วันละเรื่องก่อนนอน ตอนที่สอง

black eyes

วันนี้ก็เหนื่อยกับงานเหมือนเดิม  เหมือนปกติ  เหมือนทุกๆวัน   แต่ก็สนุกดี เพราะมีเรื่องเม้าช์เยอะแยะระหว่างที่ทำงาน  ไม่ว่าจะเป็นคนในที่ทำงาน  หรือว่าลูกค้าแต่ละคนที่ได้พูดคุยด้วย บางคนก็น่ารัก พูดจาดี   แต่บางคนก็จุกจิกไม่เข้าเรื่อง  นี่แหละนะถึงเรียกว่า  คนเราไม่เหมือนกัน  นี่แหละประสบการณ์ในชีวิตจริง ที่เราต้องเจออีกมาก
	หลายวันมานี้  ฉันรู้สึกว่าหัวใจแข็งแรง  แกร่งขึ้นกว่าเดิม  คงเพราะประสบการณ์อีกนั่นแหละ ที่ทำให้รู้ว่าตัวเรา  ควรทำตัวอย่างไร ไปทางไหนถึงจะเป็นหนทางที่ดีที่สุดและถูกต้องที่สุด  และแล้วฉันก็สามารถผ่านมันมาได้  และก็จบลงจนได้
	ฉันถามใจตัวเองทุกครั้ง  คิดอย่างรอบคอบก่อนที่จะตัดสินใจทุกครั้ง และก็คิดแบบนี้หลายครั้ง  และนี่ก็คือ ข้อสรุปที่ดีที่สุด  ระหว่างเรื่องของฉันและเขา
	ฉันไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะเป็นอย่างไร   จะเสียใจหรือดีใจ ฉันไม่รู้  ฉันรู้แต่ว่า ในใจฉันก็ยังเก็บเขาไว้ในความทรงจำที่ดีเสมอ แม้ว่าเรื่องราวของเราจะจบลงแบบให้อีกฝ่ายคิดเป็นปริศนาก็ตาม  เพราะว่าเราต่างก็รู้ดีแก่ใจ  ต่างก็รู้ว่าหนทางรักของเรามันมาถึงทางตันบวกกับความคิดที่ต่างกัน   ไปกันไม่ได้อยู่แล้ว  อีกอย่าง  เรื่องของเราก็เป็นไปไม่ได้  เพราะฉะนั้น จึงต้องทำแบบนี้ ทิ้งให้เป็นคำถามคาใจ  ก่อนจากกัน.
เพราะคนที่จะตอบได้ตรงกับฉัน ถ้าไม่ใช่เธอแล้วจะเป็นใครล่ะ?
	คนเราบางอย่างก็ยากที่จะทำ  บางอย่างก็ง่ายในการทำ แต่สิ่งที่เราควรยึดเป็นข้อเตือนใจอยู่เสมอก็คือ   สิ่งที่เรากำลังทำอยู่นั้น มันถูกต้องแล้วหรือยัง  อย่าตามใจตนเองและอย่าเข้าข้างตัวเองเกินไป จนไม่ได้คิดถึงจิตใจของคนอื่น เพราะเราไม่ได้อยู่ในโลกใบนี้คนเดียว
	มีปะโยคหนึ่งที่ฉันยังไม่ได้บอกเธอ  เป็นสิ่งที่เธออยากรู้เหลือเกิน เพราะเธอถามบ่อยมาก  ฉันตอบเลยนะ  ก็ยังรักเธอและเป็นห่วงเธออยู่  แต่คนเรารักกันก็ไม่จำเป็นว่าจะต้องอยู่ด้วยกันเสมอไป
  เพราะฉะนั้น  เรื่องของเราขอให้จบอย่างเงียบๆ จบแบบเรารู้กันสองคน  แบบนี้ดีที่สุด  ฉันยังไม่พร้อมที่จะเจอหน้าเธอ ยังไม่พร้อมที่จะพูดกับเธอ และคิดว่าเราไม่ต้องเจอกันอีกน่าจะดีกว่า  ไม่รู้เหมือนกัน ว่าทำไมถึงไม่อยากเจอหน้าเธอ  ไม่ได้เกลียด ไม่ได้โกรธ  ไม่ใช่ไม่อยากเจอ
รู้แต่ว่า ละไว้ในฐานที่เข้าใจแบบนี้ดีกว่า  
	คืนนี้  ขอให้คนดีของฉันนอนฝันดี  อยู่ห่างๆอย่างห่วงๆ ไม่ต้องเจอกันอีกจะดีกว่า   รักษาสุขภาพด้วย  ยังคิดถึงและเป็นห่วงเธอเสมอนะ ลาก่อน..