ป่านนี้ปานไหน

pigstation

เขตก่อสร้างหามเข้าเป็นข้อความปิดไว้เตือนคนเดินผ่านไปมา
ประยูรนั่งหลบแดดอยู่ข้างเพิงสังกะสี
ในขณะที่วิศวกรกำลังนั่งในห้องแอร์เย็นฉ่ำในตู้คอนเทนเนอร์
ค่าตัวของประยูรยังไม่พอค่าเบียร์สักขวดของนายช่างตามสถานบริการเริงรมย์
แต่ประยูรยังคงอยู่ได้ แถมยังมีเงินเก็บ
วันหนึ่งที่ประยูรเผลอผสมปูนผิด หัวหน้าคนงานตวาดในขณะที่
นายช่างยิ้มๆพร้อมยื่นบุหรี่นอกให้ประยูรด้วยแววตาเห็นใจ
บางครั้งยศถาตำแหน่งอาจไม่ใช่เครื่องชี้วัดอยู่เสมอไป
โลกเรามีทั้งคนดี คนไม่ดีผสมปนเปกันไป
อย่างไม่กี่วันทีวีราคาไม่กี่ตังค์แถมจอไม่แบนอย่างนี้ที่คนงานนั่งชม
พร้อมกับรับรู้ว่า
ยังมีเจ้าฟ้าเจ้าแผ่นดินพระผู้ทรงอุทิศพระวรกายให้คนไทยผู้ยากไร้ คนไทยผู้ด้อยโอกาสอย่างมิรู้หยุดพักจนกระทั่งวันหนึ่งที่สิ้นพระองค์ท่านไปอย่างไม่มีวัน
หวนคืน.....
วันนั้นดวงตาที่ทุกคนเคยแต่มองเห็นประโยชน์เฉพาะตนจึงต้องย้อนมองตนเองว่า
ทำดีพอแล้วหนือจึงเรียกร้องร่ำหาแต่ผลตอบแทน
คืนนั้นรถกระบะของนายช่างตะบึงผ่านเส้นทางสายโคราชพาประยูรไปเยี่ยมพ่อแก่แม่เฒ่าที่ปลายนาอย่างไม่แบ่งแยก
คืนนั้นฉันเห็นดาวดวงหนึ่งที่ปรากฏกฏแสงหนึ่งแสงแรกบนฟากฟ้า
ฉันเห็นว่านั้นคือ ดวงดาวนำทางดวงหนึ่งให้เรามุ่งสู่ความรุ่งเรืองในใจ
ป่านี้ปานไหน เราอาจมองเห็นกันแค่เปลือก แต่ที่บ้านนอกนั้นนายช่างเงินเดือนครึ่งแสน
กำลังโก่งคออาเจียนเหล้าขาวในขณะที่ประยูรกำลังลูกหลังให้.