แค้นรักฆาตพิภพ

บุษบาริมทาง

ณ ดินแดนที่สงบและร่มเย็น ซึ่งอยู่สูงเกินกว่าที่มนุษย์เราจะเอือมได้ นั้นคือสวรรค์ สูงขึ้นไปจนสุดแดนสวรรค์ พระอินทร์ผู้มีบุญยาธิกาอาศัยอยู่ ที่ท้องพระโลงของพระตำหนัก เหล่าเทพชั้นสูงมากมายต่างรอการประชุมในวันนี้ บนแท่นสีทองที่สลักลวดลายไว้อย่างสวยงามปูทับด้วยพรมสีขาวอันอ่อนนุ่ม เป็นที่สำหรับประทับของพระอินทร์ พระอินทร์ที่นั่งอยู่บนนั้นสีหน้าเต็มไปด้วยความกังวลใจ
  "ฝ่าบาท"เทพตนหนึ่งเอ่ยขึ้น
  "ท่านมีอะไร หรือ"
  "ตามที่กระหม่อมตามสืบดู กระหม่อม...ก็ ไม่เห็นหนทางที่จะสังหารเคียร่าได้เลย พระย่ะค่ะ" ใช่แล้วการประชุมในครั้งนี้คือเรื่องของ ปีศาจเคียร่า ซึ่งเป็นปีศาจที่ชั่วร้าย ทุกคืนที่พระจันทร์สีแดงเต็มดวง พวกเคียร่าก็จะออกสังหารเด็กที่เป็นมนุษย์เพื่อดื่มเลือดเป็นอาหาร การกระทำของเคียร่าเป็นการกระทำที่โหดร้ายทารุณ สวรรค์จึงจำเป็นต้องล้างเผ่าพันธุ์เคียร่า แต่เมื่อคิดดูแล้วก็ไม่มีวิธีไหนจะสามารถสังหารเคียร่าได้เลย เพราะเคียร่าเป็นปีศาจผู้ไม่มีวันตาย และนี่เองคือสาเหตุที่ทำให้พระอินทร์กังวลใจ
  "เรา...ควรทำสงครามกันดีไมพระเจ้าค่ะ"เทพตนหนึ่งเสนอ 
  "แต่เราไม่ต้องการทำสงคราม ท่านก็รู้การทำสงครามเป็นเรื่องที่ต้องสูญเสียอะไรมากมาย และที่สำคัญถึงจะทำสงครามกันก็ไม่มีประโยชน์ เพราะเคีร่าฆ่ายังไงก็ไม่ตาย"
  "แต่เราไม่มีทางเลือก เราต้องลองดูนะพระย่ะค่ะ"
  "นั้นซิ...ฝ่าบาท หรือฝ่าบาทมีวิธีที่ดีกว่านี้"เทพตนหนึ่งสนับสนุน พระอินทร์เริ่มเห็นด้วย แต่พระองค์ก็ไม่อยากให้เกิดการนองเลือด แต่พระองค์ก็ไม่รู้จะหาวิธีไหนได้อีก
  "อืม...เห็นที เราก็ว่าควรจะเป็นตามนั้น"
  "แล้วเราจะเริ่มปีไหนดีพระเจ้าคะ"
  "อีก  2  วัน"คำตอบของพระอินทร์ทำให้ทุกคนเงียบกริบ