แปลกจริงนะ ที่เรามัวแต่เฝ้าคิดถึงแต่คนที่เราไปทำร้ายเค้าเอาไว้ อันที่จริงเราอยากจะเดินเข้าไปกอดเค้าเมื่อเราเจอ แต่มันไม่สามารถที่จะทำได้แล้วเพราะการกระทำของเราเองที่ทำให้เราต้องเสียสิ่งที่สำคัญที่สุดของเราไป มันไม่อาจจะย้อนเวลากลับไปเพื่อนำสิ่งที่เราได้สูญเสียกลับมาได้แล้วแต่อนาคตต่อไปข้าหน้านั้น เราจะต้องจมอยู่กลับวันที่เปล่าเปลี่ยว อ้างว้าง และเงียบเหงา เมื่อไม่มีเธอคนนั้น คนที่รักเราอย่างหมดใจ คนที่ห่วงใยดูแลเรา คนที่คิดถึงเราเสมอ ถึงแม้ว่าบางครั้งเธอจะเข้ามาทักทาย แต่รู้ไหมว่าฉันรู้สึกอย่างไรเมื่อได้เจอหรือได้พูดคุยกับเธอ มันรู้สึกว่าคิดถึงเหลือเกินที่เธอกับฉันได้จากกันไป ฉันเป็นฝ่ายผิดที่ไปมีคนใหม่ และมันก็ไม่สารถที่จะแก้ไขให้กลับเป็นเหมือนเดิมได้ หวังว่า สักวันหนึ่งเราทั้งสองคนนั้นคงจะได้กลับมารักและคิดถึง ห่วงใยและดูแลกันตลอดไป หากวันนั้นมีจริง ฉันขอบอกกับเธอว่าฉันคนนี้จะดูแลและจะรักเธอสุดหัวใจที่ฉันมี แต่ ณ วันนี้ ฉันยังคงเฝ้าแอบคิดถึงเธออยู่ไกลๆ ขอให้ความคิดถึงและความรู้สึกของฉันทั้งหมดนั้น ส่งผ่านไปถึงเธอคนที่ฉันเฝ้าคิดถึงและขอให้เธอได้รับรู้ว่ายังมีฉันที่ยังคงเป็นห่วงและอยากดูแลเธอตลอดเวลา จากวันเก่าที่เคยใกล้ มาวันนี้ต้องห่างไกล แต่ไม่ว่าจะเมื่อไหร่ จะเก็บใจไว้ให้เธอตลอดกาล ..............
19 กรกฎาคม 2550 14:52 น. - comment id 96948
อย่าปล่อยให้ทุกอย่างมันผ่านไป เชื่อว่าเขายังคงมีคุณอยู่เสมอ หากยังพอมีเวลาคุณยังอยากที่จะกลับไปดูแลเขาไหมขอให้คุณโชคดีกับรักนี้น่ะ
23 กรกฎาคม 2550 10:44 น. - comment id 96984
....ส่งความรัก..ความอาทร..ความห่วงใย...ไปให้เธอ..อย่างเพื่อนสนิทซิค่ะ.....เธอคงดีใจและมีความสุข.... หากความรับผิดชอบบังคับอยู่ก้ออย่าให้เกินขอบเขตนะค่ะ....อาจลดความผิดที่คุณได้กระทำลงก้อได้... ขอให้คุณมีความสุขในวันที่อากาศแจ่มใสนะค่ะ....