ไม่ปลื้ม

สะพั่งสะท้านไมภพ

วันหนึ่งสะพั่งสะท้านไมภพแต่งกลอนเรื่องมัฆวานรังสรรค์ แล้วมีคนหนึ่งบอกว่า ไม่ปลื้ม มองอะไรตื้นๆ 
   สะพั่งสะท้านไมภพ นั่งคิด คำว่าไม่ปลื้ม ย่อมต้องลอกเลียนมาจากในหนังไทยแน่เลย ดีที่ดูเหมือนกัน เอ๊ะแต่ยังขาดคำว่าจบนะ
   ผมสะพั่งก็เข้าใจดีว่า คำว่าบ้ากับคำว่าอัจฉริยะมันแตกต่างเพียงแค่นิดเดียว หากจะสังเกตคำว่า ไม่ปลื้มที่จารุณี ใช้มักจะชอบใช้คำลูกชายของตนเอง และคนใช้ก็เป็นคนที่ปกติบ้างไม่ปกติบ้าง ดังนั้นการใช้คำนี้ก็ควรระวัง เกิดผมเป็น พณ ท่านขึ้นมาจะกล้าใช้กับผมหรือเปล่า สะพั่งคิดในใจ
   ตราบใดก็ตามที่ยังมีฝักฝ่ายอยู่หรือยังได้รับประโยชน์อยู่ก็ยังมีทัศนคติที่เอนเอียง 
   คนเราบางคนผมเข้าใจแม้แต่ผมเองบางครั้งก็เอนเอียง
   หรือก็อดเอนเอียงให้นิดหนึ่งไม่ได้
   สะพั่งหัวเราะเคี๊ยกๆๆๆ
   กลับไปอ่านกลอนต่างๆแล้วก็เลยขำ ก็เลยแต่งไปอีกกลอนเผื่อคนเขาหาช่องเจอว่าเราด่าเขา เอากะมัน เผลอๆจะหาว่าหมิ่นไปเลยก็เป็นได้
   ตราบใดก็ตามที่ยังไม่คิดเหมือนเขาคิดให้ได้ หรือยังวิปัฏสนาให้ลงลึกไม่ได้ถึงสายตาแบบนั้น คำพูดแบบนั้น การปฏิบัติแบบนั้น จนกระทั่งชัดแจ้ง ก็ไม่สมควรต่อว่าต่อขานใดๆ
   หากเมาเซตุงเห็นเขาก็จะดุเอาได้เพราะว่า การออกความเห็นไม่ใช่อยากจะออกก็ออก อยากจะออกเพื่อข่มคนอื่นว่าตนเองยอดคน เขาจะต้องมีประสบการณ์ มีการศึกษาเรียนรู้ จึงถึงจะออกปากได้
   ว่าไปว่ามาคงหาว่าเป็นคอมมิวนิสต์
   สะพั่งหัวเราะเคี๊ยกๆๆๆ
   ผมสะพั่งสะท้านไมภพเป็นคนไม่มีวาสนาไม่มีอนาคตมีแต่หารับประทานพอยาไส้ไปวันๆเท่านั้นสติปัญญาก็ไม่ได้ดีไปกว่าชาวบ้านธรรมดาคนหนึ่ง ดังนั้นจึงไม่รู้จะฝักใฝ่ฝ่ายใด รู้เพียงแต่ว่าต้องสู้ด้วยตนเองเท่านั้นถึงจะอยู่รอด
   การที่บุรุษคนหนึ่งจะรู้ได้ว่าตนเป็นชายชาติหรือไม่ ไม่ใช่คิดเอง
   แต่จะต้องอยู่ที่การกระทำ ฉันใด การที่จะรู้ว่าตนเองดีหรือไม่ดี เขาก็ดูที่การกระทำทั้งต่อหน้าและลับหลัง 
   ในโลกนี้มีแต่พวกชนชั้นเจ้าสำนักเยอะแยะไปหมด พวกที่ชอบแบกป้ายให้คนรู้ว่าเป็นฝ่ายธรรมะ
   ผมสะพั่งหัวเราะเคี๊ยกๆๆๆ
   เมื่อก่อนก็หลงทางหัวปักหัวปำไปเหมือนกัน
   แต่ฟ้ามีตาสวรรค์มีใจ และชาติก่อนคงทำบุญไว้มากชาตินี้เลยได้คิดได้มีความยั้งคิด ได้สติกอปรกับสัมปชัญญะ
   แต่ก็ยังไม่แน่ว่า ที่ว่ามี จริงๆแล้วอาจจะยังไม่มีเลยก็เป็นได้
   สรุปว่าหากพิจารณาแล้วจนเห็นชัดว่าแต่ละคนต้องการอะไรให้ได้แล้วก็จะชัดเจนครับ
   ประสบการณ์ของคนแต่ละคนที่ผ่านมาย่อมเป็นสิ่งที่มีประโยชน์
  และสามารถนำมาใช้ได้อย่างมีคุณค่าทีเดียว
  เพียงแต่ จะคิดออกหรือไม่เท่านั้น
  เอาอีกแล้ว สะพั่งนะสะพั่ง เสียงดุดุออกมาจากด้านหลัง
  ทำตัวแอ๊บอีกแล้วนะ เสียงดุยังคงดุอยู่
  ไป ไปนอนได้แล้ว
  ครับผม
  ผมสะพั่งสะท้านไมภพก็กลับไปนอนบนเตียงในบ้านหลังคาสีแดงอันแสนอบอุ่นทันที ก็หวังว่าหากตื่นมาอีกครั้งความยากลำบากกันมากๆและไม่มีจะกินกันแล้วนั้นจะเป็นเพียงแค่ความฝันร้ายในค่ำคืนหนึ่งเท่านั้น
   ปล.เวลาที่จะทะเลาะกันให้นึกถึงเป็ดไก่ร่วมเข่งเดียวกันไว้ครับ