เมื่อใจนำพา

ลิขิตใจ

เราพบกันโดยผู้ใหญ่แนะนำมาให้รู้จักกัน  และตอนแรกฉันก็ไม่ได้คิดอะไร
หรอกนะ เพียงแค่คิดว่าเพื่อนของพ่อมาเที่ยวที่บ้าน อ๊ะๆอย่าต๊กกะใจว่าเขาแก่คราวพ่อนะ ที่บอกว่าเป็นเพื่อนน่ะเพราะเขาทำงานที่เดียวกันกับพ่อน่ะ ตอนนั้นเขา
อายุประมาณ 27ปี และฉันแค่ 20 ปี เอง แรกๆฉันคิดว่าเพื่อนพ่อคนนี้ดูแปลกๆ
นะ แต่พอเราได้อยู่ใกล้ชิดกัน กลับทำให้ฉันรู้สึกว่า เขาเป็นผู้ชายที่อบอุ่นคน
หนึ่งทีเดียวเลยหล่ะ และมันทำให้ฉันรุ้สึกดีทุกครั้งที่อยู้ใกล้เขา เรารู้จักกันแค่ไม่
กี่วัน แต่มันทำให้ฉันตัดสินใจบางอย่างที่เปลียนแปลงชีวิตฉันไปตลอดกาล
เขาขอฉันแต่งงานและฉันก็บ้าจี้ ยอมตกลงแต่งงานกับเขา และตอนนี้เราก็แต่ง
งานกันผ่านมาได้ถึง 7 ปีกว่า จะเข้า 8 ปีแล้วล่ะ และตอนนี้ ความรู้สึกของเราที่มีให้กันตอนที่แต่งงานกันครั้งแรกกับตอนนี้ก็ยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลงเลย
 เรารักกันสองใจนั้นพันผูก
เหมือนกับฟูกและหมอนไม่หายห่าง
รักของเราจะรักกันไม่จืดจาง
จะไม่ให้ความอ้างว้างมาเอี่ยวใจ
อย่างนี้รึเปล่าคะที่เขาว่า " เมื่อหัวใจนำพาไป ก็ไม่มีสิ่งไหนมาขัดขวางได้ "
แม้กระทั่งความตายก็มิอาจพรากความรักของเราได้