เด็กหญิงน้ำฝนมีพี่น้อง 4 คน มีพี่ชาย 2 น้องชาย 1 คน เด็กหญิงน้ำฝนเป็นลูกคนที่ 3 เกิดในครอบครัวที่หาเช้ากินค่ำ พ่อแม่ทำงานรับจ้าง ครอบครัวเธอช่างวุ่นวาย ครอบครัวย้ายบ้านบ่อยมาก พ่อแม่เธอติดเหล้าเธอไม่ชอบให้พ่อแม่เธอกินเหล้าเธอร้องให้ทุกครั้งที่พ่อแม่กินเหล้า พ่อแม่ทะเลาะกันทุกครั้ง ทำลายข้าวของ เธอเป็นเด็กที่ดูเก็บตัวในบ้างครั้ง เก็บกด บ้างครั้งก็ร่าเริ่งแจ่มใสดูน่ารัก เธอเหมือนเด็กคิดมากเจ้าทุกในหัวเธอมีแต่เรื่องที่ต้องคิดมากมายอยู่ในหัว ที่สิ่งที่เธอชอบคือศิลป งานฝีมือ ซึ่งเธอมีความถนัดในด้านนี้พอสมควร ได้เป็นตัวแทนของโรงเรียนเสมอหากมีการประกวดอะไรก็ตาม และมักจะได้รางวัลติดมือมาเสมอ ไม่รางวัลใดก็รางวัลหนึ่ง การเรียนของเธอก็ดี มาเสมอสอบได้ที่ 1 ที่ 2 ไม่ก็ที่ 3 ตลอด เป็นเด็กขยันแต่ไม่ช่างพูด เป็นที่ชื่นชอบของคุณครู อ้อลืมบอกไปเธอเรียนโรงเรียนประถมที่โรงเรียนวัดแห่งหนึ่ง เธอได้เป็น ผนส. ดีเด่นด้วยนะ ผนส. ย่อมาจากอะไรนะจำไม่ได้เหมือนกัน ชีวิตสมัยประถมของเธอมีเรื่องมากมายเธอเหมือนเด็กที่ครอบครัวมีปัญหา ไม่ใช่เหมื่อนซิแต่ใช่เลย พี่ชายทั้งสองคนของเธอเป็นเด็กเกเร ที่ทราบมาว่าพี่ชายเธอโดยครูตีและให้แก้ผ้าเดินรอบโรงเรียนดัดนิ้วให้งอจนถึงหลังมือตั้งแต่วันนั้นพี่ชายเธอก็ไม่ไปโรงเรียนอีกเลย ต่อมาน้องชายเธอก็เป็นอีกรายที่ไม่ยอมมาโรงเรียนเพราะครูคนเดิมทำโทษก็เลยไม่ยอมมาโรงเรียน บ้างวันเด็กหญิงน้ำฝนต้องจูงน้องไปโรงเรียนแต่พ่อใกล้โรงเรียนน้องก็พยายามหนี้แล้วเธอก็ดึงน้องไว้น้องกัดแขนเธอจนเป็นรอย เธอก็จำเป็นต้องปล่อยน้องไป เดินเข้าโรงเรียนก็ร้องไห้ไปด้วย ครูๆ ก็ถามเป็นไร น้องหนีเรียนตามเคย จนครูต้องประกาศหากใครเห็นเด็กชายที่หนี้โรงเรียนให้แจ้งที่โรงเรียนด้วย ครูทุกคนต่างเห็นใจเด็กหญิงน้ำฝนกันทุกคน ครูทุกคนมักจะส่งเสริมเธอเห็นใจเธอมอบทุนการศึกษาให้เธอเป็นประจำทุกปี เธอเป็นเด็กที่มุ้งมั้นในการเรียนขยัน เธอมุ่งมั้นไม่อยากมีชีวิตที่เหมือนพ่อและแม่เธอ ที่เรียนน้อยต้องทำงานหนัก เธออยากมีอนาคตที่ดี และที่สำคัญเธออยากให้พ่อแม่เธอสบาย เธอไม่อยากอยู่ในสังคมที่มีแต่คนเกเร ยาเสพติด พี่ชายทั้งสองคนของเธอเกเร ไม่ยอมไปเรียน แถมยังไปติดยาเสพติด ก่อเรื่องให้พ่อแม่ได้ปวดหัวตลอด ส่วนเด็กหญิงน้ำฝนพ่อแม่ห่วงเธอมากมีเธอคนเดียวที่จะเป็นหน้าเป็นตาและนำความภูมิใจมาให้พ่อแม่ได้ ตอนเรียนจบประถม 6 เธอได้ทุนไปเรียนมัธยมแห่งหนึ่งด้วย แต่เธอก็สอบได้ที่ 3 ของโรงเรียน ทำให้พ่อแม่ของเธอดีใจมากแล้วภูมิใจมากได้เรียนในห้องต้นๆ ได้พบอะไรใหม่ เพื่อนใหม่ ตอนต่อไปคอยดูกันว่าเธอจะมีอะไรจะเล่าในช่วงชีวิตมัธยมนะจ๊ะ
6 พฤศจิกายน 2550 20:23 น. - comment id 98258
อ่านจบ ได้แต่นึกว่า ตอนเด็กตัวน้อยชีวิตเราเป็นแบบไหนนะ บางที อดีตที่ไม่สวยงามนักก็ไม่ได้เลยร้ายต่อปัจจุบันซะทีเดียว อย่างน้อย ก็ได้เสี้ยมได้สอน ให้เราเข้าใจชีวิตที่ควรเป็น ถึงใครไม่เชื่อ แต่ผมเชื่อ สายฝนจะเลือนความเจ็บปวด วันร้ายๆจะหายไป และจะกลายเป็นวันที่ฟ้าใส อีกไม่นาน ใครเคยบอกว่า "ฟ้าหลังฝนมา จะแจ่มกระจ่างนัก" ผมว่ามิใชคำที่เกินจริงเลย เพียง อดทน "ศรัทธา" และซื่อสัตย์ต่อตัวเอง เท่านั้นพอ ด้วยหัวใจ