เสียงตามสาย

ขนมบนดอย

ทุกครั้งที่รอคอยใครบางคนจะโทรเข้ามา  นั้นทำให้ใจเราสับสนวุ่นวาย
ทั้งๆที่สิ่งต่างๆรอบตัวเรานั้นมีเรื่องวุ่นวาย ต่างๆนาๆ แต่ก็ไม่ได้ช่วยให้ความรู้สึก
ที่เหงา  นั้น จางหายได้เลย .....แม้แต่กาพูดคุยของคนรอบข้าง  ทั้งๆที่ก็น่าจะชิน
กับการอยู่คนเดียวแบบนี้แล้วด้วยซ้ำ..แต่เพราะอะไรล่ะ...ความความคิดถึงรึป่าว
       เสียงโทรศัพท์ดังครั้งนี้  ก็ไม่ต่างกับทุกๆครั้งที่ผ่านมา  ความรู้สึกแรกนั้นก็
คงจะเป็นดีใจ   ที่เป็นคุณ  แต่ว่าก็ปล่อยให้เสียงเพลงรอสายจากโทรศัพท์ดังขึ้น
นานจนมันหายไป  ทำไมรับ......ทำไมถึงไม่กล้าที่จะรับ...ถามตัวเราเอง
การสร้างกำแพง เพื่ออะไรบางอย่าง เพียงเท่านั้นหรือ ? ที่ทำไป
       เรื่องบางเรื่อง ใช้การตัดสินใจเพียงแค่ง่ายๆ  ในเรื่องที่คิดว่ายากตั้งมากมาย
แต่แล้วทำไม เรื่องที่คิดว่าง่ายที่สุด กลับทำให้ยากแก่การตัดสินใจเป็นที่สุด...
เกิดคำถามตามมากับความรู้สึก ลึกๆ...อยู่เสมอ....คิดถึงฉันไหมเวลาที่เหงา
หากว่ายังเหงา เพราะการคิดถึงกันอยู่เรื่อยไป อยู่แบบนี้...
 ฉันขอโทษ.....