ฝากไว้ในสายลม

กระต่ายใต้เงาจันทร์

วันนี้   ช่างเงียบเหงา     และเยียบเย็น จนสั่นสะท้าน   เข้าไป สุดขั้วหัวใจ สายลมพัดปลิวแผ่วเบา ละอองฝน    โปรยปราย    บางเบา     แต่ฉันกลับรู้สึกถึงความหนาวเหน็บ    ที่เกาะกุม   ในส่วนลึกของหัวใจ
หัวใจฉัน      ช่างอ้างว้าง     เหงา         และ     เดียวดายจนรู้สึกอยาก    มีใครสัก
คนโอบกอดจากด้านหลัง   แล้วจูบแก้มเบาๆ   โดยไม่ต้องพูดอะไรทั้งสิ้น   บาง
เวลา     ที่ความทุกข์มันถาโถม  รุกเร้า  กระแทก กระทบ  เหมือนคลื่นที่ซัดซาดไม่หยุดหย่อน
ทุกข์เสียจน    เกินทน จนไม่สามารถ    หยุดเล่า   หรือระบาย  กับใครได้ ได้แต่
ปล่อยน้ำตา  ไหลรินลงมา   อาบแก้มแบบเงียบๆ กลั้นเสียงสะอื้นไว้ในอก แอบป้าย
น้ำตาทิ้งเป็นบางครั้ง ดวงตามีรอยช้ำบวมแดง   หลายครั้ง    ที่ต้องทน ฝืนยิ้ม
ในสีหน้า    แต่รอยเศร้า    ยังคงเจือจางและบ่งฟ้องถึงความระทมทุกข์เต็มสองตา
เรื่องต่างๆปัญหา    หลากหลายต้องเก็บ     และกดไว้      ใต้ก้นบึ้งของหัวใจ
บางทีแอบเข้า      ไปห้องน้ำเปิดฝักบัว     ให้น้ำในฝักบัวรินไหลแข่ง    กับเสียงสะอื้น    และ    น้ำตา
อยากให้มี      ใครสักคน     รั้งตัวไปพิงกับไหล่    แล้วบีบมือ แผ่วเบา     อย่างเข้าใจ
คิดถึงพ่อเหลือเกิน     ในช่วงเวลานี้   คำสอนของพ่อ    ยังคงก้องตลอดเวลาในความรู้สึก        
สายลม  และสายฝน     หล่นกระทบผิวกาย กายและ    เส้นผมที่ปลัดปลิวทางด้านหลัง   รู้สึกเหมือนพ่อเอามือมาลูบ   เรือนผม
ฉันยังคง  จด จำความรู้สึก      ซึมซับถึงพลัง แห่งความรัก     คำสอนของพ่อก้องแว่วในหูมิเคยเลือนหาย        .....อดทนนะ......
ลูกรัก        ไม่ว่าจะมีปัญหา       หนักหนาสาหัสเพียงใด
    ถึงจะมีกำลังใจ จากคนรอบข้าง         มากมาย      แต่สุดท้าย  หนูต้องแก้ไข  ปัญหา       ด้วย       ตัว     ของหนูเอง
  * จงซื่อสัตย์และเชื่อมั่น   ในสิ่งที่หนูทำ      ปัญหาทุกอย่างในโลกย่อมมีทางแก้ไข
สำหรับคนที่ยึดมั่น    ในความดี    และรู้จักให้อภัย    ถ้าหนูรู้สึกเหมือนอับจนและสิ้นไร้หนทาง       พ่อจะเป็น
กำลังใจ   ส่องแสงสว่าง    นำทางให้ลูกเสมอ     ไม่ว่าหนูอยู่ ณ ที่ใด
บันทึกของพ่อ    นิทานและ     สิ่งสำคัญ คือ ความรักพ่อ   โปรดประทาน   ความเข้มแข็ง
    ผ่านสายลม     ลงมาสู่หนูให้     มีกำลังใจ   และ    ผ่านอุปสรรค   เลวร้ายนับประการได้เถิดค่ะ
 คิดถึงพ่อ      เหลือเกิน    ในยามค่ำคืน  ฉันมักเหยียดยิ้ม นั่งกอดเข่า   ซุกหน้า
      กับฝ่ามือเงียบๆ  หัวไหล่ ไหวโอนตามแรง  สะอื้น    ปล่อยให้น้ำตารินไหลอาบแก้มทั้งสอง    บางครั้งอยากหัวเราะ     เหย้ยหยัน    กับโชคชะตา    ชีวิตของตัวเองที่ช่างส่ง   เรื่องราว    เสียมากมาย    คล้ายทดสอบ     แรงต้านทาน   จนบางที   อยากจะหลับ   ไม่อยากรับรู้เรื่องราว   ของวันใหม่ในชีวิต