ทัวร์กระจอก

แมงกุ๊ดจี่

เดือนนี้ชีพจรลงเท้า  เดินทางไกลไม่ได้หยุดหย่อนเลย...
เดินทางไป  กทม.  นี่รวมแล้ว  3   รอบแล้วเดือนนี้   มีภาระกิจหนักหนา
ต้องทำให้น้อง  เสร็จต้องทำให้พี่ "เอ๊าเอาเข้าไป...เฮ้อ"   ขอบ่นหน่อยแร่ะกัน
เตรียมกำหนดการทุกอย่างไว้ล่วงหน้าแล้ว   จำได้ว่าแจ้งสาว ๆ  ไว้ก่อนแล้ว
แต่ลืมยืนยันการเดินทาง    ไม่ใช่ลืมหร๊อก  แต่บอกแล้วนี่นา  คริ ๆ  ๆๆ  เอาหน่านะกำหนดการจะเดินทางตั้งแต่เย็นวันที่  20 - 24  กุมภาพันธ์   เพื่อไปทำภารกิจตัวเองและภารกิจของพี่ชายคนรอง  เรื่องย้ายทำเล คิ ๆ   ไปอยู่ที่อื่น  ที่ไกลผู้คน อิอิ ๆ
เท้าเหยียบพื้นแถวรังสิต  เวลา  04.50  น.  ของวันที่  21  กุมภาพันธ์  เดินทางจากรังสิตไปบ้านพี่ชายคนโตที่สายไหม   เพื่อไปพักเอาแรงก่อนค่อยทำภารกิจ
แต่เหมือนภารกิจจะเยอะจัดรอบนี้  ทั้งของตัวเอง  และของพี่ชายด้วย...การพักผ่อนก็ไม่ได้พักเสียเลย   เพราะเจ้าตัวยุ่งแท้ ๆ "น้องภูมิ" หลานชายสุดโปรดก็พ่อเล่นกวนจนอาไม่เป็นอันทำอะไร  ขยับไปไหน? ก็ไม่ได้   จะไปด้วยตลอดเชียว...

เล่นกับหลานเสียจนลืมโทรไปยืนยันการเดินทางเสียสนิทเลยล่ะ  ลืมจริ๊ง ๆ จริง ๆ นะเออ..เลี้ยงหลานเลยมาวันแรก  ไม่ได้ทำอะไรช่วงเช้า  โทรศัพท์ที่ไม่ได้รับเพระไม่ได้ยินเสียง..ก็วางไว้บนห้องนอนนี่นา   คนก็อยู่ข้างล่างอ่าา    ทำไงได้  ก็คนมันไม่ได้ยินนี่นา   อิอิ ๆ..(มีคนบ่นว่าไม่รับสายไม่โทรกลับถ้าเป็นเพื่อน ๆ  ที่ทำงานนะ  มันเรื่องปกติ  อิอิ)..บ่ายโมงครึ้งก็ออกไปทำภาระกิจที่ปากเกล็ด หายไปตลอดบ่ายเลยล่ะ  อิอิ
วันที่  22  กุมภาพันธ์   เช้ารอน้องชายคนเล็กพาแฟนสาวมาแนะนำ  น้องสะใภ้ในอนาคต..ช่วงเช้าเขาพากันไปทำบุญวันเกิด  กว่าจะมาก็เกือบเที่ยงแร่ะ  วันนี้พี่ชายคนโตดีใจใหญ่...เลี้ยงสุกี้   กับปิ้งย่างอาหารทะเลทำกินกันเอง  จะได้มีเวลาพูดคุยกันไปด้วย  อบอุ่นดี..
วันที่  23  กุมภาพันธ์  เช้า ๆ  น้องชายมาส่งเพื่อทำภาระกิจของตัวเองพอเสร็จภารกิจประมาณเที่ยงก็โทรศัพท์กลับไปหาพี่สาวจ๋า  ที่พัทยา   ว่าจะไปถึงประมาณบ่าย  3  โมง  เหมือนคนโกหกอีกแร่ะ..เพราะต้องรอเอาของพวกกระเป๋าเสื้อผ้า   อะไรต่าง ๆ   ที่ฝากไว้ในรถน้องชาย  รอจนบ่าย  2  ตาย  ตาย.. ตายแน่!   ทุกอย่างผิดคาดไปหมด   ความกังวลเกิดขึ้นผสมปนเป   อารมณ์ก็เริ่มหงุดหงิดแร่ะ คนขี้กังวลเสียด้วย  น้องชายโทรมาบอกเจ๊มารับของได้แล้วกลับจากไปซ่อมงานแล้ว   เร็ว ๆ "มันยังมีหน้ามาเร่งฉานอีกนะ  "  อยากบ่นดัง ๆ  เสียจริง ๆ  ให้ตายเถอะ  อิอิ.. (ป่าวแก้ตัวนะ จะบอกไว้)  
เมื่อรับของเสร็จเรียบร้อยก็เดินทางต่อ  ไปจองตั๋วกลับสกลนคร   และจองตัวไปพัทยาที่หมอชิต...เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น  "ตกลงจะมาไหม ? ยายมะกรูดเน่า"   เสียงแปร๋ ๆ   มาจากพัทยาตามสัญญาไร้สาย"หนูกำลังตีตั๋วเนี๊ย   รอแป๊บดิ"   โว้ยกลับมั่งอิอิ   แหมเราก็กังวลเหมือนกันนะ "มาถึงสองทุ่มพอดี"เสียงเจ้แกบอกมาตามสาย  "โห  "   ฉันร้องออกมางี้เลย  อิอิ...
อด ๆ   อดเลย   อดกินเอ็มเค ฯ   เลย...แล้วก็ไอศกรีมด้วย  แย่ ๆ  ได้ไปกินส้มตำแทน  มาไกลจากสกลนคร..ยังไม่พ้นส้มตำ  น้ำตก  จิ้มจุ่ม   "เวรกำตรู"   ลาวของแท้หนีไม่พ้นอาหารบ้านเฮา  เอาเสียเลย อิอิ..จริง ๆ  ก็ชอบนะ  ของโปรดมันอยู่ในสายเลือดเสียแล้ว  อิอิ   ขาดไม่ได้เอาเสียเลยล่ะ

เดินทางมาถึงพัทยาก็  เกือบทุ่มนึง   คนมารับยังมะมาเร้ย  โห...เราก็ชำเลืองมองคนไทยกะฝาหรั่งจูจู๊บกัน  อิอิ  เขิลแท้ ๆ  อิอิ    ต้องหันหน้าไปทางอื่นคิ ๆ   ก็แอบอิจฉาด้วยล่ะ  อิอิ...(สะออน/ออนซอน)..อันนี้ปาสบกาน  ริมทาง   แต่ยังไม่เคยมีปาสบกานตง   อิอิ   แต่ยังไม่รีบมีหร๊อกปาสบกานนี้  อิอิ   กัว...เป็นครั้งที่สองที่มาพักกระท่อมน้อยแต่มากด้วยความรัก  ความน่ารัก  และความประทับใจ  ที่ลืมไม่ลง  คิ ๆ และได้พบพี่อ้อ  คนดี   ดีอีหลีเด้อ   มาคบพี่สาวจ๋าได้งายหว่า   อิอิ(ก็พี่เขาดี  ผิดกะพี่สาวจ๋า  คนละฝาเร้ย)

มาพักกระท่อมน้อย  ยังไม่พอมาบังคับใส่สีชมพูอีก  "กำของตรู"  ยอม ๆ ใส่ ๆ ไปเถอะ  อิอิ แต่ก็โอเค(เบตง)..พี่อ้อม๊ะรู้เต็มใจอ๊ะเป่า   อิอิ   แต่ก็หลวมตัวคบแร่ะ  ก็ต้องใส่ให้เขาล่ะ  คิ ๆ  เสร็จถ่ายรูปกับชุดชมพูหน่อยสิ..มีเสียงคนบ่นอุ๊บ "ใส่ชมพูสวยเพราะพวกนี้มันขาว"  อิอิ   ก็เลยได้ ๆ  อภัยให้ที่บังคับให้ใส่ อิอิ  เอาหน่านะ
คุยกันจบหลับไปเมื่อไหร่ไม่รู้ตัวเลยมีคนบอกว่าได้ยินเสียงโรงสี   "ก็คนมันนั่งรถเหนื่อยนี่นา"  ข้ออ้าง อิอิ

เราสองคนกับพี่อ้ออยากรู้ว่าคนชอบสีชมพูนี่เขามีเยอะขนาดไหน?  เลยลองพิสูจน์ดู  โหตู้เสื้อผ้ามีแต่สีชมพู เสียงพี่แกดังมาจากข้างหลัง"นี่น้อยแล้วนะ"   และยังบ่นว่าไม่ค่อยมีเสื้อใส่ก็เลยหาดูกันซะเลยว่าที่ไม่มีมันยังไง..ดูแล้วก็ลอง  ลองหลายชุดเหมือนกัน  อิอิ   จนทำซิปชุดสวยเขาแตก  ก็บอกแล้วน้ำหนักขึ้น  อิอิ  ซิปแตกรีบยัดคืนตู้เลย   ไม่รับผิดชอบ  ไม่รู้ว่ามันแต่ก่อนอ๊ะเป่า    เล่นมาอำป่าวเจ้...

ไม่เคยเห็นปลาตาย  คิ ๆ
เมื่อยลองเสื้อกันแล้วก็เตรียมอาบน้ำ   เตรียมไปทัวร์เมืองพัทยา ชื่อทัวร์ทริปนี้ว่า "กระจอกทัวร์" แอบขำ ๆ กระจอกทัวร์ก็เพราะ "ทัวร์กระจอก"  อิอิ  จิ๊บ ๆ   แต่สนุกมาก ๆ   ไม่ต้องหรูดูดีมีระดับก็ประทับใจได้..แต่ว่าไกด์ที่นำทัวร์ไม่กระจอกจะบอกไว้   ไกด์นำเที่ยวได้สนุกและประทับใจมาก ๆ  ทุกครั้งที่ไปเที่ยวเลยและเป็นตากล้องใจดีมาก ๆ "ขอบคุณ  คุณไกด์มา  ณ โอกาสนี้ด้วย  และคงรู้แล้วว่ามะกรูดเป็นคนยังไง? " คิ คิ   

ทีมลูกทัวร์กระจอกทั้งหมดรวมแล้ว  9  ชีวิตแต่อีกสองสาวจากสมุทรปราการจะตามมาทีหลัง   เราเจ็ดคนก็เดินเล่นริมหาดพัทยากลางกลับมาพัทยาเหนือเดินถ่ายรูปกับเรือกับปลาริมทะเลเก็บภาพมาเรื่อย ๆ  จนสองสาวมาสมทบจึงทัวร์ไปต่อที่หาดวงศ์อมาตย์...เปลี่ยนทริปตามสภาพการณ์  อิอิ   "ขอบคุณหล๊าย  หลายเด้อ"  เพราะเราแท้ ๆ  แต่สนุกมากเดินถ่ายรูปจนเหนื่อย วิญญาณนางแบบเขาสิง  เออ...ไม่ใช่มีคนบอกว่ามันอยู่ในสายเลือด   5 5 5   เห็นกล้องไม่ได้เชียว  เป็นต้องวิ่งใส่แหม...ก็คนเขามั่นใจในความสวยนี่นา   คิ ๆ   

เดินมาเรื่อย ๆ  จนถึงทางเขาหาดวงศ์อมาตย์    ก็พบร้านไก่ย่างส้มตำก็แว่ะซื้อกันก่อน "ทัวร์กระจอกก็งี้แร่ะนะ" "ส้มตำ  ไก่ย่าง  อีกแร่ะตรู"   ลาวตลอดกาลอีกแร่ะ   ไม่พ้นเลยอาหารพื้นเพของฉาน  จะบ้าหนีไม่พ้นเสียเลยแต่ความเป็นจริงก็อร่อยดีของโปรดขาดไม่ได้อยู่แล้วชาตินี้     ซื้อเสร็จก็มาปูเสื่อกินกันฝาหรั่งมองกันใหญ่  5 5  แกะส้มตำกันหน้าตาเฉยเลย  5 5 5  แต่ก็สั่งอาหารเพิ่มสองสามอย่าง   แต่ขอบอกตรงนี้เร้ย  ไม่สู้ส้มตำจริง ๆ

อิ่มหนำกันก็ลงทะเลไป   มาคราวนี้แร่ะได้เล่นน้ำทะเลทั้งที่เป็นลาวพ้อทะเลบ่อย  ๆ   แต่ไม่เคยเล่นซักทีมาครั้งก่อนก็ไม่ได้เล่นน้ำทะเล   แค่เอาเท้าแตะน้ำทะเลให้สมกับที่มาเท่านั้นเอง  สนุกมากเลยเพิ่งรู้ว่าน้ำทะเลเค็มและแสบตามาก ๆ   มุดน้ำไม่ได้เลย  ตัวดำอีกต่างหาก  อิอิ (ยังกะขาวมากมาย)  เล่นน้ำเสร็จก็มีกิจกรรมเพื่อความบันเทิง  แต๋น  แต๊น...  คือหาหอยเสียบ   มันมากเลยขุดทรายมันระเบิดระเบ้อไปเลยเชียว..ได้เวลากลับแร่ะ  (ตัวเองแร่ะรีบกว่าชาวบ้านเขา) ก็ไปแวะถ่ายรูปกันต่อ  อีกประมาณครึ่งชั่วโมงก่อนกลับ..เพื่อเตรียมกลับเขากรุงเทพฯ   กลัวจะไม่ทันรถเที่ยว สองทุ่มตรงต้องยกเลิกภาระกิจที่ตั้งใจไปเสียเพื่อย่นเวลา

เวลา  16.40 น.ได้เวลาขึ้นรถกลับแล้วใจก็หวิวๆ บั๊บบายเมืองพัทยาแล้วจะมาอีกนะจะเก็บความประทับใจ..ทุกคนน่ารักมาเลยเพื่อนร่วมทริปน้องกล้วย  น้องใหม่   น้องมายด์  พี่อ้อ  คุณไวท์ริลลี่   คุณนุช  พี่เหน่ง..ทุกคนคือความประทับใจ  และจะอยู่ในความทรงจำที่ดี ๆ  ตลอดไป...

  
โหพอขากลับมาเป็นกระต่ายตื่นตูนได้ไงไม่รู้  5 5 5  เหตุเพราะรถคันที่ขึ้นมันไปอีกเส้นทางหนึ่งซึ่งไม่คุ้น ไม่ใช่  ไม่ใช่  ความกังวลก่อตัวขึ้นบิดผ้าม่านบนรถบัสเสียจนเป็นเกลียวเชียว  ทั้งที่เส้นทางที่ไปมันใกล้กว่าอีก..กังวลว่าจะไม่ทันรถ  กระส่ายกระสับเชียว จนคุณรีมาบอกที่หลังว่าอีก  30  นาที  จะถึงแล้ว  โหเหมือนมาก ๆ เหมือนยกภูเขาออกจากอก  5 5 5 "ปล่อยไก่ตัวบะเหร่อเลยตรู"   

พี่สาวจ๋า...ขอบคุณมาก ๆ   
พี่เหน่ง...ไกด์ไม่กระจอก  สำหรับทิปนี้  และตากล้องใจดี   ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ
พี่อ้อ...น่ารักมากเลยค่ะ  ยิ้มเก่งมาก ๆ  
น้องกล้วย...ขอบคุณหลาย  ที่เป็นบอร์ดี้การ์ดที่น่ารักมาก ๆ
น้องใหม่...น่ารักมาก  คุยเก่งด้วย...
คุณรีกับเพื่อนน่ารักมาก  ๆ   เล่นน้ำสนุกมากนะ ขอบคุณสำหรับความประทับใจนี้
ลาวสกล ฯ  ขอบคุณสำหรับความประทับใจในครั้งนี้
ทัวร์กระจอก : กระจอกทัวร์ ไม่ต้องหรูดูดีมีระดับแต่ประทับใจและงดงามในความทรงจำ