รักในนิยาย

พรฟ้า

วันหนึ่งน้ำได้ออกไปงานกับคุณแม่และได้พบกับผู้ชายคนหนึ่งซึ่งหล่อมากคุณแม่แนะนำให้รู้จัก กันเขามีชื่อว่า ตะวันเขาเป็นคนรูปหล่อและรวยมากเขาเป็นคนสุภาพเรียบร้อยเป็นคนวางตัวเก่ง และเขายังเป็นหลานชายเพื่อนของคุณแม่อีกด้วย  น้ำเริ่มคุยกับเขาและเริ่มประทับใจในบุคลิกของชายผู้นี้ ความสนิทที่มีไม่ได้ช่วยให้น้ำเกิดความรักในตัวตะวันแต่อย่างใด  อาจเป็นเพราะใกล้เกินไปจึงมองไม่เห็นและตัวของตะวันเองก็ไม่เคยบอกว่าชอบน้ำ           เมื่อน้ำเข้าเรียนมหาวิทยาลัยน้ำได้มีแฟนหนึ่งคนชื่อต้น เขาทั้งสองคนรักกันมากและคิดว่าจะรักกันตลอดไปแต่ฟ้าก็กลั่นแกล้งให้ต้นต้องย้ายที่เรียนอย่างกระทันหันเนื่องจากพ่อของเขาจะพาต้นไปอยู่ที่อเมริกา  แต่ทั้งคู่ก็ให้สัญญากันว่าจะติดต่อกันและสักวันจะกลับมาแต่ต้นกลับประสบอุบัติเหตุรถคว่ำที่อเมริกา เจ็บอย่างสาหัสไม่สามารถติดต่อกลับมาได้ น้ำก็ได้แต่รอ รอแล้วรอเล่าต้นก็ไม่ติดต่อกลับมาการรอคอยคงไม่เป็นอุปสรรค์มากเท่ากับเมื่อต้นหายดีแล้วก็ได้หมั้นกับ แนนนี่  ซึ่งเป็นเพื่อนที่รู้จักกันที่อเมริกาและในตอนที่ต้นเข้าโรงพยาบาลก็มีเธอเป็นผู้ดูแล        น้ำได้รู้ข่าวเสียใจมากและคิดว่าจะไม่รักใครอีก    ตะวันมาหาน้ำและปลอบใจ ตะวันบอกให้น้ำลองมองอะไรใกล้ๆดูบ้างถ้าไกลไปก็ยากที่จะเสาะหาถ้าใกล้ไปคนบางคนก็มองไม่เห็นน้ำยังงงๆกับสิ่งที่ตะวันพูด     ท่าทีของตะวันดูแปลกๆ   ตะวันมองหน้าน้ำอย่างซึ้งพร้อมกับจับมือทั้งสองข้างของน้ำไว้ที่ข้างหน้าของตนแล้วพูดว่า ต่อไปนี้เราจะไม่ให้ใครมาทำลายน้ำอีกเราจะดูแลน้ำตลอดไป   เรารักน้ำนะรักตั้งแต่ครั้งแรกที่พบแต่เราเป็นเพื่อนกันมันยากที่จะเอ่ย   แต่ถ้าเราไม่บอกน้ำก็จะไม่มีวันรู้น้ำเริ่มเข้าใข้ใจและดีใจที่เขาไม่ได้เดียวดายอีกต่อไป        ความรักยิ่งเราวิ่งหามันจะยิ่งวิ่งหนีเราแต่ถ้าเราลองอยู่เฉยๆบางครั้งมันก็กระโจนเข้าหาเราเองมันเป็นสัจธรรมรึเปล่าเนี่ย