ปู่สายกับเด็กชายจอน
ขุนศรี
" ดื่อ ! ื่ดื่อ ! ดื่อ !"
ว่ะแววเสียงสนูว่าวต้านลมหนาวลอยเล่นโดดเด่นอยู่กลางฟ้า ขับกล่อมแผ่นฟ้าและกลุ่มดอกดวงดาว ท่ามกลางแสงจันทร์นวลผ่องส่องแสงยองใย ไปทั่วผืนแผ่นฟ้าอย่างสนุกสนาน ปีนี้ความหนาวเหน็บมาเยื่ยมเยือนก่อนฤดูกาล ตำนานพื้นบ้านว่าปีหน้าฝนฟ้าดี ว่าวจุฬาลอยอยู่ติดแผ่นฟ้าเห็นเงาพอเลือนลาง ฝีมือปู่สายชายวัยชราอายุเจ็ดสิบหก - เจ็ดสิบเจ็ดย่างเข้าปีนี้
แสงสะเก็ดไฟดวงเล็กๆลอยออกจากกองไฟตามสายลมหนาวหายลับดับไปกับลมหนาวพัดพาให้ดับ เสื่อกกสีน้ำตาลไหม้ขาดวิ่นข้างหนึ่งสำหรับรองนั่ง - นอนผิงไฟอย่างมีความสุขของปู่สายกับหลานชายสุดที่รัก กองไฟเท่านั้นที่เอาชนะธรรมชาติอันหนาวเหน็บอย่างง่ายดายตามความเชื่อของชนบทอย่างพวกเรา
จอนเด็กวัยเรียนชั้นปอห้าหลานรักของปู่สายนอนหลับสนิทอยู่ใต้ผ้าห่มสีเทาปลายสองข้างคาดสีเหลือง เขียว แดง น้ำเงิน สีรุ้งสวยงามที่ปู่สายไปรับแจกเครื่องกันหนาวที่อำเภอเขาแจกให้เมื่อสอง - สามปีที่แล้ว มืออันหยาบกร้านแตกแยกสากๆเอื้อมมือไปจับอีกมุมหนึ่งห่มให้หลานอย่างแผ่วเบากลัวจะรบกวนหลานกำลังหลับอยางมีความสุข
" หลับเถอะหลานรักของปู่ "
สอง - ชีวิต ดำเนินชีวิตอยู่อย่างไม่พอเพียง เพราะว่ายังขาดปัจจัยหลายประการ ต้องพึ่งพาอาหารการกินจากเพื่อนบ้าน ที่มีน้ำใจให้แก่กันและกัน
ปู่สายเป็นที่เคารพรักของชาวบ้านมา...ตั้งแต่ครั้งบวชเรียนเคยดำรงตำแหน่ง
พระอธิการสาย จนทฺโชโต แห่งวัดห้วยหวายวนาราม ผลบุญจึงแผ่ไพศาลมาถึงปัจจุบัน เนื่องจากเคยมีเมตตาธรรมแก่เพื่อนมนุษย์ พอตกทุกข์ได้ยากจึงมีคนช่วยเหลือตามกำลังที่พอจะช่วยได้....ยิ่งยุคข้าวยากหมากแพงอย่างทุกวันนี้ ทุกคนต้องดิ้นทำมาหากินจนตัวเป็นเกลียว สาเหตุหนึ่งที่ปู่สายมีหลานล้าหลังเขาหลังจากลาสิกขาแล้วก็ระเหเร่ร่อนไปรับจ้างตัดอ้อยที่อุทัยธานี ชลบุรีและที่อื่นอีกหลายหนแห่ง ที่มีนายจ้างให้ค่าแรงพอประทังชิวิต
พอหวนกลับบ้านญาติเห็นดีเห็นงามจึงหาคู่ครองให้ตามสมควร หลังจากแต่งงานมีลูกชายคนเดียว ซึ่งเป็นพ่อของจอนที่นอนอยู่ข้างๆปู่สายนั้งเอง ด้วยความแห้งแล้งประสมประสานกับความยากจนเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว พ่อกับแม่จอนจึงร่ำลาปู่สายกับจอนไปรับจ้างต่างถิ่น และแล้ววันเวลาล่วงเลยผ่านไปสิบกว่าปี ข่าวคราวไม่เคยส่งมาบ้านเลย ปล่อยปู่หลานอดอยากปากแห้ง อดมื้อกินมื้อไปวันแล้ววันเล่า พึ่งพาชาวบ้านเขา จนบางคนเขาบ่นกรอกหูตั้งหลายครั้ง
" ปู่พ่อแม่ผมไปไหนล่ะ ? "
" เขาไปทำงานยังไม่กลับมา "
" ทำไมไม่เห็นมาเยี่ยมจอนกับปู่ล่ะครับ "
" ตอนนี้เขาสองคนกำลังเก็บเงินมาสร้างบ้านใหม่ให้จอนกับปู่ "
" จริงรึปู่ "
" จอนกับปู่ต้องรอเขากลับมา...จอนเข้าใจไหมลูก "
" ครับปู่ "
ถ้อยคำนำเสนอแนวปลอบใจให้หลานหลงดีใจหลายหน ทนมุสาหลานมาตลอด เพราะว่าการรอคอยไม่เห็นเป็นจริงจนหลานเบื่อที่จะถามไถ่ น้ำตาของ
ปู่สายไหลอาบแก้มเหี่ยวหย่นหลายหน คนที่ตกนรกทั้งเป็นคงจะเป็นสองชีวิต
ยิ่งดึกดื่นเสียงสนูว่าวแว่วดังฟังบดขยี้ใจปู่สายให้วังเวงวุ่นวายใจหลายประการ ความหนาวเหน็บเพิ่มอุณหภูมิแห่งความหนาวทวีคูณมากขึ้น เลยเที่ยงคืนทำให้อาการง่วงเหงามาเยี่ยมปู่สาย จึงค่อยเอนกายลงนอนข้างหลานรัก ได้รับความอบอุ่นจากกองไฟดับความหนาว แต่- ความทุกข์ใจใครช่วยดับได้บ้าง ?...ปู่สายจะได้หายจากกองทุกข์...เวรกรรม....ทำแต่หนไหนหนอ