หรือฉันจะเป็นบ้าไปแล้ว

ก้าวที่...กล้า

 ตึกตัก.. ตึกตัก.. ตึกตัก.. 
ท่ามกลางหมู่มวลดอกไม้ที่รายล้อม   
ฉันยืนนิ่งฟัง  มันไม่ใช่เสียงหัวใจฉัน
หันมองไปทางซ้าย ย้อนกลับไปทางขวา  หมุนตัวมองรอบๆ
ไม่เห็นมีใคร??
 ตึกตัก.. ตึกตัก.. ตึกตัก.. 
ฉันยืนนิ่ง พยายามใช้โสตสัมผัส
ที่ 9 นาฬิกา  ฉันเดินไปทางเสียงนั้น 
 ตึกตัก.. ตึกตัก.. ตึกตัก.. 
เสียงชัดขึ้น  ชัดขึ้นเรื่อยๆ  เรื่อยๆ 
แต่ฉันไม่เห็นใครสักคนเดียว
  
 น้ำค้างพรมลมหนาวเริ่มหนาวแล้ว 
เสียงมาจากดอกไม้ดอกนั้นนั่นเอง
ฉันพยายามลำดับชื่อดอกไม้นานาชนิดที่เคยรู้จัก
ลำต้นสีน้ำตาลดูแข็งแรงรองรับกิ่งก้านใบแบนเรียบสีเขียวเข้ม
ก้านดอกยาวได้สัดส่วนรับกับกลีบดอกสีฟ้าอมเทา
ไม่มี!!  ฉันไม่รู้จักชื่อของดอกไม้นี้ 
 
ณ บัดนั้นดอกไม้นั่นก็ได้เข้ามาแทรกซึมในมโนสำนึกของฉัน 
ฉันยืนมองและฟังอยู่เงียบๆ  
 ถึงดวงแก้วห่างหายไม่หายสูญ
  ยังร่องรอยแรกเริ่มให้เพิ่มพูน
  แม้อาดูรใจนักในรักนั้น  
ฉันชอบและฉันก็รู้สึกเห็นด้วย
 ถึงดวงแก้วห่างหายไม่หายสูญ
  ยังร่องรอยแรกเริ่มให้เพิ่มพูน
  แม้อาดูรใจนักในรักนั้น 
ทำไมฉันถึงได้ยินเสียงจากดอกไม้นี้ แล้วดอกไม้อื่นๆล่ะ
ฉันหันมองไปรอบๆเห็นดอกไม้นานาชนิดยังคงเบ่งบานสวยงามอยู่เช่นเดิม
แต่ฉันก็ไม่ได้ยินเสียงอื่นใด นอกจากดอกไม้ดอกนี้
ฉันยืนนิ่งยิ่งนานขึ้นเท่าไร ฉันก็ยิ่งซึมซาบมากขึ้นเท่านั้น
นั่นจึงทำให้ฉันรู้สึกว่าได้หลงรักดอกไม้ที่ไม่รู้จักแม้แต่ชื่อเข้าแล้ว
หรือฉันจะเป็นบ้าไปแล้ว
ฉันขยับตัวเอี้ยวไปข้างหน้า  โน้มตัวลงไปตั้งใจจะเด็ดดอกไม้นั้น
ถ้าฉันทำเช่นนั้นมันถูกแล้วหรือ   ใช่!! ฉันพอใจที่จะทำเช่นนั้น
แต่ดอกไม้นั่นล่ะ จะรู้สึกเช่นไร จะพอใจในสิ่งที่ฉันกำลังคิดจะทำอยู่นี่ด้วยหรือเปล่า   
ชั่วขณะในความคิดทำให้ฉันถอยหลังกลับมายืนที่เดิม
ฉันยืนอยู่ที่นี่มานานมากแล้ว  ฉันควรจะกลับเสียที 
ฉันไพล่ไปนึกถึง วลี เอ๊ะ!! หรือจะเป็นประโยค 
ประโยคที่ต้องมี ประธาน กิริยา กรรม   ...กรรม 
หากดอกไม้เป็นกรรม  ฉันเป็นประธาน   แล้วอะไรเป็นกิริยา??  
ประโยคที่เคยได้ยินบ่อยๆว่า
งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกลา  ถึงแม้ว่าที่นี่จะไม่ใช่งานเลี้ยงแต่จะมีอะไรแตกต่างกันล่ะ
ในเมื่อฉันก็ได้ดื่มด่ำ..เฉกเช่นกัน
แต่ฉันก็ยังอยากจะอ้อยอิ่ง รอคอย 
ซึ่งก็ไม่รู้ว่ารอคอยอะไร
หรือฉันจะเป็นบ้าไปแล้วจริงๆ
.. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. ..