รักไม่มีพรมแดน5

ซินดี้

นี่แก ตั้งแต่มาถึงนี่ก็พูดอะไรหน่อยสิยะ มันเงียบแบบนี้ใจไม่ดีอ่ะแกจอยไปนั่งใกล้ๆเพื่อน
พี่แววเค้าไม่อยู่แล้ว เค้าหนีเราไปอ่ะ พูดจบคิมร้องไห้ออกมา
โธ่ เพื่อนเราบางทีเค้าอาจจะยุ่งๆอยู่ก็ได้นะ แกก็ใจน้อย ใจร้อนไปได้อ่ะจอยปลอบใจเพื่อน
เราผิดเองที่ทิ้งเค้าไป เค้าคงเกลียดเรามากสิเนอะคิมตัดพ้อต่อว่าตัวเอง
ไม่หรอกยัยคิม นี่แกจะโทษตัวเองไปอีกนานมั้ยอ่ะ ห๋า ชั้นไม่ชอบให้แกมานั่งว่าตัวเองแบบนี้น่ะ คนเราอ่ะถ้าทำอะไรที่อยากทำได้ทุกอย่าง มันก็คงจะดีอ่ะนะ แกอ่ะไม่ผิดหรอกยัยคิม อย่าโทษตัวเองเลยเพื่อน ชั้นจะร้องไห้ตามแกล่ะ สงสารเพื่อนอ่ะ จอยนั่งกุมมือเพื่อนอย่างเป็นห่วง 
วันนี้แกก็นอนนี่แหละยัยคิม จะได้ไม่คิดมาก ยิ่งอยู่คนเดียวแกยิ่งจะคิดมากนะคิม นะๆจอยพูดต่อ
แล้วพรุ่งนี้ค่อยคิดกันต่อว่าแกจะทำอย่างไรต่อไป นะคิมเชื่อเราสิ ถ้าเค้ารักและอยากจะเจอกะแก เค้าต้องมาหาแกแน่ๆเชื่อชั้นสิ 
อืม ก็ได้ แต่ว่าเราไปหารัยทานกันเหอะจอย เราหิวอ่ะคิมเปลี่ยนเรื่องคุยทันที
เออ ไปก็ไป เพื่อน วันนี้เราเลี้ยงเอง เพื่อนมาทั้งที 
 จอย 5วันที่เราพยายามตามหา เรื่องราวของเค้า เรายังไม่เจอกับเค้าเลยคิมพูดกับเพื่อนรักอย่างเหนื่อยใจ
พรุ่งนี้เราจะเช็คเอ้าท์และกลับไปต่างจังหวัดล่ะ เรามีงานด่วนเข้ามาน่ะ แม่เราเค้าจะเหนื่อยเปล่าๆเราไปช่วย
งานแม่เรา พี่แววเค้าคงไม่อยากจะเจอเราหรอกคิมไม่วายที่จะว่าตัวเองอีกอย่างน้อยใจ
เฮ้อ คิมเอ้ย อะไรที่แกคิดว่าแกทำแล้วสบายใจก็ทำไปเหอะเพื่อน ชั้นพูดอะไรไม่ได้หรอก เพราะนี่มันชีวิต
แกอ่ะ ชั้นทำได้แค่เอาใจช่วยเพื่อนอ่ะจอยพูดขึ้นมาบ้าง
เราจะกลับบ้าน กลับไปอยู่กะแม่เรา ไปตั้งใจทำงาน สักวันถ้าเค้าอยากเจอเราเค้าคงมาหาเราเอง เราเหนื่อยมากเลยล่ะจอย ในชีวิตนี้เราจะไม่รักใครอีกนอกจากพี่แวว เราจะรอเค้า แต่ถ้าเค้าไม่มา นั่นมันก็เรื่องของเค้าบางทีตอนนี้เค้าคงมีคนอื่นแล้วมั้งคิมพูดพร้อมกับน้ำตาไหลออกมาอีก
เฮ้ยๆๆนี่คิม บอกแล้วงัยว่าอย่าสรุปอะไรเอาเองมันไม่ดีหรอกเพื่อน ไม่แน่เค้าคงอาจจะคิดถึงแกอยู่ก็ได้แต่เค้ารู้ว่าแกแต่งงานแล้ว เค้าอาจะกลัวว่ามาแล้วแกกะแฟนจะทำเลาะกันงัยจอยปลอบใจอีก
สนามบินดอนเมือง ขาออกภายในประเทศ ช่องผู้โดยสาร กรุงเทพฯ-พิษณุโลก
  คิมเดินไปตามทางเพื่อเตรียมเข้าไปนั่งประจำที่ตามหมายเลขที่มีไว้ที่ตั๋วเครื่องบิน หน้าตาของเธอบ่งบอกถึงความเศร้า เหน็ดเหนื่อยอย่างมาก ตาช้ำๆของเธอถูกปิดบังด้วยแว่นกันแดดใสๆ ที่ใส่แล้วเข้ากับใบหน้าของเธอ เธอมาได้ที่นั่งติดหน้าต่า่งพอดี
เอ่อ ขอโทษค่ะ ดิฉันมีที่นั่งติดหน้าต่าง ขอดิฉันเข้าไปได้มั้ยค่ะคิมกล่าวกับผู้ที่นั่งถัดมาจากที่นั่งเธอ เพื่อให้ลุกให้เธอเดินเข้าไป
เ่อ่อ ได้ ค่ะ ขอโทษค่ะ พอดีอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ ผู้ที่ถูกขอร้องกล่าวขึ้นและรีบวางหนังสือพิมพ์ที่อ่านค้างอยู่แล้วลุกให้ขิมวดีทันที
พี่แวว คิมมองหน้าสาวผู้ที่ลุกให้เธอนั่ง
ค่ะพี่แววเองค่ะคิม พี่แววรู้ว่าวันนี้คิมจะกลับเพราะว่าจอยบอกกับพี่แล้ว พี่ไปหาคิมตามที่อยู่ที่คิมให้ไว้ และเจอกับจอย จอยบอกว่าคิมกลับบ้านวันนี้ พี่เลยรีบมาที่นี่และก็มาอยู่ตรงนี้ที่เดียวกับทีคิมอยู่นี่งัยค่ะแววพูดพร้อมกับดึงคิมมากอด คิมรีบกอดแววตอบพร้อมน้ำตาที่หลั่งไหลออกมาด้วยกันทั้งคู่พี่แววรู้มั้ยว่าคิมคิดถึงพี่แววแค่ไหน พี่แววใจร้าย พี่แววหนีคิมทำไมคิมรีบต่อว่าแววทันที
โธ่ คนดี พี่ทำไปเพียงเพราะพี่ไม่รู้ต่างหากว่าคิมกับแฟนคิมเป็นอย่างไร พี่ไม่อยากให้คิมกับแฟนคิม
ไม่มีความสุขเพราะพี่เป็นเหตุให้คิมคิดถึงพี่น่ะค่ะ อย่าว่าพี่เลยนะจ๊ะ คนดี แววพูดพร้อมกับเช็ดน้ำตาให้คิม
พี่แววไปบ้านกับคิมนะค่ะ ไปหาแม่คิม ไปคุยกัน ทุกคนเข้าใจคิมและความรู้สึกของคิมที่มีต่อพี่แววแล้วไม่มีใครว่าคิมหรือว่าพี่แวว เพียงแต่เค้าไม่เข้าใจเท่านั้นว่ามันเป็นอย่างงัย เราไปอธิบายด้วยกันและความรักที่เรามีต่อกันจะทำให้เค้าเข้าใจกันเองอ่ะค่ะ พี่แววนะ คิมพูดพร้อมกับดึงมือแววมากอดไว้จ๊ะ คนดี ความรักของเราจะอยู่ตลอดไป เราจะทำให้รักของเราเป็นที่ยอมรับของทุกคนในครอบครัวของคิม ส่วนครอบครัวของพี่ทุกๆคนเค้ารู้ดี แล้วพอเรากลับมาจากบ้านคิม พี่จะพาไปเจอพ่อกับแม่ของพี่นะค่ะ
คิมจ๋าแววพูดบ้างค่ะพี่แวว คิมจอรักพี่และเราจะอยู่ด้วยกันตลอดไปค่ะ คิมสัญญา คิมพูด อย่าสัญญาเลยค่ะคิม พี่เชื่อแลพี่ก็รู้
ว่าคิมรักพี่คนเดียวจริงๆ เพราะคิมสามรถที่จะมีใครก็ได้แต่คิมกลับไม่มี คิมรอพี่ พี่ดีใจที่พี่คือคนที่คิมฝากใจไว้และเห็นพี่เป็นคนพิเศษของคิม แวว พูดจบต่างคนต่างก็สวมกอดกันแนน่โดยที่ไม่แคร์สายตาใครๆ
เครื่องบินทะยานขึ้นฟ้าในเวลาต่อมา และทั้งสองก็ได้ใช้วิตในส่วนที่พวกเค้าต่างเลือกที่จะเดิน แล้วมีใครอีกบ้างหนอที่จะได้เดินทางที่ตัวเองเลือกเองบ้าง