หน้าส่วนตัว
" คนๆนึงมีชีวิตอยู่เพื่อรักใครคนนึง และ คนอีกคนนึงมีชีวิตอยู่เพื่อรอให้ใครสักคนมารัก"
เขานั่งอยู่ที่โตะทำงานที่มีเอกสารมากมายกองอยู่เต็มโต๊ะ มีงานมากมายที่
ยัง ไม่ได้รับการสะสาง ทั้งๆที่รู้ว่ามีอะไรอีกมากมายที่ต้องทำ แต่กระนั้น เขาก็ไม่มี
ความรู้สึกว่าอยากจะทำ อะไรสักอย่าง เวลานี้สภาพจิตใจของเขากำลังถูกปกคลุม
ไปด้วยเมฆหมอกสีดำ หดหู่และเป็นทุกข์ เกิดคำถามง่ายๆกับตัวเองว่า ถ้าหาก
เขาแค่อยากจะหา ความสุขเล็ก ๆ น้อย ๆ จากสิ่งรอบข้างเพื่อมาเยียวยาความรู้สึก
นี้บ้าง ทำไมมันถึงได้ยากเย็นนัก วิทยุก็เปิดแต่เพลงเศร้าๆ เหมือนกับมันรู้ว่า มี
ใครสักคนตรงนี้กำลังจมอยู่กับความทุกข์
นานแค่ไหนแล้วที่ไม่เคยได้รู้สึกแบบนี้ ทั้งๆที่พยายามจะยอมรับ ทั้งๆที่เคยทำใจ
ให้ยอมรับได้แล้ว แต่มาวันนี้มันช่างยากเย็นเสียเหลือเกิน เพื่อนๆ พยายาม
เข้ามาปลอบใจ เขาเองก็เข้าใจ แต่ร่างกายกับจิตใจกลับไม่ยอมทำตาม กินอะไร
ไม่ได้ แม้เพียงพยายามข่มตาก็ยังไม่ไหว น้ำตาไหลรินอยู่ภายในจิตใจ ถ้าเขา
ควักหัวใจตัวเองออกมาตอนนี้ มันคงเป็นหัวใจที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตาและ
ความบอบช้ำ เขาขอลากลับบ้าน สายลมพัดผ่านร่างของเขา ร่างกายที่ปราศจาก
ความรู้สึกใด ๆ วันนี้สายลมคงไม่ได้ให้ความรู้สึกอบอุ่นเหมือนที่ผ่านมา แต่ตรง
กันข้าม มันกลับนำพามาซึ่งความเหน็บหนาวและอ้างว้างเสีจริงๆ ........................
เธอนั่งอยู่ในห้องเล็ก ๆ ของตัวเอง วันนี้เธอลางานเพราะต้องการอยู่กับตัว
เอง เธอรู้สึกเหนื่อยล้าอย่างบอกไม่ถูก แต่ไม่ใช่จากเรื่องงาน นานมากแล้วที่
เธอรู้สึกว่ามีบางสิ่งบางอย่างในชีวิตที่ขาดหายไป หลายต่อหลายครั้งที่อยู่ดี ๆ เธอก็
เกิดความรู้สึกเหงา ทั้ง ๆที่รอบ ๆ ตัวเธอมีผู้คนอยู่มากมาย เธออาจไม่ใช่คนสวย
สะดุดตา แต่ก็ถือว่ามีเสน่ห์พอสมควร มีผู้ชายมากหน้าหลายตาเข้ามารุมล้อมจีบ
เธอ หลายคนเป็นคนดี และอีกหลายคนที่เข้ามาเพื่อคาดหวังบางสิ่งบางอย่างจาก
เธอ เธอเป็นสาวสมัยใหม่ เธอไม่ได้ยึดติดกับการสงวนตัวเองเท่าไหร่นัก มี
ผู้ชายหลายคนที่เธอเลือก เธอบางครั้งเธอกลับรู้สึกว่าพวกเขาเหล่านั้นไม่มีตัว
ตน เป็นเหมือนหมอกควันจาง ๆ ที่ลอยผ่านมาและก็ลอยผ่านไป เธอมักถามตัว
เองเสมอว่า ในเวลาที่เธอจูบกับใครสักคน หรือ ในเวลาที่เธอมีอะไรกับใครคน
นั้น ทำไมเธอถึงไม่เคยรู้สึกหรือสัมผัสถึงความอบอุ่นจากพวเขาเลยสักครั้ง มันมี
อยู่จริงหรือ นั่นคือสิ่งที่เธอมักถามตัวเองอยู่เสมอ มันอยู่ที่ไหนนะไอ้ความรู้สึกที่
ว่า บางทีสิ่งที่เธอรู้สึกว่ามันขาดหายไป มันอาจจะเป็นสิ่งทีเธอไม่เคยได้สัมผัสถึง
มาก่อนก็เป็นได้ ... เธอเดินออกไปที่ระเบียง เหม่อมองออกไปข้างนอก
สายลมพัดผ่านตัวเธอ เธอรู้สึกหนาวเย็น สำหรับเธอแล้วไม่ว่าวันนี้หรือวันไหน
ๆ สายลมก็ไม่เคยนำพามาซึ่งความอบอุ่น ตรงกันข้ามมันกลับหนาวเย็นลงเรื่อย
ๆ ด้วยซ้ำไป .......
badluck 5 ต.ค. 2550 18:52 น. - ID 8641 
446
1
0
5 ตุลาคม 2550 22:05 น. - comment id 97843
สวัสดีครับคุณ badluck ขอวิจารณ์เพื่อความสร้างสรรค์สักนิดนะ คงไม่โกรธกันนะ ทั้งๆที่เรายังไม่รู้จักกัน ได้เข้ามาอ่านข้อเขียนของคุณ ตอนแรกๆก็ทำท่าจะไปได้ดี แต่ตอนที่หนึ่ง กับตอนที่สองมันขัดแย้งกันนะ(ตามความรู้สึกของผมเมื่ออ่านจบลง) ตอนที่หนึ่ง คำว่า "เขา" ตามความรู้สึกว่าเป็นผู้ชาย แต่พออ่านมาถึงตอนที่สอง กลับกลายเป็นเธอ ซึ่งหมายถึงผู้หญิงไป และตอนสุดท้ายจบลงโดยไม่มีบทสรุป เหมือนดูหนังยังไม่จบครับ หวังดี
9 ตุลาคม 2550 14:18 น. - comment id 97878
ขอบคุณสำหรับความเห็นที่ 1 นะครับ(ดีใจจังที่มีคนวิจารณ์) และขออธิบายเพิ่มเติมดังนี้นะครับ จิงๆ ผมตั้งใจให้เป็น 2 ตอน แบบเป็นคนละคนกันนะครับ ซึ่งคุณเข้าใจถูกแล้วว่าตอนแรกเป็นผู้ชาย และอีกตอนเป็นผู้หญิง เพราะผมต้องการให้แสดงถึงคน 2 คนที่ประสบเหตุการณ์คนละอย่างกัน คือคนแรก(ผู้ชาย) ถูกทิ้ง คนที่สอง อ้างว้างทั้งๆที่มีคนรอบกาย โดยให้มีจุดเชื่อมอยู่ในความรู้สึกเดียวกัน และที่มันดูเหมือนหนังไม่จบ ก็เพราะผมตั้งใจที่จะให้มันเป็นเหมือนคำถามนะครับ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ