ประโยชน์ของต้นกล้วยกับต้นมะม่วง

ในสวนหลังบ้านที่อุดมสมบูรณ์แห่งหนึ่ง มีต้นกล้วยรูปทรงงดงามปลูกติดอยู่กับต้นมะม่วงทรงอัปลักษณ์ที่ดูเหมือนว่าปลูกมานานปี

ต้นกล้วย : "นี่ ไอ้ต้นมะม่วง มึงนี่มันแทบจะไร้ประโยชน์จริงๆนะ นี่ดีนะ ที่ออกผลดก ไม่งั้นเจ้านายคงต้องตัดทิ้งแน่ๆ"

พูดจบต้นกล้วยก็หัวเราะชอบใจ ต้นมะม่วงไม่ได้กล่าวว่าอะไร ได้แต่ยืนสั่นเอนกิ่งก้านไปตามกระแสลมที่พัดมาในยามเช้า

เมื่อเห็นว่าเจ้าต้นมะม่วงไม่ยอมตอบโต้อะไร เจ้าต้นกล้วยก็ได้ทีเสียดสีต้นมะม่วงที่ดูจะสูงวัยกว่าต่อทันที

ต้นกล้วย : "ดูอย่างฉันสิ ต้นกล้วยรูปทรงงดงามอย่างฉันใครๆก็ชอบ ผลก็ดก ปลีกปลีก็กินได้ ใบก็ตัดมาใช้ประโยชน์ ลำต้นก็ดูดี ดูดีไปซะหมด ไม่เหมือนกับต้นมะม่วงแก่จวนจะตายข้างๆหรอก"

เจ้าต้นกล้วยพูดเสียดสีถากถางต้นมะม่วงเป็นการใหญ่ แต่ต้นมะม่วงก็ดูท่าจะไม่สนใจ ทำให้ต้นกล้วยโกรธมาก

ต้นกล้วย : "ค่อยดูนะ ไม่ช้าเขาจะต้องมาตัดแกทำฟืนค่อยดู"

เจ้าต้นกล้วยสบถใส่ ต้นมะม่วงได้ฟังดังนั้นก็ได้แต่ทำท่าทางประหลาดใจเล็กน้อย พลางกล่าวว่า

ต้นมะม่วง : "อย่างข้าหรือจะโดยตัด ดูท่าเจ้าจะอ่อนต่อโลกจริงๆนะ ถึงไม่ช้าหรือเร็วนี้ข้าจะต้องโดนตัด แต่คงไปทีหลังเจ้า แน่นอนล่ะ"

ต้นกล้วย : "จะบ้าหรือไง ข้ามีประโยชน์จะตาย ใครจะกล้าตัดข้า เจ้าน่ะแหละที่ควรจะโดน"

ต้นมะม่วง : "เจ้านี่ไม่รู้อะไรเลยนะ ยิ่งมีประโยชน์มาก ยิ่งต้องการมาก มนุษย์ก็เป็นอย่างนี้ล่ะ ยิ่งเจ้ามีประโยชน์ต่อเขามากเพียงไร

เขาก็จะเอาประโยชน์จากจากไปจนหมดนั่นล่ะ รวมถึงตัวเจ้าด้วย"

คราวนี้ต้นกล้วยถึงกับซีดเผือก พูดจาตะกุกตะกัก ต้นมะม่วงเห็นดังนั้นจึงได้มีโอกาสกล่าวเสริมว่า

ต้นมะม่วง : "รู้ไหมว่าข้าอยู่มานานเท่าไหร่ อยู่มานาน จนดูพวกเจ้าโดนตัดไปใช้ประโยชน์มาแล้วหลายสิบครั้งได้"

ต้นกล้วยตกตะลึงในคำพูดนั้น และทันใดนั้นเอง เสียงแปลกหูก็ดังขึ้น เสียงของคนสามสี่คน กำลังเดินเข้ามาในสวน

"เดี๋ยวจะมีงานบุญกันอีกแล้ว หาต้นกล้วยทรงดีๆไปใช้ในงานบุญกันหน่อยสิ" ชายคนหนึ่งพูดขึ้น

"เอาต้นนั้นก็ได้พี่ผู้ใหญ่ ที่อยู่ข้างต้นมะม่วงนั่นน่ะ ลักษณะดี" ชายอีกคนหนึ่งที่ดูจะเป็นเจ้าของสวนพูดขึ้น