อย่าจมปรัก...กับสิ่งที่ไม่มีวันเป็นไป

oray

เมื่อมีเริ่มต้น มันก็ต้องมีจุดจบ แต่จะจบอย่างไร เราต้องรับมันให้ได้ ก็เท่านั้น..... ความรัก เริ่มจากความเหงาและความเข้าใจ ร่วมสร้างฝันกันไว้ มอบหัวใจให้กัน แสดงความรักต่อกัน อย่างที่ไม่มีวันจะคิด ว่าวันนึงข้างหน้า....จะโดนหักหลัง
ระยะเวลาสั้นๆ ความผูกพันมากเกินบรรยาย จนวันนึง ... เมื่อความวอกแวกเกิดขึ้น แค่คนบางคนเฉียดเข้ามา ก็มีเริ่มมีความอยากรู้ เริ่มอยากลอง สิ่งนั้นค่อยๆ ทำลายมิตรภาพที่มีมา ลงทีละน้อย โดยไม่รู้ตัว และในที่สุด ก็ถลำลึก......
ความลับไม่มีในโลก เมื่อเรื่องที่จะให้ลับ ไม่เป็นความลับ และคนที่รู้ ก็คือคนที่ผูกพัน ไม่มีใครรับได้ ที่ต้องสูญเสียความไว้เนื้อเชื่อใจ ไปโดยที่ได้รับความเจ็บปวดเป็นการตอบแทน
....... เลิกกัน เป็นทางออกที่ฝ่ายหนึ่งเลือก แต่อีกฝ่ายไม่ยอม  และต้องการเริ่มใหม่ โดยให้ลืมเรื่องเลวร้ายที่ผ่านมาซะ....มันเป็นไปไม่ได้ ในเมื่อ รักกัน มากขนาดนี้ ยังเป็นแบบนี้ แล้วจะหาความคงมั่นของจิตใจ ได้จากตรงไหน การตัดสินใจจึงเกิดขึ้น .... ตัดใจ หยุดเจอ หยุดความสัมพันธ์ ทุกอย่าง....หยุด
เป็นไปดังคาด...เมื่อเลิก  เมื่อหมดภาระ เมื่อไม่ต้องแคร์ใคร สันดานมักง่าย ก็เกิดขึ้น .... ปากก็ตื๊อ ขอคืนดี การกระทำก็มั่ว...ไม่เลือก ใครก็ได้ ที่จะทำให้คลายเหงา ... ก็เอาหมด 
ถึงวันนี้...ดีใจที่สุด ที่เชื่อการตัดสินใจของสมอง เพราะถ้าเชื่อหัวใจ....ป่านนี้ น้ำตาคงเช็ดหัวเข่า....เป็นแน่
ทุกวันนี้...เลือกที่จะทำทุกอย่างที่อย่างทำ ไปทุกที่ ที่อยากไป เพราะคิดเพียงว่า...ชีวิตคนเรามันสั้น....อะไรที่ทำแล้วมีความสุข ไม่ทำให้ใครเดือดร้อน ก็ทำไปเถอะ....
ทำบุญเยอะๆ อโหสิกรรมให้นะ อย่าได้มาหลอกหลอนกันอีกเลย