จากมิตรภาพที่สื่อถึงใจ(เขียนเนื่องในโอกาสพิเศษ วันคล้ายวันเกิด "คนบนเกาะ")

กชมนวรรณ

 




วันนั้น ฉันได้เข้ามาเว็ป Thaipoem เป็นครั้งแรกเพื่อที่จะเข้ามาอ่านผลงานของพี่สาวที่ฉันนับถือคนหนึ่งซึ่งเธอและฉันก็รู้จักกันผ่านทางสื่ออินเตอร์เน็ต  สำหรับฉันนับถือเธอเป็นพี่สาวของฉันคนหนึ่งด้วยความจริงใจ และเต็มใจ ปกติฉันจะเป็นคนที่เลือกคบคนมากคนหนึ่งแต่กับพี่สาวคนนี้เหมือนมีอะไรทำให้ฉันเข้าไปทักเธอ ก่อน และคุยกันไม่กี่ครั้งฉันก็มอบความเป็นน้องสาวให้กับเธอโดยไม่มีเงื่อนไขใดใดทั้งสิ้น นอกจากความรักและนับถือจากใจที่แท้จริง คำว่า เพื่อน สำหรับฉัน คือ  มิตรภาพที่มีความต่อเนื่องที่จริงใจไม่หวังผลใด ใด นอกจากคำปรึกษาและแนะนำ กำลังใจ (เงินทองไม่เกี่ยว มันไม่รวมอยู่ในมิตรภาพ)  แต่ที่แปลกคือมิตรภาพทางสื่ออินเตอร์เน็ต ซึ่งหลายคนบอกว่าไม่มีความจริงใจกันในสื่อนี้ หรือหากตีออกมาเป็นเปอร์เซ็นต์ของมิตรภาพกับคนที่เราไม่เคยเจอกันเลยเพียงแต่คุยกันผ่านตัวอักษรแค่นั้นสามารถให้ความเชื่อถือ ฉันให้แค่ 1%  
        เมื่อมีพี่สาวซึ่งเป็นนักเขียนกลอน เราก็ต้องติดตามผลงานซึ่งเรื่องนี้เป็นของชอบอยู่แล้ว ชอบอ่านหนังสือ นวนิยาย เรื่องสั้น อ่านกลอนซึ้งๆ ที่ตัวเองเขียนไม่เป็น เธอจึงให้ฉันเข้ามาอ่านเรื่องราวในเว็ปแห่งนี้  เข้า Thai poem ครั้งแรกฉันรู้สึกเลยว่าใช่แล้วที่นี่คือที่ที่ฉันต้องมาเป็นประจำ แน่นอน สารภาพกับพี่สาววันนี้ว่าวันนั้นที่เข้ามาฉันไม่ได้อ่านผลงานพี่หรอก พอเข้ามาบุ๊ป รู้ว่าใช่ ทำให้ฉันใช้เวลาอยู่ในเว็ปนี้ไม่น้อยกว่า 3 ชั่วโมงโดยเปิดอ่านผลงานคนอื่นไปเรื่อย ๆ จนไปเจอนามปากกา คนบนเกาะ เออต้องเป็นคนใต้เหมือนเราแน่เลย และเพราะมีพี่ชายคนที่ถัดจากฉันซึ่งอายุใกล้ กับพี่คนบนเกาะ มากเป็นชาวเกาะด้วย แต่อยู่ที่เกาะลันตา ฉันกับพี่ชายอายุห่างกันมาก เพราะฉันเป็นลูกหลงของพ่อกับแม่ พี่ชายโตแล้ว ฉันเพิ่งเกิด พอห็นชื่อ คนบนเกาะ ทำให้คิดถึงพี่ชายขึ้นมาทันที คิดในใจว่าต้องทำความรู้จักกับพี่คนนี้เป็นเพื่อนให้ได้(คิดได้ไง อยากทำความรู้จักพี่เป็นเพื่อน แต่คิดเข้าข้างตัวเองว่าคนอ่านคงเข้าใจ) แหมพูดซะเหมือนเรื่องยากเหลือเกิน อิอิ แต่ตอนนั้นสำหรับฉันมันยากที่จะทำความรู้จัก กับผู้ชายคนหนึ่งซึ่งไม่เคยคุยกันเลย เห็นแค่นามปากกา อ่านงานเขียนรู้สึกว่าพี่ชายคนนี้มีความคิดคล้ายฉัน กลอนที่เขียนด้วยคำอ่านง่ายๆและไม่ต้องหาความหมาย มาก เข้าใจง่ายตรงๆ เนื้อหาโดนใจฉันมาก ฉันจึงแอด ไปคุยกับพี่คนบนเกาะ ทำให้รู้ว่าชื่อ พี่ธิป ซึ่งต่อไปขอเรียกว่า พี่ธิป นะค่ะ ครั้งแรกที่คุยเข้าใจว่าเป็นผู้ใหญ่ที่ใจดี แต่พอสนิทกันทำให้รู้เพิ่มว่าพี่แก
เป็นคนทะลึ่งตึงตังที่สุดถ้าเป็นผู้ชายอื่น ฉันไม่คุยด้วยแล้วและโดนฉันตอกกลับไปหลายดอกแล้วด้วย  แต่บอกแล้วว่าคนๆ นี้พิเศษ คือ บ้าได้ใจฉัน 555   ฉันจึงเว้นพี่แกไว้คนหนึ่ง เพราะนิสัยฉันคือ คิดคบใครเป็นเพื่อนแล้วฉันยอมรับทุกเรื่อง ได้เสมอ แต่พี่ธิป
ใช่แต่มีเรื่องทะลึ่งอย่างเดียวแล้วหาสาระไม่ได้  ซึ่งคนที่ได้คุยและเป็นเพื่อนกับพี่ธิป ก่อนฉันคงจะรู้ดีนะค่ะ พี่ธิป เป็นครูคนหนึ่งที่มีวิธีการสอนที่ไม่เหมือนใครถ้าเป็นนักเรียนสมัยฉันจะชอบครูที่สอนแบบนี้ เข้าใจสอนแบบไม่ใช่การสอน แต่มันเป็นวิธีทำให้คิดเป็น เข้าใจง่ายในหลายเรื่อง ที่ฉันไม่รู้ ไอ้เรื่องทะลึ่ง ไม่ต้องพูดถึงเพราะฉันเชื่อว่ามันซึมอยู่ในสายเลือดแกแล้ว คงจะเป็นมาตั้งแต่เกิด  และฉันก็ได้วิชานี้มาจากพี่ธิปบ้างเหมือนกัน  อิอิ แต่พี่ธิป เป็นคนรักครอบครัวฉันรู้ได้ด้วยเซนส์  และไม่ได้คิดกับฉันมากกว่าเพื่อนหรือน้องแน่นอน(เพราะว่าฉันไม่มีอะไรให้พี่เค้าชวนคิดด้วย 555  ติ๊งต่อง อีกต่างหาก)เรื่องบ้าไม่ต้องพูดถึง ฉันยอมรับว่าเป็นคนบ้าคนหนึ่ง  จนฉันทำใจแล้วว่าเรื่องทะลึ่งเป็นความสุขของพี่ชาย ฉันคนหนึ่งเลยตามน้ำไปกับแกเรื่อยๆเวลา ที่พี่ธิปโดนตอกกลับเหมือนฉันได้ยินเสียงหัวเราะของแกในหู(ผ่านการพิมพ์) เสียงที่หัวเราะ เหอ ๆๆๆๆ ฉันรู้สบายใจทุกครั้งที่พี่ธิป หัวเราะ เหอๆๆๆ แต่บางครั้งฉันทำให้พี่ธิปไม่ถูกใจ(หรือไม่พอใจนั้นแหละ พี่แก งือ  งือ งือ  จนอดถามทุกครั้งไม่ได้ว่าไข้ขึ้นหรอพี่  ซึ่งเหมือนคำพูดที่เป็นใบเบิกทางให้แกหาเรื่องทะลึ่ง ๆ สนุก ๆ มาเล่นอีกพร้อมเสียงหัวเราะ เหอๆๆๆๆๆ แบบถูกใจอีกไม่ได้) ทำให้ฉันอมยิ้ม จนถึงขั้นหัวเราะกับคอมฯเสมอ และทำให้ลูกทั้งสองคนของฉันรู้จัก ลุงธิป ผ่านเน็ตเพิ่มลุงอินเตอร์มาอีกหนึ่ง 555 หลังจากมีป้าริน อินเตอร์ มาก่อนแล้วหนึ่งคน  มารู้ว่าภรรยาพี่ธิปก็เป็นครูทำให้ฉันอดคิดว่าพี่ธิป  จีบพี่สาวตอนเป็นนักศึกษาฝึกสอนแน่ๆ ใช่ไหมพี่ ?  พี่ธิปสอนฉันให้รู้จัก อีคอมเมอร์ด ที่ฉันเริ่มทำแล้วทำให้พี่ผิดหวัง เพราะความไม่ได้เรื่องของฉัน นี่คือข้อเสียอีกข้อของฉันที่พี่ธิปรู้เพิ่มอีกว่าฉันเป็นคนไม่ได้เรื่อง มิตรภาพความเป็นเพื่อนของเรางอกขึ้นเรื่อยๆ ไม่เฉาไปถามสังขารของพี่ธิป (อีกแระ) เดี๋ยวก็ได้ยินเสียง งือ งือ ด้วยความไม่พอใจอีกหรอก
                 มาถึงในวันหนึ่งซึ่งเป็นวันสำคัญวันหนึ่งของครอบครัวฉัน เมื่อลูกคนเล็กต้องผ่าตัดฉันกำลังเปลี่ยนชุดปลอดเชื้อในห้องปลอดเชื้อของโรงพยาบาลเพื่อเตรียมลูกเข้าห้องผ่าตัด ไม่ได้ปิดโทรศัพท์คิดว่าเดี๋ยวค่อยปิดเมื่อเปลี่ยนชุดเสร็จ กำลังเปลี่ยนชุดอยู่
เสียงโทรศัพท์ดังฉันรีบกดรับกลัวรบกวนคุณหมอที่กำลังเตรียมตัวผ่าตัดกันอยู่ด้วย เสียงเหน่อๆ ทองแดงของ พี่ธิป ดังขึ้นกระทบใจฉันที่มันหวั่นๆ เรื่องลูก อยู่ในตอนนั้น หากใครที่เคยมีลูกกำลังจะทำการผ่าตัดในอีกครึ่งชั่วโมงข้างหน้าจะเข้าใจอารมณ์นี้ดียิ่งขึ้น กำลังใจเสียงทองแดงของพี่ธิป ให้ฉันรู้สึกดีขึ้นจนไม่สามารถที่จะบรรยายเป็นคำพูดได้เพราะตอนนั้นสิ่งที่ต้องการที่สุดจากเพื่อนคือ สิ่งนี้แหละเพราะครอบครัวฉันมีเต็มเปี่ยมแล้วเพราะมารอหน้าห้องผ่าตัดแล้วเพียบ เพื่อนรักฉันก็ให้อย่างเต็มเปี่ยม เพื่อนสมัยเรียนที่สนิท ก็เพิ่งโทรเข้ามาก่อนที่ฉันเข้าห้องปลอดเชื้อ 3 คน คนสุดท้ายตอนนั้นก่อนที่ฉันจะเข้าไปในห้องผ่าตัดพร้อมกำมือลูกคือกำลังใจจากพี่ธิป มิตรที่ไม่เคยเจอตัวเป็นๆ เจอกันแต่ตัวอักษร แต่สามารถสื่อถึงกันได้เมื่อยามที่เราต้องการกำลังใจ หลังจากบอกให้ทำใจให้สบาย 2-3 คำฉันรีบไปห้องผ่าตัด แต่รู้แล้วว่าพี่ชายคนนี้เป็นห่วงหลานและน้องด้วยใจ ออกจากห้องผ่าตัด มานั่งรอนอกห้องด้วยจิตใจที่ห่วงลูกอย่างที่สุด ได้รับ  SMS ส่งมาบอกรอฟังข่าวอยู่ ใจชื้นและซึ้งในน้ำใจมิตรมาก คุณอาจจะคิดว่า อะไรหนักหนา เรื่องแค่นี้เองเพื่อนคนไหนเขาก็ทำให้กัน สำหรับฉันไม่ใช่ เพื่อนที่เราคบรู้จักเรียนด้วยกันมา มันซึ้งน้ำใจเพื่อนอีกแบบ แต่เพื่อนที่รู้จักผ่านสื่อ ที่ไม่มีใครเชื่อถือกันเกือบ 100% มันรู้สึกดีอีกแบบ และฉันจะเก็บความรู้สึกดีๆ อย่างนี้ไว้อย่างดี ด้วยความทรงจำที่ดี หลังวันนั้นผ่าตัดเสร็จด้วยความเรียบร้อย จนน้องเจนเดินเองได้ในวันนี้ ทุกครั้งที่คุยกัน ลุงธิป จะถามถึงอาการหลานก่อน และลูกสองคนของฉันและสามีพอเห็นฉันนั่งเล่นคอมฯ จะถามว่าแม่คุยกับลุงธิป หรือ ป้าริน  จนลุงและป้าซึ่งบ้านอยู่ไกลกันเหนือใต้ไม่ทราบถึงจุดพิกัดที่ตั้งบ้านเลยกลายเป็นเหมือนกับเป็นคนในครอบครัวเดียวกัน เหมือนคนใกล้บ้าน เหมือนญาติที่เวลาเราเปิดหน้าบ้านแล้วมักจะมองว่าญาติข้างบ้านเราอยู่ไหม ถ้าบ้านเราแกงสักหม้อ จะได้ตักแบ่งให้สักถ้วย บางที่รู้ว่าบ้านนี้ทำกับข้าวอะไรวันนี้ อิอิ ไม่พ้นเรื่องกิน ถ้าเห็นปิดบ้านนานๆ ก็รู้สึกเป็นห่วงกันว่าจะไม่สบายหรือเปล่า ทำไมไม่เปิดบ้านให้เราทักมั่งหว่า  อย่างวันก่อนป้ารินเห็นฉันหายไปหลายวัน เช้ามารับโทรศัพท์จากป้ารินว่าเป็นรัยหรือเปล่า น้องเจนไม่สบายหรือเปล่า มันบอกถูกว่ารู้สึกดีแค่ไหนกับความเป็นห่วง แบบนี้ ไม่ใช่ว่าฉันเป็นคนขาดความอบอุ่นนะค่ะ อย่าเข้าใจผิด ฉันมีพี่ที่รักฉัน มีเพื่อนสนิท (เพื่อนแท้ คนหนึ่ง ซึ่งบางคนอาจไม่มีเลยแม้แต่คนเดียว)  มันเหมือนเราอยู่ไกล้กันมีญาติที่เป็นห่วงหวังดีเพิ่มขึ้นมาอีก ซึ่งความรู้สึกแบบนี้ฉันคิดว่าใครๆ ก็อยากได้รับทั้งนั้น และฉันยอมรับว่าฉันโลภมาก อยากมีเพื่อนดีๆ มีพี่ดีๆ หลายๆคน บางที่เปิดประตูบ้านเห็นบ้านพี่เค้าปิดกันหมดเราก็ห่วง แต่บางทีพาลคิดน้อยใจไปเองว่า  เบื่อเหม็นหน้าเราเปล่าหว่า อิอิ ล้อเล่นน่า
      ทุกคนที่อ่านมาถึงตอนนี้อาจคิดว่าฉันคิดอะไรถึงได้มาเขียนถึงผู้ชายคนหนึ่งซึ่งไม่ใช่ญาติ สนิท ไม่ใช่พี่น้อง ไม่เคยเห็นหน้ากัน ได้ยาวขนาดนี้ หรือว่าไปแอบชอบเค้า หรือเป็นกิ๊ก กันหรอ ขอบอกว่า  ไม่ใช่ ค่ะ อย่างเต็มปากและเต็มใจ และบอกว่าคนนี้คือ พี่ชายหรือ พี่หลวงที่บ้านฉันเรียกพี่ชายว่าพี่หลวงนะ สามีไม่ได้เรียกพี่หลวงหรอก เรียก ที่รัก ค่ะ  พี่จะรับเป็นน้องหรือไม่ ไม่สนค่ะไม่ได้หวังให้แบ่งมรดกให้ในฐานะน้องหรอก เพราะของรันเองก็เยอะแล้ว (ล้อเล่นน่า อิอิ )  แต่เนื่องจากวันนี้เป็นวันคล้ายวันเกิดของพี่ธิป  คนบนเกาะ ที่น้องนับถือ เลยถือโอกาสนี้บอกความเล่าในใจ บอกกล่าวให้เพื่อนๆ ได้รู้ว่ามิตรภาพมันต่อเนื่อง  เพราะหากเขียนเป็นกลอนอวยพรก็ได้แค่อวยพรไม่อาจเขียนได้ยาว และถนัดเขียนบอกความรู้สึกได้มากกว่า  แต่อวยพรเป็นกลอนสักนิดก็ดีนะค่ะ ฝึกไปในตัวด้วย   เนื่องในวันคล้ายวันเกิดพี่หลวงวันนี้รันขออวยพรให้พี่ ค่ะ
คำดีศรีสวัสดิ์คัดให้พี่หลวง
พรทั้งปวงเลิศล้ำนำมาให้
ขอทุกข์ใดใดให้ร้างหาย
ไปทางไหนพบโชคมีมากมาย
ขอบวงสรวงเทวามาส่งเสริม
งานใดเริ่มให้ถึงที่มุ่งหมาย
ขอให้บ้านร่มเย็นสุขสบาย
ขอใจกายไร้โรคพระคุ้มครอง
ให้มีหลานหญิงชายมาอ้อนรัก
ผูกสมัครตายายไว้ทั้งสอง
มีลูกหลานที่ดีและปรองดอง
เป็นสายทองสายใจของยายตา
ให้เรี่ยวแรงแข็งขันสมสนอง
ทั้งเงินทองมากมายดังปรารถนา
คำอวยพรทุกอย่างที่กล่าวมา
ขอพี่ยารับไปจากใจจริง..  .
กลอนมันไม่เพราะ เพราะบอกแล้วว่าไม่ถนัดทางกลอน แต่ถ้าให้เขียนสามวันก็ไม่จบ เหอๆๆๆ  แต่จากใจจริงของน้องสาวคนหนึ่ง(จากในหลายคน)รักษาสุขภาพด้วยจ้า ยิ่งรู้ว่าสุขภาพไม่ค่อยดี ก็เป็นห่วงนะแต่ไม่ค่อยได้แสดงออก อยากให้รักษาสุขภาพให้ดี รู้ว่าพี่สาวดูแลดีอยู่แล้ว แต่ขอแสดงความห่วงใยกันบ้างเล็กน้อย  จะได้ต่อล้อต่อถียงกันอีก นานๆ ฮา ฮา ฮา  นะพี่นะ และนี่คือมุมหนึ่งของมิตรภาพที่ฉันได้รับผ่านสื่ออินเตอร์เน็ตท์ผ่านบ้านกลอน   และอีกมุมมองหนึ่งของ คนบนเกาะ ผ่านน้องสาวที่ชื่อ กชมนวรรณ
และขอบคุณสำหรับผู้ที่แวะมาอ่านเรื่องนี้ทุกคนด้วยค่ะ
จากใจน้องสาวคนหนึ่ง   รันค่ะ