มหัศจรรย์วันแห่งรัก

ร้อยฝัน

ตีสองกว่าแล้ว  ฉันยังนั่งจมอยู่กับคอมพิวเตอร์เครื่องเดิม
MSN  ส่งเสียง ตุ้งนิ๊ง  ตุ๊งนิ๊ง  น่ารำคาญ  ดึกป่านนี้ใครบ้ามาทักวะ
ฉันดูรายชื่อ  เพื่อนที่ออนไลด์  มีไม่กี่คน อ้อ ไอ้คนที่ทักไม่อยากคุย
ฉัน sign out  ออกไป  วันอย่างนี้ไม่คุยกับใครดีที่สุด  
                เขย่งเก็งกอย  หมาน้อยขโมยกินปลา  
แมวเหมียวกระโดดเข้ามา  เจ้าหมาตั้งท่า  เห่า โฮ่ง  โฮ่ง โฮ่ง  
	เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์  เพลงที่ฉันแต่งเอง  ร้องเอง ดังขึ้น

"วู้   ใครผีเข้าตอนนี้วะ  มันไม่หลับไม่นอนกันหรือไง  "  ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู  เบอร์แปลก  ๆ ของใครก็ไม่รู้

"โรคจิตหรือเปล่าวะ  เอาวะเจอโรคจิตยิ่งกว่ามันจะว่ายังไง"  ฉันกดรับ หยอดเสียงหวานลงไป

"สวัสดีค่ะ    มูลนิธิ   ปล้ำผีลุก  ปลุกผีนั่งค่ะ  คุณจะสั่งพิซซ่ารึเปล่าคะ  ขอแนะนำพิซซ่า หน้าเนื้อเน่า  เหยาะน้ำเหลือง เหลืองอ๋อย เหม็นหึ่ง  เป็นเมนูสุดท้ายค่ะ  "

    เสียงปลายสายตอบรับมาแค่คำสั้น สั้น 

"ครับ"   ฉันแทบเต้น

"นี่คุณ  คุณเป็นใคร  ดึกป่านนี้คุณยังโทรมากวนฉันอีก  ที่บ้าน  ที่โรงเรียนคุณคงสอนมาดีนะ แต่คุณน่ะมีสมองรึเปล่า "

"ครับ"

"อ้อ  พูดเป็นแค่ครับเหรอ งั้นฉันวางสาย"

"เดี๋ยวครับ "  เพิ่มมาอีกคำ

"คุณมีอะไรว่ามา"

"  เอ่อ  ผมแค่อยากฟังคุณคุยน่ะ"

" อยากฟังฉันคุย  จะบ้าเหรอคุณ  คุณเป็นใคร ฉันไม่เคยรู้จัก"

"แต่ผมรู้จักคุณ"

"รู้จักฉัน  คุณรู้จักฉันได้ไง"

"ผมคุยกับคุณมานานแล้วนะ  ทาง MSN  ไง วันนี้คุณไม่ยอมคุยกับผมเลย  ผมทักคุณตั้งแต่หัวค่ำแล้ว"
ฉันดู MSN  อีกครั้ง  อีเมล์นั้น  เป็นเมล์เพื่อนฉันจริง ๆ แล้วเป็นผู้หญิงด้วย  

"นี่คุณ  อีเมล์นี่เป็นของเพื่อนฉัน  คุณมาสมอ้างได้ยังไง  คุณรู้จัก   เพื่อนฉันเหรอ"

" เปล่า  นี่เป็นอีเมล์ที่ผมใช้แต่แรก ก็คุณเป็นคนแอดมาเองนะ "

"  จะบ้าเหรอคุณ  ฉันไม่เคย.....เอ่อ   ฉันแอดคุณไปเมื่อไหร่"

"  วาเลนไทน์  ปีกลาย "

" เฮ้ ที่ฉันคุยด้วยเป็นปี  คุณเหรอ "

"ครับ"

"แล้วทำไมคุณไม่บอกฉัน"

"ผมชอบคุณ  คุณคุยสนุกดี"

" ตายละหวา  ตั้งปี   เฮ้  คุณรู้อะไรบ้าง"

"ทุกเรื่องที่คุณบอก  ชื่อคุณ  ที่อยู่คุณ  เบอร์โทรศัพท์คุณ  รูปคุณ  คุณเกลียดวันวาเลนไทน์"

"เหวย   อีตาบ้า หลอกกันได้ตั้งเป็นปี"

"ครับ"

"คุณยอมรับว่าคุณหลอกฉันเหรอ"

"เปล่า  ผมเพียงอยากเป็นเพื่อนคุณ"

"แต่ฉันไม่อยากเป็นเพื่อนคุณแล้ว  ขอบคุณนะราตรีสวัสดิ์  

"ครับ"

"พูดให้มากกว่าคำว่าครับได้ไหม"

"ครับ"

"เอ๊ะคุณ  ถ้าจะกวนประสาทละก็ฉันวางหูแล้วนะ"

"ครับ  "

ปลายสายตัดสายไปแล้ว  อีตาบ้า  คนอะไร พูดได้แค่คำว่าครับ  ฉันยิ้มกับตัวเองอย่างนึกขัน  อย่างน้อยวันวาเลนไทน์ปีนี้   ฉันมีอีตาบ้าอยู่เป็นเพื่อน   แม้ว่ามันจะสุดคาดเดา  มันก็ดีว่าที่ฉัน ต้องนั่งจ่อมจม  กับคืนวันเก่า ๆ  กับน้ำตาเพียงลำพัง    ฉันเสไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเบอร์แปลกนั้น  ฉันลืมบางอย่างไป

              "สวัสดีครับ"

              "สวัสดีอีตาบ้า   คือฉันลืมนะ  ลืมอวยพรคุณ   ขอให้รักสุขสมหวังในวันวาเลนไทน์"

              "ครับ"

              "ครับอีกแล้วเหรอ   คุณไม่อวยพรฉันบ้างหรือไง"

              "ขอให้รักคุณสุขสมหวังในวันวาเลนไทน์  เช่นกันครับ"

              "คุณแช่งฉัน   ฉันผิดหวัง ในวันวาเลนไทน์ปีที่แล้ว  แล้วปีนี้ฉัน   ไม่มีใคร"

              "ครับ  ผมรู้   คุณคุยกับผมมาเป็นปีแล้ว"

             "ฉันขอโทษนะ  ฉันนึกว่าคุณเป็นเพื่อนฉันน่ะ  ฉันเพียงแค่อยากมีใครสักคนที่รับฟัง"
             "ฉัน............ฉัน"  ฉันเริ่มติดอ่าง  น้ำตามันคลอ ๆ 

             "ผมเป็นเพื่อนคุณ   ถ้าคุณไว้ใจผม  "

             "ขอบคุณ   แต่คำอวยพรของคุณ  ก็ยังไม่เป็นผลอยู่ดี  ฉันยังไม่มีใคร ร้องไห้วันวาเลนไทน์เหมือนเดิม"

             "ถ้าคุณหยุดร้องไห้  คำอวยพรก็เป็นผล  คุณมีผม"

             " มันต่างกัน"

            "ถ้าคุณไม่อยากให้มันต่าง  คุณฟังผมให้ดี   ผมรักคุณ"

            "อีตาบ้า"

            "ครับ  ผมรักคุณ"

            "ไม่คุณ  ก็ฉันบ้า  คุณรักคนที่คุยกันทางตัวอักษร  โดยที่คุณไม่รู้ว่าโลกจริงฉันคือใคร"

            "ครับ "

            "คุณ  "  

            "ครับ"

            "ฉันไม่รู้จะพูดอะไรแล้ว"

           "ครับ  ฝันดีนะครับ  พรุ่งนี้เจอกัน"

           "เดี๋ยวคุณ  เจอกัน    บน M  เนี่ยเหรอ"

           "เจอกันที่บ้านคุณ  นอนนะครับ  ราตรีสวัสดิ์"
          ปลายสายตัดไปแล้ว    ฉันนั่งยิ้ม  อย่างน้อยวาเลนไทน์ปีนี้ก็ทำให้ฉันมีรอยยิ้มแทน รอยน้ำตา  ขอบคุณนะ  อีตาบ้า    ฉันฝัน  ว่าพรุ่งนี้ฉันจะพบคุณ  จริง ๆ  ฉันไม่เกลียดวาเลนไทน์แล้ว  ถึงแม้ไม่มีตัวตนในโลกจริง  แต่โลกเสมือนแห่งนี้  ฉันก็รักคุณ   อีตาบ้า