ยาย ทนง คงไทย ตอน ๒

อารีณา

ตอนที่ ๒
สายน้ำที่ใหลเอื่อยๆ นิ่ง แต่เชียวกราก  ในบางวัน น้ำจะไหลเซาะริมตลิ่งฝั่งตรงข้ามเป็นรอยเว้า แต่ทางฝั่งที่บ้าน..เราทำเขื่อนป้องกันไม่ให้ดินถูกเซาะหายไป ฉันปลูกต้นต้นทานตะวันพันธ์ดอกใหญ่มาก ที่ริมรั้ว เลียบชายคลอง  ดอกทานตะวันยามโดนลมพัด ถ้าพายเรือผ่าน แล้วมองเข้ามา จะสวยงามมาก ทุกดอก จะใหญ่มาก สีเหลือง ทองอร่ามและดกมาก พวกชาวสวน ที่พายเรือผ่าน จะเรียกบ้านของฉันว่า  บ้านไร่ทานตะวัน ชายคลอง อาจารย์ ธนบัตร สามีของฉัน เธอจัด โต๊ะเก้าอี้ แบบ Out Door  สีขาว ไว้ที่ตรงชายน้ำ ริมรั้ว เพราะเธอชอบให้จัดโต๊ะอาหาร รับประทานนอกบ้าน เพื่อ ดื่มด่ำบรรยากาศริมน้ำ และชีวิตแบบไทยๆ ที่เรียบง่าย กับธรรมชาติ ที่ปราศจากแสงสีที่ปรุงแต่ง  มี คุรแก้ว และน้องกรอง ลูกสาวและลูกชาย วิ่งเล่น หยอกเย้า อยู่ใกล้ๆ ไม่ห่างกาย เสียงหัวเราะที่สดใสของลูกๆ เสียงใสๆ ที่หยอกเย้า 
มันถ่ายทอดอารมณ์แห่งรัก ผูกพันธ์ระหว่างครอบครัว พ่อแม่ลูก หากเวลา จากนี้ แม้ว่าจะผ่านไปนานสักเท่าใด ฉันสามารถบอกได้เลยในตอนนี้ว่า จะไม่มีวันลืม ความสุขในครอบครัวน้อยๆของฉัน สามีที่แสนดี ...พ่อพระของฉัน  ลูกสุดที่รัก โซ่ทองรัก ที่คล้อง ความรัก ความผูกพัน ผนึกแน่น ไม่มีวันคลาย .....
และวันหนึ่ง เมื่อคุณธนบัติไม่อยู่บ้าน เพราะต้องไปสอน นักศึกษา วิศว ที่สถาบัน  ฉันเดินไปที่บ้านพัก ลุงผล กับป้าเนียม เพื่อจะสั่งงานแก เรื่องผลไม้ มี มะม่วง และพืชผัก ที่ชาวสวนข้างใน มาขอเหมาซื้อ เพื่อจะเอาไปส่งที่ตลาด มีคุณแก้ว กับน้องกรอง ลูกสาว ลูกชาย พร้อมด้วยพี่เลี้ยงตามมาด้วย ขณะที่เดินเรื่อยๆเอื่อยๆ  พลันก็ ได้ยินเสียง หมาเห่า หลายตัวมาก ดังมาจาก สวนข้างที่ติดกัน ถ้าจำไม่ผิด จำได้ว่า ลุงผล เคยบอกว่า ไม่มีใครอยู่ดูแล มีบ้าน ไม้สองชั้นที่ ปิดกุญแจ เหมือนปิดตาย  แต่วันนี้ ได้ยินเสียงหมาหลายตัว เห่า  ฉันจึงหยุดเดิน และหันไปดู....ก็เห็น หญิงแก่ ประมาณเกือบ 70ปี...ได้ยินเสียงยายห้ามหมา ...และหันมายิ้กับฉัน อย่างมีไมตรี
เมื่อได้รับการแนะนำ จาก ลุงผล และป้าเนียม   จึงรู้ว่า ยาย คนนี้ชื่อ ทนง คงไทย อายุราวๆ70 ปี...มีหมาประมาณมี ประมาณ 7-8ตัว ที่กลัง ห้อมหน้า ห้อมหลัง วนเวียน อย่างรักใคร่ ในตัวแก