อันสืบเนื่องมาจาก"โครงการปั่นจักรยานปลูกป่าชายเลน" ตอน " ป๊อดว่ะ"

อัลมิตรา

เรื่องสั้นที่แล้ว เล่าถึง ตอน มิตรภาพข้ามเวปไซด์
แล้วก็จบภาคตอนมื้อเที่ยงของวันเสาร์ที่ 26
ที่จริง ไคลแมกซ์มันอยู่ตรงภาคนี้ต่างหาก อยากรู้ก็ต้องตามอ่านนะ				

.
เสื้อสีส้มที่ได้รับมอบจากเวปมาสเตอร์เวป ok อยู่ตะกร้าหน้ารถ 
พร้อมน้ำหนึ่งขวด .. คาดผ้าเช็ดหน้า สวมแว่นกันแดด .. พร้อมลุย				

.
แผนที่เส้นทางลัดที่คนพื้นที่กระซิบบอกมา ลัดตั้ง 4 กม. อยู่ในมือแล้ว
อัลมิตราชวนเพื่อนอีกหกคนให้ไปทางนั้น แต่เพื่อนในกลุ่มพากันส่ายหัว 
แถมทำหน้าเหมือนไม่ไว้วางใจ คงกลัวอัลมิตราจะพาไปหลงกระมัง 
"โห ลัดจริง ๆ นะ เราต้องไปถึงก่อนใครแน่ ๆ เลย ไม่ต้องย้อนอ้อมด้วย"
ตะล่อมยังไง ก็ไม่สำเร็จแฮะ  ไม่มีใครยอมเป็นแนวร่วมสักราย เฮ้อ !!				

.
เออ เออ ไม่ไปก็อย่าไป.. ไม่เชื่อก็อย่าเชื่อ 
กระทั่งอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า อัลมิตราถึงประจักษ์ใจว่า 
. . ที่ เ ข า ไ ม่ เ ชื่ อ น่ ะ   . .   ดี แ ล้ ว . . 				

.
ในเมื่อเพื่อนไม่ยอมแอบไปทางเส้นทางลัด อัลมิตราก็เลยดำเนินการกับแผนใหม่
โดยการแจ้งพี่เลี้ยงแล้วบอกเส้นทางใหม่ ยืนยันด้วยคำมั่นเหมาะของคนพื้นที่
ที่อุตส่าห์ไปวาดแผนที่มาใหม่ ได้การล่ะ คราวนี้ 70 คน ฮ่า ฮ่า ฮ่า .. สบายใจวุ๊ย				

.
ทำเป็นกระหยิ่มยิ้มย่องแบบว่าหัวใจเพิ่งพองโตมาหมาด ๆ (ก็เพิ่งได้เสื้อส้มมา)
ตอนออกปั่นก็ลิ่วแล่นนำหน้าใคร ๆ รู้เส้นทางแล้ว ยังไง ตังค์มี ไม่หลงทางแน่นอน
เส้นทางตามแผนที่(ฉบับใหม่) ผ่านเส้นทางในหมู่บ้าน คนในชุมชนพากันแตกตื่น
บ้างก็ตะโกนถามมา "จากไน้".."กรุงเตป".. ตอบไปเรื่อยตามรายทาง				

.
กระทั่งหลุดออกมาที่ถนนใหญ่ที่เป็นเส้นทางเชื่อมไปยังปากทะเล ---->หาดเจ้า
แต่แดดตอนบ่ายนี่ เป็นอะไรที่เปรี้ยงจริง ๆ ขนาดใส่เสื้อแขนยาวยังรู้สึกผะผ่าว
ว่าจะแอบพักสักหน่อย สองข้างทางก็ไม่มีต้นไม้ มีแต่นาเกลือทางซ้ายและขวา
แม้แต่หย่อมหญ้าที่จะให้หย่อนก้นนั่งพักก็แทบจะไม่มี   นึกถึงปลาแดดเดียวจัง				

.
ทำเป็น..จอดรถข้างทางแล้ว..ทำที..ดื่มน้ำ ชมวิว ถ่ายรูป (นาเกลือและนาเกลือ)
ผ้าเช็ดหน้าผืนใหญ่ที่ตอนแรกปิดหน้าเป็นโจร ก็ปลดออกด้วย ไม่ไหวหายใจไม่ทัน
แว่นกันแดดก็ถอดแล้วเช่นกัน ทั้งผ้าเช็ดหน้าและแว่นอยู่ตะกร้ารถ
จนกระทั่งเพื่อนไล่ปั่นตามมา อัลมิตราก็ปั่นอีกนิด พอเพื่อนพัก อัลมิตราก็พักด้วย				

.
คราวนี้รู้สึกไม่ค่อยดีแฮะ เหมือนหวิว ๆ อัลมิตราบอกเพื่อนเช่นนั้น แล้วก็นั่งยอง ๆ
โดยอาศัยเงาอันน้อยนิดจากเพื่อนที่ตัวเล็กยืนบังแดดให้ ลุกขึ้นครั้งที่ 2
เดินไปเดินมาอีกนิด ก็รู้สึกแย่กว่าเดิม .. เลยบอกเพื่อน เหมือนจะเป็นลมแล้วล่ะ				

.
พี่เลี้ยงปั่นจักรยานตามมา ก็แวะมาถาม พอทราบเรื่องก็รีบติดต่อให้รถปิคอัพมารับ 
อัลมิตรายังทำทีว่าเหมือนยังไหว เพราะตอนนั้นไม่ได้เมื่อยล้า เพียงแต่ตาพร่ามัว
รู้อาการเลยว่า น่าจะเป็นลมแดด พอครั้งที่ 3 นั่นแหล่ะ ยืนไม่ติดเลย หมดสภาพ
เห็นลาง ๆ ว่ามีพี่เลี้ยงอยู่ตรงหน้า ก็เดินเซไปหา ก่อนที่จะเอ่ยว่า ..
รู้สึกเหมือนจะเป็นลมค่ะ และตอนนี้ก็ไม่ไหวแล้ว สิ้นคำ อัลมิตราล้มทันที				

.
พี่เลี้ยงประคองอัลมิตราไปรถเรียบร้อย จัดการให้ดมแอมโมเนียซะจมูกบานเลย
อ่า !! .. งานนี้ โดนเพื่อนล้อแน่นอน แย่ แย่ แย่
my dream turn to dust .. 				

.
เหลือบมามองรถจักรยานหมายเลข 92 พยายามส่งกระแสจิตไปบอกมันว่า
"โทษที .. ที่ไปเที่ยวด้วยกันไม่ตลอดรอดฝั่ง อย่าเพิ่งงอนจนโซ่หลุดล่ะ"				

.
มีคนรับช่วงปั่นจักรยานหมายเลข 92 ต่อจากอัลมิตรา ก็บรรดาพี่เลี้ยงนั่นเอง
ส่วนอัลมิตราก็มานั่งหน้าซีดตัวเย็นเฉียบในรถปิคอัพ  ..เส้นทางยังอีกไกลไหมนะ
ใจก็คิดว่า ถ้าพ้นนาเกลือไปแล้ว ก็ว่าจะขอเปลี่ยนตัวมาเป็นผู้ปั่นจักรยานต่อ
แต่พอดูแดดแล้ว ก็ไม่อยากฝืนตัวเอง รู้ตัวเลยว่า งานนี้แพ้แดดหมดหนทางสู้				

.
เพื่อนก็ยังห่วงใย พยายามชี้แจงให้คนขับ ให้ระวังอัลมิตราจะเมารถด้วยนะ
โธ่..เมาแดดอย่างเดียวก็จะแย่อยู่แล้ว ยังจะให้เมารถ เมาซ้ำเมาซ้อนอีกแน่ะ..
ให้ตายเหอะโรบิ้น ให้ดับดิ้นเหอะแบทแมน เพื่อนคนนี้หวังดีสุด ๆ ..ฮา				

.
นับจากนั้น .. อัลมิตราก็ได้ฉายาว่า "ป๊อด" .. มันยังไงกันนะ ชื่อกบ ชื่อเขียด
หรือศัพท์ต่างดาวที่ไหน คนหลงรุ่นอย่างอัลมิตราก็เลยไม่เข้าใจ ป๊อด คืออะไร
ถ้าบอกว่า แป๊ก ยังพอเข้าใจหน่อย หรือว่า ปอด ก็ยังไม่น่าจะใช่ ใจยังสู้อยู่นะ				

.
คืนนั้น .. ใครต่อใคร ก็มาขอยาคลายกล้ามเนื้อจากอัลมิตรา รวมถึงยาทาด้วย
ส่วนอัลมิตราเอง หลังจากส่งยาคลายกล้ามเนื้อให้เพื่อนไปแล้ว ตัวเองไม่ได้ใช้
ก็เลยนอนระบม พลิกตัวอย่างกะ กลับปลาบนตะแกรง หาจุดลงตัวนอนไม่ได้สักที				

.
สักพักพอเคลิ้ม ๆๆ ก็จะได้ยินเสียง โอย โอย .. คนนั้นลุกขึ้นมานวดขาตัวเอง อูย 
อีกหน่อยพอเคลิ้ม เอาอีกแล้ว .. โอย มีพาราไหม ขอพาราหน่อย ใครมีบ้าง โอย 
เพื่อนที่ร้องขอยาพารา ก็คือ คนที่ตั้งฉายาให้อัลมิตราว่า ป๊อด นั่นแหล่ะ 
สงสารดีไหมเนี่ย .. จับไข้ล่ะสิ				

.
เช้าวันอาทิตย์ .. 
กลุ่ม 7 คนที่อยู่บ้านพักหลังเดียวกัน มีเพียง 2 ที่หาญกล้าปั่นจักรยานต่อ 
นอกนั้นขอขึ้นรถบัสไปชะอำ และพร้อมใจกันแบกจักรยานขึ้นรถบรรทุก
ซึ่งข้ออ้างของแต่ละคนก็ดี ๆ ทั้งนั้น ประมาณว่าสมเหตุสมผลกันทุกคนเชียว

แต่ไม่ยักจะมีใครแบ่งเอาฉายา ป๊อด .. ไปบ้าง
งานนี้เละคนเดียวเต็ม ๆ 
ป๊อด ก็ ป๊อด วะ...
				

.
                           สองเท้าเป็นไปตามนิยามปั่น
                           หัวใจมั่นแต่ทว่ากายล้าแสน
                           ปั่นไม่ถึงจุดหมายแม้นกายแมน
                           ซ้ำสองแขนพลอยเมื่อยแรงเฉื่อยชา

                           พยับแดดแผดเผาจวบกายร้อน
                           หวังลมอ่อนผ่อนให้กายหรรษา
                           ซ้ายก็เกลือขวาก็เกลือเบื่อชายตา
                           แดดแสบจ้าหน้ามืดวืดเป็นลม

                           กลายเป็นป๊อดจอดสนิทคิดแล้วกลุ้ม
                           เพื่อนฝูงรุมฉายาล้อสาสม
                           ฝากไว้ก่อนคราวหน้าท้าให้ชม
                           ยามแดดร่มเปล่าโม้..สุโขทัย 

                           หนนี้แย่แพ้พ่ายกายสังขาร
                           เอาเถอะน่ะวันวานย่อมผ่านได้
                           วันข้างหน้าหากอยู่โปรดดูไป
                           จะปั่นจนล้อไหม้...ฉันไม่โม้ ..