย ไปโรงเรียนแม่ของฉันก็ไปชอบพาฉันไปเล่นนอกบ้าน ฉันไปปีนรั้วบ้านคนอื่น ปีรถเขา ปีเสาบ้านเขา ชาวบ้านแถวนั้นพากันไม่พอใจพวกฉัน มาฟ้องครูกระดาษทราย ให้นำกรงมาขังพวกฉันไว้ พวกฉันทำให้ครูกระดาษทรายหนักใจ ครูกระดาษทรายจึงพาพวกฉันและแม่ ขึ้นรถกลับไปเลี้ยงที่โรงเรียน พวกฉันก็เดินป่วนอยู่บนรถ แม่ฉันก็ไม่อยากขึ้นรถ พากันร้อง ครูกระดาษทรายก็ให้กินอาหารเม็ด ไม่มีใครอยากกินอะไรในเวลานั้น พวกฉันตกใจ พอถึงโรงเรียน ฉันก็สนุกสนานเพราะมีเด็กนักเรียนมาเล่นกับพวกฉัน พอโรงเรียนเลิก แม่พาพวกฉันมายืนเข้าแถวข้างประตูรถยนต์ของครูกระดาษทราย แม่คิดว่าครูกระดาษทราย จะพาพวกฉันกลับบ้านตอนเย็น แต่ครูกระดาษทรายก็บอกว่าอยู่ที่นี่ละ เอาอาหารฝากภารโรงไว้ให้แล้ว ครูกระดาษทรายไม่ได้ทอดทิ้งพวกฉัน ดูแลอยู่ทุกวันที่โรงเรียน พวกฉันวิ่งเล่นสนุกสนาน ต่อมาก็มีแมวหนุ่มหน้าแก่มาป้วนเปี้ยนที่โรงเรียน ทำตัวเป็นแฟนแม่ อยู่มาไม่นานแม่ก็มีน้องใหม่อีกสี่ตัว พี่ชายของฉันก็หายไป ถึงแม่จะมีน้องใหม่พวกฉันก็ยังกินนมแม่อยู่ดี ฉันได้ยินสัตวแพทย์บอกครูกระดาษทรายว่า แมวเป็นสัตว์รักลูกรักหลาน ก็จริงล่ะ ตัวฉันเท่าแม่แล้ว ยังกินนมแม่อยู่เลย วันหนึ่งฉันตื่นขึ้นมาก็ไม่พบพี่ชายของฉัน ครูกระดาษทรายถามภารโรงว่าแมวดำหายไปไหน ภารโรงก็บอกว่าคนเก็บขยะอุ้มไปเลี้ยง ครูกระดาษทรายคิดถึงพี่ชายของฉันสีดำตัวอ้วน ในยามค่ำคืนหนึ่ง ฉันได้ยินเสียงแมวร้อง ภารโรงวิ่งไปดู เห็นน้องของฉันถูกงูเหลือรัด เขาช่วยไม่ทัน มันแอบอยู่ใต้ถุนบ้านพักภารโรง เนื่องจากบ้านพักใกล้ป่า เวลาเงียบๆ มันก็เลื้อยมา เอาหางกระดิก แมวอย่างพวกฉันก็เล่นหางมัน ไม่นานพี่น้องของฉันทุกตัวก็ค่อยๆ หายไป และแม่ก็จากไป คงจะไปเป็นอาหารของมัน ฉันอยู่ตัวเดียว เหงาเหลือเกิน ฉันได้ยินหมอบอกครูกระดาษทรายว่า ถ้าแมวโดนงูรัดแล้ว ถึงจะช่วยมาก็ไม่รอดเพราะกระดูกข้างในหักหมดแล้ว ครูกระดาษทรายสงสารแม่และพี่น้องของฉัน แต่ช่วยไม่ได้เลย ครูกระดาษทรายจึงตัดสินใจพาฉันกลับมาอยู่ที่บ้านด้วย กลัวว่าฉันจะโดนจับกินอีก ครูกระดาษทรายพาฉันขึ้นรถมา ฉันไม่โวยวาย ฉันกลับมาคราวนี้ครูกระดาษทรายพาฉันแวะร้านหมอ แล้วฉีดยาคุมให้ฉัน หมอร้านนี้ไม่ค่อยรู้เรื่องนัก ตรวจดูแล้วบอกว่าฉันไม่ได้ตั้งท้อง ฉันกลับมาอยู่บ้านครูกระดาษทราย มี่ความสุขดี กินอิ่มนอนหลับ แต่ไม่มีเพื่อนเล่นเลย ฉันจึงไม่ออกนอกบ้าน เวลาครูกระดาษทราย เดินไปไหนฉันก็เดินตาม ชอบเอามือเกาะขาครูกระดาษทรายประจำ เล็บฉันก็ข่วนขาครูทุกทีเลย ครูกระดาษทรายบ่นว่า จะบ้าหรือไง ฉันก็แค่หยอกครูกระดาษทรายเล่น แต่เล็บฉันมันคมจริงๆ ด้วย ฉันอยู่ไม่กี่เดือนท้องก็ใหญ่ ครูกระดาษทรายบอกว่า มีลูกแน่ๆ เลย สามสี่เดือนมานี้ ฉันรู้สึกอึดอัด ลูกไม่ออกมาสักที ครูกระดาษทรายสังเกตเห็นเลือดออกมาจากช่องคลอด ก็เตรียมผ้าปูไว้ให้ลูกก็ไม่ออกมาสักที ไม่กี่วันก็มีเลือดออกมาแบบเลือดเสีย ครูกระดาษทรายสงสัย แต่ก็ยังไม่ได้ไปหาหมอ เพียงแต่ไปถามเพื่อนที่เป็นสัตวแพทย์ซึ่งจบมาใหม่ๆ เขาแนะนำให้ครูกระดาษทราย พาฉันไปผ่าตัดเอาลูกออกเพราะ แมวหรือสุนัขที่ตั้งท้องแล้วฉีดยาคุม มดลูกจะไม่เปิด ต้องผ่าลูกจึงจะรอด ครูกระดาษทรายไปทำงาน ไปเรียน กลับมาค่ำๆ ทุกที แต่แล้ววันจันทร์ที่..........กันยายน ครูกระดาษทรายขับรถมาจอด ปกติฉันจะวิ่งมารอที่ประตู แต่วันนี้ครูกระดาษทราย ไม่เห็นฉัน ครูกระดาษทรายร้องเรียก พร้อมกับเดินตามหาทั่วบ้านก็ไม่พบฉัน สองทุ่มแล้วฉันยังไม่มาอีก ฉันไม่เคยไปไหนนานๆ ปกติครูกระดาษทรายจะขึ้นบ้านอาบน้ำและอ่านตำราสองทุ่ม แต่คืนนี้ครูกระดาษทรายยังยืนอยู่ริมรั้วบ้าน และรอฉันโดยที่ไม่รู้เลยว่าฉันนอนอยู่ใต้กอมะลิ ฉันจะตายแล้ว ฉันไม่มีแรงจะส่งเสียงให้ครูรู้ คืนนี้ถ้าไม่มีใครรู้ฉันต้องตายตรงกอมะลินั้น ฝนเริ่มตกลงมาแล้วและตกหนักทุกคืน ฉันตายแน่เลย ฉันนึกในใจ บุญของฉัน ครุกระดาษทรายไม่เคยกวาดใบไม้หน้าบ้านตอนสองทุ่ม แต่คืนนี้ครูกระดาษทรายกวาดเพื่อรอฉันกลับมา แต่ก็ไร้วี่แวว ครูกระดาษทรายกวาดเสร็จแล้ว จะเข้าบ้านแล้ว แลเห็นใบราตรีเหลืองก็เอื้อมมือเด็ดออกทีละใบ แล้วนำไปใส่ไว้ที่ดินใต้ต้นโมก ก้มลงไปที่กอมะลิซึ่งใกล้เคียงกับต้นโมก ฉันไม่มีเสียงเรียก แต่ครูกระดาษทราย มองเห็นฉัน ร้องเรียกฉัน ฉันก็ไม่โต้ตอบ ม่านตาฉันจะปิดอยู่แล้ว ครูกระดาษทรายอุ้มฉันวางหน้ารั้ว เห็นเลือดเสียออกจากช่องคลอดฉันมากมาย มีกลิ่นเน่า ครูกระดาษทรายรีบหาตะกร้ารองผ้าใส่ฉัน ตะโกนบอกคนในบ้านว่า เดี๋ยวมาจะพาแมวไปหาหมอ ครูกระดาษทรายขับรถออกไปไม่นานก็พบคลินิกสัตวแพทย์ จึงย้อนรถกลับมา คุณหมอหนุ่มท่าทางใจดี ออกมารับฉัน แล้วบอกว่าแย่แล้ว ต้องผ่าตัดด่วน คุณแม่หมอออกมาดู บอกให้รอสักครู่ เพราะหมอกำลังผ่าตัดให้สุนัขที่มีอาการเดียวกับฉัน แล้วถามว่าจะยอมให้ผ่าหรือไม่ ไม่ผ่าฉันต้องตายแน่ๆ ครูกระดาษทรายตกลง คุณหมอนำกระดาษมาให้ครูกระดาษทรายเขียนอนุญาตวางยาและผ่าตัด ฉันเห็นครูกระดาษทรายใช้ปากกาฆ่า สระอิ ที่พยางค์ท้าย ของคำว่า อนุญาต เป็นอนุญาต พร้อมทั้งจ่ายเงินค่ารักษาล่วงหน้า ๑,๕๐๐ บาท เมื่อหมอผ่าตัดสุนัขเสร็จพบลูกในท้องตายไป ๕ ตัว เหลือ สี่ตัว ลูกๆ ทั้งสี่ส่งเสียงร้องประสานเสียงกัน ฉันได้ยินแว่วๆ มาจากห้องเด็กอ่อน ครูกระดาษทรายไปยืนมองเด็ก ๆ ร้องประสานเสียงก็ยิ้ม ครูกระดาษทรายอยากจะถ่ายรูปน้องหมาจัง เสียดายจริงๆ ลืมนำโทรศัพท์ออกมาจากรถ เพราะมัวแต่อุ้มฉัน ปกติแล้วครูกระดาษทรายก็ชอบลืมโทรศัพท์ไว้ในรถทั้งคืน และบางวันทั้งวัน ใครโทรหาไม่เคยจะรับสายสักที มีแต่โทรกลับถ้าเห็นสายเข้า จะมีใครโทรหาเสียอีกเล่า นอกจากบรรดาผู้ปกครองเด็ก ๆ เท่านั้นล่ะ แม่สุนัขตัวนี้ไม่มีเจ้าของ คนขี่มอเตอร์ไซค์รับจ้างพามาหาหมอ ด้วยความสงสาร คนในซอยช่วยกันออกค่ารักษาให้ถามนำรถกระบะมารอรับกลับบ้านปลอดภัยทั้งแม่ทั้งลูก ครูกระดาษทรายนับถือน้ำใจชาวบ้านซอยนี้จริงๆ คุณหมอเดินออกมาคราวนี้ไม่ได้แต่งชุดเดิม ครูกระดาษทรายงง คนที่พาสุนัขมาจึงบอกว่า หมอสองคนนี้เป็นฝาแฝดกัน อืม! จริงๆ นะครูกระดาษทรายไม่ได้สังเกตเลย จึงหันไปมองใบประกอบวิชาชีพ กับรูปที่คุณหมอรับปริญญา คนหนึ่งจบสัตวแพทย์จุฬาฯ อีกคนหนึ่งก็จบสัตวแพทย์เกษตรศาสตร์ ส่วนผู้ช่วยหมอก็คือ คุณแม่ของหมอนั้นเอง น่ารักจริง ทั้งแม่และหมอ ครูกระดาษทรายรอจนคุณหมอล้างตัวให้ฉัน วางยาสลบ โกนขนฉันแล้ว ครูกระดาษทรายก็กลับบานเกือบสี่ทุ่ม ครูกระดาษทรายนอนไม่หลับ เป็นห่วงฉัน ผิดกับฉันตอนนี้ไม่เจ็บปวดอะไรแล้ว ครูกระดาษทรายกลัวคุณหมอโทรมา จึงนึกในใจว่าขออย่าให้คุณหมอโทรเลย เพราะครั้งหนึ่งครูกระดาษทรายได้รับโทรศัพท์จากโรงพยาบาลตอนห้าทุ่มครึ่ง ว่าคุณพ่อเสีย ครูกระดาษทรายตกใจมาก ขับรถไปโรงพยาบาลจุฬาฯ ทันทีไม่ได้นอนถึงเช้า ครูกระดาษทราย ไม่อยากได้ยินเสียงโทรศัพท์ดึกๆ โดยเฉพาะโทรศัพท์จากคุณหมอ แต่คืนนั้นก็ผ่านพ้นไปด้วยดี ครูกระดาษทรายไปทำงานแต่เช้า จึงแวะมาดูฉันตอนเลิกงาน คุณหมอยังไม่ให้ฉันกลับบ้าน ฉันเห็นครูกระดาษทรายมาหา ฉันโดนเสียบสายน้ำเกลือด้วย ฉันร้อง เหมียว เหมียว แล้วก็หลับตา ไม่มีแรงคุย ฉันได้ยินครูกระดาษทราย คุยกับคุณหมออยู่นาน คุณหมอเล่าว่า ฉันชอบนอนในกรง พอให้เดินเล่น ฉันก็จะเดินเข้าแต่กรง ครูกระดาษทรายบอกว่า ไม่เคยเลี้ยงในกรง คุณหมอนอกเรื่องไปแล้วล่ะตอนนี้ ฉันได้ยินคุณหมอถามครูกระดาษทรายว่า คุณเป็นคุณครูหรือครับ ใช่ค่ะ ครูกระดาษทรายตอบทำหน้าสงสัย สอนภาษาไทยหรือครับ คุณหมอถามอีก ค่ะ ครุกระดาษทรายก็นึกในใจ เอ๊ะ! ทำไมรู้นะ ผมเห็นคุณครูลายมือสวย แล้วก็เห็นขีดฆ่า สระอิ ข้างหลังคำว่า อนุญาต ในใบยินยอมให้แมวผ่าตัด ค่ะ ขอบคุณค่ะ ครูกระดาษทรายไม่ปฏิเสธ ครูกระดาษทรายอยากต่อว่าคุณหมอตั้งแต่วันแรก แต่มัวแต่ห่วงฉันจนไม่ได้บอกคุณหมอ แต่คุณหมอก็รู้ความผิดของตนเองไวดีเหมือนกัน ครูกระดาษทรายเห็นใบยินยอมให้ผ่าตัด ถูกน้ำยาลบคำผิดป้ายที่ สระอิ หลังคำว่า อนุญาต ทุกใบ นี่ถ้าเป็นลูกศิษย์จะให้คัดใหม่สักร้อยจบเชียว คุณหมอนี่ ครูกระดาษทรายนึกในใจ แล้วก็อมยิ้ม ขอบคุณครับ คุณหมอเองก็กล่าวขอบคุณพร้อมทั้งก็ยิ้มแก้เก้อ ครบสามวันแล้ว ครูกระดาษทราย มาถึงคลินิก คุณหมออยู่คนเดียว ครูกระดาษทรายชวนฉันกลับบ้าน ฉันก็ไม่ยอมออกจากกรง คุณหมอบอกว่าให้ยืมกรงกลับบ้านได้ คุณครูเกรงใจคุณหมอ จึงขอบคุณและปฏิเสธไป ฉันรู้สึกเสียดายกรงจัง ครูกระดาษทรายอุ้มฉันออกมา คุณหมอมานั่งข้างๆ สอนวิธีป้อนยาและทำแผลให้ครูกระดาษทรายด้วย แล้วอุ้มฉันมาส่งที่รถ ขอบคุณค่ะ แล้วขับรถจากไป กลับมาบ้านวันแรก ครูกระดาษทรายเอาใจฉันทุกอย่าง แรกๆ ฉันก็ยอมกินยาง่ายๆ สองวันต่อมาฉันเห็นหน้าครูกระดาษทราย ฉันก็แอบไม่อยากกินยา แต่ฉันก็โดนจับมากิน ครูกระดาษทรายไม่กินก็ต้องไปหาหมออีกนะ ตาบไม่รู้ด้วย เพราะคุณหมอบอกกับครูกระดาษทรายระวังแผลติดเชื้อ แผลอักเสบ ฉันก็จำใจกินยา ฉันชอบกัดผ้าปิดแผลออก โดนครูกระดาษทรายดุทุกทีเลย พรุ่งนี้วันจันทร์ที่ ๒๒ กันยายน คุณหมอนัดให้ครูกระดาษทราย พาฉันไปตัดไหมแล้ว ฉันจะได้ไม่รำคาญผ้าปิดแผลสักที ขอบคุณทุกท่านที่มาอ่านเรื่องของฉัน ซึ่งเกือบตายมาแล้วครั้งหนึ่ง ก่อนที่คุณจะฉีดยาคุมให้พวกฉัน คุณควรแน่ใจก่อนว่าฉันไม่ได้ตั้งท้อง มิฉะนั้นพวกฉันจะทุกข์ทรมานมากค่ะ
ครูกระดาษทราย 21 ก.ย. 2551 10:18 น. - ID 9608 
4398
40
0
21 กันยายน 2551 10:38 น. - comment id 101666
21 กันยายน 2551 10:45 น. - comment id 101667
คุณครูกระดาษทราบใจดี แมวน่ารักมากๆ เลย อยากกกก อุ้มมมมม
21 กันยายน 2551 11:20 น. - comment id 101669
สวัสดีค่ะ คุณไพรน้ำผึ้ง เห็นแล้วอดสงสารไม่ได้ ยิ่งมาป่วยให้เห็นแล้วก็ต้องช่วย ถ้าปล่อยไว้ที่โรงเรียน ก็โดนงูกินอีกตัว ขอบคุณค่ะ ที่คุณแวะมาทักทายกัน
21 กันยายน 2551 11:22 น. - comment id 101670
หน้าส่วนตัว
พามาอยู่ที่บ้านด้วย นอนหลับสบายใจ แลบลิ้นด้วย อิอิ21 กันยายน 2551 11:24 น. - comment id 101671
เมื่อความทุกข์มาเยือน ฉันเริ่มท้องใหญ่...
21 กันยายน 2551 11:26 น. - comment id 101672
ฉันมานอนตากลม หน้าบ้านครูกระดาษทราย คิดอะไรเรื่อยเปื่อยประสาแมว21 กันยายน 2551 12:18 น. - comment id 101673
แต่ฉันชอบนอนบนโต๊ะที่ครูกระดาษทรายทำงานมากกว่า ฉันนอนบนกระดาษรายงานเสียแล้ว แฮ่ๆๆ ครูเค้าจะว่าไหมหนอ อย่าดุหนูนะคะ หนูไม่สบาย
21 กันยายน 2551 11:34 น. - comment id 101674
ครูกระดาษทรายทำแผลให้ฉัน ฉันเจ็บจึงนอนนิ่ง ๆ บนตักเขา
ทำแผลเสร็จแล้ว ก็ปิดผ้าไว้ กลัวว่าฉันจะเลียแผล และกัดไหม แต่ฉันก็แอบกัดผ้าปิดแผล และดึงหลุดบ่อย ๆ
21 กันยายน 2551 11:45 น. - comment id 101675
ครูกระดาษทราย แกล้งฉันแล้ว ฉันกำลังเหมือนยีราฟอ่ะ อิอิอิอิอิ21 กันยายน 2551 11:47 น. - comment id 101676
ครูกระดาษทรายจะอ่านหนังสือแล้ว จึงให้ฉันนอนข้าง ๆ บนเตียงนุ่ม ๆ กับเพื่อนใหม่ ที่ไม่รู้จักคุย ยิ้มกันอย่างเดียว อิอิอิ
21 กันยายน 2551 12:49 น. - comment id 101677
ขาดมันเจ็บยังทำตาแป๋ว น่ารักจังเลยค่ะคุงครู
21 กันยายน 2551 12:53 น. - comment id 101678
โอ๊ะ..โอ๋.. เหมียว เหมียว คงเจ็บมากนะแต่ก็นับว่าโชคดี ที่พวกเธออยู่บ้านคุงครูกระดาษทราย เธอต้องทำตัวดีดีนะ อย่าซนนะจ๊ะเด็กดี ขออุ้มหน่อย ม่ามะๆๆ
21 กันยายน 2551 13:03 น. - comment id 101680
แม่ พี่น้องมันถูกงูกินปหมดแล้วค่ะ น้ำผึ้ง เหลือตัวเดียวนี่หละค่ะ เลยต้องนำจากโรงเรียนมาไว้บ้าน ขอบคุณค่ะ มาช่วยกันเลี้ยงไหมคะ ตอนนี้กกำลังอ้อนเก่งเลยค่ะ ตั้งแต่ผ่าตัดมาปากซีด ตัวผอมไปเลย เหมือนคนล่ะ ป่วยแล้วทานอะไรไม่ค่อยได้ ขอบคุณคุณน้ำผึ้งอีกครั้งค่ะ
21 กันยายน 2551 13:47 น. - comment id 101681
แวะมาอ่านเรื่องน่ารักของครูกระดาษ?รายผู้ใจดี.. โล่งอกเชียว..
21 กันยายน 2551 14:52 น. - comment id 101684
เลี้ยงแมวเหมือนกันค่ะคุณครู สองตัว (ต๊ายรูปแรกนั่นโตกว่าเม่แล้วยังกินนมแม่อีกนะคะเนี่ย555 ลูกแหง่) เรื่องน่ารักค่ะ เหมือนเดิม คุณภาพคับแก้ว คุณครูคะ มันเลียแผลถึงไหมคะ ถ้าเลียถึงต้องใส่ลำโพงที่หัวด้วยนะคะกันมันเลียและกัดแผลเปิดค่ะคุณครู
21 กันยายน 2551 15:17 น. - comment id 101687
.... มาอ่านเรื่องแมวๆ คะ ชอบเหมือนกัน น่ารักดีค่ะ ขี้อ้อน เหมือนฉางน้อย อ้าว ไม่ใช่ๆๆ 55555 ผิดๆ อิอิ
21 กันยายน 2551 15:48 น. - comment id 101689
อ่านชื่อเรื่องแล้วนึกว่าใครซักคนคงจะเป็นคน ดุ กลายเป็นแมวไปเสียได้ ได้ความรู้ล่ะ ว่าก่อนฉีดยาคุมแมวต้องตรวจครรภ์ก่อน อิอิ จริงๆแล้วแมวที่บ้านเป็นตัวผู้ ค่ะ
21 กันยายน 2551 17:56 น. - comment id 101690
อ่านแล้วรู้สึกดีใจที่มีครูดีๆ รักชีวิตน้อยๆไม่ปล่อยให้ ตายไป... ฝากด้วยอีกนิดนะคะ อย่าฉีดยาคุมเลย..ทำหมัน ทีเดียวเลยค่ะจะช่วยป้องกัน โรคจากมดลูกได้อีกค่ะ....
21 กันยายน 2551 19:56 น. - comment id 101691
แมวน่ารักมากเหมือนสามสีที่บ้าน คอยฉีดยาคุมให้ตลอดนี่ครบกำหนดแล้วกำลังจะไปฉีด
คุณครูฉีดเองก็ได้ง่ายๆ
คุณครูใจดี เมตตามากๆ เด็กๆลูกศิษย์
คงรักคุณครูมากนะคะ
ขอรักครูด้วยอีกคนนะคะ
22 กันยายน 2551 07:45 น. - comment id 101695
สวัสดีตอนเช้าค่ะคุณครู
22 กันยายน 2551 08:39 น. - comment id 101696
ขอบคุณค่ะ คุณครูพิม ที่แวะมาอ่าน ไม่รู้จะทำยังไง เห็นแล้วก็ต้องช่วยนะคะ ขอให้มีความสุขใจหารทำงานค่ะ คุณครู
22 กันยายน 2551 08:42 น. - comment id 101697
สวัสดีค่ะ คุณนัท
จริง ๆ ค่ะ แม่มีน้องใหม่
ก็ยังกินนมอยู่จนตัวเท่าแม่แล้ว
เอานมกล่องเทให้ในชามก็ไม่ค่อยกิน
มีแต่แม่มันกินนมค่ะ
ขอบคุณค่ะ คุณนัท เรื่องสั้นเขียนไม่ค่อยเป็น เรียกว่าเขียนเล่าเรื่องดีกว่า อิอิ22 กันยายน 2551 08:46 น. - comment id 101698
อรุณสวัสดิ์ค่ะ ฉางน้อย ขอบคุณค่ะ เดี๋ยวจะไปอ่านเรื่องข้าวฟ่างค่ะ ชอบแมวเหมือนกันค่ะ เพราะอ้อนเก่ง เผลอแป๊บเดียว โดดขึ้นมานอนบนตักแล้ว เวลาเรานอนก็ชอบมานอนบนตัวเรา หน้าตาเฉย ขอบคุณที่แวะมาอ่านค่ะ
22 กันยายน 2551 08:50 น. - comment id 101699
สวัสดีค่ะ คุณแจ้น เรื่องของฉัน อิอิอิ ฉันเป็นแมวน้อยตัวหนึง่ ซึ่งน่าสงสารค่ะ ไม่มีพ่อ แม่ พี่น้อง พวกเค้าโดนงูเหลือมกินหมดแล้ว แงๆๆๆ ขอบคุณค่ะ คุณแจ้นที่แวะมาอ่าน เรื่องของฉัน
22 กันยายน 2551 08:52 น. - comment id 101700
ขอบคุณค่ะ คุณยาแก้ปวด ตอนนี้แมวน้องของครูกระดาษทราย สบายดีแล้ว และก็ซนเหมือนเดิมแล้ว เย็นนี้คุณหมอนัดตัดไหมค่ะ อ้อ! ขอบคุณค่ะ ตอนนี้ทำหมันเรียบร้อยแล้วล่ะค่ะ
22 กันยายน 2551 08:57 น. - comment id 101701
ขอบคุณค่ะ คุณออ แมวน่ารักทุกตัวเลยค่ะ อ้อนเก่ง ทำหน้า ทำตา ทำเสียง ให้คนสงสาร เด็ก ที่โรงเรียนบางคนก็อ้อนเก่งนะคะ แต่บางคนก็ตามปราบปรามกันอยู่ตลอด แต่ก็ต้องปราบ เพราะไม่ต้องการให้ไปไกลกว่านี้ค่ะ รักวัวให้ผูกรักลูกให้ตีค่ะ คุณออ
22 กันยายน 2551 09:02 น. - comment id 101702
อรุณสวัสดิ์ค่ะ คุณไพรน้ำผึ้ง เช้านี้ทานอะไรหรือยังเอ่ย ขอให้มีความสุขในการทำงานค่ะ ขอบคุณค่ะที่แวะมาทักทายกัน
22 กันยายน 2551 09:31 น. - comment id 101703
มาอ่านเรื่องของแมวเหมียวค่ะ ไม่ค่อยชอบแมวเลยค่ะ
22 กันยายน 2551 11:35 น. - comment id 101710
น่าสงสารแมวจังครับ คงเจ็บมากเลย
22 กันยายน 2551 14:49 น. - comment id 101714
คุณครูเป็นคนมีเมตตาต่อเพื่อนมนุษย์และสัตว์ทั้งหลาย จิตใจชั่งประเสริฐเหลือเกินค่ะแบมก็มีที่บ้านหนึ่งตัวเป็นสุนัขค่ะ รักมากๆ พ่อเก็บมาจากแค้มป์ เอามาให้ ชื่อ "เพ็ชร" พ่อเป็นคนตั้งชื่อ และเขาก็ทำหน้าที่เหมือนสมาชิกในครอบครัวเรา ไม่ทราบเคยเล่าให้คุณครูฟังยังคะ ครั้งหนึ่งเพื่อนๆไปเที่ยวที่บ้าน เพื่อนแบมนั่งเก้าอี้ตัวหนึ่งนั่งนานมาก ข้าวในจานหมดเขาลุกขึ้นจะไปตักข้าว พอลุกขึ้น เก้าอี้ล้มลงทันที อะไรทราบมั้ยคะ เขานั่งเก้าอี้ที่หาหักด้านหลังทั้งสองขาตั้งนานโดยไม่รู้ว่าหาหัก แต่เจ้าเพ็ชร เอาตัวนอนรองรับแทนขาเก้าอี้ พอเขาลุกได้ เห็นเหนื่อยหอบ แฮ๊กๆๆๆเลย ค่ะ
22 กันยายน 2551 15:52 น. - comment id 101715
ขอบคุณค่ะ คุณเพียงพลิ้ว
ไม่ชอบแมวก็ชอบคนเลี้ยงแมวก็แล้วกันนะคะ
ชอบครูกระดาษทรายแล้วกัน นะคะ อิอิอิอิ22 กันยายน 2551 15:55 น. - comment id 101716
ขอบคุณค่ะ คุณเอื้องคำ เจ็บล่ะคะ แผลอย่างยาวเลย เวลาทำแผลให้แมว ก็คิดว่า ถ้าเป็นเราคงแย่แล้วล่ะคะ ตอนนี้แมวปากซีด ตาซีดหมดเลย เย็นนี้คุณหมอนัดตัดไหมแล้วค่ะ สัก หกโมงเย็นจะพาออกไปหาหมอค่ะ ขอบคุณค่ะ
22 กันยายน 2551 16:36 น. - comment id 101718
สวัสดีค่ะ คุณแก้วประภัสสร มีแมวตัวนี้ก็เหมือนมีลิง แมว สุนัข ปนกันทั้งสามอย่างในตัวเดียวค่ะ เมื่อคืนก็โดดเกาะผ้าม่านประตู ห้อยตัวไปมาเป็นทาร์ซาน เพื่อจับจิ้งจกค่ะ ขอบคุณค่ะที่แวะมาอ่านค่ะ ทั้งหมาและแมวน่ารักทั้งนั้นค่ะ
23 กันยายน 2551 07:17 น. - comment id 101719
เมื่อเย็นวาน ครูกระดาษทรายพาไปตัดไหม กลับมาวิ่งเล่นเหมือนเคย แค่ออกไปอาบน้ำเอง ปีนขึ้นไปอยู่บนหลังตู้หนังสือเสียแล้ว....
23 กันยายน 2551 07:19 น. - comment id 101727
เอาสิ คิดอะไรได้นะ เริ่มคิดหาอะไรเล่นอีกแล้วล่ะสิ23 กันยายน 2551 07:22 น. - comment id 101728
หวาดเสียว ! เดินดี ๆ ล่ะ เดี๋ยวซออู้ตกลงมาละ เจ๊งแน่ ๆ เลย เฮ้อ !
จะจับลงมาก็ลุกหนีหน้าจาเฉยเลย23 กันยายน 2551 07:24 น. - comment id 101729
นั่นๆๆๆ เจอซอด้วงแล้ว ชักน่าสนใจ ขอมองดูสิว่ามีอะไรอยู่ข้างในล่ะนี่23 กันยายน 2551 07:26 น. - comment id 101730
เห็นอะไรบ้างหรือยัง บอกหน่อยสิ นอกจากหนังงูที่ทำหน้าซอด้วงแล้วมีอะไรอีกไหม ?
23 กันยายน 2551 07:29 น. - comment id 101731
23 กันยายน 2551 07:30 น. - comment id 101732
23 กันยายน 2551 13:07 น. - comment id 101741
ส่งรูปหลานชายมาครับ ขอสมัครดูแลเจ้าเหมียวสามสี จะไหวมั้ยเนี่ย...ซนเหลือรับประทาน... อิ..อิ..ปล.ปากผมสีชมพูน่ารักมั้ยครับ...
23 กันยายน 2551 23:46 น. - comment id 101759
แอบมาดูเจ้าเหมียวอีกรอบ ซนจริง เอาหน้าไปมุดซอครู สงสัยอยากเป็นศิลปินมั่ง อิอิ
24 กันยายน 2551 08:52 น. - comment id 101762
อรุณสวัสดิ์ ค่ะคุณแมวคราว แมวลายตัวนี้ซนมากนะคะ สงสัยจะเป็นทอมนะคะ อิอิ รับรองปลาดุกวิ่งไม่ทันแน่นอนเลย ว้าว ! ปลาดุกปาสีชมพู น่าจุ๊บจังเลยค่ะ ขอบคุณค่ะที่แวะมาเยี่ยมแมวลายสามสี
ส
24 กันยายน 2551 08:55 น. - comment id 101763
อรุณสวัสดิ์ค่ะ คุณยาแก้ปวด สามสียังซนขึ้น ๆ กว่าเดิมอีกค่ะ ขอบคุณค่ะที่แวะมาเยี่ยมอีกครั้ง ขอให้มีความสุขในเช้าวันพุธค่ะ
24 กันยายน 2551 21:07 น. - comment id 101773
เพื่อนที่โรงเรียนชอบแมวมากเลยค่ะ แต่ครูมุกชอบหนู อิอิ
25 กันยายน 2551 07:40 น. - comment id 101779
สวัสดีค่ะ คุณครูมุก ขอบคุณค่ะที่แวะมาทักทายกัน คุณครูมุกสบายดีนะคะ เด็ก ๆ สอบเสร็จหรือยัง คนที่รักแมวก็มีมาก แต่คนที่รักหนูจะมีกี่คนนะ ที่บ้านก็เคยเลี้ยงหนู ขนฟู ๆ น่ะคะ แต่ว่ามันหนีออกไปเที่ยวไม่กลับมาเลย ส่วนแมว ไปเที่ยวไหนก็กลับบ้านถูก และรักเจ้าของค่ะ
25 กันยายน 2551 07:43 น. - comment id 101780
อรุณสวัสดิ์ค่ะ ทุกคน
26 กันยายน 2551 08:08 น. - comment id 101793
26 กันยายน 2551 08:24 น. - comment id 101794
ระนาดไม่มีอะไรน่าสนใจ หันมาเล่นกับปลานีโม่ ดีกว่า เล่นแล้วก็มานอนหมดแรงอ่ะค่ะ...
26 กันยายน 2551 20:56 น. - comment id 101802
อ่านแล้วศรัทธาคุณครูกระดาษทรายเพิ่มขึ้นหลายล้านเท่าช่างมีน้ำใจงดงาม มีคุณธรรมสูงส่งอะไรอย่างนี้ เรารักสัตว์เหมือนกันนะคะแต่เลี้ยงแมวไม่ได้เลยเพราะที่บ้านเลี้ยงมาดุมากกัดแมวตายหมดเลยแมวใครเข้าบ้านมันก็พากันรุมกัดจนตาย จึงต้องแอบเอาอาหารให้แมวคนข้างบ้านบนหลังคาโรงรถในตอนกลางคืนเสมอ สัตว์มันให้ความรู้สึกที่ดีมากนะคะมีความจงรักภักดี หวงแหน ซื่อสัตย์ และรักเจ้าของมาก
28 กันยายน 2551 09:31 น. - comment id 101803
ขอบคุณค่ะพี่นรศิริ ไม่รู้จะบอกว่าอย่างไร ที่แรกก็ไม่ได้อยากได้แมวตัวนี้กลับบ้านนะคะ แต่แม่กับน้องๆ มันตายหมด เหลือมันตัวเดียวก็ต้องเอาไป ปล่อยไว้ก็จะตายอีก พอเอาไปเลี้ยงก็รู้สึกรักมัน มันป่วยก็ต้องดูแลมันค่ะ ขี้อ้อนมากเลย ดื้อ แล้วก็ซนด้วยค่ะ ขอบคุณพี่ค่ะ ที่แวะมาอ่าน ที่โรงเรียนพี่สอบหรือยังคะ โรงเรียนหนูส่งคะแนนเรียบร้อยแล้วค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ