ปลายตะวัน ตอน รอยหวัง

ยาแก้ปวด

รอยหวัง
      ผมแทบอยากจะถอดใจเมื่อได้ข่าวจากเพื่อนๆพี่ๆที่
พยายามช่วยสืบเสาะเรื่องหนำเลี๊ยบมาให้ผม  พี่ทองม้วน
ให้เบอร์ผมไปกับน้องสาวของพี่เขาเพื่อจะให้แก่หนำเลี๊ยบ
จนป่านนี้เธอยังไม่โทรศัพท์มาหาผมสักที  ผมคงต้องถอดใจ
แล้ว  คงจะปล่อยให้ทุกอย่างเป็นแค่เงาจางๆในความทรงจำ
แต่ระหว่างที่ผมกำลังซึมเศร้าถอดใจอยู่นั้น  พลันก็มีเสียง
โทรศัพท์ดังขึ้น   ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกเป็นเหล่าลูกศิษย์สาม
สาวนี่เอง เสียงแหลมๆฉอดๆใส่กรอกมาตามสายต่อว่าผมต่างๆ
นานา แต่แล้วก็เหมือนประกายสว่างเพราะเสียงนั้นบอกกับผม
ว่า " ก็ทำไมครูไม่ค้นหาเบอร์เพื่อนสมัยมัธยมหละ เขาอาจ
จะมีเบอร์หนำเลี๊ยบก็ได้นะ"  จริงสินะทำไมผมคิดไม่ออกนะ
นี่ผมมัวแต่งมเข็มในมหาสมุทรอยู่ตั้งนาน  ทั้งๆที่มันอยู่ใกล้แค่
นี้เอง 
     และแล้วความฝันของผมก็เป็นจริง  เพื่อนในสมัยมัธยมที่
ผมโทรไปหานั้นเขามีเบอร์หนำเลี๊ยบ  ด้วยอาการลิงโลดแทบ
กระโดดตึก  พระเจ้าช่วยกล้วยทอด  ผมอยากจะร้องออกไปดังๆ
สำเร็จแล้ว  ผมได้เบอร์ของหนำเลี๊ยบมาแล้ว   ผมมองเบอร์
หนำเลี๊ยบที่จดมา  มองอยู่นานว่า เอ ผมจะทำยังไงดี  ผมจะเริ่ม
ต้นพูดว่าอะไรดี   หัวใจของผมตอนนี้มันเต้นเร็วจนผมชักกลัว
ว่ามันจะเต้นแรงออกมาจนคนข้างนอกได้ยิน
    มือผมจับจรดอยู่ที่มือถืออยู่นาน  ยืนคิดนอนคิดว่า  ผมจะใช้
เหตุผลอะไรดี   และในที่สุดผมก็กดเบอร์โทรออกไปหาหนำ
เลี๊ยบ  " หวัดดี เลี๊ยบ สบายดีมั้ย"  เสียงผู้หญิงใสๆฟังแล้วนุ่มหู
ที่สุดเท่าที่ผมเคยรู้สึกมา 
    " นี่ใคร พูดคะ " 
   "  ผมเอง การันต์ "  จากนั้นผมก็คุยไปเรื่อยๆ เหมือนเวลา
ในอดีตย้อนคืนกลับมาอีกครั้ง  ภาพเก่าๆค่อยไหลย้อนคืนมา
คุยไปเรื่อยๆหนำเลี๊ยบก็บอกผมมาว่า
    " มีอ้ายบ้าที่ไหนก็ไม่รู้ เอาเบอร์มาให้เพื่อนเลี๊ยบ  จะให้
เลี๊ยบโทรกลับไปหา  โรคจิตแท้ๆ" เธอบ่นๆกับผม ส่วนผมได้
แต่อมยิ้มอยู่อีกทางสาย  จะใครอีกเล่าถ้าไม่ใช่ผม..แต่ไม่เป็น
ไรหรอกฌะอจะคิดยังไงก็ได้  เพราะตอนนี้ผมได้ยินแต่เสียง
หัวใจเท่านั้นที่เต้นอยู่...
ซึ้งซึ้งสุขสุขเศร้า............เดียวดาย
รักรักร่ำมิวาย...............สะกดกล้ำ
เนิบเนิบท่ามดาวราย....ราวรอบ
หวั่นหวั่นหวามอกย้ำ.....ยอกย้ำอุราถวิลฯ
ร้าวร้าวกมลละม้าย........ร้าวลึก
แปลบแปลบมโนสำนึก...เนิบนี้
ก้องก้องอกระทึก.........ก้องกู่
นานเนิ่นต่างตะกี้........เมื่อกี้อยู่เสมอฯ
ทิศเทศรอบเขตด้าว.....แดนไกล
ลมลอบหอบหัวใจ.........สู่เจ้า
วิบวิบอยู่รำไร.............เพียงจิต
นิดนิดหวามสุขเศร้า......คลุกเคล้าละเมอบ่หายฯ
รักเอยอันรักเจ้า...........มั่นคง
ตราบภพตราบดำรง.......คู่ค้ำ
ตราบกายตราบวายปลง...ใจรัก
ตราบเท่าที่ทนช้ำ.........จักช้ำกลืนสนองฯ                   
เกินบอกรักเอ่ยเอื้อน...เป็นวจี
เกินกว่าดวงฤดี...........จะรับได้
เกินทวยเทพเทพี.........จารจด
เกินกว่าเกินจักให้.......หักไห้โหยหาฯ
            *  *  *  *