...แม่ครัวเอก...

แจ้นเอง

สองปีแล้วที่แม่จากเราไป  สองปีแล้วที่เราอยู่อย่างเหว่ว้าเงียบเหงาชีวิตอีรุงตุงนังไปหมด เหลียวหาอกอุ่นอ้อมกอดที่พอจะให้ซบอุ่นไอไม่มีเลย  ได้แต่นั่งเหม่อมองไปข้างหน้าอย่างไร้จุดหมาย...
เรานั่งที่ประตูหลังบ้านมองไปที่ห้องครัว...ภาพแม่ผุดพรายขึ้นมาให้มองเห็นเด่นชัดในความรู้สึก   แม่ใส่เสื้อแขนยาวตัวโปรดไม่ว่าแม่จะออกไปไหน  ถ้าไม่ไกลจากบ้านมากนักแม่ก็จะคว้าหมวกและเสื้อแขนยาวตัวโปรดสวมทับกับเสื้อคอกระเช้าตัวนี้ออกไปเสมอ  กลับมาก็จะถอดหมวกวางไว้พร้อมกับถุงหิ้วที่มีอาหารสดอัดแน่นอยู่เต็มถุง 
"เฮ้อ"เสียงถอนหายใจดังๆ ดังขึ้นพร้อมกับการยกมือทั้งสองข้างขึ้นเสยผมและปาดเหงื่อที่ผุดพรายขึ้นอยู่เต็มใบหน้าๆของแม่มีรอยย่นมากมายแต่รอยยิ้มที่ดวงตานั้นมันอิ่มเอิบรอยยิ้มจะปรากฎขึ้นเสมอๆถ้าวันไหนลุกหลานมาเต็มบ้านและวันนี้  "แม่ครัวเอก"  จะแสดงฝีมืออย่างเต็มที่  ไก่บ้านตัวเขื่องถูกยกออกมาชำแหละ  ล้างจนสะอาดเมนูวันนี้ต้องไม่พ้น  "แกงข้าวคั่วไก่"แน่นอน เพราะเป็นอาหารโปรดของทุกคนและเมื่อสุกได้ที่แม่ก็จะบอกว่าไปเอาถ้วยมาตักแกงให้  แจ้น  ก่อนแจ้นไม่กินข้าวคั่ว  ทำไปก็แอบบ่นไป กินก็ไม่เหมือนคนอื่น  แต่ก็เอาใจมาตลอด  ใครชอบแบบไหน  คุณแม่คนดีก็จะจัดเตรียมให้กับทุกคน  เราเองก็เป็นปลื้มทุกครั้งเพราะมันแสดงให้รู้ว่า แม่รักเรา  และวันนั้นอาหารทุกอย่างก็จะหมดเกลี้ยง  พ่อเองก็จะกินแกงกะเราด้วยเพราะพ่อจะกินอาหารที่มีน้ำซุบด้วยทุกมื้อแม่จะทำอาหารหลายอย่าง  กับพ่อจะเป็นอาหารอ่อนๆเสียเป็นส่วนใหญ่  และวันนี้ มีคนร่วมวงเยอะ  พ่อก็มักจะแซวแม่เสมอว่าฝีมือเป็นยอด  เด็กๆก็จะพากันยิ้ม  พี่ตุ๊  (ลูกเขยคนเล็ก)ก็จะหัวเราะชอบใจ  
แม่คงไม่รู้หรอกว่าอาหารของแม่เยี่ยมยอดเพียงใด  ภัตตาคารไหนๆก็สู้ฝีมือแม่ไม่ได้  เพราะแต่ละมื้อที่แม่ลงมือทำมันมีทั้งความรัก  ความละเมียดละไม  ความเอาใจใส่ทุกขั้นตอน  คนแกง  ต้องคนอย่างนี้  ผักต้องเด็ดแบบนี้ ไก่ต้องสับอย่างนี้  ถั่วฝักยาวอย่าใส่มากจะทำให้รสชาติมันจืด  และแกงข้าวคั่วหรือแกงแค หรือแกงป่า จะมีผักหลายชนิดล้วนเป็นสมุนไพรที่มีประโยชน์  แล้วนิว(หลานชายคนโปรด)ก็ยกพัดลมมาเปิดให้ยายเพราะเห็นยายปาดเหงื่อไปหลายหนแล้ว 
 เรานั่งจมปลักกับภาพของแม่อยู่ตรงประตูทางลงไปห้องครัว  และภาพที่ผุดพรายเหล่านั้น  ก็เริ่ม...พร่าเลือนคงเพราะน้ำตาเริ่มเรื่อราง 
 คิดถึงแม่  คิดถึงเหลือเกินไม่มีอีกแล้วอ้อมกอดที่อบอุ่น  รอยยิ้มที่เปี่ยมด้วยความรักความเมตตาอีกทั้งศูนย์รวมความรักที่มีในบ้านหลังนี้  เหลือไว้แต่ความหลังที่ยังฝังแน่นในความรู้สึก...    ทิ้งไว้เป็นความทรงจำอันยาวนาน  เสียงหัวเราะของลูกหลานที่พากันมากราบไหว้ในวันแม่ฃองทุกปี  วันนี้ช่างเป็นวันที่แสนเศร้าเหลือเกิน