เมื่อฟ้าเปิดคนก็เปลี่ยน2

อัศรีย์

ช่วงเวลาแห่งการรอคอยการเจริญเติบโตของต้นกล้า กับฝนแรกแห่งชีวิตคู่ของแสงและเจนดูเหมือนจะผ่านไปแบบสวนทาง ต้นกล้าโตวันโตคืนแต่ต้นรักนับวันจะเฉาวันและเฉาคืน อุดมการณ์บางครั้งก็กินไม่ได้ คนเรียกหาธรรมชาติเมื่อขาดแคลนพอได้รับเต็มที่ก็เกิดความเบื่อหน่าย และพร่ำเรียกหาแสงเสียง และความเจริญ เจนเกิดที่กทม. และใช้ชีวิตสุขสบายมาเกิน 20 ฝน ส่วนแสงเป็นคนต่างจังหวัดแต่กำเนิด แต่พ่อแม่ก็ส่งเขาไปเรียนที่กทม. ใช้ชีวิตแบบคนกรุงมาเป็นเวลาหลายปี แต่แสงก็ไม่ได้หลงใหลไปกับสิ่งที่เขาได้รับ ได้เห็น 
             กล้าน้อยคลอฝน ลำต้นใหญ่ กางกิ่งก้าน แลใบ พริ้วไหว ตามสายลม
ฟ้าเปิด สดใส ไม้ใหญ่ ดาษดา อำลา สาวเจ้าตัวใกล้ ใจปลิวไปกับสายลม..........
             ปลายฝนและกำลังจะต้นหนาว อากาศกำลังดี แสงเห็นรอยยิ้มเจนขึ้นอีกครั้งหลังหม่นหมอง นั่งจ้องแต่ฝนบนระเบียงบ้านมาหลายเดือน เสียงหนึ่งดังมาก่อนรอยยิ้มปรากฎ "ปิ๊น ๆ" เสียงแตรจากรถกระบะคันงามรุ่นใหม่ แบบในโฆษณา ที่สามารถบุกบั่นเข้ามาแม้ในที่รกร้าง ดงดอน ดังขึ้น "เอาอะไรมาขายล่ะ" เจนตะโกนถามคนในรถ  ไม่มีเสียงตอบใด ๆ ออกมาจากรถ แสงจึงลงไปดู
เห็นคนในรถง่วนอยู่กับข้าวของมากมายในรถ จนไม่สนใจเสียงใครหรืออะไรทั้งนั้น  "อ้าวพี่อ้น" แสงทักอย่างดีใจเมื่อเห็นหน้าได้ถนัด ชายหนุ่มรูปงามหน้าละม้ายคล้ายหญิงก็หันควับมาตามเสียง "แสงหรอ อ้าวมาช่วยพี่ยกของหน่อยเร็ว ซื้อมาฝากเพียบเลย" พี่อ้นหันมาตอบเสียงระรื่น  เจนวิ่งลงมาจากนอกชาน เมื่อเห็นพี่อ้นเพื่อนรุ่นพี่ที่มหาวิทยาลัยมาเยี่ยมก็อดดีใจไม่ได้ รีบวิ่งลงกระไดมาต้อนรับในทันที ต่างดีอกดีใจเมื่อเจอหน้ากัน ช่วยกันหิ้วของฝากพะรุงพะรังขึ้นบ้าน  เจนหาน้ำหาท่ามาต้อนรับให้หายเหนื่อย "น้ำหวานดีจัง น้ำฝนหรือ" พี่อ้นถามหลังจากซดซะเกลี้ยงขัน "จ้ะ" เจนตอบ "หาดื่มได้ยากแล้วนะ โชคดีที่พวกเธอมีไว้ดื่มมากทีเดียว ในกรุงคงทำแบบนี้ไม่ได้แล้ว คงจะได้ซดน้ำขี้แมว น้ำมลพิษ จนท้องไส้ปั่นป่วนเป็นแน่ คิดแล้วเบื่อกรุงจึงมุ่งมาเยี่ยมพวกเธอไงล่ะ" พี่อ้นบรรยายสาเหตุที่ดั้นด้นมา "ก็พักให้หลาย ๆ วัน ไปเลยนะพี่" แสงชวน