30 วันฉันจะลืมเทอ (ตอน2)

ebisu

วันที่  2......
        ยังนอนจมน้ำตาอยู่แบบนี้เหมือนเคย ยังเฝ้ารอการกลับมาของเธอ  คนดีจะรู้บ้างไหมว่า ใจของคน ๆ หนึ่ง ที่ยังอยู่นี้ ยังเฝ้ารอ การกลับมาของใจเสมอ แต่ถึงรอให้ตายยังไง คนดีของใจก้อไม่มีวันกลับมาอยู่แล้ว ฉันเข้าใจ ฉันเป็นเพียงคนโง่ ที่ยังงมงายกับรักที่ไม่สมหวัง ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าเค้าไม่รักไม่สนใจเรา ก้อยังจะเฝ้ารอเค้าต่อไป เฝ้ารอไปเพื่ออะไร ให้ใจช้ำ นะหรอ เป็นคำถามที่ไม่สามารถตอบตัวเองได้เหมือนกัน ว่าเพราะอะไร
        วันนี้มีกำหนดการว่าจะออกไปซื้อของ ยังไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เมื่อวาน พอแม่กลับไป ห้องก้ดูโล่งเหมือนกัน เดี้ยวจาไปอาบน้ำแต่งตัว ออกไปซื้ออะไรมาตุนไว้ดีกว่า จะทำตัวให้โทรมต่อไปไม่ได้หรอก เดี้ยวเพื่อน ๆ ล้อแย่เรย 
         เสียงโทรสัพที่ดังเข้ามา ทำให้ฉัน รีบลุกจากที่นอนไปรับทันที ในใจก้อหวังลึก ๆ ว่า เค้าจะติดต่อกลับมา แต่ผิดคาด เป็นไอ้เพื่อนตัวแสบ ที่ยังเฝ้ารอการติดต่อกลับ ของฉันด้วยความเป็นห่วง
          " เป็นไงบ้างว่ะ เพื่อน ตายแล้วหรือยัง นี้อยู่ข้างล่าง ไม่เกิน 5 นาที จะขึ้นไปนะ เตรียมจาน ใส่กับข้าวด้วย อ้อ มีน้ำไหม ให้ซื้อมาหรือเปล่า"  เป็นเสียงผ่านสาย ที่ทำให้ฉันรู้ว่า ฉันไม่ได้มีแค่เค้าคนเดียวในโลกของฉัน ยังมีคนที่รักและเป็นห่วงฉันมากมายแบบนี้  "งั้น แกซื้อน้ำแดงมานะ ฉันจะรอกิน" ต้องอาบน้ำ แ ต่สงสัยอาบไม่ทันแหละ งั้น ล้างหน้าละกัน 
           " ไง โทรมเชียว เหมือนตัวไรก้อไม่รู้ว่ะ บอกไม่ถูก วันนี้ซื้อส้มตำ เจ้าประจำว่ะ ป้าเค้าถามถึงแกด้วยนะโว้ย ไม่เห็นหลายวัน "  เป็นคำแรกทีเพื่อนพูดกับฉัน   "ไม่ต้องคิดมากนะโว้ย ไม่มีผู้ชาย มึงก้อยังมีพวกกูอยู่ด้วยเสมอแหละ"
เจ๊เมย์ ปากตลาด ขาประจำ เรื่องความตรง งิงิ 
          แปลกดีเหมือนกันน่ะ พอเหงหน้าพวกมัน แล้วก้อทำให้ฉันหายเศร้าลงไปได้เยอะเรย กินอะไรได้เยอะกว่าวัน แรก ๆ ที่เสียใจอีก แล้วฉันจะมานั้งเสียใจไปทำไม ในเมื่อยังมีคนที่รักฉันแหละเห็นค่าความสำคัญของตัวฉันอยู่เสมอ ต่อไปนี้ ฉันจะยิ้มให้สุด ๆ จะหัวเราะให้กว้าง ๆ ฉันจะไม่นึกถึงอะไรที่ผ่านมา ต้องขอบคุณ เพื่อน ๆ แหละพ่อแม่ ที่ทำให้ฉันรู้ว่า ฉันยังมีค่าสำหรับพวกเค้าเสมอ ..........