ฉันเหมือนนกหลงทางกางปีกหัก ตกลงมาพักรักษาบ้านหลังหนึ่ง บ้านหลังนี้มีความรักความคะนึง บ้านที่ซึ่งไม่เรียกร้องเงินทองใคร ให้ฉันอยู่อย่างเสรีฟรีในบ้าน เติมเต็มจินตนาการให้สดใส ไม่ต้องจ่ายค่าน้ำและค่าไฟ เม้นเท่าไหร่ไม่ต้องจ้างสำนักพิมพ์ ฉันไม่ใช่กวีมีชื่อเสียง เลยไม่เสี่ยงที่จะเขียนเรื่องหยุมหยิม เรื่องอาหารไม่ถนัดเขียนให้ชิม เรื่องของพิมญดามาฟังไว ฉันไม่ใช่กวีมีศรีศักดิ์ ฐานันดรแห่งรักฉันยิ่งใหญ่ ดั่งนางทาสในบ้านกลอนเช็ดถูไป เป็นนางในไทยโพเอมเต็มใจมา ฉันไม่ใช่กวีหิวกระหาย ฉันมาหาความหมายใต้ฟากฟ้า โลกใบนี้เต็มไปด้วยอักษรา (รึจะเปลี่ยนเป็นกบในกะลาก็ได้นะคะ..อิอิ) สื่อภาษาด้วยน้ำจิตมิตรไมตรี ..นิดหนึ่งนะเจ้าคะ... ว่าแล้วบ้านหลังนี้มีอะไรดีน๊า.. ตามมาคะอาจจะยาวหน่อยนะคะ เข้ามาบ้านหลังนี้ดีกว่าเจ้าคะ แล้วอิฉันก็รักษาปีกของตัวเองโดยใช้อักษร เรียกอะไรดีละกลอนรึ ! ไม่ใช่หรอก เขียนไม่รู้ความด้วยซ้ำ จำได้ว่า..แค่อยากเขียนให้มันได้ระบายกับความเป็นจริงที่แทบไม่อยากมีชีวิตอยู่ เพราะใครบางคน! ที่ทำร้ายอิฉันทางจิตใจ จนอิฉันไม่สามารถบินไปไหนได้ มันหมดแรง มันท้อแท้ มันไม่มีทางออก มันไม่มีที่ไปมันตีบตันทุกทาง ใช่..ฟ้ากว้างใหญ่ หลายคนปลอบอิฉัน แต่ดวงตาตอนนั้นมันมีแต่น้ำตาที่บดบังโลกสวยงามใบนี้เอาไว้ น้ำตาท่วมใจสินะ หากจะให้เข้าใจ ! ในอารมณ์ ความรู้สึกตอนนั้นที่มีแต่ แค้น ! ที่เขาทำไมทำกับเราได้ แค้นสุมในใจ ! เกิดคำถามกับตัวเองทุกวันทั้งที่ไม่เคยถามตัวเอง หรือตำหนิตัวเองเลยว่า ทำไม! เราช่างโง่นักจึงได้แต่ก้มหน้าก้มตาเขียนๆๆและก็เขียน โดยไม่รู้ว่าสัมผัสของบทกลอนคืออะไร รู้แต่ขอเขียนแบบสัมผัสใจคนเจ็บให้ได้ผ่อนคลายเป็นพอ ไม่รู้สิ..ว่าใครจะชอบหรือไม่ รู้แต่ขอตัวเองหลุดพ้นได้ไหม เกือบ80 เปอร์เซนต์ของบทกลอนที่เขียนครั้งต้นๆ เขียนขึ้นมาด้วยน้ำตาแห่งความเสียใจและอาลัยกาลเวลาของความรัก จนถึงจุดหนึ่ง..เวลาได้ช่วยให้ผ่อนคลายอารมณ์ที่เศร้า เดียวดาย สับสน แม้จะไม่ทั้งหมดของความรู้สึกที่สูญเสียไปแต่ดิฉันก็กลับมายืนตรงความเป็นฉันได้ แต่อดิฉันก็รักบ้านและสมาชิกในบ้านหลังนี้เสียแล้ว ฉันไม่อยากกลับไปจมอยู่กับอดีตเก่าๆ ไม่อยากทิ้งอักษร ฉันแปลกใจตัวเอง ฉันเป็นอะไรในบ้านหลังนั้นมีอะไรให้ฉันประทับใจ ฉันมองเห็นเงาของตัวเอง กำลังซุกตัวกับไออุ่นของบ้านเล็กๆอย่างมีความสุข(ปัจจุบันมันไม่เล็กแล้วนะดูสิบางใครก็ใหญ่คับฟ้า..ฮา)มับอบอุ่นจนไม่อยากออกจากบ้านไปไหน กาแฟร้อนๆตอนเช้า กับบทกลอนก่อนทำงานกลายเป็นกิจวัตร ของฉันไปเสียแล้วสายตาหลายคู่มองมาอย่างเอื้ออาทร ให้กำลังใจหลายคู่มองอยู่ห่างๆ หลายคู่อาจจะมองอย่างหมั่นไส้นิดๆ (หรืออาการหนักมากก็เชิดเมินหน้าหนี) ฉันก็นึกถึงความน่ารัก ของสมาชิกบ้านกลอนที่น่ารัก(ษา)ดีนะ.....อิอิ ที่บ้านหลังนี้ มีผู้ดูแลบ้าน ที่น่าเห็นใจและน่าทึ่ง ที่สามารถดูแลสมาชิกที่มาจากหลายที่ทั่วโลก(ต้องประมาณนั้นเพราะสมาชิกหลายท่านอยู่ต่างประเทศ แม้แต่เจ้าของเวปเอง) ต่างระดับการศึกษา ต่างอายุ ต่างจิตต่างใจ ต่างอารมณ์ ในการนำเสนอ กระทู้กระทบกันบ้างบางกระทู้จบไม่ลงก็ต้องพึ่งผู้ดูแลบ้าน ออกมาช่วยไกล่เกลี่ยเหมือนเด็กๆทะเลาะกันคุณครูก็ต้องออกมาชี้แจง สู้ๆๆนะ ผู้ดูแลบ้านฝากจุ๊ฟๆ สัก2ฟอด..แหะๆๆ แล้วจากคนนั้นมาคนนี้ยื่นไมตรีมีเม้นให้ ทั้งที่ต่างจิตต่างใจนำพามารู้จักกันในโลกไซเบอร์แห่งนี้พี่สาว พี่ชาย เพื่อน น้องกัลยาณมิตรทั่วราชอาณาจักร หลากหลายผู้คนที่เข้ามาอ่านกลอน มาแนะนำมาสอนสั่ง มากระเซาเย้าแหย่ตามมิตรภาพเพื่อนสมาชิกของบ้าน จนทำให้เราได้เรียนรู้ว่า บ้านหลังนี้ต่างจากเวปอื่นๆคือ มีมารยาท ไม่มีวาจาที่ทำให้เกิดการสะเทือนอารมณ์(ตอนเข้ามาใหม่ๆนะ ...ตอนนี้ต้องคิดใหม่กับหัวใจดวงเดิมๆๆนี่แระอย่าเพิ่งอ๊วกซะก่อนล่ะ ..ฮาๆ)แต่ตอนนี้ดูเหมือนบ้านกว้างเพิ่มมากขึ้นสมาชิกก็เพิ่มมากขึ้นหลายคนมาก่อน ก็รู้จักมักคุ้นหลายคนมาที หลังก็รู้จักด้วยบทกลอน หลายคนพยายามวิ่งวนที่จะให้เป็นที่รู้จัก พอเหนื่อยสักพักก็หายไป หายเหนื่อยก็กลับมาใหม่ มีบางคนก็พยายามทำตัวเอง ให้ดูดีมีราศีเร็วๆๆก็พยายามที่จะถีบตัวเองออกมา สู่สังคมในบ้านให้รวดเร็วแต่ยิ่งทำก็เหมือน ยิ่งเหนื่อยเพราะกระแสในบ้านตอนนี้ มันนานาสาระเสียแล้วบางกระทู้เขียนรุนแรงด้วยภาษาตรงๆคุณผู้หญิงก็รับไม่ได้ เขียนหวานๆๆก็ชอบปรบมือให้มาเม้นให้จับคู่ให้เป็นขวัญใจคู่รักนักกลอนไปเลย(โอ้ย! ทีนี้ก็แวะเวียนมาอ่านตามมาเชียร์เหมือน ดาราอย่างไงอย่างงั้น ตอนแรกก็ปลื้มมากๆๆ ! อุ้ยๆ..เรามีแฟนๆๆชอบอ่านกลอนเราด้วยเรียกให้หรูหน่อยก็ แฟนคลับอะคะ อิอิ ) แต่แล้วชีวิตก็พลิกผันโดน จับให้รับบทนางเอกคู่พระเอกม้ามืดมาทีหลัง โหย ! ชีวิตนี้อาภัพนัก..ดูจิ!จะตามไปแหย่ไปเม้น ใคร คนสวยก็แสนอันตราย โดนแฟนคลับ โดดตามไปสับประณามว่าอิฉัน (แป๊บคะขอตัวเช็ดน้ำตาก่อนนะเจ้าคะ) ดึงกระดาษทิชชูเช็ดน้ำตาปรอยๆแง้งงงงง (บทเศร้าแล้วเจ้าคะ..)โดนประณามหยามเหยียด นังผู้หญิงหลายใจมั้ง หลายรักมั้ง นังพิมพิลาไลยมั้ง น๊านนน ...เปรียบอิฉันเป็นนางในวรรณคดีเลยนะเจ้าคะ กล่าวหาว่าอิฉันเป็นนางพิมสองใจ ชอบแอบไปเม้นชายคนโน้นชายคนนี้ มีอีก นังผู้หญิงสาธารณะ.. นี่ทันสมัยหน่อย วุ้ยๆๆ ยังกะอิฉันนั่งอยู่ใต้ต้นมะขามสนามหลวงแน่ะๆๆว่าไปนู่น..เหอๆๆ (แปลกดีนะ ก็นั่งขำก๊ากๆๆหน้าคอม เออ..คิดกันไปได้หนอคนเรา) ไอ้เรารึ !จะมีเพื่อนจะไปเม้นแหย่เพื่อนในบ้านมิได้เชียวรึ! กลุ้มใจเลยทีเดียว..ทีมะก่อนไม่มีใครต่อกลอนด้วยอิฉันก็เป็นอย่างนี้นี่เจ้าคะ ซุกซนเที่ยวเม้นหยอดพี่ๆน้องๆไปทั่ว! ยิ้ม หน้าบานเป็นจานเชิง มะเห็นใครว่าเลยนี่!น่า(เฮ้อ สับสนเจ้าคะท่านผู้อ่าน)อิฉันมิใช่ดารานิ จาได้มีข่าวฉ่าวโฉ่รายวันหน้าบ้านกลอนทุกวัน เป็นกรรมของคนสวยนะเนี่ย..เฮ้อๆๆๆๆๆหลายๆๆเฮ้อ... สงสารตัวเองจังนิ (เอามือเท้าคางนั่งหน้าเศร้าทำตาปริบๆๆหน้าบ้านกลอน) ทั้งที่ความเป็นจริงชีวิตจริงมันไม่ได้เป็นอย่างที่เข้าใจเลยตัวอิฉันเองเข้าใจว่าแฟนๆคงจะอินนะเจ้าคะบางสิ่งบางอย่างเงื่อนไขในชีวิตความเป็นจริงมันมีมากมาย อิฉันก็เอ่ยความ ตามความหมายไม่ได้เลย ต้องเก็บปิดเงียบงี้แระคะ กระทู้ของงานอักษรศิลป์ มันสวยงามตามภาษาที่มาจากใจของคนเขียนไม่ว่างานชิ้นไหนของใครก็ตาม ต่างมีบทความกระทู้มาจากใจของตัวผู้เขียนไม่มากก็น้อย บางคนอาจจะมาด้วยรัก บางคนอาจจะมาด้วยแค้นบางคนอาจจะมาด้วยชอบ บางคนก็มาด้วยพิษรัก เราไม่สามารถไปกำหนดออกกฎตายตัวให้ใครได้ ควรอ่านเพื่อความบันเทิง( ไหนๆๆก็เสียตังค์ค่าเน็ทแล้วนี่เจ้าคะ)อ่านสักหน่อยก็ดีคะมะต้องไปเดินตามซื้อหนังสือมาอ่านให้เมื่อยขา..อิอิ ตามประสาของอิฉันแระคะ(เพื่อนมานบอกว่า! งก!นะยะหล่อนยัยพิม) 5555+ แถมได้อ่านงานที่มาจากนักเขียนเก่งๆๆทั้งนั้นเลย หายากนะคะ ที่จะเหมือนเวปไทยโพเอมเพราะต่างคนต่างที่มาต่างคนต่างที่ไปต่างคนต่างรักแต่ต่างจากคำเหล่านั้นคือต่างรู้ว่าใจใครคิดยังไง อย่าครอบงำความคิดของคนอื่น อารมณ์คนเขียนหนังสืออ่อนไหวคล้ายสนต้องลมเสมอ เหวอ ..ชักเครียดมะเอามาฟังอิฉันเมาส์ต่อดีฝ่า หุหุ (แบบว่าซ้อเจ็ดอายไปเยยยยย)เหอๆๆๆๆๆ และด้วยบังเอิญหรือเปล่าไม่ทราบที่บางกระทู้ก็ช่างตรงกับชีวิตเราเหลือเกิน(บางทีแอบคิดนะ!แอบมานั่งในใจตูเมื่อไหร่..ฟะ5555+)กระทู้บางชิ้นก็เอาเรานั่งอ่านไปน้ำหูน้ำตาหยดแหมะๆๆฮือๆๆ (บทนางเอกเข้าสิงร่างทันที) พอประทับใจก็ไปเม้นให้ บางกระทู้ก็การเมืองอ่านแล้วพานจะจับเครื่องบินตรงไปร่วมเวทีด้วย ( โหย !เกิดอาการเลือดรักชาติรุนแรงขึ้นมาทันใด) บางกระทู้กลอนธรรมะ (อ่านไปนั่งพับเพียบเรียบร้อยก่อนนอนขออ่านอีกรอบ ปลงไปในตัว !สาธุ!) บางกระทู้เขียนคำซะ ต้องไป เปิด พจนานุกรมแปลแล้วก็ทำหน้าพยักตามไปด้วยคำว่า อ๋อๆๆ อะไรหว่า .ฮาๆ ...!เออ..อิฉันว่าจะคุยเรื่องเม้น หรือตอบคอมเม้น !เนี้ย! มันคาใจมานานแระ อะไรนักหนาเนี้ย !..เล่าความตามคอมเม้นเลยนะ เวลาเราไปเม้นเพื่อนๆมันก็เกิดอาการแบบหยิกแก้มหยอก ไปเรื่อยๆทั้งผู้หญิง-ผู้ชาย จริงจังในการเม้นแบบน่ารักน่าหยิก แต่ไม่ได้จริงจังในการจะต้องไปเม้นหาคู่ (ภาษาชาวบ้าน!หาผัว..อะคะ ..ฮา) เออ.มีงี้ด้วย แต่ก็ถึงบางอ้อ เมื่อรู้จักสมาชิกในบ้านต่างก็แจก msn ไว้ในบ้านใครบ้านมันอยากรู้จักก็ตามมาคุยนอกรอบขนาดนอกรอบยังตามมาอีก มันบุญหรือกรรมนิ ที่มีคนมาร๊ากกกก!ได้ขนาดนี้ !เชื่อไหม ว่าไอ้ที่ไปเม้นให้นะ บางทีก็จะมีหยิกแกมหยอก อ๊ะ !ให้กาแฟหนึ่งถ้วยดอกกุหลาบหนึ่งดอก วุ้ยๆๆ เอาจริงเอาจังมากมายหาว่าเราให้ท่า ไปอ่อยผู้ชายอีก โอ้! พระเจ้า! มันเอาอะไรมาคิดกันนิ พักหลังนี่!เลิกเลยไอ้อีเมค่อนรูปดอกกุหลาบเนี่ย มอบให้ชายไหวหวั่นตาม มอบให้หญิงขืนหวั่นไหวตาม ฟ้าผ่าแน่ๆๆตู 555555+ อ่านะคุณผู้อ่านอิฉันน่ะ !ไม่เข้าใจมานุษย์ เล้ย ..เหอๆๆ อิฉันนะเจ้าคะ ..ด้วยกิติศัพท์นามปากกาสวย รวยเสน่ห์ วาจา หวาน(อันนั้นแระ เม้นแบบ หยิกแกมหยอกแระคือสาเหตุ) มีลือกันด้วยนะคะ ว่าอิฉันสวยเลิศ ประเสริฐวจีมณีรัตนายังอายเลยเจ้าคะ(คิดกันลือกันไปด้ายเน๊อะ ..คิกคิกๆๆ)ก็มีบ้างแอบยิ้มอะคะ แบบว่ามีคนชมเรา..อิอิ (ว้า!ตอนนี้! อิฉันเขียนไปยิ้มไปนะเนี่ย! ไม่ค่อยบ้ายอเท่าไหร่หรอกคะ..ฮา ๆ) นี่เลย ทำให้เหล่าบรรดา หญิงแท้แม้ไม่ได้ใกล้ชิดกับอิฉันก็เกิดอาการหมั่นไส้อิฉัน หลายคน ( คงประมาณบ่นในใจ ยี้..ยัยนี่ .ชะนีชัดๆ..ฮา) ว่ากันไปคะแล้วก็ อันชายรูปงามในบ้านกลอน ก็นับเรียงคนได้นะเจ้าคะ (แบบว่ามันหายากอะคะผู้ชายในบ้านอะ) เลยทำให้เหมือนเหล่า ชะนี อย่างอีชั้น !เฮ้ย ! เทพธิดานารี แหะๆ กำลังจ้องมองเทพบุตรไงงั้นเลยนะเจ้าคะ !เพราะว่าคารมดี มีงานศิลป์เป็นทาง ตามอ่านคำหวานทุกวัน ก็ทำเอาใจแป้วได้นะเจ้าคะ..อิอิ...ในหน้ากลอนมีหึงมีหวงมีตามจิกตามเรียก..อุ้ย!มันเพคะบางช่วง.. (ได้ข่าวแว่วๆ) มีตามหึงตามหวงนอกรอบแน่ะคะ..ยิ่งกว่าละครน้ำเน่าอีก อันนี้คอนเฟิร์มเจ้าคะเพราะอิฉันเจอมาแล้ว..ช่างเถอะคะเรื่องมันแล้วก็แล้วไป..(แต่อย่าวกกลับมาอีกแล้วกัน คราวนี้มีให้ดอกกุหลาบเจ้าปัญหาแน่คะ..5555+) ที่น่าสงนสนเท่ห์เนี่ยสิ พวกเม้นแล้วตามจิก บางคนน่าสงสารนะเจ้าคะ ไม่มีจรรยาบรรณของคนจริง แน่จริงเม้นใส่ชื่อนามสกุลเลยสิ จะได้รู้ว่าคนจริง(บางทีก็แอบสงกะสัยอะ!น๊า) ไอ้คนนี้มัน ต้องเป็นใครสักคน ในบ้านกลอนที่มัน หมั่นไส้ทุกขดของอิฉันอยู่อะคะ..มีกี่ขดขุดออกมารู้หมดเลยนะเนี่ย..อิอิ รักกันถึงไส้นี่น่าแจกดอกกุหลาบสัก3 ดอกนะเจ้าคะ 555+ แถมจุ๊บๆๆด้วยคงดีนะเคอะ เหอๆๆ. เออ..มีคนถามอิฉันว่าหากให้เป็นดอกไม้อยากเป็นดอกอะไร อิฉันก็ตอบว่า ชีวิตอิฉัน นอกจากฟ้า พระจันทร์ ตะวัน ดวงดาว อิฉันก็ชอบดอกไม้นะ(ก็เปงผู้หญิงนิ ออกจะเรียบร้อย) อิฉันว่ามีคนบางคนนั่งสำลักอยู่นะเนี่ย..อิอิ เพราะโดนด่าประจำเปงลิงเปงค่าง ตอนนี้เรียกใหม่นะเพื่อนรัก ( นัง..ชะนี ฮาๆ ) ภูมิใจมากยืดอกรับเพราะหากอิฉันเป็นชะนีพวกคุณเธอทั้งหลายก็เป็นเหมือนอิฉันอะคะ เพราะอิฉันก็มีเหมือนๆๆกันกะพวกหล่อนแระยะ 5555555+หรือไม่ใช่ถอดเสื้อผ้าออกดูดิ..แน่จริงอะป่าว555+(ออกแนวเรทอาร์แระ)เดียวก็เจอดีอีกหรอก5555+ ถึงไหนแล้วละ อ๋อ ! อิฉันก็อยากเป็นดอกกุหลาบ เพราะดอกกุหลาบคือราชินีแห่งมวลดอกไม้ทั้งโลก (ประมาณนั้นนะ)สวยมีหนามคม ยากที่ใครจะเด็ดมาดอมดมได้ง่าย เสน่ห์คือความสวยบวกหนามแหลมคมคือความฉลาด บวกตำแหน่งราชินีดอกไม้ โอ้ย..โหย่ อิฉันอะชอบมั่กๆๆเจ้าคะ จะเป็นราชินีดอกไม้ (สังเกตไหมแจกดอกกุหลาบทีไรเรื่องวุ่นๆตามมาไม่หยุดหย่อน) ก็แค่อยากเป็นอะคะ..คิกๆ (ต้องหัวเราะแบบนางเอกไว้ก่อน..)เดียวไม่สวย..เสียชื่อนางเอกหมด (นางเอกจำเป็น) หากเป็นเช่นนั้นอิฉันก็คงต้องบอกว่า บทกลอนก็คือบทกลอนอย่าเอาความรู้สึกส่วนตัวมาปะปนเวทีชีวิตยังอีกยาวไกล เวทีชีวิตจริงต่างจากเวทีในบ้านกลอนที่เราต่างแสดงความรู้สึกออกมาแฉกัน ลองให้มาจับเข่าคุยกันข้างนอกสิ ไม่มีใครอยากจะแฉหรอกเพราะ(อาย) ไม่ไว้ใจหากเป็นตัวหนังสือแล้ว ไม่มีใครรู้จักเรานิ เขียนยังไงก็ได้ ด่าใครก็ได้ ชมใครก็ได้ สารพัดจะแสดงออก บางคนในบ้านกลอนจ้อๆๆๆๆไม่หยุดเจอตัวเป็นๆเงียบเหมือนใครปิดปากไว้ ง้างปากให้พูดยังไม่พูด (พวกเก็บกด อะคะ) อิอิ แต่สำหรับ อิฉันรับรองจ้อจนลิงหลับยังได้เลยคะ อิอิ.. แล้วเรื่องไอพงไอพีนี่อีกนะเจ้าคะ คนเม้นอะคะ จะรู้เลยว่าใครมาเม้นเราไม่ต้องใช้นามแฝงหรอกคะ หากคุณเอาชื่อนามปากกาของคุณมาเม้นรับรองว่าจะมีศักดิ์ศรี มีน้ำหนักในคำพูด ที่น่าคล้อยตามขึ้นอีกเยอะเลยคะ อย่ามานามแฝงเพราะถ้าเราเอาไอพีไปหาในกูเกิล แล้ว ตรงกับใครน่าอายจังเลยคะ(ตอนนี้จับได้แระ2-3คนก็คนกันเองในบ้านกลอนอะ อายแทนเลยเจ้าคะโตๆๆกันแล้วยังทำเหมือนตัวอิจฉาอีก กำจริงๆๆเสีย!สุนัขไปเลยอะคะ..แหะๆ! อันนี้ !อิฉันมิได้ระบุใครนะเจ้าคะ ใครร้อนตัวก็ขอกราบพระอภัยมณีด้วยเพคะ
ชักหิวแระ ซ้อพิมเห็นทีต้องไปแระคะ แบบว่านัดซ้อเจ็ดจาไปดูหนัง ที่มีคุณค่ามีสาระ" หนึ่งใจเดียวกัน" อะคะ ใครจะตามมาดูก็ได้นะคะ ออกค่าตั๋วหนังเองนะเจ้าคะ..หุหุ ปล.ลืมบอกสถานที่ไปอะ เซ็ลทรัทลาดพร้าวนะเจ้าคะ..เอาตั๋วที่นั่งใกล้ๆๆซ้อพิมนะเจ้าคะจะได้ แอบฟังซ้อพิมกะซ้อเจ็ดแอบคุยกัน..555555+ อ้อ..ให้รางวัลใครอ่านจบเป็นดอกกุหลาบช่อ 1 ช่อนะเจ้าคะ
ขอเม้นด้วย..หากติดใจจะได้เขียน บ้านนี้ที่ฉันร๊ากกกกกกกอีกปีที่เชียงใหม่อะเจ้าคะ..แบบว่าพิมเตรียมจอง พื้นที่กาดสวนแก้วแถลงข่าวใหญ่โตเลยเจ้าคะ
2707
29
0
12 สิงหาคม 2551 23:01 น. - comment id 100724
ไม่ได้อ่านทั้งหมด อ่านได้ครึ่ง ๆ ตอน ๆ เท่าที่ได้อ่านก็เห็นว่าเผาได้ทั่วถึงดี คาดว่าน่าจะไม่มีใครรอดครับซ้อพิม (วันนี้ซ้อเจ็ดเพิ่งลงจากเวทีมัฆวานไป เมื่อสัก 1 ชั่วโมงที่แล้วครับ) จุ๊บ ๆ
13 สิงหาคม 2551 00:21 น. - comment id 100725
ลองทำตามดูแล้วเรื่องไอพีที่กูเกิ้ล ที่ IP 118.173.79.171 ไม่เห็นเจอตัวเองเลย เจอคนอื่นแทน แต่ก็สนุกดี ที่ IP 118.172.71.171 ก็ละลานตาดี ไม่รู้ซ้อพิมคือคนไหน (/ X น ๑๘ +) ( / ฉ) ขอให้ รมต.ไอซีที ช่วยเอาเรื่องนี้บรรจุเข้าเป็นวาระแรก เพื่อให้ ครม. พิจารณาโดยเร่งด่วน หากท่านผ่านเข้ามาชมครับ
13 สิงหาคม 2551 16:03 น. - comment id 100730
51..หรอคะนู่มีนมาทำไรที่เชียงใหม่หรอคะ โห..อีกแล้วไม่โทรหา แล้วมาบอกทีหลังทุกครั้ง..เฮ้อๆๆ อดเลี้ยงข้าวเลย อิอิ...
13 สิงหาคม 2551 16:07 น. - comment id 100731
52.53..คุณลักษณ์คะ บางท่านไอดีโจ๋งแจ้งแดงแจ๋เลยคะ อย่าให้พิมต้องบอกเลยคะว่าใคร เอาเป้นว่า..ผ่านแล้วผ่านเลยนะคะ แหมๆๆซ้อพิม..งงเยย ตกลงซ้อเจ็ดไปจริงหรอคะที่เวทีมัฆวาน ก็นัดซ้อพิมไว้นี่น่า..ขอบคุณคะหวังว่าท่านรมต.กระทรวงไอทีจะพิจารณาเจ้าคะ..อิอิ จาได้จับคนนิสัยไม่ดีมาลงโทษ..ไม่งั้นแอบหนีลอยนวลไปต่างประเทศ
14 สิงหาคม 2551 15:10 น. - comment id 100734
โอย..กว่าจะอ่านจบเล่นเอาเหนื่อยเลยครับ.. เดี่ยวคุณพิมญดาจะหาว่าไม่รักกันจริง..อิๆๆ นับว่าโชคดีที่ผมไม่ชอบสุงสิงกับใครๆนอกรอบในเนตและก็ม่อยากรู้อะไร เป้นการส่วนตัวนอกเวปด้วย..ผมเบื่อครับ บอกตามตรงว่ามาเล่นเวปนี้เพื่อความบันเทิงเท่านั้น..ใครจะอะไรอย่างไรไม่ยุ่งด้วย ปวดหัวครับ...มีบ้างที่อยู่ดีๆมีคนโผล่มาด่าเอาด่าเอา...5555..แต่ก็ไม่ถือสาหาความอะไร มันก็แค่ตัวหนังสือ..ปิดเครื่องก็จบกัน... แต่ความมีอัธยาศัยไมตรีอันดีของพี่ๆน้องๆ ผมไม่เคยลืมเลยครับ...เชื่อว่าน้าใจไมตรีนั้นมีจริงในโลกเสมือน..แต่ผมก็ระวังตัวเสมอ... รักษาระยะห่างสมำเสมอ... และพยายามเขียนกลอนบ้าๆบอๆตามประสาผมมาลงสม่ำเสมอ..กลัวเพื่อนๆจะลืมครับ..(แต่ไม่ใช่อยากดัง..อิๆๆ เพราะผมยังไม่ติดฝุ่นคำว่ากวีสักธุลีฝุ่น.ยังต้องฝึกปรืออีกเป้นพันๆปี...55555..) ถือโอกาสระบายซะเลย..ถ้าบังเอญเคยเขียนกลอนเหยียบตาปลาใครเข้าก้ขออภัยด้วยมิตั้งใจครับ...ผมคนตรงๆเว้าซื่อๆไม่มีนอกมีใน และมีน้ำใจอันดีตอบแทนเพื่อนทุกคนเสมอ.. คุณพิมญดาสบสยดีเด้อครับ... อะไรที่มันหนักๆก็ปล่อยวางมันซะมั่ง... คนมากเรื่องมาก..ปวดหัวครับ....
8 สิงหาคม 2551 19:44 น. - comment id 100883
2..ขออภัยเจ้าคะพี่ยาพารา แง้
กว่าจะทำเป้นเรียบร้อยเหงื่อตกเลยเจ้าคะ
ทำได้แระสงสัยพิมลงรูปเยอะมั้งคะ ขอบคูรคะสำหรับตามย่องมาอ่าน วันนี้ไงก็ขอให้ดอกกุกลาบกะทุกคนเลยนะคะ อิอิ ไงก็ร๊ากกกกกเจ้าคะ
8 สิงหาคม 2551 18:59 น. - comment id 100884
โอ๊ะโอ๋...ย่อง ย่อง ย่อง จบแล้ว...สั้นจริงๆค่ะท่านพี่ อิอิ
8 สิงหาคม 2551 19:31 น. - comment id 100885
ค่อยๆย่องๆตามหลังกันมาติดๆ โถแม่นาง...คนสวยแห่งบ้านกลอนน้อยใจใครหนอ..มามะมานั่งข้างๆให้ครุพิมเช็ดน้ำตานะคะ เดี๋ยวจะเลี้ยงมาม่า..มิใช่ครูพิมทานคนเดียว ตัวเองแหละ..โทรหาทีไร..กำลังหม่ำมาม่าเชียว.. อย่าคิดมากเลยต่างคนต่างที่มา ต่างคนต่างความคิด พื้นฐานต่างกัน.. คนเราก็เป็นแบบนี้นี่เอง.. รักนะคะ.. ครูพิมคนเดิมจ้า
8 สิงหาคม 2551 19:10 น. - comment id 100886
เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆแก้ไขได้แล้ว
9 สิงหาคม 2551 18:54 น. - comment id 100887
25..ดีคะคุณแจ้นเองอะให้เลยคะ..อิอิ
9 สิงหาคม 2551 18:58 น. - comment id 100888
26...ดีคะพี่ยิปซี
9 สิงหาคม 2551 19:02 น. - comment id 100889
27..ดีเจ้าคะคุณครูกระดาษทราย
9 สิงหาคม 2551 20:31 น. - comment id 100890
โอย...อ่านไม่จบ....ไว้วันหลังมาต่อน๊า แปะโป้งไว้ด้วย
หัวใจ มาทักทายจ๊ะน้องสาว...สบายดีบ่
10 สิงหาคม 2551 03:32 น. - comment id 100894
หลงอ่านซะตั้งนาน นึกว่าจะมาเผาเราเฮ้อ... ค่อยยังดีหน่อย.......ว่าแต่มาออกตัวคราวนั้ อะ....มีซัมซิ่งรองรึเปล่าจ้า.....สงสัยเคลียร์ไว้ เผื่อเรียนจบจาได้ เยื้องกราย...บ๊าย-บายคาน แน่เลย..แม่นก่ออีน้อง..... ไม่บอกหรอกว่าใคร...ไปเช็ค "อีไพ"เอาก่อ แล่วกั๋นเน้อ....
11 สิงหาคม 2551 15:56 น. - comment id 100904
นี่ก็บ่ายแก่ใกล้เย็น แวะมาอ่านคำนิยมหรือจะเรียกว่าคำนำ ของนางสาวพิมญดา เจ้าแม่กลอนหวานเยิ้ม เจ้าแม่กลอนรักประจำสำนักThaipoem อ่านคำนำนี้แล้ว เสมือนเป็นคู่มือการใช้งาน ผู้หญิงชื่อ"พิมญดา" ได้ในบางส่วน บางส่วนก็ต้องคลำปิดเปิด สัมผัสแต่ละปุ่มเอง ถึงจะรู้การใช้งานได้ครบถ้วน แล้วก็คงไม่ขอช่อดอกไม้หรือกาแฟดำอะไร เพราะนั่นจะให้ใจสั่นหวั่นไหวได้ง่ายๆ ---------เอาเป็นว่ายิ้มให้ละกัน สวัสดีนะคับคุณพิมกานดา
12 สิงหาคม 2551 08:29 น. - comment id 100906
คนสวยก็วางตัวลำบากงี้แหละ อิอิ
12 สิงหาคม 2551 09:14 น. - comment id 100907
41.ดีคะพี่ฝน.. ได้เจ้าคะ.. สบายดีเจ้าคะ จนต้องหลั่งมากับเรื่องสั้นนี่แระ สบายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆมากๆๆอิอิ แวะมาอ่านนะคะ อะ
12 สิงหาคม 2551 09:15 น. - comment id 100908
42..มีอะไรให้เผาละคะ หรือว่ามีเอ๊ะหรือว่าไม่มี
12 สิงหาคม 2551 09:17 น. - comment id 100909
43..เออ..เห็นคุณโจ้แล้วก็ทายทักเลยนะคะ สบายดีหรือปล่าวคะ(แบบว่ามีใครแอบอยู่แถวนี้ป่าว) พิมจาได้หลบทัน55555+ โหย..กัวจังเยย..อะระเบิดแต่ละลูกวันแม่ไปหาคุณแม่กราบคุณแม่ฝากด้วยคะ
12 สิงหาคม 2551 09:19 น. - comment id 100910
44...ดีคะพี่กุ้งหญิงแว่บมาแซวเลยนะคะ อิอิ..นี่แระคะ บางที พิมอะ งง โดนเรื่องไรเนี่ย..อิอิ ไอ้ฟามสวยนี้ก็นะคะ ฝากซื้อลดความสวยด้วยนะคะ มีขายป่าวไม่ทราบ
12 สิงหาคม 2551 11:33 น. - comment id 100911
ยาวจังอ่ะ แต่ก็อ่านจบ อิอิ วันก่อนไปรอพี่พิมแถลงข่าวที่กาดสวนแก้ว เป็นครึ่งวัน ไม่เห็นมาเลย นู๋มีนเลยหนีกลับมานอนรอก่องง อิอิ แถลงวันไหนบอกด้วยนะค่ะ เดี๋ยวจะไปร่วมงาน ^^
12 สิงหาคม 2551 14:00 น. - comment id 100913
49..อะค้านู๋มีน จัดวันไหนส่งตั๋ว นครปฐม-เชียงใหม่เลยนะคะ อิอิ..ขอบใจจ๊ะมาอ่านกลอนกะเรื่องเรื่อยๆเปื่อยๆๆของพี่สาว จุ๊ฟฟฟ
12 สิงหาคม 2551 17:05 น. - comment id 100914
นู๋มีนไปกาดสวนแก้วมาเมื่อนวานนี้เอง เสียดาย ไม่ได้เจอพี่พิม อิอิ
14 สิงหาคม 2551 17:42 น. - comment id 100915
56..อ่านแล้วเหนื่อยกาแฟก่อนนะคะ อิอิ
8 สิงหาคม 2551 19:02 น. - comment id 100916
คุณน้องเอจ๋าๆๆๆๆๆๆๆๆ มานแก้ไขไม่ได้ง่ะทำไงดี
8 สิงหาคม 2551 19:49 น. - comment id 100917
3..พี่จันทร์เจ้าขา..มานแก้ได้แล้วคะ คือมานอายมากๆๆก็เลยไปหลบอีกมุมหนึ่งบองบ้าน กว่าจะเข็นออกมาได้เหงื่อตกเลยเจ้าคะ
8 สิงหาคม 2551 19:51 น. - comment id 100918
5. แก้ไขได้แล้วคะน้องเอ..ทำเอาพี่ปวดกระบาลเลย..นี่แน่ะเน็ตก็พานริบหรี่ ใจไม่ดีเยย.
8 สิงหาคม 2551 19:53 น. - comment id 100919
8..ครูพิมขา..มาถึงนี่ใจคอ จะให้นู๋พิมทานอาหารญี่ปุ่นเลยหรอเจ้าคะ (ดห..เอาฟามลับมาแฉอีก) ก็มานสะดวงอิ่มดีนี่คะ มาม่านี่แระ..ฝนตกออกไปไหนไม่ได้ ถือถ้วยมาฉีดซองมาม่าต้มยำเทลงถ้วยใส่น้ำร้อนเครื่องปรุงปิดฝาไว้ให้สุกพอดี กินได้แระอิอิ
8 สิงหาคม 2551 19:56 น. - comment id 100920
อ่านจบแระมาขอรางวัล ในฐานะผู้อยู่อาศัยบ้านนี้ บ้านที่มีแต่เพื่อนๆพี่ๆและที่รัก(หวานใจ) เข้ามาแต่งสีสรรไม่ต้องเสียกะตังส์ ซึ้งในน้ำใจ ..มิตรภาพตราบสิ้นฟ้า.. ขอบคุณในน้ำใจเสมอมา
8 สิงหาคม 2551 20:35 น. - comment id 100921
13...ให้ดอกกุหลาบหนึ่งช่อคะพี่ยาพารา
8 สิงหาคม 2551 20:42 น. - comment id 100922
ไม่ย่องได้มั้ย แบบหลงเข้ามาอะนะ.. ..โห น้องพิมญดา..จะแข่งกะซ้อเจ็ด... ..คงอึดอัดใจ มากนุกซี น้องพิม... ..อย่า เพิ่งให้ดอกกุหลาบ กิ่งโศก นะ อิอิอิ(คว้าไว้ก่อนเรา) ..มากคน ย่อม มากแห่งความคิด นะแหละ ..บางคนคิดดีกะเรา บางคนก้อคิดไม่ดีก๊ะเรา.. ดูหนังให้สนุก นะ...มัมมี่ อะเปล่า...
8 สิงหาคม 2551 22:04 น. - comment id 100923
8 สิงหาคม 2551 22:33 น. - comment id 100924
อ่านไม่หมด แต่ได้ใจความ พอไหวไหม
8 สิงหาคม 2551 23:06 น. - comment id 100925
8 สิงหาคม 2551 23:11 น. - comment id 100926
แวะมาเก็บค่าลิขสิทธิ์ ใน คห.13 น่ะ จ่ายมาซะดี ๆ สองเม็ดเมนทอช
9 สิงหาคม 2551 00:47 น. - comment id 100927
หง่ะ .. ม่ายจบอ่ะ ง่วง ๆ ไปนอน ก่อนนะคะ พี่พิม
9 สิงหาคม 2551 01:58 น. - comment id 100928
แวะมาเยี่ยมค่ะ...กระทู้น่าสนใจมาก...อ่านจนจบ...ชอบมากค่ะพี่มอบกุหลาบให้..ตอนดึก คงไม่ว่าอะไรนะคะ..
9 สิงหาคม 2551 07:16 น. - comment id 100929
วกเข้ามาอ่านรอบสอง
9 สิงหาคม 2551 10:02 น. - comment id 100931
กลับมาอีกครั้งงงงงงง(ให้เป็นทำนองนะพี่พิมจางงงงอิอิ
9 สิงหาคม 2551 10:54 น. - comment id 100934
9 สิงหาคม 2551 11:36 น. - comment id 100937
โห หาแว่นเกือบไม่ทันมีรางวัลจริงป่าว ขอสองช่อนะ ทำใจให้สบายค่ะ คนอ่านรู้จักแยกแยะ แต่ก็นะต่างที่มาที่ไป ชอบขีดๆเขียนๆหลงเข้ามาในบ้านกลอนแล้วเกิดหลงทางหาทางออกไม่ได้แบบกู่ไม่กลับอ่ะค่ะ และจะขออยู่เป็นกำลังใจให้นะคะ เดี๋ยวฮ้องเปื้อนมาหลายๆก่อนเน้อ ท่ากำ อิอิ
9 สิงหาคม 2551 16:33 น. - comment id 100942
แวะมาอ่านครับ% บ้านกลอนคือมิตร ความคิดหลากหลาย บางครั้งเหมือนนิยาย ความหมายอยู่ที่เรา ชีวิตคือชีวิต ลิขิตด้วยตนเอง บรรเลงหรือหยุดลง พวกเราคงคิดได้เอง ***************** แวะมาด้วยใจครับคุณพิมญดาเข้ามาบ้านกลอนมีความสุขใช่มั๊ยครับ..ผมก็เช่นเดียวกันมีความสุขครับวันใดบ้านกลอนไม่มีมิตรผมก็คงไม่เข้ามาครับ..โลกสดใสด้วยน้ำใจห่วงใยไมตรีและมีขอบเขตครับ
9 สิงหาคม 2551 16:42 น. - comment id 100943
รีบอ่าน ค่ะ จะรีบไปรับรางวัล แต่คงไม่ทันแล้วอ่ะ มาต่อท้ายแถวเลยแงๆๆ เขียนเก่งจังอ่ะ
9 สิงหาคม 2551 18:13 น. - comment id 100949
15..ดีเจ้าคะพี่กิ่งโศกจาได้หาที่ซบ เฮ้ย..ไม่ใช่คะหาที่หลบ เวลาฉากน่ากัวๆๆอะคะ..
9 สิงหาคม 2551 18:15 น. - comment id 100950
16..
9 สิงหาคม 2551 18:16 น. - comment id 100951
17..ดีคะคุณใบคา..
9 สิงหาคม 2551 18:19 น. - comment id 100952
18...อ่านะ ..แมวแต้ม
9 สิงหาคม 2551 18:39 น. - comment id 100953
19..มาพอดีเลยคะผู้ดูแลระบบ ฝากให้คุณปีกฟ้า 1 ช่อนะเจ้าคะ
9 สิงหาคม 2551 18:41 น. - comment id 100954
20..ดีค้า..คุณสาวดำรำพัน อ่านไม่จบก้ไม่เป้นไรคะเห้นมาเยี่ยมก็ดีใจแล้วคะ ให้ดอกกุหลาบแทนคิดถึงนะคะ
9 สิงหาคม 2551 18:44 น. - comment id 100955
21..ดีคะคคุณพี่ราชิกา
9 สิงหาคม 2551 18:45 น. - comment id 100956
22...ขอบคูรรอบที่สองเจ้าคะพี่จันทร์เจ้าคะ
9 สิงหาคม 2551 18:47 น. - comment id 100957
23...อันดับแระให้รางวัลน้องเอเลย
9 สิงหาคม 2551 18:49 น. - comment id 100958
24..ดีคะคุณลุงพี่ธิปคนบนเกาะ
8 สิงหาคม 2551 18:45 น. - comment id 100959
8 สิงหาคม 2551 18:38 น. - comment id 100960
แก้ไขไม่เป้นเจ้าคะแง้ๆๆๆๆๆๆๆ
8 สิงหาคม 2551 18:41 น. - comment id 100961
อ่านไม่จบอ่ะ มานซ่อนอยู่ตรงไหนอ่ะ
8 สิงหาคม 2551 18:41 น. - comment id 100962
ย่องตามอีกคน อ่ะ ....เรื่องสั้นมันแก้ไขไม่ได้อ่ะ ...
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ