The Eyes of Angel & The Heart of Devil.

ไผ่พิชญา

Intro   
           วังขันธาวาร  สถานที่ซึ่งเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจของคนในตระกูลขันธาวาร  ผู้ครอบครองคือชายวัยกลางคนแต่มีใบหน้าอ่อนกว่าวัยนั้นอยู่มาก  ม.ร.ว.ภูมิบดินทร์  ขันธาวาร  ซึ่งในขณะนี้มีสาวสวยคู่ใจอยู่เคียงข้าง  คุณหญิงเนตรนรินทร์  ขันธาวาร  ผู้ซึ่งเคยได้รับการยกย่องให้เป็น   นางฟ้าแห่งสีหราช"
	เสียงฟ้าร้องกระหน่ำรุนแรง  ลมพัดกรรโชกจนทำให้หน้าต่างและประตูวังปิดเสียงดังสนั่น  หากแต่ว่าตอนนี้นั่นไม่ใช่สิ่งที่ทำให้ผู้คนในวังวุ่นวายกันในตอนนี้  
	 ใจเย็น ๆ ไว้นะคะคุณหญิง   เสียงสาวใช้คนหนึ่งพูดขึ้น
	 โอ้ย  เจ็บเหลือเกิน   เสียงของนายหญิงแห่งขันธาวารร้องขึ้น
	 อย่าทรมานแม่นักเลยลูก   นายใหญ่แห่งขันธาวารเดินเข้ามาในห้อง  พร้อมทั้งเอามือนั้นลูบที่ท้องของหญิงสาวอันเป็นที่รัก  ซึ่งตอนนี้กำลังจะให้กำเนิดอีกชีวิตซึ่งเป็นสายเลือดของเขา
	อุแว้ !  อุแว้  !  ๆ ๆ
	ไม่นานเสียงของเด็กน้อยหน้าตาน่ารักน่าชังก็ดังขึ้น  ทำให้หลาย ๆ คนโล่งอก  รวมทั้งผู้เป็นพ่อและแม่ด้วย  ความปรีดาที่ได้ลูกสาวคนแรกนั้น  ทำให้ทุกคนลืมสังเกตธรรมชาติที่แปรปรวนที่เกิดขึ้นรอบ ๆ ตัว  แต่ถึงใครจะมองไม่เห็นแต่ไม่เคยมีอะไรที่ภูมิบดินทร์  ขันธาวารมองไม่เห็น !
	นับตั้งแต่วันที่เด็กสาวเกิดมา  ผู้เป็นพ่อตั้งชื่อให้เธอว่า  ภูมินรินทร์  เพื่อให้คล้องกับทั้งพ่อและแม่  เด็กน้อยถูกเลี้ยงมาภายในรั้วของขันธาวาร  ผู้เป็นพ่อตั้งใจจะให้เติบโตขึ้นเป็นเด็กสาวที่สดใสเหมือนกับเด็กสาวธรรมดาทั่วไป  หรืออีกอย่างคือ  เขาไม่แน่ใจว่าลูกสาวของเขาคนนี้จะเหมือนเด็กสาวทั่ว ๆ ไป  
	ในวัยเด็กภูมินรินทร์มีเพื่อนอยู่เพียง  3  คนเท่านั้น  คือ  พี่ครุฑ  พี่นาค  และกินรี  ทั้งสามเป็กเด็กที่พ่อของเธอให้เล่นเป็นเพื่อนเธอ  
	 วันนี้ทำไมพี่นาคมาคนเดียวหล่ะ   ภูมินรินทร์ถามนาคาเมื่อเห็นเดินมาคนเดียว
	 พี่ครุฑกับกินรีมีงานต้องทำหน่ะ 
	 แล้วพี่นาคไม่มีเหรอ 
	 ไม่มีงานไหนสำคัญไปกว่าการดูแลรินทร์หรอกนะ  เด็กชายตอบไปตามที่ใจของเขาคิด
	ตั้งแต่เขารู้จักขันธาวาร  ชีวิตของเขาสิ้นหวัง  แต่พอเด็กหญิงตรงหน้าลืมตาดูโลก  ชีวิตของเขามีความหวัง  มีสีสัน  เขาเรียนรู้การใช้หัวใจจากเด็กหญิงตรงหน้า  เพียงแต่เขาต้องเป็นแค่พี่ชายเท่านั้น !
	 ทำไมนิ่งไปหล่ะคะ   เด็กหญิงถามเมื่อเห็นพี่ชายยืนนิ่งไป
	 ไปเล่นกันเถอะรินทร์ 
	ในตอนนั้นภูมินรินทร์ไม่คิดจะมองผู้ชายคนไหนในโลกนี้อีกแล้วนอกจากพี่ชายตรงหน้า  เช่นเดียวกันกับนาคาที่ไม่คิดจะมองและอยากปกป้องผู้หญิงคนไหนอีกนอกจากเด็กหญิงตรงหน้าเขา
	และแล้ววันแห่งการจากลาก็มาถึง  วันที่เพื่อนของเธอทั้งสามต้องจากไป  โดยที่ผู้เป็นพ่อให้เหตุผลว่าต้องไปเรียนต่อที่ต่างประเทศตั้งแต่เธออายุได้ห้าขวบเท่านั้น  ความจริงนี้ทำให้เด็กหญิงช็อคและสูญเสียความทรงจำเกี่ยวกับสามคนนั้นไปจนหมด !  ลืมแม้กระทั่งความรู้สึกดี ๆ กับเด็กชายที่เธอคิดจะมองเขาคนเดียวตลอดไป
..............................................
ลองแต่งดูหน่ะคะ
เรื่องแรก
ช่วยติชมกันด้วยนะคะ
ขอบคุณค่ะ