เสียงกระซิบ
sonax0651
วันนี้ท้องฟ้ายามเย็นที่ริมหาดคลองม่วง เป็นท้องฟ้าที่มืดครึมและสลัว ฉันนั่งมองดูคลื่นซัดสาดใส่โครดหิน เหมือนกับว่าทะเลโกรธเคืองใครมา แม้กระทั้งลมเอ๋ยเจ้าก็ไม่อยากทักทายกับต้นสนดั่งเช่นเคยเลย
ฉันนั่งเหม่อมองทอดสายตาออกไปไกลสุดขอบฟ้า ทุกอย่างดูเงียบงันอย่างน่าประหลาด จนฉันได้ยินเสียงกระซิบบ้างอย่าง ฉันตั้งใจฟังเสียงนั้นได้ความว่า
นี่เธอต่อมน้ำตาจ้าฉันรู้สึกเจ็บแปลบๆที่ตัวฉัน
มันเป็นความรู้สึกเจ็บลึกๆทีอธิบายยากจัง....ดวงใจน้อยพูดขึ้น
ฉันก็มีอาการร้อนพร่าวๆนะ.....ต่อมน้ำตาเอ่ยบ้าง
ฉันอยากร้องไห้แต่ไม่มีน้ำตาเหลือแล้วละ
ตั้งแต่นายเรากลับมาจากนครสวรรค์
ดูเขาเศร้าซึมไปเลยนะ.......ดวงใจน้อยกล่าวขึ้นอีกครั้ง
และต้นขาก็เอ่ยตามว่า...ตอนเย็นๆอย่างนี้นายจะพาฉันวิ่งไปบนทราย
ขาวเนียนที่นี่ทุกวัน แต่วันนี้นายดูเหงาจัง
มือน้อยก็เสริมขึ้นบ้าง...ปกติเจ้านายจะให้ฉันจับปากกาขีดเขียน
บทกลอนหรือพิมพ์หนังสือบ้างแล้วตั้งแต่กลับมาถึงกระบี่เจ้านายก็ไม่ทำเลย
ส่วนหัวอกพูดขึ้นบ้าง...ฉันก็เดจ็บร้าวไปหมดเลยละตั้งแต่เจ้านาย
รู้ว่าเธอคนนั้นไม่สนใจ ความปราถนาดีที่เจ้านายมีให้กับเธอ
น้ำตาจ้าเธอก็ไหลรินออกไปทางตัวฉันนะแล้วดวงใจน้อยเขาจะได้บรรเทา
อาการเจ็บลงบ้าง เพื่อเจ้านายเราจะได้คลายเสร้าและมีแรงสุ้ต่อไป
เสียงของดวงตาเอ่ยคำนี้ออกมา
พวกเราคงต้องช่วยกันทำให้เจ้านายคลายความทุกข์ระทมนี้ลงบ้างแล้วละ
เจ้าสมองน้อยๆสั่งงานกับพวกเขา
ฉันเริ่มร้องไห้ออกมาอีกครั้งหนึ่ง น้ำตาของฉันรินไหลผ่านแก้มลงสู่เบื้องล่าง
ฉันคงคลายความเศร้าได้จริงหรือ อาการเจ็บแปลบๆนี้คงจะบรรเทาไปได้บ้าง
ถ้าหากเธอมีหัวใจให้ฉันสักหน่อยสำหรับผู้ที่หลงรักเธอคนนี้
ฉันจะรอเธอนะคนดีที่ฉันเฝ้าเพียรถาม และจะรักเธอตลอดไป