หน้าส่วนตัว
ประมาณ 8 เดือนแล้วสินะที่เรารู้จักกัน มันอาจจะดูเหมือนเป็นเพียงช่วงเวลาสั้นๆ แต่มันก็มีความหมาย
ฉันไม่เคยอยากรู้จักคุณมาก่อน จนกระทั่งวันหนึ่ง มีคนมาพูดเรื่องของคุณ พูดเรื่อยๆจนฉันอยากเจอคุณ และในที่สุดเราก็ได้เจอกัน
คุณคงจำวันแรกที่เราเจอกันไม่ได้ มันไม่ใช่ในห้องเรียนแคบๆหรอก แต่ฉันเจอคุณครั้งแรกตอนที่เราเดินสวนกันตรงบันได และหลังจากนั้นเราก็ได้รู้จักกันเป็นทางการอีกที
ฉันรู้สึกว่า คุณให้ความสนิทสนมกับฉันมากกว่าใครๆ จนความรู้สึกของฉันเริ่มเปลี่ยนแปลง .... ฉันชื่นชมคุณ เพราะคุณขยัน กตัญญู สุภาพ และคุณก็ดูไม่เหมือนใครๆที่ฉันเคยรู้จัก
วันเวลาผ่านไปเรื่อยๆ เราคุยกันมากขึ้น บางครั้งฉันโทรไปหาคุณ
แต่..บางครั้ง..คุณก็โทรมาหาฉัน จากเริ่มแรกที่มักจะพูดกันแต่เรื่องธุระ ก็กลายเป็นคุยเล่นบ้าง เล่าเรื่องแลกเปลี่ยนกันบ้าง ..จนฉันเริ่มคิดว่า คุณคิดยังไงกับฉันกันแน่ เพราะบางครั้ง คุณทำให้ฉันรู้สึกว่า ฉันเป็นคนพิเศษสำหรับคุณ คุณเล่าเรื่องของคุณให้ฉันฟัง สิ่งที่คุณยังไม่เคยบอกใคร ..คุณก็บอกให้ฉันรับรู้เป็นคนแรก แต่คุณยังไม่เคยบอกว่าคุณคิดยังไงกับฉัน เราไปดูหนังด้วยกัน ซึ่งคุณเป็นผู้ชายคนแรกที่ฉันไปดูหนังด้วย ฉันเริ่มรู้เรื่องราวของคุณมากขึ้น
จนวันหนึ่ง ฉันบอกความรู้สึกของฉันให้คุณรับรู้ แต่คุณก็ไม่ได้ตอบอะไรกลับมา และคุณก็ค่อยๆห่างหายไปเรื่อยๆ ฉันเฝ้ารอโทรศัพท์จากคุณ จากเช้า กลางวัน ไปเย็น และก็ล่วงเลยไปเรื่อยๆจนเป็นวัน วันแล้ว วันเล่า แต่ฉันก็รอฉันเคยหลอกตัวเอง ว่าเดี๋ยวคุณก็โทรมา แต่ก็ไม่ ฉันร้องไห้ให้กับความผิดหวังเหมือนคนบ้า เหม่อลอย ไม่อยากทำอะไร จนถึงวันหนึ่งที่ฉันเข้มแข็งขึ้น และฉันก็บอกตัวเองว่า ฉันจะตัดคุณออกไปจากใจให้ได้ แต่ฉันไม่สามารถทำได้อย่างที่คิด เพราะเวลาที่ผ่านเลยไป ฉันยังคิดถึงคุณอยู่เสมอ ภาพต่างๆยังเวียนวนอยู่ในความทรงจำ ทุกคำพูดยังจำได้ไม่เคยลืมเลือน
.................................................
12 พ.ค. 46
ฉันอยากรู้ว่าตอนนี้เขาทำอะไรอยู่ หลายวันแล้วที่เราไม่ได้คุยกัน
ตั้งแต่วันนั้นที่ฉันได้โทรไปหาคุณ แต่เสียงของคุณกลับเย็นชา ฉันเสียใจ
ที่ทำให้คุณรำคาญ และก็ขอโทษที่โทรไปรบกวนคุณ ฉันรู้สึกดีขึ้นแล้วนะ
แม้จะคิดถึงคุณบ้าง แต่มันก็เป็นความคิดถึงที่ทำให้ฉันรู้สึกดี
ไม่เจ็บปวดอีกแล้ว เพราะฉันไม่ได้คิดเข้าข้างตัวเองอีก
ฉันหยุดคิดแล้วว่าคุณจะกลับมา เลิกคิดแล้วว่าคุณยังมีฉันอยู่ในใจ
เพราะความจริงมันไม่ได้เป็นอย่างนั้นเลย สิ่งเดียวที่ทำได้ก็คือ รักษาความรู้สึกดีๆนี้ไว้ แล้วเก็บไว้ในความทรงจำ ว่าครั้งหนึ่ง คุณเคยเข้ามานั่งอยู่ในใจฉัน และจะเป็นคนเดียวที่ได้นั่งอยู่เต็มหัวใจ เพราะฉันจะไม่มีวันรับใคร เข้ามาอย่างเต็มหัวใจแบบนี้อีกเป็นอันขาด "เพราะคุณพิเศษกว่าใครๆ คุณสอนให้ฉันรู้จักความรัก คุณสอนให้ฉันรู้จักความผิดหวัง คุณสอนให้ฉันเข้มแข็งขึ้น และคุณสอนให้ฉันรู้จักการรอคอยอย่างไม่มีความหวัง"
...........................................................
16 พ.ค. 46
วันนี้ฉันสามารถพูดได้เต็มปากว่าฉันไม่ต้องการยึดเหนี่ยวเขาไว้อีกแล้ว ไม่มีความเจ็บปวด เจ็บใจอะไรหลงเหลืออยู่ เพราะเวลาสอนให้ฉันเข้าใจกับความรักมากขึ้น ฉันเชื่อว่าหากเขารักฉันจริงๆและฉันก็รักเขาจริงๆเช่นกัน วันนึง เมื่อเราทั้งสองคนพร้อมทุกอย่าง เราคงจะเดินกลับมาเจอกันอีกครั้ง และคงจะเปิดเผยความรักได้อย่างเต็มหัวใจ ไม่ต้องปิดบังซ่อนเร้นอย่างเช่นวันนี้อีกต่อไป
................................................................
ความรักเปรียบเสมือน.....ผึ้ง
มีน้ำหวานให้ชื่นใจ
มีเหล็กในให้เจ็บปวด
และ...แน่ล่ะ....มันก็คงมี.ปีกบางๆ..เพื่อบินจากไป
.............................................................
ละอองทราย 23 พ.ค. 2546 20:00 น. - ID 953 
933
4
0
23 พฤษภาคม 2546 20:17 น. - comment id 68814
ความรักเปรียบเสมือน.....ผึ้ง
มีน้ำหวานให้ชื่นใจ
มีเหล็กในให้เจ็บปวด
และ...แน่ล่ะ....มันก็คงมี.ปีกบางๆ..เพื่อบินจากไป
ชอบตรงนี้มากๆ
ทรายยังได้เป็นผึ้ง เรายังเป็นดักแด้อยู่เลย
23 พฤษภาคม 2546 20:28 น. - comment id 68815
เรารู้บางมีครั้งที่ทราย ทรายที่เข้มแข็ง ปล่อยน้ำตาแข่งกันสายฝน ให้กับใครซักคน แม้วันนี้คนๆนั้นคนที่เข้ามา พร้อมกับคำว่าผูกพัน แล้วอยู่ๆก็มาเดินจากไป ทิ้งไว้เพียงความสงสัยของเหตุการณ์ตั้งแต่ต้นจนจบ
อ่านแล้วอาจงงก็โทษที:P
23 พฤษภาคม 2546 20:32 น. - comment id 68816
เมื่อเธอร้องไห้มีคนเสียใจกว่าเธอ
หันมาหากันบ้างถ้าไม่มีใคร แต่อย่าตกใจถ้าหันไปเจออรวีณา
23 พฤษภาคม 2546 21:02 น. - comment id 68817
ขวัญเข้ามาอ่านแล้วนะ โธ่คิดว่าจะเป็นคนแรกที่ได้อ่านซะอีกที่ไหนได้ จีจี้แย่งไปก่อน อยากจะบอกว่าชอบเหมือยจีเลย กลอนโดนมาก ทำได้ไง รู้สึกว่าจะมีแต่เรื่องที่อกหักนะ ถ้ามีอะไรปรึกษาเราได้ เรื่องผู้ชายเรา.....ชอบ ถ้าเขียนอะไรอีกก็อย่าลืมบอกเรานะ แล้วเราจะคอยอ่านนะจ๊ะ
23 พฤษภาคม 2546 21:02 น. - comment id 68818
ขวัญเข้ามาอ่านแล้วนะ โธ่คิดว่าจะเป็นคนแรกที่ได้อ่านซะอีกที่ไหนได้ จีจี้แย่งไปก่อน อยากจะบอกว่าชอบเหมือยจีเลย กลอนโดนมาก ทำได้ไง รู้สึกว่าจะมีแต่เรื่องที่อกหักนะ ถ้ามีอะไรปรึกษาเราได้ เรื่องผู้ชายเรา.....ชอบ ถ้าเขียนอะไรอีกก็อย่าลืมบอกเรานะ แล้วเราจะคอยอ่านนะจ๊ะ
23 พฤษภาคม 2546 22:16 น. - comment id 68819
เข้าใจนะความรู้สึกแบบนี้ แต่คุณเข้มแข็งดีจัง
24 พฤษภาคม 2546 16:44 น. - comment id 68828
ดีใจด้วยที่เข้มแข็งได้ขนาดนี้....อยากเข้มแข็งได้อย่างคุณบ้างจัง...(T_T)
8 มิถุนายน 2546 18:16 น. - comment id 68933
เพื่อนหนูเองค๊าๆๆๆๆๆๆ ขอฝากไว้ใน อ้อมอก อ้อมใจ ด้วยนะค๊า
8 มิถุนายน 2546 20:09 น. - comment id 68937
เธอเป็นคนแข็งนอกนุ่มใน ฉันเห็นอาการณ์เหม่อลอยเพ้อพบ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ นั่งหน้าเศร้า ฉันให้เพลงนี้น่ะ.......................................พอแล้วเพยงพอแล้ว ตัดใจเสียดีกว่า อย่ามั่วเปลืองเวลากับคนไม่จริงใจ กับคนไม่รักจริงกับคนที่ใจร้าย ไม่มีทางใดต้องห้ามใจอย่างเดียว ลือเค้าจงลืมเค้าสั่งใหให้ทำตาม อย่ามีความทรงจำกับคนไม่จริงใจ สิ่งเดียวที่ต้องทำ ก็คือจากนี้ไป อย่าไปเหลือหัวใจให้เค้าอีกเลย\" เราเข้าใจน่ะถึงเราจะเป็นแค่ดักแด้ตัวน้อยๆเหมือนจีแต่วันนึงเราต้องเป็นผีเสื้อที่สวยที่สุด ทรายก็ยังลอกคราบใหม่ได้
26 มิถุนายน 2546 18:24 น. - comment id 69078
มีแต่คำว่า สุดยอดดดดดดดดดดดดดดด ที่จะไห้เธอ
21 ตุลาคม 2546 18:14 น. - comment id 69912
ใครคนหนึ่งคนนั้น ในวันหนึ่งวันนั้น เคยผูกพันกันซะมากมาย เพราะวันที่ห่างเหิน เขาก็เริ่มห่างหาย เพียงแค่เพราะเราไม่เจอกัน *ไม่เรียกร้องให้กลับมา หรือว่าผลักไส หรืออะไรทั้งนั้น เก็บเอาไว้ในส่วนลึกซ่อนอยู่อย่างนั้น รู้ว่ามันไม่ไปไหน **แม้กระทั่งตอนนี้ เขายังอยู่ตรงนี้ ในภาพทรงจำสีจางๆ เหมือนว่าจะเลือนหาย คล้ายว่าจะเลือนลาง บางอย่างก็ยังไม่เปลี่ยไป(ในความทรงจำสีจางๆ)
9 ธันวาคม 2546 17:24 น. - comment id 70423
ดีใจด้วยที่เป็นอิสระแล้ว
22 กุมภาพันธ์ 2547 14:21 น. - comment id 71145
กลับมาดูเรื่องราวของตัวเองในวันเก่า แล้วรู้สึกเหงาอย่างบอกไม่ถูก เมื่อวานนี้เองสินะที่เราเพิ่งได้เจอเค้า หลังที่ไม่ได้เจอกันมาปีกว่าๆ เป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูก ทั้งดีใจ ทั้งตื่นเต้น เหมือนกับที่ผ่านมาไม่มีอะไรเกิดขึ้นอย่างนั้นแหละ แต่มันก็ผ่านไปแล้ว วันนี้ เราเป็นเพียงแค่คนรู้จักกันเท่านั้น คงจะดีไม่น้อยหากเราสามารถย้อนเวลากลับไปได้ ถ้าทำได้จริงฉันคงไม่ปล่อยให้คุณเดินออกไปจากชีวิตฉันแบบนี้ แต่วันนี้ฉันทำอะไรไม่ได้แล้ว นอกจากยิ้มทักทายเหมือนคนรู้จักธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้นเอง
5 พฤษภาคม 2547 19:48 น. - comment id 73899
ละอองทราย เราเองนะ กนกกรจ๊ะ!! ดีใจด้วยนะที่ได้เรียนที่ๆอยากเรียน ยังไงก็คิดถึงเพื่อนๆ บ้างล่ะ เราส่งmail ไปทรายบอกไม่เคยได้ของเรา ก็เลยเขียนในนี้ไม่ว่ากันนะจ๊ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ