ทำไมอยาก...ลอก...งานของผู้อื่น??

โอเลี้ยง

สังคมปัจจุบันเอื้ออำนวยให้เราเด่น ดัง และสวยได้รวดเร็วที่สุด ขอแค่เพียงมีเงิน
ในอดีตหลายพันปีที่ผ่านมา เรามักได้ยินคำว่า มีเงินถือว่ามีพระเจ้าคุ้มครองยัง
คงใช้ได้จนบัดนี้
จะเห็นได้ว่า นายต่างๆกลายเป็น...นางสาวแถมสวยกว่าสตรีแท้ๆอีกหลายหมื่นคน
ก็เพราะ...เงิน   และคนมีชื่อเสียงได้ง่ายดายอีกทางหนึ่งก็ด้วย..เงินอีกเช่นกัน
การเปิดบล็อก เปิดเวบ การไปเล่นฟรี หรือจะเปิดเองโดยยอมเสียค่าบริการต่างๆ
ในปัจจุบันนี้มีมากและง่ายยิ่งกว่า...การหาอากาศบริสุทธิ์
และเมื่อเราเปิดบล็อกหรือเปิดเวบแล้ว สิ่งต่อมาคือ...หาข้อมูลต่างๆมาเสนอ การหา
งานเขียนต่างๆมาประดับเวบหรือบล็อก ต่างก็มีเทคนิคและวิธีการไม่ต่างกันสักเท่าไร
ไม่ว่าจะเป็นการเขียนกลอน นิยาย พูดคุยเรื่องอาหารการกิน ตลอดจนไปถึงเรื่องเซ็กส์
ณ ที่นี้จะขอกล่าวแค่เรื่องเดียว คือการเขียนหนังสือ  เขียนไม่ว่าจะเป็นกลอน นิยาย หรือ
บทความต่างๆ  สิ่งหนึ่งที่มักมีมาให้เราท่านได้อ่านได้ถกเถียงไม่สิ้นสุดคือ....  โดนลอกงาน 
ก่อนอื่นเรามาดูกันก่อน การลอกนั้นถ้าพิจารณาดีๆ เราจะพบคนลอกงาน 2 จำพวก
1.	ลอกอย่างผู้รู้ดี
2.	ลอกอย่างผู้เพ้อ
การลอกอย่างผู้รู้เราจะเรียกอีกอย่างหนึ่งได้ว่า การเรียน เช่น เรียนลีลาการแต่งกลอน แต่งนิยาย
ดังเช่นตัวอย่างง่ายๆ ยามเราสวดมนต์ หรือ อ่านกลอนท่านสุนทรภู่ 
เราจะรู้ทันทีทุกครั้งที่ได้ยินคนสวดหรือเขียนคำสวดบทต่างๆ(กรณีเราเคยท่องจำมา) ว่าเขาท่องมนต์
อะไร มีประวัติความเป็นมาอย่างไร หรืออีกแนวหนึ่งและเราจะบอกได้ทันทีว่า คนๆนี้เขียนกลอนแนว
เดียวกับท่านสุนทรภู่หรือไม่ โดยจากการที่เราท่านเคยอ่านผลงานของท่านบรมครูมา  และผู้ลอกกลุ่มนี้ 
จะเป็นผู้ลอกที่เก่ง และเป็นผู้ลอกนักพัฒนา สามารถนำแนวการที่ เลียนตามไปพลิกแพลงเป็นการเขียน
 ฉบับของตน ได้ในที่สุด
 
ส่วนนักลอกผู้เพ้อนั้น เราท่านจะเห็นได้ง่ายอีกเช่นกัน  มักประกาศตนเป็นผู้มีความสามารถหลายอย่าง มักมี
ข่าวโคมลอยที่ เลิศหรู  โก้ ไปทุกอย่าง  อีกทั้งมีอัธยาศัยใจคอน่ารักเป็นที่สุด  มักมีเพื่อนพ้องล้อมหน้าล้อมหลัง
ล้อมเต็มบล็อก ล้อมเต็มเวบ ฯลฯ  มักมีผลงาน ...ดี..เด่น..ดัง..เหนือกว่าผู้คนทั่วไป ชนิด 7-11 (ตลอด24ชั่วโมง) 
ทว่า
ลองมีผู้ใดเข้าไปตั้งคำถามเกี่ยวกับบทความที่เขา...อ้างว่าเขียนเองสิ
จะโกรธเป็นฟืนเป็นไฟทันที  ....ช้าก่อน อันนี้แค่นักลอกผู้เพ้อ  รุ่นอ่อนหัดเท่านั้นนะ   ถ้าเป็น นักลอกรุ่นเก่าเก๋ากึ๋กละก็  เขาจะมีลีลาการเล่าได้ไม่เลว....ทว่าอย่าเพิ่งแปลกใจหรือเชื่อว่าเขาเขียนงานเองจริง  การดูนักลอกกลุ่มนี้ไม่ยากเลย   เมื่อเราตั้งคำถามมากมายเข้าไปถึงจุดเน้นต่างๆของบทความ หรือบทกลอนเหล่านั้น ที่เขากล้าอ้างว่า.....เขียนมากับมือ  ท่านจงถามต่อไปเถิด  ถามต่อไปตามความจริงที่ท่านรู้ดี(กรณีท่านเป็นเจ้าของงานเขียนตัวจริง)   มินาน ท่านจะพบสิ่งมหัศจรรย์ทันตาเห็นเลย  คือบล็อกหรือเวบเหล่านั้นมีอันเป็นไปอย่างรวดเร็วกว่านักเล่นกล  .....และท่านอย่าเพิ่งภูมิใจนะที่จับคน....ลอกงานท่านได้  เพราะ 
นักลอกเหล่านี้เขาสามารถแปลงตัวเร็วกว่าจิ้งจก   เมื่อโดนจับได้ครั้งนี้  ครั้งหน้าเขามีประสบการณ์มากขึ้น รู้ทาง
หนีทีไล่ได้อีกขั้นหนึ่ง  ดังนั้นถ้าท่านบังเอิญต้องโคจรชีวิตไปหลงในกลุ่มคนลอกพวกนี้  สิ่งหนึ่งที่ต้องทำทันที คือ พยายามท่องเอาไว้ เราดังแล้ว  เพราะนักลอกพวกนี้ที่เขาเลือกลอกคน  เขาไม่ใช่สุ่มสี่สุ่มห้าลอก  เขาลอกอย่างมีลีลาลีลาศไม่น้อย  
เช่น  ดูว่าผู้ที่เขาคิดลอกงาน  มีงานหลายแนวไหม  มีงานเขียนเยอะไหม  งานของเขาสะดุดตาคนมากพอไหม เมื่อ
พิจารณาแล้ว  ก็มาคิดการลอก...ก่อนลอกเขาก็คิด  จะลอกทั้งดุ้น...หรือบางประโยคดีละ?
ตรงนี้แหละเราจะเห็นได้ชัดที่สุด   ถ้านักลอกคนนั้นยัง อ่อนหัด มักลอกไปทั้งดุ้น  ไม่มีการอ่านตรวจทาน ไม่มี
การเว้นวรรค  ไม่มีการตรวจว่า ผู้ที่เขาลอกไปนั้นเขียนผิดคำใดหรือเปล่า  และถ้าคนลอกผู้นั้น เคยโดนคนจับได้บ่อยๆแล้วละก็  วิธีการลอกจะต่างไปอีกแบบ  นั่นคือ
เขาจะทำการ  ผ่าบทความ โดยนำการเขียนของบุคคลที่ ๑ ไปต่อกิ่งกับ บุคคลที่๒ -๓-๔ ฯลฯ  และเติมคำแปลกๆที่เขาคิดว่า  มันเท่ห์มาก  ลงไปในบทความเหล่านั้นด้วย  เพื่อประกาศว่า... นี่แหละข้าฯเขียนเอง
อย่าเพิ่งทำหน้ากังวลจนเกินเหตุนะท่านผู้อ่าน....วิธีจับนักลอกเหล่านี้....มิได้ยากเลย!!!!
สังเกตสักนิด นักเขียนหนังสือเก่งจริงทุกท่าน  มักอ่านหนังสือ แตกความและแปลความได้ทันที  และสิ่งสำคัญ
นักเขียน ตัวจริงมักเว้นวรรค  แต่คนลอกงานกลุ่มนี้เขาไม่เว้นวรรคนะ...เพราะว่า  เว้นวรรคคนจะจับผิดได้ง่าย
ไงล่ะ   และที่เขาต้องเขียนติดยาวเหยียดให้เบียดกันเป็นปลากระป๋อง  เพราะเขาอ่านหนังสือ ข้ามและกระโดดไปมา เขาก็อปปี้ไปวางติดๆกัน เพื่อโชว์ว่า.... เด่นนะเนี๊ยะเขียนได้ยาวกว่ารถไฟแค่นั้นเอง...หาใช่อ่านเข้าใจไม่?
ทีนี้ก็มาถึงว่า ทำไมต้องลอกเราละ?   เขาเลือกเราเพราะเขาฝันถึงเราเสมอไงละท่าน!!! 
เพราะเขาตั้งความหวังอยากเป็นบุคคลผู้นั้นมากๆ  อยากมีชีวิตไปยืนแทนที่คนผู้นั้น  แต่พยายามแล้วพยายามเล่า
สมองและความคิดมันก็ยังทรยศไม่ยอมคล้อยตามให้เหมือน.... ในที่สุดทางเดียวที่จะไปสู่ความฝันของเขาได้ทันใจคือ............ลอกผลงานบุคคลผู้นั้นมันเสียเลย  และเมื่อลอกนานเข้าจึงมักตกเป็นทาสของ...
 เชื้อโรคแห่งความคิด......คิดว่าเขาคือบุคคลที่เขาลอกงานมานั่นเอง!!! 
ปล. วันนี้คุณเจอ....คนลอกงานคุณแล้วหรือยังคะ? ถ้าเจออย่ากลัวอย่าดีใจเกินไปนะ
เพราะว่า....พรุ่งนี้คุณอาจต้องเจอคนลอกอีกเป็น...เท่าตัวค่ะ