เวลา กับ ความรัก

ชงโคป่า

เวลา กับ ความรัก			ชงโคป่า
กรกฎาคม ๒๕๔๘	
ความรักของฉันเริ่มจากการจ้องมอง
เธอ.ผู้ซึ่งเหมือนไขว่คว้าด้วยสองมือแต่เอื้อมไม่ถึง มีเพียงดวงใจเท่านั้น
ที่พุ่งทะยานแหวกอากาศส่งผ่านไปสู่ดวงใจของเธอเช่นกัน
.ฉันเองคงทำได้เพียงเท่านั้น
สิงหาคม ๒๕๔๘		
ความรักของฉันได้พูดคุยแลกเปลี่ยนความรู้สึกของกันและกัน
เธอ.ผู้ซึ่งเปลี่ยนแปลงระยะห่างของภาพแห่งจินตนาการให้กลับกลายเป็นภาพของความเป็นจริง และจากอากาศธาตุมาสู่สองมือที่สัมผัสถึงความอบอุ่นของดวงใจ
.ฉันเองหลงรักกับภาพของความเป็นจริง
กันยายน ๒๕๔๘	
ความรักของฉันคือการแบ่งปัน
เธอ.ผู้ซึ่งฉันแบ่งปันชีวิตและจิตวิญญาณในทุกทุกลมหายใจของฉันถูแปรเปลี่ยนเป็นความคิดคำนึง เพื่อตอบสนองความต้องการภายในจิตวิญญาณ
.ฉันเองผู้ซึ่งปรารถนาในรูปรสและดวงวิญญาณอยู่สม่ำเสมอ
ตุลาคม ๒๕๔๘
ความรักของฉันคือเวลาของการเสพสุขถึงเพศรสของดวงจิต
เธอ.ผู้ซึ่งมอบความสุขจากทางกายวิภาคและทางจิตแห่งดวงใจ
ห้วงของเวลาไม่สำคัญเท่ากับความต้องการจากดวงใจส่งผ่านไปสู่ความปรารถนาของร่างกาย
.ฉันเองผู้ซึ่งหลงอยู่ในบ่วงของกิเลสแห่งเพศรส
พฤศจิกายน ๒๕๔๘
ความรักของฉันคือการเปลี่ยนแปลงจากความรักความเข้าใจ กลับกลายเป็นการทะเลาะและความเข้าใจที่ผิดแปลก
เธอ.ผู้ซึ่งบึ้งตึงต่อการกระทำในทุกทุกอย่างของกันและกัน
บรรยากาศที่บิดเบี้ยวแห่งกาลเวลาแปรเปลี่ยนดวงใจให้เศร้าหมอง
.ฉันเองผู้ซึ่งโง่งมงายกับการทุ่มเททั้งกายและดวงจิตแห่งวิญญาณ
ธันวาคม ๒๕๔๘
ความรักของฉันคือการหม่นหมองและความทุกข์ระทม  ห้วงเวลาแห่งความเศร้าหม่นเกาะกุมดวงใจอยู่ในทุกทุกกาลเวลาแห่งการใช้ชีวิต
เธอ.ผู้ซึ่งจากไปพร้อมหยิบยื่นความหม่นหมองของดวงใจมาแทนรสรักแห่งความสุขใจ.ฉันเองผู้ปลดเปลื้องความงดงามแห่งความรักเกาะกุมแต่ความทุกข์ระทมหม่นดวงใจ
มกราคม 
.เริ่มต้นปีใหม่ด้วยรอยยิ้มและน้ำตาความรักของฉันดับสลายไปแห่งค่ำคืนในอดีตคงที่อยู่กับความทรงจำอันเจ็บปวด  สายตามุ่งตรงสู่อนาคต
เธอ.ผู้ซึ่งทิ้งความทรงจำไว้อยู่ภายในดวงใจ รอยยิ้มและเสียงหัวเราะก้องกังวานอยู่ตลอดไป
.ฉันเองผู้ยิ้มและหัวเราะให้กับสภาพของความเป็นจริงอยู่ต่อไป
ปัจจุบัน.
ความรักของฉันคงที่อยู่กับดวงใจและมุ่งมองความฝัน ยิ้มเราะกับอดีต
ก้าวเดินสู่โลกแห่งอนาคต กาลเวลาและความรักทำให้มีชีวิตอยู่ตลอดกาล