สวัสดีค่ะ พี่ๆ เพื่อนๆ สมาชิก บ้านกลอนไทย... ....กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว นานมากจริง ๆ นะ คิ ๆ ช่วงนั้นแมงกุ๊ดจี่ถูกมรสุมชีวิตหลายด้านมารุมเร้า มีการสูญเสียหลายอย่าง ทุกอย่างเกิดขึ้นฉับพลันและรวดเร็ว แบบตั้งตัวไม่ทัน...ช่วงเวลานั้นทุกข์มากจริง ๆ ช่วงนั้นเปลี่ยนงานใหม่ โดยท่านผู้ใหญ่ท่านหนึ่งที่แมงกุ๊ดจี่รักและเคารพ ท่านให้โอกาสทำงานในองค์กรหนึ่ง จึงได้รู้จักอินเตอร์เน็ตและได้ใช้มัน อาจจะหลงไหลด้วยซ้ำในช่วงระยะเวลาหนึ่ง ช่วงที่หลงไหลนั้น ก็คือที่นี่ http://www.thaipoem.com วันที่แรกรู้จัก เพราะค้นหาบทกลอนเกี่ยวกับคำอวยพร เกี่ยวกับงานเกษียณ... ทำให้พบ http://www.thaipoem.com และประทับใจในสมาชิกที่มีความน่ารัก และปรารถนาดีต่อกัน ซึ่งช่วงนั้นเรามองว่าโลกแห่งนี้มันมีความจริงใจกันแค่ไหน? หลังจากที่เข้ามาขโมยกลอนไป 1 บท (กลอนบทนั้นของพี่ราชิกา ไม่รุ้ว่าพี่เขาจำได้มั้ย? ว่าเคยบอกไปแล้ว) ก็เข้ามาบ่อย ๆ แต่ไม่ได้สมัครสมาชิกหรอก มาอ่านอย่างเดียวเพราะชอบ แต่เขียนไม่เป็น ก็อ่านให้ความทุกข์มันเบาบางในหัวใจ เพราะรู้สึกละมุนละไมดีจัง เมื่อได้ไล้สายตาไปตามตัวอักษรแต่ละบรรทัด.... เกือบสองปีที่อ่านอย่างเดียว.... จากนั้นก็อยากเขียนเป็นบ้าง ก็สมัครสมาชิก และก็เป็นสมาชิกที่แย่มาก ๆ มะกรูดทำผิดหลายอย่าง ผิดกด ผิดกติกาของที่นี่ หลายอย่าง... (อันนี้ผู้ดูแลระบบคงรู้) สมัครสมาชิกครั้งแรกชื่อกิ่งไผ่ แต่ลืม password ไปแล้ว (พอมีทางได้คืนมามั้ยคะ ผู้ดูแลระบบ) รู้สึกว่าที่นี่อบอุ่น สนุกสนาน และมีมิตรภาพที่งดงาม... มีเรื่องราวมากมายเกิดขึ้นที่นี่ ซึ่งสมาชิกเก่า ๆ คงรู้กันดี และเข้าใจกันดี (ถ้าไม่เข้าใจกันดีก็อาจหาย ๆ ไป) เพราะหลากเรื่องราวที่เกิดขึ้น.... ---------------------------------------------------------------------------------------------------- (ต่อจากกระทู้ ความคิดเห็น) ตั้งแต่วันแรกที่รู้จัก http://www.thaipoem.com มีโอกาสได้รู้จักมิตรภาพ ความรัก และความเจ็บปวด ที่หลากหลายเหลือเกิน โลกโซเบอร์บางคนก็คิดว่าเป็นโลกเสมือนจริง ไม่มีใครจะจริงใจให้แก่กันสักเท่าไหร่ อันนี้มันก็จริงนะ เพราะในบ้านกลอนเชื่อมั้ย เคยเจอคนที่หลอกลวงสารพัดเลยล่ะ และเจอคนที่จริงใจกับเราจริง ๆ ประสบการณ์มันมากมายเหลือเกิน สิ่งที่เกิดขึ้นเหรอ? เสียใจนะ แต่ก็ต้องยิ้มรับมันแม้นว่าจะเจ็บปวดสักเท่าใด.... เริ่มต้นการเขียนกลอนนี้ไม่เพราะนะ (ปัจจุบันก็จับพลัดจับพลู ) เพราะเขียนไม่เป็นเลย ได้ผู้ใหญ่ใจดีหลายท่านที่สอนและแนะนำการเขียนให้ ซาบซึ้งและระลึกถึงเสมอ และเพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ต่างให้กำลังใจในการเขียนในช่วงเวลานั้น ทุก ๆ คน คงมีความสุขสนุกสนาน และมีแต่มิตรภาพงาม เต็มบ้านกลอนไทย... เราต่างได้เพื่อน ได้กำลังใจ ได้รับความอุ่นใจ จากเพื่อน ๆ สมาชิก ณ บ้านแห่งนี้ อยากบอกความนัยเปิดใจรัก thaipoem.com http://www.thaipoem.com... ทำให้มะกรูดมีกำลังใจ และคลายความเศร้าหมองในจิตใจได้อย่างปาฏิหารย์ http://www.thaipoem.com ทำให้มะกรูดรู้จักความรัก และรู้จักการให้ และรักใคร ใคร คนอื่นเป็น http://www.thaipoem.com ทำให้มะกรูดผิดหวัง จากการคาดหวังจากใครบาง คนบางใคร เหล่านั้น http://www.thaipoem.com ทำให้มะกรูดได้รับมิตรภาพงาม ความจริงใจ ที่ปรารถนาดีที่มอบให้ซึ่งกัน V V V V และสุดท้าย http://www.thaipoem.com ทำให้มะกรูดเสียตังค์ 5 5 5 ล้อเล้ง..... I Love http://www.thaipoem.com เท่านี้แร่ะค่ะ แต่ว่า....เง้อ อ อ ....อ จากนี้คงไม่ได้เข้ามาแล้ว "กรุณาอย่าลืมฉัน" คนเรามีเรื่องราวมากมายใช่มั้ยค่ะ ต้องมีสิ่งที่เลือก และยอมรับ เพื่อก้าวต่อสู้ไปในวังวนของวัฏจักรการดำรงชีพ ความอยู่รอดของมนุษย์ ขึ้นอยู่กับตัวเอง ไม่ได้ขึ้นอยู่กับใครเราจำเป็นต้องเลือก แมงกุ๊ดจี่ก็ต้องเลือกทางเดินสำหรับต้อง และยอมรับเพื่อปล่อยวาง ปลดปล่อย เรื่องราวต่าง ๆ ให้ผ่านไป และแก้ไขมันด้วยสติปัญญา..... ได้โปรดอย่าลืมฉัน.... ตอนนี้มะกรูดเหนื่อย เหนื่อยเหลือเกิน... ขอหลบไปเพื่อค้นหาตัวเองสักพัก ตั้งหลักได้แล้วจะกลับมาใหม่.... เพื่อน ๆ http://www.thaipoem.com คงไม่ลืมกัน มะกรูดมั่นใจ บางอย่างต้องการเวลาเพื่อค้นหา อาจช้า อาจเร็ว หรืออาจหาไม่เจอ ทางออกคงมีให้เราก้าวเดิน...... รักษาใจหายดีแล้วจะมาหา ฉันสัญญา.... -------------------------------------------------------------------------------------------------- ขอให้ทุกคนมีความสุข มิตรภาพงามล้ำ ซาบซึ่งจิต ขอบคุณ มิตรภาพงาม จากหัวใจงามทุกดวง -------------------------------------------------------------------------------------------------- ปล่อยวางเว้น...เลิกละ...เพื่อสะสาง เรื่องทุกอย่างเว้นวรรคตั้งหลักใหม่ พร้อมพินิจ...รู้คิดตรอง...ลองแก้ไข คิดครวญใคร่ฝ่าฟัน *ด้วยปัญญา* ปล่อยวางเว้น...เรื่องราวสิ่งร้าวราน ให้พ้นผ่าน....เลยล่วง....อย่าห่วงหา มองปัญหารอบคอบคิด *พิจารณา* มั่นศัทธา....แห่งหัวใจ....ก้าวไปต่อ ปล่อยวางเว้น...ทุกสิ่งแล้วนิ่งเฉย เรื่องใดเคย....ทำผิด....อย่าคิดท้อ บอกเตือนตน....ทำให้ดีเท่านี้พอ เพื่อสิ่งรอ....คืออนาคตอันงดงาม ปล่อยวางเว้น...ความทุกข์ที่จุกอก อย่าสะทกสะท้านหากใครหยาม รู้จักข่ม...เตือนตนไว้...ในทุกยาม ให้คอยปราม...ความคิดใช้จิตตรอง... ปล่อยวางเว้น...หยุดถือ...หรือยึดติด ปลดดวงจิตต์...ของตนที่หม่นหมอง ดำเนินชีพ....เรียบง่ายปลายครรลอง เพียงประคอง....ดวงจินต์ถึงสิ้นลม...
2 พฤศจิกายน 2550 14:11 น. - comment id 98221
ดีจ้า.............พี่แมงกุ๊ดจี่........... พี่แมงกุ๊ดจี่จาไปไหนอ่ะ......อ่านตอนแรกก็เพลินๆๆอยู่แล้วไม มาลากันซ้างั้นอ่ะ..... เปิดประตูไตร่ตรองห้องความลับ เพื่อเปลี่ยนปรับตัวตนที่ค้นหา หากได้นิ่งสักนิดพิจารณา บางเวลา...สิ่งมีค่า...ถูกลืมเลือน ................................ เคยทำใครบางคนเค้าหล่นหาย เคยสับสนวุ่นวายพ่ายมาเยือน เคยหลงลืมสติคอยติเตือน ได้เวลาปัดรอยเปื้อนจากเรือนใจ ............................... ห้องแห่งความลับนี้ ยังมีอะไรที่เราหลงลืมหล่นหาย แต่โปรดอย่าลืมเพื่อนพ้องน้องพี่มากมายในบ้านกลอนแห่งนี้นะจ๊ะ พี่สาว.....
2 พฤศจิกายน 2550 16:11 น. - comment id 98222
^_^
2 พฤศจิกายน 2550 16:39 น. - comment id 98224
ไม่ลืมแน่นอนจ๊ะ นามปากกานี้มีคนเดียวแน่ๆ อิอิ
3 พฤศจิกายน 2550 13:35 น. - comment id 98229
... ในท่ามกลางการเมืองไทยไม่มีมิตรแท้หรือศัตรูถาวรหรอก คับ ( เอ๊ะ...ไม่เกี่ยวกันนี่หว่า -*- ) คนไม่ดีก็มีแทรกซึมไปทุกที่แหละครับ หลบได้ก็หลบเลยดีกว่า แต่ ในบ้านกลอน มีคนดีๆ มากกว่า 90% นะครับ สบายใจได้ หุหุ .... ทางเดินชีวิต บางทีก็มีหลุมมีบ่อ บ้าง ผมว่าเป็นเรื่อง ปกตินะครับ แวะข้างทาง เพื่อสะสางปัญหา ชีวิต ซะบ้าง ก็ดีครับ... สบายใจแล้ว ค่อยกลับมาสู่ทางชีวิต ปกติ แล้วกัน โชคดีนะครับ กลับมาเมื่อไหร่ อย่าลืมบอก เด๋ว จัดกลองยาว ไปรอรับครับ แหะๆ ...
4 พฤศจิกายน 2550 06:32 น. - comment id 98232
เหนือยนักก็พักก่อนนะคะพี่สาว.. หลายครั้งที่เหนื่อยและท้อเหมือนกัน แต่ก็ยังยิ้มได้.. หลายครั้งที่เสียใจและยิ้มได้กับคนบ้านกลอนไทย ผสมผสานกันไปเหมือนกันทำอาหาร ต้องปรับปรุงแต่งรสให้อาหาร ประสบการณ์เหล่าก็เหมือนกับการปรุงรสชาติให้กับชีวิต แต่นั้นก็เป็นประสบการณ์ของชีวิต และเก็บเอาไว้เตื่อนใจ..
5 พฤศจิกายน 2550 20:40 น. - comment id 98247
อินเตอร์เน็ตทำให้โลกกว้างขึ้นกว่าที่เคยเป็น จริงไหม?
6 พฤศจิกายน 2550 12:07 น. - comment id 98252
เราก็คงเป็นส่วนหนึ่งของตำนาน อิอิ ตำนาน ที่ผ่านเลย
7 พฤศจิกายน 2550 15:41 น. - comment id 98261
7 พฤศจิกายน 2550 17:27 น. - comment id 98262
ขอให้มีความสุข..กับทางที่เลือกเดินนะคะ.. ชีวิตย่อมแตกต่าง...บนความแตกต่าง ย่อมมีความสวยงาม..... การปล่อยวาง...เรื่องง่ายๆที่ทำได้ยากยิ่ง... แต่ถ้ามีใจมุ่งมั่นเด็ดเดี่ยวก็ไม่ยากเกินไป.. เรื่องบางเรื่องแก้ไขได้อย่าง่ายดาย.. แต่บางเรื่อง...ต้องปล่อยให้เลือนหายไปกับกาลเวลา.. และบางเรื่องก็ยากยิ่ง...ที่จะแก้ไข.. โดยเฉพาะความรู้สึก...ยากนัก... ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ..