. ...อำผวา... .

เพียงพลิ้ว

"อยากไปทะเล" เสียงคุณนายเฌอมาลย์จอมโวยวายแถลงการณ์ทันที่ลงจากเครื่อง เมื่อปลายเดือนกรกฎาคม หลังจากนั้นจอมบงการอย่างเพียงพลิ้วก็ทำหน้าที่ประสานงา(น)นัดทีมงาน จนเป็นที่รู้กันในกลุ่มว่า เราจะพบกันที่หาดทรายแก้ววันที่ 23-24 สิงหาคม 2551 โดยให้เพียงพลิ้วเป็นคนจองห้องพัก เวลาผ่านไปสิบวันทุกอย่างเงียบผิดปกติ จนต้องขอความมั่นใจว่าจะไปกันจริงๆไหม เมื่อได้รับการยืนยันเป็นที่เรียบร้อย ว่าไป ก็ดำเนินการจองห้องพัก โชคร้ายของเราที่ห้องพักเต็มหมด ไม่น่าเชื่อว่าจะมีคนอยากไปเที่ยวทะเลหน้าฝนเหมือนเรามากขนาดนี้ แผนหนึ่งเลิกล้ม แผนสองเข้ามาแทน นั่นคือการไปเที่ยวอัมพวา ตามคำแนะนำของจอมโวยวาย
และแล้ว วันที่ 23 สิงหาคมก็มาถึง เพียงพลิ้วจัดกระเป๋าสองใบเหมือนจะย้ายบ้าน ต้องมีคนแซวแน่ๆเลย เอาน่ากันเหนียวเผื่อเพื่อนไม่เอาเสื้อผ้ามาเยอะ นัดกันสิบโมงเช้าที่อนุสาวรีย์ วันนี้ออกจากบ้านโดยรถตู้แต่เช้า รถวิ่งเร็วเหมือนกัน ไปถึงก่อนเวลาตั้งชั่วโมงกว่าๆ โชคดีที่น้องสาวจ๋า แมงกุ๊ดจี่เดินทางไกลจากสกลนครมาถึงแต่เช้าเหมือนกัน เลยมีเพื่อนกินข้าวเช้าด้วยกัน น้องอยากกินข้าวมันไก่ พี่อยากกินเผ็ดๆ ก็เลยได้กินข้าวกันที่ร้านอาหารตามสั่งที่มีทั้งสองอย่าง อ้อ มีก๋วยเตี๋ยวด้วย โชคร้ายอีกแล้ว ข้าวมันไก่บูด ยำมาม่าเปรี้ยวจนกลัวไส้จะขาด แก้วน้ำล้างไม่สะอาดคราบเกรอะ และเกาเหลาไม่อร่อยสักนิด แม่ค้าก็ขยันเรียกลูกค้าเหลือเกิน ลูกค้าก็ช่างกระไรไม่ยอมสบสายตาขับไล่และมองอาหารที่เหลืออยู่เต็มจานบ้างเลย ดวงใครดวงมันก็แล้วกัน ท้องไม่อิ่มจะเดินทางต่อได้อย่างไร เรามากินขนมจีนและลูกชิ้นกันต่อที่ร้านไม่ไกลจากร้านเดิมนัก ค่อยยังชั่วหน่อย ไม่นานแหละ หลังจากนั้น เราเดินฆ่าเวลากันอีกไม่นานเท่าไรก็กลับองค์ประชุม ได้เวลาเดินทางไปอัมพวาแล้ว


เราสี่คนนั่งรถตู้จากอนุสาวรีย์ไปแม่กลองกัน น้องสาวจ๋าดูเหนื่อยๆจากการเดินทางอยู่บ้าง คุณเพื่อนจอมวางแผนก็ดูสวยสดใสกว่าวัย ส่วนคุณนายจอมโวยวายก็ดูดี สมกับที่ไปชุบตัวมา ชั่วโมงนิดก็ไปถึงแม่กลองกัน รถตู้ไปส่งเราที่คิวสองแถวไปอัมพวา เราได้เห็นกลองใบโตๆกันด้วยนะ ไม่นานเราก็ไปถึงอัมพวากัน ไม่นานเราเดินไปถึงบ้านพักกัน บ้านป้าน้อยโฮมสเตย์ สามแรงแข็งขันช่วยกันหาที่พัก โทรไปไหนก็ไม่ว่าง มาได้ที่นี่แหละ เจ้าของบ้านใจดี คนที่เขาไปบอก เราพริ้นท์รูปป้าน้อยจากอินเตอร์เน็ตไปด้วย กลัวไปไม่ถูก แต่ก็ถามถูกคนเอารูปป้าไปให้หลานป้าดู เลยหาเจอไว ได้พักกันแย้ว เย้ๆ


บ่นกันเหนื่อย ร้อน แต่ไม่เห็นมีใครยอมพักกันสักคน เราสี่คนก็เดินไปเที่ยวตลาดกัน ได้รองเท้าได้ของฝาก ได้ถ่ายรูปกัน แต่ด้วยอากาศที่ร้อนจัด ดูเหมือนวิญญาณนางแบบของเราจะหายไปบ้าง รู้สึกจะได้ถ่ายรูปกันน้อยจนผิดปกติ อยากกินของที่ขายในเรือ แต่คนเยอะจนเหมือนแย่งกันซื้อ เราก็เลยได้กินแค่ไอติมเรือ กับก๋วยจั๊บบก ที่นี่ต้องมีดอกอัญชันเยอะแน่เลย เห็นอาหารที่ทำจากดอกอัญชันเยอะไปหมด เพื่อนๆต่างก็ซื้อขนมของฝากกันอย่างสนุกสนาน เพียงพลิ้วก็ได้กะปิ หอยดองแม่กลองที่พ่อกับแม่และพี่ชายชอบสองชุด อันนี้แหละที่ทำให้กระเป๋าหนัก แต่ก็รู้สึกดีใจที่ได้ซื้อมา เพราะว่าหลังจากส่งพัสดุไปให้พี่ชายที่สกลนครและแม่แล้ว ทั้งสองคนชอบมาก


เราเดินเที่ยวตลาดทั้งสองฝั่ง อาหาร ขนมเยอะจริง ตรงไหนที่มีอะไรสวยๆ น่าสนใจ เราก็หยุดชม หยุดถ่ายรูปกัน


บ่ายคล้อย จอมเบี้ยวที่คราวนี้ไม่เบี้ยวที่คราวนี้ไม่เบี้ยวก็เดินทางมาสมทบพร้อมกับ "น้องใหม่" เพียงพบหน้าน้องใหม่ หัวใจก็เต้นแรง ทักทายก่อนทักจอมเบี้ยวเสียอีก คุ้นๆเหมือนเคยเห็น ความรู้สึกบอก เหมือนครบทีม ผู้มาใหม่ยังไม่เหนื่อย แต่ผู้มาก่อนเริ่มล้าบ้างแล้ว จอมเสียบ จอมบงการ จอมโวยวายเป็นอันสลบ ส่วนจอมวางแผนเสน่ห์แรงก็คุยโทรศัทพ์จนสลบหรือเปล่าก็ไม่รู้ สลบไปก่อน ตกเย็นมาเราไปเดินตลาดกันอีกรอบและทานอาหารเย็นกัน ตลาดเย็นคนเยอะมาก เราไม่รู้จะกินอะไร ก็กินส้มตำกันนี่แหละ ช่วงกินข้าวเป็นเวลาสมจิตชิงเหรีญทองพอดี เสียงพ่อค้าในตลาดประกาศผลการแข่งขัน เป็นบรรยากาศแห่งความทรงจำจริงๆ น่าเสียดายที่อัมพวาไม่มีปลาร้าให้เราทาน แต่ก็มีปลาร้าที่จอมโวยวายเอามาฝากจากอังกฤษ แต่เก็บไว้กันบ้านกัน กลัวชาวบ้านได้กลิ่นแล้วสลบด้วยแหละ การเดินทางเที่ยวนี้ดูเหมือนอาหารจะเป็นปัญหาสำหรับเรา อาหารของคนอัมพวารสชาติหวานจัง การช็อปปิ้งเกิดขึ้นอีกแล้ว คราวนี้เป็นการช็อปอาหารและกิจกรรมรอบดึก 
เรากลับบ้านอาบน้ำอาบท่ากัน ประมาณหนึ่งทุ่มเราก็เชียร์มวยด้วยกัน เลือดรักชาติเข้มข้นทุกคน ไม่ใช่โชคร้ายแต่เรา มนัสก็โชคร้ายไม่ชนะเหมือนกัน ช่วงฆ่าเวลา เพียงพลิ้วก็เปิดกิจการสวนสัตว์ให้เพื่อนชม ได้ค่าชมกุ้ง ไก่ กบ ปลา ปู และน้ำเต้ามาหลายเหรียญเลย และแล้วก็ทนอึดอัดไม่ไหว จองเบี้ยวน้อมาอำเราได้ น้องใหม่คนนี้เราต้องเคยเห็นแน่ เรามั่นใจ อิอิ และแล้วความจริงก็เปิดใหม่ น้องใหม่ที่ไหนกัน น้องเหมียวนั่นเอง โธ่ๆ คนกันเองทั้งนั้น เมื่อป้ากับหลานได้เจอกัน หลังจากที่พลัดพรากกันมานาน ความคุ้นเคยก็เกิดขึ้น  หลังจากนั้นก็ได้เวลานั่งเรือชมหิ่งห้อยกัน คนขับเรือปล่อยตลกมาก ทำให้คนในเรือหัวเราะได้ แต่คนนั่งเรือแถวกลางอย่างป้าและหลานก็ทำให้ไม่เหงาเกินไป ชอบความเป็นป้าจัง พูดนิ่งๆแต่ทำให้ขำได้ คืนนี้เราโชคดีหลังจากที่เจอความโชคร้ายมากหลายครั้ง หิ่งห้อยวันนี้เยอะและสวยมาก คุ้มค่า ความรู้สึกบอกแบบนี้ ใครที่โดนเพียงพลิ้วเอาหิ่งห้อยแปะหน้าผาก ก็จัดการเองเน้อ อิอิ สับรางกันให้ดีๆ สงสัยแต่คุณนายเฌอมาลย์ จากมีเนื้อคู่แต่หลบ กลัวหิ่งห้อยจับหน้าผาก ลืมถามเพื่อนๆเห็นหิ่งห้อยตัวใหญ่ที่สุดแล้วรู้สึกยังไง วันนี้ลูกค้าคงเยอะ หรือไม่ก็เรามาดึกเกินไป เตาหมดไม่มีอะไรให้เราดูเลย หมดทุกอย่าง คืนนั้นกว่าจะได้นอนก็ตีหนึ่ง หลับสนิทไม่รู้เรื่องเลย


ตื่นกันแต่เช้าเลย เพื่อมาใส่บาตร ดูเป็นคนดีเลยใช่ไหมล่ะคะ เพิ่งได้เคยใส่บาตรริมน้ำที่นี่เอง ปาน้อยเจ้าของป้าเตรียมปาท่องโก๋ และกาแฟไว้เลี้ยงแขก แต่พวกเรายังต้องการอาหารมากกว่านั้น จึงเดินไปกินข้าวกันที่ตลาด เพื่อนกินโจ้ก เพียงพลิ้วไม่กินโจ้ก เลยได้ข้าวแกงราดกับสามอย่างและข้าวเหนียวหมูปิ้ง หวานอีกแล้ว ถ้าเขียนกลอนคราวนี้คงหวานแน่เลย เติมมาเยอะเลย


เรานั่งเรือไปไหว้พระกันตอนบ่ายๆ ช่วงในนั่นรถในเรือ เหลือบไปเห็นหนุ่มพายเรือ สาวน้อยๆอาบน้ำก็อดไม่ได้ที่จะเหล่มองและถ่ายภาพไว้ ไหว้พระกันได้สองสามวัด ดูเหมือนลูกทั่วร์เราจะไม่ค่อยสบายกันทีละกัน 


ไปวัดไหนก็จะมีเจ้าบ้านมารับมาส่งเสมอ น่ารักทั้งนั้นเลย


มีวัวตัวอ้วนๆด้วย สงสัยเยอะแถวนี้ดี เจ้าของเลี้ยงดี
				

ได้เวลากลับลำแล้ว เย้ หลังจากได้เวลาและลูกทัวร์เหนื่อยและดื่มด่ำกับความเป็นอัมพวาพอแล้ว เราก็เดินทางกลับกัน โดยนั่งรถสองแถวจากอัมพวามาลงที่แม่กลอง กระเป๋าขาดเลย สงสัยจะบรรทุกของหนักเกินไป หอบของกันซื้อปู หาร้านก๋วยเตี๋ยวกันที่ตลาดแม่กลองกัน แต่ร้านนั้นปิด เราก็เลยกลับไปกินบ้านตัวเอง เรามากันสี่คนก็กลับกันสี่คนเหมือนเดิม ไม่ได้กำไร ไม่ขาดทุนเลย หลังจากที่แยกย้ายกับสองสาว เราก็หลับกันบนรถตู้จนมาถึงอนุสาวรีย์เลย เหนื่อยนี่นา 

ถึงอนุสาวรีย์แล้ว เราก็หิว เราก็ไปกินก๋วยเตี๋ยวเรือกันตามระเบียบ มื้อนี้คุณเพื่อนใจดีเลี้ยงอาหารกลางวัน ขอบคุณเจ้าภาพค่ะ มื้อนี่เป็นมื้อที่อร่อยที่สุดเลยในการเดินทางครั้งนี้ กินเสร็จแล้ว เพียงพลิ้วขอตัวกลับก่อนเพื่อนเพราะเหนื่อยและหนักมาก อยากเอากระเป๋าไปไว้ไกลๆตัวจังเลย จะได้เดินซื้อของต่อที่อนุสาวรีย์ แต่ไม่มีที่ฝากของเลย จึงรีบขอตัวแยกย้ายจากเพื่อนๆ แต่ก็โชคร้ายอยู่ดีรถติดสุดๆกว่าจะถึงจุดหมาย ก็เกือบเป็นลมไปเหมือนกัน เหนื่อยก็ดีใจที่ได้ไปนะคะ

ขอบคุณจอมโวยวายที่อยากมาเที่ยวอัมพวา อยากบอกว่า ยังสดใสน่ารักเหมือนเดิม
ขอบคุณจอมเบี้ยวจากสมุทรสครที่ตั้งใจมาอำให้ผวา อยากกระซิบดังว่า ไม่เปลี่ยนแปลง แค่ต๊องกว่าเดิม 
ขอบคุณน้องใหม่ อยากรักจังเลยแต่กลัวอกหัก อิอิ ทำให้ยิ้มได้เสมอนะคะ
ขอบคุณคุณเพื่อน จอมวางแผนอยากชมแต่กลัวเหลิง น่ารักขึ้นนะคะ
ขอบคุณน้องสาวจ๋า และขอเป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ 


ไว้เจอกันใหม่นะคะ ถ้าไม่เข็ด อิอิ


				

ของกินอร่อยๆ				

แอบถ่ายสินค้าน่าหม่ำ				

ของโปรด อร่อยมาก				

ไม่ค่อยชอบเท่าไรเลยค่ะ ขนมนี้				

ของโปรด อยากกินๆๆๆ