เรื่องจริงของฉันกับเขา (คนดีที่ไม่รัก...) ตอน อวสาน

เสราดารัล

เมื่อเราตกลงใจจะมีลูก เขาก็มาเกิดได้ทันใจเราจริงๆ เขาดูแลฉันเป็นอย่างดี ขณะฉันท้อง ทนรับอารมณ์ที่ปรวนแปรง่ายของคนท้องได้อย่างไม่ถือสา หาความ ทุกสิ่งที่ฉันต้องการ เขาจะหามาให้ได้เสมอ ที่สุดเราก็ได้ลูกสาวมาเชยชม ในขณะที่เขาต้องเข้ารับตำแหน่งใหม่ เป็นทส. ของเจ้ากรมต้นสังกัด  ภาระหน้าที่ของทส. เป็นงานที่ไม่มีเวลาที่แน่นอนตายตัวแล้วแต่ว่าเจ้านายจะต้องไปที่ไหน อย่างไรบ้าง เขาช่วยแบ่งเบาภาระในการเลี้ยงลูกของฉันได้อย่างดีทีเดียว พ่อแม่มือใหม่ทั้งคู่อย่างเรา ที่อาศัยอยู่กัน 2 คนโดยไม่มีผู้ใหญ่ให้คำแนะนำปรึกษา ออกจะเป็นเรื่องที่สาหัสพอควร เกือบทุกคืนที่ลูกตื่นขึ้นมาร้องไห้กลางดึก เราจะช่วยกันอุ้ม ปลอบจนกว่าเขาจะหายร้อง ฉันเห็นเขาอุ้มลูกวางบนตัก และเผลอหลับไปโดยไม่รู้ตัวอยู่หลายครั้ง ทั้งๆที่เขาออกไปทำงานทุกวัน ช่วงกลางคืนก็ช่วยฉันเลี้ยงลูก ชงนม เปลี่ยนผ้าอ้อม อุ้มลูกเดิน เขาแทบจะไม่ได้นอนหลับพักผ่อน แต่เขาก็ไม่เคยปริปากบ่น คงรับภาระหน้าที่นี้ ด้วยความเต็มใจและให้กำลังใจฉันตลอดมา
             เมื่อลูกได้ 6 เดือน ฉันต้องกลับไปทำงาน และเขาได้รับคัดเลือกให้ไปเรียนเสธ. เราจำต้องส่งลูกไปให้คุณยายช่วยเลี้ยงที่ต่างจังหวัด เรามักกลับไปหาลูกทุกเสาร์-อาทิตย์ หลายครั้งกับภาพที่เห็นเขาใช้มือนึงไกวเปลลูก และอีกมือนึงถือหนังสืออ่าน เพื่อเตรียมสอบในแต่ละวิชาที่เรียน เขาทำหน้าที่พ่อ และสามีได้อย่างสมบูรณ์ที่สุด ใครจะคิดว่านายทหารผู้องอาจเข้มแข็งอย่างเขาทั้งท่วงท่าและบุคลิกที่สง่างาม จะเป็นคนซักผ้าอ้อม เสื้อผ้าของลูก จะเปลี่ยนผ้าอ้อม อาบน้ำและทำความสะอาดให้ลูกอย่างคล่องแคล่ว เขาทำหน้าที่แทนฉันได้ทุกอย่าง ฉันสามารถปล่อยลูกให้เขาดูแลได้อย่างไม่ต้องกังวล
            ฉันจำได้ว่าช่วงที่ลูกอายุได้ 4 เดือน ฉันต้องไปราชการที่จ.เชียงใหม่ เป็นเวลา 4 วัน ห่วงและกังวลสารพัด(ตามประสาแม่ลูกอ่อน) ที่ลูกจะต้องอยู่ตามลำพังกับพ่อ 2 คนช่วงฉันไม่อยู่ เขาเองก็ต้องลางานเพื่อมาเลี้ยงลูก (ตอนนั้นเรายังไม่ได้ส่งลูกไปอยู่กับคุณยาย) ฉันแทบจะโทรกลับมาเช็คเขาทุกชั่วโมง วันที่ฉันกลับบ้าน ฉันนั่งรถไฟกลับมาถึงกรุงเทพช่วงเช้า นั่งรถแท็กซี่ต่อเข้าไปที่บ้าน
ภาพแรกที่เห็น เขาอุ้มลูกของเรา มารอฉันอยู่หน้าบ้าน เห็นทั้งลูกทั้งพ่อ ดีใจที่ได้เห็นฉัน ฉันแทบกลั้นน้ำตาไม่อยู่จริงๆ ตั้งแต่นั้นมา ฉันจึงวางใจได้ว่า ถ้าฉันไม่อยู่ เขาสามารถดูแลลูกแทนฉันได้จริงๆ
             ตอนนี้ลูกสาวเกือบ 5 ขวบแล้ว ได้เข้าเรียนในโรงเรียนสตรีที่เก่าแก่ และมีชื่อเสียงที่สุดในประเทศ โรงเรียนนี้ขึ้นชื่อว่าเข้ายากที่สุด แต่เราก็พยายามจนสุดความสามารถเพื่อให้ลูกเข้าเรียน แม้จะต้องบริจาคเงินก้อนใหญ่ให้กับทางโรงเรียน เพื่อการนี้ก็ตาม สำหรับครอบครัวข้าราชการธรรมดาๆอย่างเรา ถือเป็นยอดเงินที่สูงมาก แต่เรามีความเห็นพ้องต้องกันว่า ถือว่าเราลงทุนเพื่อให้สิ่งแวดล้อมที่ดีแก่ลูก ลูกจะได้รับการอบรมกิริยามารยาทตามแบบวิถีไทย ได้ความรู้ทางวิชาการที่เข้มแข็ง อยู่ในโรงเรียนที่มีมาตรการดูแลความปลอดภัยของนักเรียนอย่างเข้มงวด เราได้ให้สิ่งที่ดีที่สุดกับเขาแล้ว
            ส่วนความสัมพันธ์ระหว่างฉันกับเขา หลังจากเคยเกิดวิกฤตในครอบครัว ช่วงที่ลูกอายุได้ 3 ขวบ เขาทนอึดอัดกับพฤติกรรมของฉัน ที่อยู่กับเขาเหมือนเป็นหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบ ไม่เหมือนคู่สามีภรรยาทั่วไปจนเขาเอ่ยปากถาม เขาให้ฉันเปิดใจ เป็นโอกาสที่ฉันจะได้พูดกับเขาอย่างหมดเปลือก  เขาถามฉันว่า รักเขาบ้างไหม ฉันตอบเขาไปว่า ฉันรักเขา แต่ฉันรักเขาแบบเพื่อน แม้ฉันรับรู้ตลอดมาว่า เขารักฉัน และไม่มีใครอีกแล้วที่จะรักฉันได้มากเท่าเขา ทำทุกอย่างให้ฉันได้แบบที่เขาทำ ยิ่งเขาดีกับฉันมากเท่าไหร่ ฉันยิ่งรู้สึกเสียใจ ว่าทำไมฉันถึงรักเขาไม่ได้ หัวใจคนมันบังคับกันไม่ได้จริงๆ ฉันรู้สึกผิด และรู้สึกว่ามันไม่ยุติธรรมกับเขาเลยที่ต้องมาอยู่กับฉัน คนที่ไม่เคยมีหัวใจรักให้เขา เขาควรจะไปเจอคนที่ดีกว่าฉัน และรักเขา เขาคงมีชีวิตที่มีความสุขกว่านี้ ฉันขอหย่ากับเขา 
               ฉันไม่คิดว่า คำพูดของฉัน มันทำร้ายจิตใจของเขาอย่างถึงที่สุด เขากอดฉัน และร้องไห้อย่างหนัก อาการของเขาทำให้ฉันทั้งตกใจ และเสียใจอย่างที่สุด นี่ฉันทำผิดอีกครั้งนึงแล้วใช่ไหม ฉันทำร้ายจิตใจผู้ชายแสนดีคนนี้ได้อย่างไร เมื่ออาการเขาสงบขึ้น เขาบอกฉันว่า เขาอาจจะเป็นคนเห็นแก่ตัว แต่เขาก็รักฉันมากเกินกว่าจะยอมสูญเสียฉันไป ฉันเป็นผู้หญิงคนแรกและคนเดียวที่เขารัก เขาไม่คิดว่าเขาจะรักใครได้อีก เขาถามว่า เขาไม่ดีตรงไหน ทำไมฉันถึงไม่รักเขา ถ้าเขาไม่ดี ฉันไม่ชอบอะไร ให้บอก เขาจะปรับปรุงตัว ฉันบอกเขาไปว่า เขาดีทุกอย่าง ฉันไม่เห็นข้อเสียอะไรของเขาเลย เขาเป็นพ่อที่ดีของลูก เป็นสามีที่ดีของฉัน ฉันอยากจะรักเขา ฉันพยายามแล้วที่จะรัก แต่ไม่รู้ทำไมมันทำไม่ได้ ฉันขอโทษเขาที่เรื่องราวทั้งหมดเป็นแบบนี้ เขาขอร้องให้ฉันอยู่กับเขา ถึงแม้ฉันไม่คิดจะทำเพื่อเขา ก็ให้ฉันคิดถึงลูก 
               ทุกวันนี้ เราอยู่กันแบบเพื่อนที่ดี เขาเข้าใจฉันมากขึ้น ไม่เคยเรียกร้องอะไรจากฉันอีก เราใช้ชีวิตครอบครัวพ่อ-แม่-ลูกอย่างมีความสุข เพราะความรักของเขา เพราะความรักของเรา ที่มีต่อลูก คนภายนอก มักรู้สึกอิจฉาฉันที่สามีดี รักและเอาใจใส่ครอบครัว กลับจากงาน ก็ใช้เวลาทั้งหมดอยู่กับลูกและภรรยา ช่วยเลี้ยงลูก ทำงานบ้านสารพัด เขามีความสุขที่ได้อยู่กับฉัน กับลูก แต่ฉันกลับมีความสุขที่ไม่มีเขากับลูก ฉันชอบใช้เวลาอยู่กับตัวเองคนเดียว ทำกิจกรรมที่ชอบเพียงลำพัง เขาเข้าใจความเป็นฉันได้ดียิ่งขึ้น ดังนั้นทุกๆวันหยุด เขาจะพาลูกไปหาคุณปู่-คุณย่า โดยไม่มีฉัน เพียงแค่มีช่องว่างเล็กๆแค่นี้ ให้ฉันได้หายใจ ก็ทำให้ฉันมีกำลังใจที่จะต่อสู้ต่อไปแล้วค่ะ
            ฉันตอบแทนความรักและความดีของเขา ด้วยการซื่อสัตย์กับเขา ไม่ประพฤติตัวนอกลู่นอกทาง เพราะเคารพในเกียรติและศักดิ์ศรีของเขา ฉันเป็นแม่ที่ดีของลูก (แต่อาจจะไม่ใช่ภรรยาที่ดีนัก) แค่นี้เขาก็บอกว่า เขาดีใจอย่างที่สุดแล้ว แม้ฉันจะพยายามไขว่คว้าหาความรักแค่ไหนก็ตาม แต่นั่นเป็นเพียงแค่ความฝันเท่านั้น ความเป็นจริงก็คือฉันมีครอบครัวที่มีความสุขรออยู่ที่บ้านอยู่แล้ว
              ทุกครั้งที่ทำบุญ ฉันอธิษฐานเพียงอย่างเดียวเท่านั้น ขอให้ฉันรักเขา ถ้าชาติหน้ามีจริง ฉันยินดีชดใช้ให้เขา ขอให้ฉันเป็นฝ่ายได้รักเขาบ้าง.....ก็พอ 
                                     จบบริบูรณ์