ตอนที่ 2 เปลี่ยนมุมมองและเปลี่ยนชีวิต ฉัน ตัวตน มีเลือดเนื้อ มีความคิดและจิตวิญญาณ ในส่วนของชีวิตจริงฉันผ่านจุดสูงสุดในชีวิตมาแล้ว ไม่ว่า หน้าที่การงาน ฐานะทางสังคม การยอมรับนับหน้าถือตา ฉัน ขีดเขียนและฉีกกระดาษทิ้งหลายครั้ง เพราะอาย ไม่อยากเล่าประสบการณ์ชีวิตตัวเอง ย้ำคิดกับตัวเองตลอดเวลา ฉันล้มเหลวทุกอย่างโดยสิ้นเชิง แต่เพราะด้วยจิตวิญญาณหรือไม่เพราะความทุกข์ที่ทับถมจนฉันต้องวนเวียนมาหาเพื่อนใจ ตัวตัวอักษร ที่ไม่เคยทำร้ายฉันสักครั้งมีแต่ตรงกันข้ามที่คอยรักษาและเหมือนยาวิเศษณ์รักษาใจฉันเสมอมา ฉันแต่งงานกับคนที่เรียกว่า เพียบพร้อมทั้งรูปสมบัติ นามสมบัติ เรียกว่า ถ้าลงนามสกุลคงรู้จักค่อนประเทศกระมังแต่ความยึดติด กับรูปภายนอกและเพราะต้องการรักษาครอบครัวทำให้ฉันมารับกรรมในส่วนที่ฉันไม่ได้ทำจนกระทั่งบัดนี้ ฉันเคยมีบริบัท มีลูกน้องมากมาย เขาให้ฉันเป็นเจ้าของ มีรถ มีบ้าน ไปไหนมีคนขับรถประจำตัว แต่ฉันต้องแลกทั้งชีวิต ถ้าคุณยอมใครครั้งหนึ่ง ทั้งชีวิต คุณต้องยอมเขาตลอดเพราะเพียงแค่ว่า ต้องการรักษาครอบครัวไม่ต้องการให้ลูกมีปัญหา ทั้งชีวิตฉัน มีแต่คำนี้ กูสั่งให้มึงทำอะไร มึงต้องทำ ไม่ต้องถาม ถ้าไม่พอใจเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋ากลับบ้านมึงไป ระยะเวลาเกือบยี่สิบปีฉันไม่รู้ฉันทนมาได้อย่างไร เลี้ยงลูกก็ส่งเสียเลี้ยงดูเพียงคนเดียว ความรับผิดชอบในบ้านก็ต้องรับผิดชอบ ใครอีกคนมีแต่ออกคำสั่ง ไม่พอใจ บินต่างประเทศ ติดต่อไม่ได้ เหตุผลคำเดียว เครียด หายไปเหมือนตายจากเป็นเดือนจนถึงที่สุดฉันต้องยอมรับ คดี ฉ้อโกงเจ้าหนี้ ทั้งศาลเพ่งและอาญา จวบจนถึงกระทั่งถึงปัจจุบันเพราะฉันไม่รู้เลยว่า ใครอีกคนเอาเงินไปทางไหน ในรูปบริษัทมีชื่อฉันก็จริง แต่คนอีกคนเก็บเช็คเก็บตราบริษัท จะใช้เงินในส่วนของเขาฉันมีหน้าที่เซ็นต์เท่านั้น มิเคยได้แตะต้องเงินส่วนนี้ มีบัญชี จีน มาปกปิดฉันอีกที ตลกดีไหมในส่วนที่ฉันขาย ฉันต้องส่งเงินบริษัทตัวเองนี่คือข้อตกลงที่ยื่นให้ฉัน หนี้ กับคดี เพียงเหตุผลว่า เธอเป็นคนไทยเวลาให้การในศาลพูดคล่องหน่อย ไม่เคยถามแม้แต่ว่าฉันเต็มใจไหมถ้าคุณการซื้อใจใครสักคน อย่าโง่เหมือนฉัน ขอเตือน อย่าเอาชีวิตไปผูกติดกับใคร ผลสุดท้าย มีแต่สูญเสีย บอกได้เลยว่า จากมีเงินเป็นล้านจนไม่เหลือแบงค์สักใบในชีวิต คนอีกคนหอบเงินหนีไปอยู่กับผู้หญิงอีกคน เหรียญจะช่วยชีวิตคุณเพราะฉันไม่เคยเห็นคุณค่าของเหรียญ จนวันหนึ่งไม่มีเงิน สิ่งนี้จะประทั่งชีวิตฉันและลูกไว้ ฝึกไว้เถอะ หยอดออมสินไว้ ไม่แน่สักวันคุณอาจได้ใช้เหมือนฉัน ร้องไห้ มากมาย ถามตัวเองว่าผิดอะไรถามเขาก็ถาม ก็ได้ คำตอบเดิม ฉันไม่เคยผิดอะไรบกพร่องตรงไหนเป็นเดือนไม่กล้าออกไปไหน อาย เสียใจ ร้องไห้ สะอื้นอยู่ในอกคืนแล้วคืนเล่าไม่ยอมเปิดไฟ ไม่ยอมอาบน้ำสามวันเต็มๆ ความคิดแวบเข้ามา ตายดีกว่า ฉันเทยาพารากรอกใส่ปากเป็นขวดลูกซึ่งเป็นเพื่อนฉัน บอกเพียงว่า คุณแม่ ตายหนูตายด้วย และมีเสียงกรอกข้างหู คุณแม่มีชีวิตอยู่เพื่อหนู พร้อมกับอ้อมแขนเล็กๆที่อบอุ่น ฉันมาคิด ทั้งชีวิตฉันคนนี้อยู่กับฉันสักเท่าไรกัน ไปๆมาๆๆหายๆๆมาทีไรก็มีแต่เรื่องเดือดร้อนให้ฉันช้ำใจทั้งคำพูดและการกระทำ บอกตามความสัจจริงฉันอยู่กับคนๆนี้ไม่มีสักคืนที่ฉันนอนหลับแบบมีความสุขหรือมีความสบายใจสักครั้ง อย่าขาดกันเป็นปี ฉันก็ยังยอมชีวิตอยู่เพื่อลูก จนผลสุดท้าย บังคับขู่เข็ญที่ดินเอาเงินเก็บและทองฉันไปจนหมดตัวเหตุผลเพื่อสร้างโรงเหล้า แล้วสุดท้ายฉันก็เสียรู้สูญเสียทุกสิ่งฉันไม่เหลืออะไรเลย แถมยังโดนขู่เข็ญให้เซ็นต์รับถ้ามีคนมาตรวจโรงเหล้า ฉันเริ่มโวยวายและพูดและสุดทน มีคำตะคอกสวนกลับ มึงก็โดนคดีอยู่แล้วโดนอีกสักคดีเป็นอะไร ฉันมีชีวิตอยู่เพื่อลูกเพื่อคนอื่น แถมยังไม่สะใจ เอาภรรยาเมืองจีน มาเดินในเขตตำบลที่ฉันอยู่คำซุบซิบนินทาจึงตามมามากมาย แวลาชาวบ้านเห็นฉัน คงสมเพชและสงสารเพราะฉันเคยเป็นกำนันในตำบลนี้ ฉันต้องป่าวประกาศบอกไปว่า ฉันหย่ามาเกือบสามปีแล้ว ที่ฉันไม่พูดเพราะฉันคิดว่าต่างคนต่างอยู่ ชีวิตคงจะสุขสงบได้ ถ้าคุณต้องทน ที่ต้องรับคำสั่งใครทั้งชีวิต แม้กระทั่ง ลมหายใจแทบไม่ใช่ของคุณ ทนเพื่อรักษาครอบครัว จนลืมตัวเอง ทนแม้กระทั่งบังคับตั้งท้องให้คนอื่น ทนแม้กระทั่ง ต้องรับคดีเพ่งและอาญาคนเดียวจนแม้กระทั้งเหมือนถูกปล้นทุกอย่างในชีวิตเกียรติยศศักดิ์ศรีคำดูถูกแม่ของคุณครอบครัวของคุณ ผลสุดท้ายคุณจะไม่ได้อะไรกลับมามีแต่ทุกข์ และโรคหัวใจที่เกิดจากความเครียดและการสะสมมานานปี ฉันทนจนเหลือทน มาแต่งงานกับคนที่รอคอยฉันสิบกว่าปี ไม่มีอะไร ไม่มีบ้าน ไม่มีบริษัท ไม่มีรถ บ้านเช่า ข้าวซื้อ ไปไหนขึ้นรถเมล์แต่มีมือเล็กๆที่อบอุ่น และอ้อมกอดที่ห่วงใย ฉันจึงเปลี่ยนมุมมองและเปลี่ยนชีวิตใหม่ฉันนอนหลับอย่างสุขในชีวิตอย่างไม่เคยเป็นกับมุ้งที่ฉันไม่เคยนอนมาทั้งชีวิตแปลกน่ะ เมื่อก่อนฉันนอนเตียงหนานุ่มห้องปรับอากาศชั้นดี แต่ในวันนี้ ฉันนอนกับผ้าปูเก่าๆกับมุ้งหมอนผ้าห่มและพัดลมมีมือมาเกาะกุมเวลาฉันหลับฉันเพิ่งรู้ว่า ความสุขที่แท้จริงคือแค่นี้แค่ฉันยอมรับและมีคนเคียงข้างที่เข้าใจ ให้อภัยและอโหสิกรรมคิดว่า เป็นกรรมเก่า ทุกวันนี้ฉันมีชีวิตที่ฉันเป็น แค่ขอให้ชีวิตลมหายใจเฮือกสุดท้ายแบบเรียบง่าย แต่ฉัน ก็ยังเป็นเพียงแค่คนธรรมดา คงแค่ให้อภัยแต่ไม่ให้เผา ถ้ามีใครได้อ่านเรื่องนี้ ลองเปลี่ยนมุมมอง และการใช้ ชีวิต เสียใหม่ จงรวบรวมความกล้าเดินหน้าออกจากความกลัว ในส่วนของความจริงฉันยังต้องขึ้นศาลจนทุกวันนี้ แม้บริษัทโรงสีไฟไทยพันธ์จะขายทอดตลาดอยู่ที่บริษัทสินทรัพย์สุขุมวิทแต่ต้องมารอคนซื้ออยู่ดี แบงค์ยังคงให้ฉันโดนคดี ทั้งเพ่งทั้งพาณิชย์ทั้งที่ฉันหลักทรัพย์ค้ำประกันมากกว่าวงเกินกู้ ฉันคิดเสมอ ฉันโชดดี ที่ฉันได้เจออะไรมากมาย ในชีวิต ที่น้อยคนอายุเท่าฉันจะเจอได้ ขอฝากไว้เป็นข้อคิด ลูกหลานคุณมีปํญหาจงช่วยเขาแก้อย่าผลักไส อย่ายึดติด กับธรรมเนียมเก่าๆว่าเป็นเรื่องน่าอายสำหรับการที่ผู้หญิงหย่าร้างแล้วแต่งงานใหม่ อย่าเอาความคิดตัวเองเป็นที่ตั้ง หรือคิดแทนคนอื่น ในเรื่องที่คุณไม่รู้ ไม่งั้นบางที คุณอาจจะฆ่าคนตายโดยไม่รู้ตัว สุดท้าย สิ่งที่ทำให้ฉันมีชีวิตต่อมาได้จนบัดนี้ คือบ้านกลอนไทย ที่คำให้ฉันได้กลับมาสัมสัมผัสตัวอักษรอีกครั้ง พี่ทิกิ ที่ฉันพบในช่วงฉันสับสนกลับชีวิต และเรื่องดีๆที่ฉันได้อ่าน ของพี่ดอกแก้ว และอ่านเขียนของพี่พุด ที่เขียนถึงเรื่องราวในธรรมชาติและเกี่ยวกับบ้านสวน ซึ่งเหมือนเป็นความผูกพันธ์ของฉันกับพ่อทำให้ฉันเองนึกถึงคำสอนและคำสัญญาที่ให้ไว้กับพ่อก่อนที่พ่อจะจากฉันไป ทำให้ฉันเลิกคิดฆ่าตัวตายได้ตั้งแต่บัดนั้น ขอบคุณ เรไร ที่ช่วยกล่อมเกลาและเปิดโลกสู่งานกลอนของฉัน ขอบคุณปักษาวายุ ที่เป็นเพื่อนที่ดีและมีบทกลอนที่อบอุ่นให้ฉันได้อ่านเวลาเครียดๆในหลายๆเรื่อง ขอบคุณแทนคุณแทนไทที่ให้ข้อคิดดีๆในชีวิต ขอบคุณต้นกล้า อันดามัน ที่ห่วงใยกันเสมอมา ขอบคุณร้อยฝันที่ยังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันทุกวันนี้ และสุดท้าย คงต้องขอบคุณ คุณอัลมินตรา ที่พาไปพบแต่สิ่งดีๆในการไปร่วมทางทำกิจกรรมร่วมกันในแต่ละครั้งทำให้พบลุงแก้วประเสริฐที่บางครั้งคำพูดผ่านตัวอักษรหลานกลับลุงบางอย่างทดแทนคำพูดของพ่อเสมอมา เจ้ากระต่ายน้อย สิ่งที่จะละเลยไม่ได้คือปีกฟ้า ต้องบอกผ่านไปเลยว่า เวปของคุณได้ช่วยต่อชีวิตและลมหายใจของคนๆหนึ่ง คนๆนั้นไม่ใช่ใคร กระต่ายใต้เงาจันทร์ ฉันเอง ไม่รู้ตัวเองเลยว่า จะอายุยืนยาวเพียงใด เพียงอยากฝากข้อคิด และบางสิ่งบางอย่างเตือนใจทิ้งไว้บ้างก็เท่านั้น ขอเพียงความหวังและสิ่งสุดท้าย ลมหายใจสุดท้ายฝากไว้ในสายลม
กระต่ายใต้เงาจันทร์ 28 เม.ย. 2551 23:15 น. - ID 9248 
1737
3
0
11 กรกฎาคม 2551 04:29 น. - comment id 84192
ดิฉันเป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังตกอยู๋ในสภาพนี้มีลูกชาย 6 ขวบ ผ่านมา 10 ปีที่อยู่กินกัน คิดว่าความรักสามารถเปลี่ยนแปลงผู้ชายคนหนึ่งได้การให้ การอดทน รอคอย แต่ก็ไม่มีอะไรดีขึ้นมา คำพูดหยาบคาย ด่าทอ ดูถูก การขอหย่า มันเจ็บปวดจริง ๆ แต่อดทน หน้าทน เพื่อลูกยังเล็ก การที่ไม่กล้าก้าวออกมาจากจุดนั้น ความอายเพื่อ ญาติพี่น้อง รับไม่ได้กับความล้มเหลว สังคม แล้วลูกจะทำยังไง เพราะฐานะเราสู้ฝ่ายชายไม่ได้ จึงต้องทนประคับประครอง กลัวที่ต้องหอบลูกไปแล้วอยู่กันสองคนแม่ลูก กลัวว่าเค้าจะรู้สึกขาดพ่อ กลัวว่าเค้าจะไปลำบากถ้าอยู่กับเรา ร้องไห้ทั้งวัน 2-3 วันมานี้คิดอยากจะเลิก แต่ลูกบอกว่าหนูไม่ให้แม่ไป หนูจะไปบอกพ่อว่าอย่าตะคอกแม่อีก ลูกเห็นดิฉันร้องไห้ทุกวัน เรื่องเรียนของลูกอีก จะไปเรียนยังไงดิฉันไม่มีรถ ดิฉันก็เกลียดตัวเอง ไม่มีความกล้า ไม่มั่นใจในตัวเอง นี่คือบทเรียนในชีวิตที่ย้อนกลับไปแก้ไขไม่ได้แล้ว แม่ของเราเตือนแล้วแต่ไม่ฟัง แล้วผลลัพธ์ที่ได้มีแต่ความผิดหวัง เวลาฝ่านไป 10 ปี เพราะคิดว่ามันจะดีขึ้น ดิฉันจะทำยังไงค่ะ
29 เมษายน 2551 12:47 น. - comment id 100078
อย่าเพิ่งล้าชะตาตนนะคนกล้า ให้หยัดท้าสู้ไปด้วยใจหยิ่ง แม้นเภทภัยหลายหลากมากมายจริง จงอย่าทิ้งความหวังความตั้งใจ แค่คนเคยเกยก่ายหลายปีก่อน คิดเสียว่ากรรมย้อนมาบ่อนไส้ ทดแทนกรรมหมดแล้วก็แล้วไป เริ่มต้นใหม่อีกคราภายหน้ามี อย่าชอกช้ำน้ำเน่าใต้เงาจันทร์ อย่าเสียขวัญจนจิตคิดหลีกหนี ด่านทดสอบประเมินค่าผลว่า "ดี" เป็นเยี่ยงนี้จะทุกข์ใจทำไมกัน
30 เมษายน 2551 04:37 น. - comment id 100084
เป็นกำลังใจให้นะคะ อดีตที่มีแต่ความทุกข์ใจได้ผ่านไปแล้ว ตอนนี้คุณกระต่ายใต้เงาจันทร์ก็ได้เริ่มต้น ชีวิตครอบครัวใหม่แล้ว ขอให้อยู่กับปัจจุบัน อย่างมีความสุขดีกว่าค่ะ
30 เมษายน 2551 09:31 น. - comment id 100086
ทุกคนเข้มแข็งได้มากกว่าที่คิดว่าจะเข้มแข็งได้เสมอ ขอเพียง ศรัทธา
1 พฤษภาคม 2551 00:33 น. - comment id 100092
ให้เรื่องนี้ ได้เป็น อึทาหรณ์ เอาสอน ใจหญิง วิ่งตามฝัน ที่รูปสวย รวยเสน่ห์ เล่ห์ทั้งนั้น กรรมตามทัน คิดผิด ชีวิตตรม สู้ว้อย.... อิอิ
2 พฤษภาคม 2551 08:24 น. - comment id 100097
จงคิดแล้วจะได้ไม่ต้องคิด ถ้าจะมองกันในระดับสติ ปัญญา ของสามัญสัตว์ คล้ายๆกับจะมีการนำเสนอถึงวิถีทาง แห่งการดำรงชีวิตที่ต้องผ่านขั้นตอนในการสะสาง ชำระล้าง และลงมือกระทำรวมทั้งจัดการกับกิจกรรมต่างๆ ที่รออยู่เบื้องหน้าของชีวิตทุกขณะจิตให้สำเร็จเสร็จสิ้น และผ่านพ้นไปอย่างไร้เรื่องราว ร่องรอย และไร้ปัญหา จนอาจลุถึง สภาวะแห่งความโล่งโปร่ง เบาสบายของการหมดภาระ ต่อกิจกรรมต่างๆ คงอย่างนี้ละมังจึงควรเรียกว่า จงคิด แล้ว จะได้ไม่ต้องคิด เพราะไม่คิดเรื่องคิดจึงมีมาก ปฏิเสธสิ่งที่ชังก็ไม่ได้ ยอมรับสิ่งที่ชอบก็คงไม่ใช่ แต่ที่แน่ๆ จะต้องคลุกคลีอยู่กับ ทั้งสิ่งที่ชอบและของที่ชัง อย่างยากที่จะหลีกเลี่ยง ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ทำไมไม่หาประโยชน์จากสองสิ่งนั้นเล่า มีคำถามมากมายที่ค้นหาคำตอบ ทำไมมนุษย์ที่เกิดมาบนโลกใบนี้ ที่อยู่รวมกันเป็นกลุ่มๆ ถึงต้องมีการแกร่งแย่งชิงดีกันด้วย ทำไมถึงไม่รู้จักพอกับสิ่งที่มีอยู่ ทำไมเห็นคนอื่นดีกว่า หรือ เหนือกว่า ทำสิ่งที่ดีกว่าต้องให้ร้าย ทำไมไม่คิดสร้างสิ่งนั้น ขึ้นมาบ้าง ทั้งๆที่ก็เป็นคนเหนือนกัน สามารถแบ่งปันจุนเจือ ช่วยเหลือกันได้ กับคำถามมากมายที่ไม่มีคำตอบ นี่เป็นการชี้แนะสภาพความเป็นจริงของชีวิตและโลก ที่มนุษย์ต้องดำรงอยู่ท่ามกลางสิ่งที่ตนเองเรียกขานว่าความดี และ ความเลว ความรักใคร่ และความเกลียดชัง ภารกิจของผู้ประเสริฐ จึงมิใช่อยู่ที่การเปลี่ยนดำให้เป็นขาวทั้งหมด หรือเปลี่ยนขาวให้เป็นดำทั้งหมด แต่อยู่ที่การรู้จักเลือกจังหวะ และโอกาสในการใช้ประโยชน์จากของสองสิ่งที่ตรงกันข้าม ด้วยการดำรงตนเป็นอิสระเหนือของสองสิ่ง ไม่เช่นนั้นแล้ว จะถูกดึงดูดและผลักดันโดยของสองสิ่งนั้นเอง การอยู่เหนือการยอมรับ และ ปฏิเสธ ย่อมบรรลุถึง ความหลุดพ้นจะสามารถเลือกใช้สรรพสิ่งที่ถูกเรียก ขานว่าเป็นสิ่ง ที่ดีและเลว ชอบและชัง ขาวและดำ ได้อย่างเหมาะสมสอดคล้องตามจังหวะแห่งกาลเทศะที่ควรจะเป็น " ทน " เป็นคุณสมบัติเป็นคุณธรรมของคนที่อยู่ในโลกมายา ขันติ หรือ คุณธรรมนั้นเป็นเครื่องมือของมนุษย์ทุกผู้ตัวคนควรเรียนรู้ ความอดทนตัวนี้เปรียบได้กับไม้ค้ำฝ้าเพดาน ถ้าไม่มีไม้เสียแล้ว ฝ้าเพดานก็จะหล่นลงมากอง เพราะฉะนั้น ไม้พยุงฝ้าให้อยู่ฉันใด ตัวอดทนตัวนี้เปรียบได้กับไม้ค้ำพยุงกิเลส ให้ได้ฉันนั้น พยุงโลกมายา โลกแห่งความหลอกลวง ให้ปลิวไสวสะบัดพัดวีอยู่ แสดงแสนยานุภาพ เหมือนการสร้างโบราณสถานด้วยก้อน"ศิลา" ที่ใช้หินที่แข็งแกร่งมาแกะสลักก่อสร้างเพื่อให้ทนทานแข็งแกร่งอยู่อย่างมั่นคง ไม่ไหวเอนไปตามลมพายุไม่ถล่มทลายลงมา เพราะฉะนั้น เราควรใช่ความอดทน ขันติ ความอดกลั้น เป็นธรรมเพิกถอนกิเลสอย่างยิ่ง มนุษย์เราต้องมีสติอยู่เสมอ แข็งแกร่งให้เหมือน ศิลา สัมปชัญญะ: มีความรู้ตัวอยู่เสมอ ธรรมะ ที่ต้องเรียนรู้ในการทำให้ชีวิตมีความสุขอยู่บนโลกใบนี้ รู้จักเหตุที่เกิด ในบ้างครั้งเมื่อมีอะไรมากระทบความรู้สึกของใจ ให้เกิดทุกข์ ในการดำเนินชีวิตให้ราบเรียบให้ใจเป็นสุข เมื่อมีเหตุเกิด ต้องแก้ไขหาเหตุที่เกิด แก้ไขเหตุที่เกิดทุกข์ เพราะฉะนั้น ต้องมองเหตุการที่เกิดขึ้นและผลที่ได้รับ เราต้องมีสัตย์กับตัวเอง รู้จักตัวเอง รู้จักประมาณ รู้หน้าที่ รับผิดชอบต่อหน้าที่ และสังคม เรียนรู้สังคมรอบด้าน ถ้าชนะด้วยอาวุธจะสิ้นสุดด้วยความแค้น ใช้ธรรมะชนะแทนความขุ่นแค้นจะหายไป ถ้าเสรีไม่มีเขตจะเป็นเหตุให้วุ่นวาย ถ้าเสรีตามกฏหมายความวุ่นวายสงบลง โลกนี้ไม่มีปัญหา ถ้าศึกษาให้รู้ความจริง สิ่งที่ได้มาเปล่า คือความเฒ่าชรา สิ่งที่ต้องแสวงหา คือคุณค่าของชีวิต โลกนี้ไม่มีอะไรใหม่ นอกจากความเคลื่อนไหว เปลี่ยนแปลง พี่กระต่ายค่ะ ทุกคนมีปัญหาทั้งนั้นค่ะ บัวจะมีคำพวกเนี่ยไว้เตือนความรู้สึกเสมอมา ไม่มีใครสมบูรณ์แบบ อดทนอดกั้น ยอมรับ เราจะผ่านไปได้ อย่ากลัวอย่อท้อถอยมีสติอยู่เสมอ ไม่อะไรเลวร้ายจนเราแก้ไม่ได้ ผ่านความรู้สึกให้ได้นะค่ะ เป็นห่วงมากค่ะ ดอกบัว
7 พฤษภาคม 2551 14:14 น. - comment id 100125
อ่า...ขอบคุณที่ กระต่ายใต้เงาจันทร์ บอกเล่าเรื่องราวในชีวิตให้ได้อ่านนะคะลมหายใจของเรามี ทั้ง เข้าและ ออก เหมือนเป็นสัจธรรมว่า ปัญหาทุกอย่างมีทางออกเสมอค่ะ แม้ทุกวันนี้คนเราอาจสูดเอามลพิษเข้าไปในร่างกายมากมาย แต่สุดท้ายเราก็สามารถขจัดมันออกจากร่างกายได้เช่นกันเนาะ ปล.มีหลายวิธีด้วยสิคะ ที่ไม่ทำให้ร่างกายและจิตใจเราอ่อนแอ
9 พฤษภาคม 2551 11:38 น. - comment id 100132
ยึดมั่นไว้ คิดดี ทำดี แค่นี้พอ ต่ายทำได้น่ะ ทำได้แน่ ๆ ทำใจให้ว่าง ๆ เข้าไว้ เติมสิ่งใหม่ สิ่งดีเข้าไป สู้ ๆ โว้ยเพื่อน
12 พฤษภาคม 2551 13:26 น. - comment id 100163
กลอนซึ้งๆของ อหิงสการ ก็เพิ่งรู้ว่ามีเธออยู่ตอนนั้น ฉันรู้สึกว่าผูกพันถึงตอนนี้ มีความสุขถ้ามีเธออยู่ทุกที ถึงตอนนี้อยากมีเธออยู่ข้างกาย
5 มิถุนายน 2551 15:29 น. - comment id 100391
ขอบคุณน่ะค่ะทุกๆกำลังใจ เพียงอยากฝากข้อคิดไว้สำหรับผู้หญิงและวัฒนธรรมจีนเก่าแก่ว่าผู้หญิงต้องยึดถือและอดทนกระต่ายอย่าสามปีแต่ต้องทนทุกข์อย่างต่อเนื่องเพราะผู้ใหญ่รับไม่ได้กลัวขายหน้าแต่ไม่สนใจว่าเราจะเป็นอย่างไรขอมีเชื่อเสียงและหน้าตาตัวเเอเองและต้องยอมรับโชคชตาและอดทนกับทุกอย่างเพียงได้อยู่ใกล้ลูกแต่ผลสุดท้ายลูกเป็นคนให้ออกมาจากจุดๆๆนั้นก็ยังมีข้อต่อรองกับมาเสมอคำว่าอดทนยังอยู่กับตัวเองเสมอทั้งเรื่องคดีที่อดีตสามีกลัวการคำให้การของเรา ในเรื่องการทำงานต้องขอบคุณนายยังให้เราทำงานที่ตัวเองชอบและเข้าใจให้กำลังใจว่าเราแต่มีหลายคนในส่วนของการเมืองทำให้เรารู้ว่าใครคิดอย่างไรใครเพื่อนแท้เพื่อนเทียมทั้งที่เมื่อก่อนเคยขึ้นรถเราไปไหนด้วยกันตลอดพอเราไม่มีรถอาศัยกับบ้างบอกว่ารถเต็มรถไม่ว่างตลอดที่เจอกันตอนนี้ แต่ก็ยังมีคนดีๆที่อยู่ในสังคม คุณครูนวลฉวีเพื่อนที่ดีดูแลกระต่ายดีมากทั้งให้กำลังใจและให้ที่พักพิงในยามที่ลงไปทำงานท้องถิ่น ขอบคุณค่ะ อีกครั้งสำหรับทุกกำลังใจค่ะ
9 ตุลาคม 2552 12:41 น. - comment id 108691
ยังไงต่ายยังมีเพื่อนที่รับรู้พร้อมที่จะเข้าใจในปัญหาชีวิต.....เป็นกำลังใจให้นะครับ ..............
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ