รักไม่มีพรมแดน 1

ซินดี้

ณ. คอฟฟี่ช็อปแห่งหนึ่งกลางใจเมืองใหญ่
    เช้าวันนี้ทำไมดูไม่ค่อยสดใสเลยมีฝนโปรยปรายตั้งแต่เช้ามืดเฮ้อทำไมน่าเบื่อขนาดนี้น้อเธอคิดในใจพร้อมกับถอนหายใจเฮือกใหญ่ แล้วก็จิบกาแฟไปเรื่อยๆหนังสือพิมพ์ฉบับเดิมยังอยู่ในมือของเธอ 
ข่าวนี่ก็ไม่ได้มีอะไรสร้างสรรค์เอาซะเล้ย วันๆก็มีแต่ข่าวฆ่ากันชิงดีชิงเด่นกันซะเอง น่าเบื่อจริงๆพูดไม่พูดปล่าว เธอโยนหนังสือพิมพ์เบาๆลงไปที่โต๊ะที่เธอใช้วางถ้วยกาแฟของเธอนั่นเอง เ่อ่อ ขอโทษค่ะ ดิฉันขอเก้าอี้ว่างตัวนี้ได้มั้ยค่ะสาวรุ่นราววัยเดียวกันกับเธอถามเธออย่างเกรงใจอ๋อได้ค่ะ ตามสบายเลย ไม่มีใครนั่งหรอกค่ะ เธอพูดพร้อมกับยิ้มให้อย่างจริงใจ ฝ่ายนั้นก็ยิ้มตอบมาอย่างจริงใจเช่นกันพร้อมกับคำกล่าวขอบคุณเธอยังคงนั่งจิบกาแฟไปเรื่อยๆโดยที่หารู้ไม่ว่ามีสายตาอีกคู่นึงจับจ้องเธออยู่
 เฮ้อวันนี้ดูอากาศแย่จังนะค่ะ สาวคนเดิมยังคงหันมาชวนเธอคุยเหมือนเดิมด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกความเป็นมิตร
 ใช่ค่ะพี่ ดูสิฝนตกตั้งแต่เช้า จะออกไปไหนก็ไม่สะดวกเลยสาวคนเดิมขยับเก้าอี้เข้ามาใกล้พอที่จะคุยกันได้โดยที่ไม่ดูเหมือนว่าตะโกนคุยกัน
แล้วคุณทำงานแถวๆนี้เหรอค่ะสาวผู้มาทีหลังก็ตั้งคำถามมาถามเธออีกเอ่อป่าวค่ะ มาเยี่ยมเพื่อนน่ะค่ะเค้าพักแถวๆนี้ พอดีวันนี้เค้าไปธุระกะแม่เค้า คิมเลยมาันั่งที่นี่คนเดียวอ่ะค่ะอ๋อน้องชื่อคิมเหรอค่ะ  สาวคนเดิมก็ถามมาที่เธออีกใช่ค่ะ พี่ล่ะค่ะ ขออนุญาตเรียกพี่แล้วกันค่ะ คิมจึงเป็นฝ่ายเริ่มมีบทสนทนากับสาวคนเดิมบ้าง  พี่ชื่อแววค่ะ เรียกว่า พี่แววแล้วกันค่ะ เธอตอบคิมมาด้วยเสียงสดใสน่าฟัง พร้อมกับรอยยิ้มที่ใบหน้าของเธอ คิมยิ้มตอบพร้อมกับเผลอพิจารณาใบหน้าของเพื่อนใหม่ของเธออย่างลืมตัว แววมีใบหน้าที่คมเข้มคล้ายๆคนใต้ แต่ผิวของเธอขาวใสจนดูไม่ออกว่าเธออยู่ในวัยไหนกันแน่ แต่ที่แน่ๆเธอเป็นผู้หญิงที่น่ารักคุยสนุก และรู้สึกจะอารมณ์ดีเสมอ
พี่แววอยู่แถวไหนค่ะเนี้ย คิมมาที่คอฟฟี่ช็อปนี้ทุกเช้าอ่ะค่ะ ถ้าอย่างงัยเราอาจจะได้เจอ
กันอีก คิมเริ่มคลายความเครียดลงไปบ้าง หลังจากที่ได้คุยกับเพื่อนใหม่
  พี่อยู่ไม่ไกลหรอกค่ะ นี่เบอร์โทรบ้านพี่แวว เหงาๆหรืออยากมีเพื่อนคุยก็โทรหาพี่ได้นะค่ะแววพูดพร้อมกับส่งนามบัตรให้กับคิม คิมรับมาและไม่ลืมที่จะกล่าวขอบคุณแวว และได้ให้
นามบัตรของเธอกลับไปให้แววด้วยเหมือนกัน
 
พี่แววน่ะเอง สวัสดีค่ะ ไม่ได้เจอกันหลายวันเลย เป็นงัยบ้างค่ะ คิมพูดพร้อมกับเดินเข้า
ไปทักแววอย่างใกล้ชิด พี่สบายดีค่ะ แต่พักนี้ยุ่งๆเรื่องงานพี่เลยไม่ค่อยได้ไปไหน แววตอบ
คิม โดยที่สีหน้าของเธอรู้สึกตื่นเต้นหรือว่าด้วยเหตุใดยากเกินที่คิมจะทันสังเกตุ
  แล้วนี่พี่แววมาช็อปปิ้งเหรอค่ะ ซื้ออะไรบ้างเอ่ย คิมถามอย่างเป็นกันเอง
มาดูเสื้อผ้าน่ะค่ะ ไม่ได้ซื้อเสื้อผ้าใส่มานานแระ ไม่ค่อยมีเวลากับเรื่องพวกนี้เลย แย่จังเนอะ
 เนี้ยอีก2วันคิมก็จะกลับไปต่างจังหวัดแระค่ะ พี่แวว คิมพูด พร้อมกับก้มหน้า เหมือนคิม
กำลังปิดบังอะไรอยู่ หว้า แล้วอย่างนี้เมื่อไรเราจะเจอกันอีกล่ะค่ะแววพูดออกมาบ้าง
เอางี้คืนนี้เราไปทานอาหารค่ำกันดีมั้ยแววพูดพร้อมกับจูงมือคิมมานั่งที่เก้าอี้สำหรับลูกค้าที่มาช็อปปิ้งที่นี่
  แล้วเพื่อนจะว่ามั้ยค่ะถ้าเอ่อคิมไปทานข้าวกะพี่แวว 
ไม่หรอกค่ะ เพื่อนคิมเค้าก็ไม่ค่อยอยู่บ้านหรอก เค้าบ้างานจะตายค่ะ รายนั้นอ่ะ คิมตอบออกมาอย่างสดใสร่าเริงเหมือนเดิม
  งั้นคืนนี้เอาเป็นว่าเราไปทานข้าวด้วยซักมื้อเนอะแววพูดออกมาอย่างดีใจ