จดหมายจากธารโต ( สิ้นสุด )

แรงใจพี่หลวง

ความรู้สึกของคนเรา มันวัดกันที่ตรงไหน
เรารู้สึกผิดหวังท้อแท้มาก ๆ ความรักผิดพลาดครั้งใหญ่หลวง ในชีวิต
คือ การที่ไปรักคนมีเจ้าของ เขามีลูกมีเมียแล้ว
เราไม่ผิดใช่ไหม เพราะว่าเราไม่รู้
ทางเลือกที่เราเลือก คือ การเดินออกมาจากชีวิตเขา
ให้เขากลับไปคืนดีกับเมียเขาซะ ยังไงก็เห็นแก่เด็ก
เขาหลอกเราได้ลงคอ เราให้เขาได้ทุกอย่าง นี่หรือสิ่งที่เขาตอบแทน
เรารักเขามาก เคยคิดว่าสักวันหนึ่งจะฝากชีวิตไว้ที่เขา
จะมีชีวิตร่วมกัน ร่วมทุกข์ ร่วมสุขกัน
แต่แล้ววันหนึ่ง จากที่เคยฝัน ก็พังทลายอย่างไร้ค่า
เพียงเพราะว่า ไม่กล้าเล่าให้เราฟัง กลัวเรารับไม่ได้
ใช่สิ ถ้าเธอบอกตั้งแต่แรก เราคงทำใจรับมันได้
แต่เธอมาบอกตอนนี้ เราทำใจไม่ได้จริง ๆ
เหมือนเราโง่มาตลอด เหมือนเราเป็นควายมาตลอด
เธอไม่ได้เลิกกับเมียเธอจริง เธอยังรักเขาอยู่ เธอยังผูกพัน
เพราะเธอมีลูกกับเขา สายเลือดของเธอ ยังไงเธอก็ตัดไม่ขาดหรอก
สุดท้ายเป็นเราที่ต้องเสียน้ำ เสียใจกับการกระทำของตนเอง ชนิดที่เรียกว่าไม่น่าให้อภัยตัวเอง
ไม่มีคำว่าขอโทษ ไมคำว่าเสียใจ ทำเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ไม่มีแม้แต่คำอธิบาย
แล้วอย่างนี้มันสมควรไหมที่เราจะต้องทน เราไม่เห็นด้วย
เราควรเริ่มต้นชีวิตใหม่ ไม่ต้องไปจมปลักอยู่กับอดีตที่เลวร้าย
ให้อภัยค่ะ เพื่อความสบายใจของเรา เวรกรรมมีจริงค่ะ
มาเริ่มต้นชีวิตใหม่ดีกว่าค่ะ อย่ามัวแต่เศร้าใจอยู่เลย
จะเป็นกำลังใจให้นะคะ กำลังใจเราสำคัญที่สุด