ความกลัว(ขอจงเป็นอิสระ)

yamayurikai

ความกลัวคืออะไร
ทำไมคนเราจึงกลัว
กลัวไม่เก่ง
กลัวสู้เขาไม่ได้
กลัวจเสียรู้เขา
กลัวที่จะทำไม่ได้
กลัวสอบตก
กลัวไม่จบ
กลัวตกงาน
กลัวไม่เป็นที่รัก
กลัวถูกรัก
กลัวถูกผูกมัด
กลัวถูกทิ้ง
กลัวดูไม่ดี
กลัวอ้วน
กลัวที่สูง
กลัวที่มืด
กลัวที่แคบ
กลัวถูกรังแก
กลัวเพื่อนไม่คบ
กลัวความผิด
กลัวถูกโกง
กลัวถูกหักหลัง
กลัวไม่ประสบความสำเร็จ
กลัวในสิ่งที่ยังมาไม่ถึง
กลัวที่จะอยู่คนเดียว
กลัวที่จะอยุ่กับคนอื่น
กลัวสิ่งที่ต้องเผชิญ
กลัวที่จะต้องเริ่มใหม่
กลัว...กลัว...กลัว
ทั้งหมดนี้เพราะใจเราไม่เข้มแข็งพอใช่หรือไม่
ทำไมเราไม่กลัวที่จะทำความดี
กลัวที่จะไม่ได้เป็นคนดี มีโอกาสช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์และสัตว์โลกอื่น
เรากล้าในสิ่งที่ไม่ควรกล้า
เรากลัวในสิ่งที่ไม่ควรกลัว
ความกล้าหาญทางจริยธรรมถดถอย
กลัวไปไยกับความคิดของตัวเอง 
...
ขอยกบางตอนของหนังสือ เข็มทิศชีวิต ของ ฐิตินาถ ณ พัทลุง
ต้นเหตุไฟที่ลุกไหม้ท่วมใจ
มาใจไฟกองเล็กๆในใจเรานั่นเอง
เราวิ่งไปหาคน หรือสิ่งของ อยากให้เขาพูดหรือทำอย่างที่เราต้องการ ถ้าไม่ได้ ก็เกิดความเร่าร้อน กระทบกระเทือน ราวกับชีวิตเราทั้งชีวิตนั้นแขวนไว้ที่คนหรือสิ่งของนั้นๆ ใจของเราวิ่งขึ้นลงตามเหตุการณ์ต่างๆภายนอกจะนำไป 
การที่เราวิ่งเป็นหนูถีบจักร เพียงเพราะมันเป็นสิ่งที่ทุกคนทำกัน มันถูกต้องพอเพียงและเป็นเส้นทางที่จะพาเราไปสู่ความสุข ความสบายกาย ความสบายใจ อย่างมี่ใฝ่ฝัน ไขว่คว้าไว้ได้จริงหรือ? 
ฟาดฟันกับคนอื่นทุกวิถีทาง หวังว่าเมื่อเป็นที่หนึ่งแล้วจะมีความสุข แต่ความสำเร็จดูจะห่างออกไปทุกที 
เสพความสุขทุกอย่างมาใส่ชีวิต จะได้มีความสุขนิรันดร์ แต่ยิ่งรู้สึกแห้งแล้ง หดหู่ และหวั่นไหวมากขึ้น 
หยิบโทรศัพท์โทรหาเพื่อน (รอเพื่อนโทรมา) เปิดทีวีตลอดเวลา เพราะใจมันว้าวุ่น เหงา แก่วง
ขยับตัวเพราะว่าเบื่อ กินเพราะว่าเหงา พูดเพราะไม่รู้จะทำอะไรดีกว่านั้น
ตำหนิคนอื่นเพื่อให้รู้สึกว่าตัวเราดีกว่า
หาอะไรทำตลอดเวลา เพื่อให้ตัวเองรู้สึกว่ายังมีค่า แต่ก็ยิ่งเหนื่อย ยิ่งหงุดหงิด และหมดพลัง
...