คงจะมีหลาย ๆคน คิด แบบเดียวกันกับผม เพราะยิ่งเราเติบโตขึ้น ชีวิตเรายิ่งห่างหายไปจากความเพ้อฝัน เดินอยู่บนโลกแห่งความเป็นจริง แบกหน้าที่ความรับผิดชอบ ... และอาจไม่เหลือเวลาให้กับความสุขเล็ก ๆกับความรู้สึกในใจ .. ผมเอง ก็เติบโตขึ้น และกำลังเป็นแบบนั้น มีเรื่องราวมากมายเกิดขึ้น ทุกวัน มีเศษตะกอนของความรู้สึก ตกอยู่เต็มพื้นภายใต้จิตใจ ยากที่จะหาทางระบาย .. มันยากนะ ที่จะหาใครสักคนที่เชื่อใจ เข้ามารับฟัง แต่สำหรับผม อาจไม่ใช่ใครสักคน ที่มาคอยรับฟัง แต่มัน เป็นที่สักที่ ที่ทำให้เรา ได้อยู่กับตัวเอง มองเห็นถึงความคิดตัวเอง อาจเป็นที่ที่ได้ระบายความคิดลงบนตัวอักษร ยิ่งอ่าน มันยิ่งทำให้เรารู้จักตัวเองใน ขณะนั้น ทุกอย่างมันเปลี่ยนแปลงด้วย เวลา อายุ หน้าที่ และโชคชะตา ที่ที่มันอาจเป็นที่สุดท้ายที่ดีที่สุด..ที่จะซุกตัวหลบซ่อนเพื่อเลียบาดแผลที่บอบช้ำ จากสังคมวุ่นวาย ที่ที่ไม่มีใครทำร้าย ไม่มีใครรู้จัก ขอบคุณที่เขียนหนังสือเป็น ดีใจที่ยังพอคิดออก..
พู่กันของหูกวาง 9 ก.ค. 2551 12:11 น. - ID 9406 
1650
1
0
9 กรกฎาคม 2551 21:33 น. - comment id 79667
ที่สักที่ .. ที่ได้แสดงสิ่งที่ตัวเองเป็น ณ ขณะนั้น ที่สักที่นั่นแหละ ..หายไปนานมากเลยนะ
18 กรกฎาคม 2551 06:20 น. - comment id 100609
หวัดดีคับ กี๋กี เป็นที่ที่ดีน่ะคับ ผมพบมานานแล้ว แต่พึ่งรู้สึกว่ามันมีค่า..ไม่ด้รู้สึกเสียดายเวลาเลย ที่ได้ นั่งทบทวนตัวเอง ในวันที่ไม่ได้นอน..แบบนี้ -*- 555
2 กันยายน 2551 21:06 น. - comment id 101352
อาจช้าไปที่แสดงความคิดเห็น ทุกครั้งที่อ่านบทความของพู่กันหูกวาง ก็ยิ่งทำให้ได้เห็นตัวเราเองในแง่มุมใหม่ ๆ ทำให้เราได้กลับมานั่งคิดถึงตัวเอง ว่าที่ผ่านมา... เราเป็นอย่างไร ขอบคุณสำหรับอีกมุมมองใหม่ ๆ นี้ เราเองก็มีที่ที่เก็บทุกเรื่องราวเอาไว้ ที่ของเรามันคงไร้ค่าในสายตาของคนอื่น แต่ยังไงมันก็มีค่าในความทรงจำเราเสมอ ที่เดิม...
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ