22 บาท...

อัศรีย์

เวลา 06.00 น. ฟ้ายังสลัว ๆ เพราะเป็นบรรยกาศแถบชนบท (อาจจะเขียนไม่ค่อยตรงกับความเป็นจริงนักเพราะคนเขียนไม่เคยตื่นเช้ามาก่อน ต้องขออภัย) 
    ร้านโจ๊กโกเม้ง เต็มไปด้วยเด็กนักเรียนตัวเล็ก ตัวใหญ่ แน่นร้าน "เก่งเสียจริง ๆ นะ ที่สามารถตื่นเช้าได้" โกเม้งแซวลูกค้าหน้าใหม่ที่ร้าน แต่เก่าในหมู่บ้าน "แฮะๆ" ทินหัวเราะ  พระรูปหนึ่งเดินมาบินฑบาต ทั้งโกเม้งและทินต่างเดินไปนิมนต์พร้อมกัน  โกเม้งชะงักและหันไปมองทิน "แล้วรื้อจะเอาอะไรใส่บาตร อั๊วะไม่เห็นมีอะไรเลย" โกเม้งถามอย่างฉงน ทินยิ้มและตอบอย่างระรื่น "ก็ของในมือโกเม้งไงล่ะ ขอพ่วงบุญด้วยคนนะ นะ" โกเม้งเกรงใจเพราะอยู่ต่อหน้าพระสงฆ์ จึงไม่กล้ากล่าววาจาหยาบคาย ทินช่วยโกเม้งใส่บาตร จนเสร็จ ก่อนพระท่านให้ศีลให้พร ทินก็พูดขึ้น "เดี๋ยวก่อนครับท่าน" เขาควักเหรียญบาทออกมาจากกระเป๋าและวางไว้บนฝาบาตร  "ดีใจจังครับ บาทที่ 22 พอดีกับอายุผมเลย" โกเม้งทำหน้างง ๆ หลังจากที่พระท่านให้ศีลให้พรจบและเดินจากไป โกเม้งจึงถามทินเพื่อให้หายสงใส    เรื่องราวของเงิน 22 บาท มีต่ออีกหลายตอนแบบเชื่อม ๆ กัน ไม่ธรรมดาแน่นอน โปรดติดตามอ่านต่อไป