กับเช้าวันใหม่....ถึงแม้ว่าท้องฟ้าอาจจะดูไม่สดใสสักเท่าไหร่ มีเมฆหมอกหนาปกคลุมอยู่ทั่วทั้งบริเวณ มีสายฝนพรำๆ เสียงนกกระจิบเล่นร้อง ลืมตาตื่นรับวันใหม่ ด้วยความรู้สึกเหงาๆ ภายในห้องสี่เหลี่ยม ที่เดิม..เงียบ.... หลังจากนอนคิดถึงใครอยู่สักพัก ก็ได้เวลาที่ร่างกายพร้อมที่จะดำเนินชีวิตต่อไป เก็บผ้าห่มจัดที่นอนให้เข้าที่ตามแบบฉบับ คลุมด้วยผ้าผืนเดิม ยาวห้าฟุต มองดูตุ๊กกาหมีตัวใหญ่ที่ให้คอยซุกนอน คอยให้ไออุ่นทุก ๆ คืน ยิ้มหวานหน่อย เดินออกจาห้อง เปิดซีดีเล่นเพลงบรรเลงที่จำติดความรู้สึก หากว่าใครที่ชอบฟัง ในแนวเดียวกันคงจะพอนึกออก เป็นเพลงของคุณบอยโกสิยพงษ์ ชุดสอง..... เปิดไฟดวงที่อยู่กลางห้องโถง แล้วเดินไปหยิบเจ้าไดอารี่เล่มเดิมปกดำ เขียนระบายถึงความรู้สึกที่ผ่านมา ด้วยเนื้อหาคงเดิม ดีกรีคงความเหงาไม่เปลี่ยน อาจจะดูเรียบง่ายสบาย ๆ ไม่เน้นเรื่องราวทุกข์ร้อนอะไรมากมาย ก็เท่านั้น ต่อจากนั้นก็เล่นโยคะต่ออีกประมาณ ยี่สิบกว่านาที ได้เหงื่อพอควรแล้ว พักหนึ่ง เปิดรินน้ำแอปเปิ้ลหนึ่งแก้วโต พร้อมด้วยขนมปังอีกสองแผ่น นั่งทาน จากเปิดซีดีเพลงก็เปลี่ยนเป็นเปิดทีวี ดูข่าวต่างประเทศทางโมเดิล กิจวัตรประจำวันเริ่มขยับเรื่อย จากนั้นก็กวาดบ้าน ถูบ้าน รถน้ำต้นไม้ ให้อาหารปลาตัวน้อย อาบน้ำแต่งตัว ไปทำงาน....... แล้วชีวิตเช้าวันนี้ของคุณหล่ะ.....บอกเล่าถึงกันมั่งนะ..... ..
20 กันยายน 2550 09:28 น. - comment id 97659
รู้สึกว่าขนมบนดอย น่าจะมีความสุขมากนะครับ น่าอิจฉา แล้วคนที่ท่านกะลังคิดถึง เป็นคนล่างดอยหรือเปล่าครับ ดูเค้าจะไม่คิดขึ้นไปอยู่บนดอยด้วยกันหรือครับ ขอให้โชคดีนะครับ
20 กันยายน 2550 10:34 น. - comment id 97660
ชีวิต..เป็นไปตามตารางชีวิต ไม่มีบิดเบี้ยวคดงอเลยเนาะ ..หากมีคนพิเศษขึ้นมาสักคน ตารางนี้คงเปลี่ยนไป..ความเหงาคงหายไปชั่วขณะ..ความคิดก้ออาจจะแปลกขึ้นอีกนิดหนึ่ง จริงไหม..นะ
20 กันยายน 2550 14:08 น. - comment id 97662
อ่ะเจ้า....คนบนเกาะ แล้วคนบนเกาะล่ะค่ะ..คิดถึงคนบนไหนล่ะค่ะ
20 กันยายน 2550 14:09 น. - comment id 97663
คุณไหมไทยค่ะ...ยิ้มๆค่ะ ก็เช้านี้เท่านั้นเองล่ะ...จ๊ะ
25 กันยายน 2550 10:17 น. - comment id 97728
แม้จะดำเนินชีวิตไปเหมือนกับตารางเรียน แต่ก็ทำให้มีความสุขได้ใช่ไหมคับ อย่างน้อยก็ยังมีใครคนหนึ่งให้คิดถึงก่อนนอนและตื่นนอน ใช่ไหมคับ