แม้มิใช่ชาติใช่เชื้อ ถ้ามีความเอื้อเฟื้อก็เหมือนเนื้ออาตมา แม้เป็นชาติเป็นเชื้อ ถ้าไม่มีการเอื้อเฟื้อก็เหมือนเนื้อในป่าค่าใช้จ่ายในการดำเนินงาน 1. จัดซื้อพัดลมเพดาน 10 ตัว ค่าใช้จ่ายรวมการติดตั้ง+อุปกรณ์ราคา 14,000 .- 2. จัดซื้อ PRINTER ALL-IN-ONE#F-380 จำนวน 1 เครื่อง ราคา 2,990.- 3. จัดซื้อ(สั่งประกอบ)เครื่องคอมพิวเตอร์ใหม่จำนวน 2 เครื่อง ราคา 16,000 .- 4. จัดซื้ออุปกรณ์ซ่อมแซมเครื่องคอมพิวเตอร์ ราคา 600.- 5. จัดซื้อรางปลั๊กไฟ 2 ชุด ราคา 200.- 6. ช่วยค่านำมันรถขนของบริจาค จำนวนเงิน 2,000.- 7. สั่งไอศกรีมถังมาเลี้ยงเด็กนักเรียน ราคา 750.- รวมค่าใช้จ่ายทั้งสิ้น 36,540.- คงเหลือเงินบริจาคให้กับทางโรงเรียนโนนโพธิ์บะก่ามวิทยา = 47,496.-
ได้รับความอนุเคราะห์จากคุณปรีชา พลดงนอก Senior Repair Support Printing System & Display Comp Trading Company Limited บริจาค Printer LQ1070 + ผ้าหมึกอีก 4 ตลับ ได้รับความอนุเคราะห์จากเพื่อนร่วมงานของคุณแทนคุณแทนไท บริจาคเครื่องคอมพิวเตอร์ 1 ชุด (pentium) จัดการเรื่องการเปลี่ยนคีย์บอร์ดและเมาท์ ลง software ใหม่เป็นที่เรียบร้อยแล้ว ได้รับความอนุเคราะห์จากร้านวัฒนาพาณิชย์ บริจาคเครื่องคอมพิวเตอร์ 1 ชุด (compaq) จัดการตรวจสอบสภาพการใช้งานและเปลี่ยนhardware บางชิ้น เปลี่ยนคีย์บอร์ดและเมาท์ ติดลำโพง ลง software ใหม่เป็นที่เรียบร้อยแล้ว ได้รับความอนุเคราะจากคุณทวีผล สินเจริญมณีบริจาค ลูกขนไก่ 1 แพค ไม้แบตแพ็คคู่ 2 ชุด ตะกร้อ 2 ชุด ลูกวอลเล่ย์บอล 2 ชุด ลูกฟุตบอล 1 ชุด ได้รับความอนุเคราะห์จากผลิตภัณฑ์ MIZUNO บริจาค ตะกร้อ 10 ชุด ลูกฟุตบอลเบอร์ห้า 6 ชุด ที่สูบลูกโป่ง 1 ชุด นกหวีด 1 ชุด ได้รับความอนุเคราะห์จาก ผู้ไม่ประสงค์ออกนาม บริจาค ลูกวอลเลย์บอล 1 ชุด ลูกฟุตบอล 1 ชุด ตะกร้อ 1 ชุด และยังมีส่วนที่ข้าพเจ้าไม่ได้ลงบัญชีไว้ เนื่องจาก ผู้บริจาคนำมามอบให้ในช่วงเย็นของวันที่ 21 มิถุนายน ซึ่งขณะนั้น ข้าพเจ้าจะต้องทำการแพ็คของบริจาคทั้งหมดลงกล่อง และเคลื่อนย้ายของบริจาคจัดเรียงในรถปิคอัพที่จะบรรทุกของ ในส่วนที่ไม่ได้ลงบัญชีไว้ได้แก่ - หนังสือคอมพิวเตอร์ จาก บ.เออาร์ ประมาณ 300 ชุด - ผลิตภัณฑ์เรโซน่า ประมาณ 720 ชุด - กิฟเซ็ทชุดเครื่องเขียนชุดใหญ่ จำนวน 12 ชุด - ยังมีสมุด ปากกา ดินสอ และอุปกรณ์กีฬาเพิ่มเติมอีกจำนวนหนึ่ง - กวีนิพนธ์ข้างกองไฟ (เวทย์) สำหรับห้องสมุดโรงเรียนจำนวน 20 เล่ม
- 16 มีนาคม 2550 ริเริ่มที่จะก่อโครงการ โดยมีปณิธานแน่วแน่ที่จะช่วยเหลือและพัฒนาโรงเรียนในชนบท
- 17 มีนาคม - 31 มีนาคม 2550 เริ่มติดต่อนักเขียน 17 คน โดยขอผลงานคนละ 5 ชุด กำหนดส่งงานไม่เกินวันที่ 6 เมษายน 2550 ขณะเดียวกันก็ติดต่อไปทางโรงเรียนแจ้งความประสงค์ว่าจะบริจาคของ ขอให้ทางโรงเรียนแจงรายละเอียดว่าต้องการอะไรบ้าง ออกแบบปก โดยกำหนดแบบเอาไว้ในใจอยู่ก่อนแล้วว่า จะต้องเป็นรูปผู้ชายวางตัวสบาย ๆ+สุนัขตัวโต+สนามหญ้า
- 1 เมษายน - 6 เมษายน 2550 รวบรวมงานเขียนได้นักเขียนส่งมาให้ และจัดทำในรูปแบบของ file (word) ในขณะเดียวกันก็อยู่ในช่วงการตัดสินใจว่า.. จะส่งงานเขียนเข้าโรงพิมพ์หรือลงมือทำเองทั้งหมด หากส่งเข้าโรงพิมพ์.. ค่าใช้จ่ายในการจัดทำในรูปแบบดิจิตอล หน้าละ 35 สตางค์,ปก32 บาท หากลงมือทำเอง.. กระดาษรีมละ 95 บาท กระดาษปกชุดละ 270 บาท จำนวนเป้าหมายคือ150 เล่ม เลือกที่จะทำเอง ดังนั้น จะต้องจัดเตรียมอุปกรณ์ เช่น ที่ตัดกระดาษ ปืนยิงกาว แม็กซ์ใหญ่ ฆ้อน กระดาษสา ซื้อปริ้นเตอร์ใหม่ และซื้อน้ำหมึกมาสำรองพร้อม จากนั้นก็ศึกษาวิธีทำหนังสือทำมือ
- 7 เมษายน - 12 เมษายน 2550 จัดทำปกล่วงหน้า โดยใช้กระดาษกล๊อสซี่ 270 แกรม version 1 โทนสีชมพู ภาพวิวสนามหญ้า version 2 โทนสีฟ้าฉากหลังเป็นวิวทะเล
- 13 เมษายน 2550 เนื่องจากหาซื้อกระดาษ A5 ไม่ได้ จึงต้องใช้กระดาษ A4 มาแบ่งส่วนให้ได้ 4 ส่วน (4 หน้า) เริ่มลงมือทำ ในเล่มแรก รูปแบบยังไม่สมบูรณ์นัก ขนาดปกและสันปกยังไม่ได้ขนาด ต้องเช็คใหม่ .. การเรียงลำดับการเรียกพิมพ์ word ถูกต้อง แต่การประกบจัดเรียงเพื่อเย็บเล่มยังไม่ค่อยสะดวก ต้องทำการคิดใหม่ .. เพื่อนำที่พิมพ์แล้วมาตัดและจัดเรียงเย็บเล่มได้ทันที ไม่ต้องหยิบประกบหลายกอง เล่มต่อ ๆ ไป จะดีขึ้น เพราะเล่มที่ผ่านมาทำให้เกิดการเรียนรู้
- 14 เมษายน - 30 เมษายน 2550 หนังสือคุณชายหัวใจละมุนเสร็จเรียบร้อยจำนวน 150 เล่ม
- 1 พฤษภาคม 2550 พิมพ์เพิ่มอีก 50 เล่ม เพราะคาดว่าจะไม่พอ
6-7 พฤษภาคม 2550 เดินทางไปยังจังหวัดชัยภูมิ เพื่อสำรวจสถานที่จริง ไม่ว่าจะเป็นโรงเรียน,สถานที่พัก,แหล่งท่องเที่ยว พร้อมกับเช็คระยะทางและเวลาเพื่อเป็นข้อมูลประเมินในการร่างโครงการฯ จองบ้านพักล่วงหน้าที่อุทยานแห่งชาติน้ำตกตาดโตน สั่งซื้อพัดลม 10 ตัว และมอบเงินส่วนหนึ่งเป็นค่าใช้จ่ายล่วงหน้าสำหรับค่าพัดลมและการติดตั้ง
9 พฤษภาคม 2550 ประกาศโครงการเพื่อนพ้องน้องพี่เพื่อโรงเรียนในชนบทอย่างเป็นทางการ พร้อมกับแนะนำกวีนิพนธ์คุณชายหัวใจละมุน ซึ่งจัดเพื่อเป็นบรรณาการแด่ผู้ร่วมสมทบบริจาค
10 พฤษภาคม - 21 มิถุนายน 2550 เปิดรับบริจาคไม่ว่าจะเป็นเงินหรือสิ่งของหรืออุปกรณ์คอมพิวเตอร์ ส่งมอบหนังสือคุณชายหัวใจละมุนแทนคำขอบคุณ จัดการซ่อมคอมพิวเตอร์และปริ้นเตอร์ ที่ได้รับการบริจาคให้อยู่ในสภาพการใช้งานได้ดี จัดซื้อสิ่งของตามความที่โรงเรียนร้องขอ และเพิ่มเติมในส่วนที่จะมอบให้กับนักเรียน ยอดเงินบริจาค และ มูลค่าของบริจาค ทยอย update ในโครงการเป็นระยะ ๆ ติดต่อจองรถตู้ พร้อมเช็คจำนวนคน เพื่อแจ้งยอดต่อครัวกระชาย
วันที่ 23 มิถุนายน 2550 - บางคนตื่นตั้งแต่ตีสามเพื่อจัดเตรียมเรื่องสัมภาระเสบียงอาหาร - บางคนนอนไม่หลับ เพราะเป็นครั้งแรกที่ออกนอกเส้นทางสงขลา-กรุงเทพฯ - หลายคนต้องตั้งนาฬิกาปลุกตั้งแต่ตีสี เพื่อมาให้ทันขึ้นรถตู้ - และในช่วงเวลานั้น บางคนไม่ได้นอน เพราะต้องเช็คของบริจาค
ประมาณตีสี่สิบห้า .. เสียงฟ้าคำรามครืนมาแต่ไกล และยังไม่ทันไรฝนก็เทลงมาอย่างหนัก .. ซึ่งเป็นเรื่องที่ค่อนข้างหนักใจ ที่หนักใจไม่ใช่เรื่องของการเดินทาง (รถตู้) เพราะเป็นที่ตกลงกันอย่างแน่ชัดแล้วว่า จะไม่มีอุปสรรคใดทำให้การเดินทางล่าช้า อย่างไรก็ตาม ..กำหนดการเดินทางก็ยังคงเป็นตีห้าครึ่งเหมือนเดิม
หากแต่เป็นเรื่องหนักใจสำหรับรถปิคอัพสองคัน ที่รับหน้าที่ขนของบริจาคไปยังชัยภูมิ กลัวน้ำจะซืมเข้ากล่อง และถึงแม้ว่าในเย็นวันศุกร์ จะมีการจัดวางของโดยห่อผ้าใบคลุมไว้แล้วอย่างมิดชิดถึงสองชั้น ทว่า .. อดไม่ได้ที่จะหวั่นใจ .. ฝนจะตกอีกกี่นานหนอ เมื่อไหร่ฝนจะซา .. รถปิคอัพที่รับผิดชอบเครื่องคอมพิวเตอร์ ปริ้นเตอร์ แฟกซ์ซึ่งจะต้องได้รับการดูแลอย่างดี จะวางซ้อนกล่องหลายชั้นก็ไม่ได้ จะให้มีน้ำแทรกซึมเข้าเครื่องก็ไม่ได้ ดังนั้น.. การคลุมผ้าใบชั้นที่สามจึงเกิดขึ้น
และแล้ว ตีห้า .. ฝนที่ตกกระหน่ำ ก็..หยุดสนิท ราวกับว่าเมื่อสักครู่ไม่มีฝน ธรรมชาติช่างวัดใจกันแท้
การเดินทางได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว โดยที่ข้าพเจ้ามอบหมายหน้าที่ให้เพื่อนสองคนดูแลผู้ที่ไปรถตู้ ส่วนข้าพเจ้าก็ต้องเร่งการเดินทางล่วงหน้าไปยังจุดนัดที่หนึ่ง (ปั๊มปตท.เลยทางแยกไปเขาใหญ่) เมื่อมีการโทรเช็คถึงรถปิคอัพอีกคัน ไม่รู้ว่าจะต้องฝ่าด่านฝนบ้างไหม ก็ได้รับรายงานว่า เดินทางออกจากกรุงเทพแล้วเช่นกัน .. ข้อสำคัญ ไม่เจออุปสรรคฝน
จากจุดนัดแรก มีการแจกข้าวกล่องเป็นอาหารเช้า ข้าวราดกระเพราหมู+ไข่ดาว บรรจุลงในกล่องรูปหัวใจ .. แทนเป็นใบเบิกทางใบแรกที่มอบให้แก่เพื่อนร่วมทางทุกคน จากนั้น ขบวนคาราวานบุญก็ได้เริ่มต้น .. โดยเรียงลำดับขบวนดังนี้
- คันแรก รถปิคอัพที่ข้าพเจ้าโดยสารมาด้วย - คันที่สอง รถของคุณทักทาย (รถเสบียง) - คันที่สาม - คันที่สี่ รถตู้ .. สมาชิกร่วมเดินทางอีก 20 คน - คันที่ห้า รถของคุณหมอท่องเมฆา
และยังมีอีกหลายคันและบางท่าน ที่แยกสายการเดินทาง - รถปิคอัพที่ขนของบริจาค นำหน้าไปยังชัยภูมิแล้ว โดยจะไปรอยังจุดนัดที่สอง - รถของลุงแก้ว กรุงเก่า เดินทางจากปากช่องไปยังจุดนัดที่สอง - รถของร้อยฝัน เดินทางจากชุมแพ มาร่วมสมทบที่จุดนัดที่สอง - รถของผู้งมงายในรัก พร้อมเพื่อนอีกสามคน จุดนัดคือที่โรงเรียน - รถของรมย์ บุริน ล่วงหน้าแวะรับคนที่โคราชก่อนที่จะไปยังโรงเรียน - ขอโทษครับผมเมา .. เดินทางมาจากหนองคาย มารอที่จุดนัดที่สอง
ผู้ร่วมเดินทางทั้งหมด 46 คน.. มีวัตถุประสงค์เดียวกันคือเพื่อโรงเรียนในชนบท ข้าพเจ้ารู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งที่ได้รับความร่วมมือร่วมใจจากทุก ๆคน และเหนือกว่าความรู้สึกใด ๆ .. หัวใจของข้าพเจ้าเปี่ยมสุขยิ่งนัก
เมื่อพวกพ้องช่วยกันจัดเรียงของบริจาคที่เหลือ .. สังเกตได้ว่าพื้นที่ไม่พอสำหรับวางของ เพราะของบริจาคที่ได้รับบริจาคมาเต็มไปหมด จนท่าน ผ.อ.บอกว่าเห็นแล้วรู้สึกขนลุก (ท่านกล่าวภายหลังว่า ..เพราะไม่ได้คาดคิดว่า จะได้ของบริจาคมามากมายถึงขนาดนั้น) ทางโรงเรียนรายงานถึงความเป็นมาของโรงเรียนและคณะครู พร้อมกับแนะนำผู้ใหญ่บ้าน เมื่อถึงคิวของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าก็รายงานด้วยเช่นกันแต่เป็นรายงานรายการของบริจาค พร้อมกับชี้แจงถึงวัตถุประสงค์ในการจัดทำโครงการฯ
การเดินทางถึงแม้ว่าล่าช้าไปนิด เนื่องจากต้องขับรถรอ ๆ กันบ้าง ลังเลใจในเส้นทางบ้าง แต่ในที่สุดก็ถึงโรงเรียนจนได้ ที่โรงเรียนชาวบ้านและนักเรียนอยู่รอกันแล้ว ของบริจาคจากรถปิคอัพคันที่ล่วงหน้ามาก่อน ถูกจัดเรียงไว้เรียบร้อย เว้นพื้นที่บนโต๊ะสำหรับของบริจาคที่เหลือ (ของบริจาคที่อยู่ในรถปิคอัพคันที่ 2 และแทรกวางในรถตู้)
หลังจากมีการส่งมอบของบริจาคและเงินบริจาค ทางโรงเรียนก็มอบเหรียญที่ระลึกให้กับทุก ๆ คน โดยผ่านคุณสุชิน เป็นเหรียญรูปเจ้าพ่อพญาแล (พระยาภักดีชุมพล)ที่ชาวชัยภูมิเคารพนับถือ ซึ่งในคำขวัญประจำจังหวัดก็มีการกล่าวถึงว่า .. "ชัยภูมิ เมืองผู้กล้า พญาแล"
อันที่จริง ข้าพเจ้าได้มีโอกาสไปสักการะเจ้าพ่อพญาแลที่ศาลเมื่อคราวมาสำรวจ คราวนั้นข้าพเจ้าอธิษฐานให้เจ้าพ่อพญาแลช่วยคุ้มครอง และช่วยให้โครงการนี้ลุล่วงไปด้วยดี
และก็เหมือนปาฏิหาริย์ .. ครั้งแรกที่ได้รับจดหมายแจ้งจากท่านผอ.ว่าทางโรงเรียนต้องการอะไรบ้าง บอกตรง ๆ ข้าพเจ้ารู้สึกหนักใจ ด้วยไม่แน่ใจว่า ตนเองจะมีความสามารถระดมทุนเพื่อจัดซื้อได้หรือไม่ เพราะสิ่งของที่ปรากฏในจดหมาย ข้าวของแต่ละอย่างต้องใช้วงเงินจำนวนสูง ซึ่งข้าพเจ้าก็ตั้งใจไว้ว่า จะพยายามอย่างที่สุดที่จะจัดหาให้ แต่ก็จะไม่เบียดเบียนจนตัวเองต้องเดือดร้อน
และนับตั้งแต่ประกาศเปิดโครงการเพื่อนพ้องน้องพี่ ก็มีผู้ติดต่อมาตลอด เพื่อที่จะขอร่วมในโครงการบ้าง บริจาคเงินบ้าง บริจาคสิ่งของบ้าง จนกระทั่งสามารถจัดหาได้ทุกอย่างตามที่โรงเรียนแจ้งขอมา และยังเผื่อแผ่ถึงนักเรียนและชาวบ้านได้ด้วย ข้าพเจ้าเชื่อว่า การที่โครงการเพื่อนพ้องน้องพี่ ราบรื่น ไร้อุปสรรคใดใด ส่วนหนึ่งเป็นเพราะบารมีของเจ้าพ่อพญาแล ที่รับฟังคำอธิษฐานของข้าพเจ้า ดังนั้นข้าพเจ้าจึงดีใจมาก ที่ได้เหรียญเจ้าพ่อพญาแลเป็นที่ระลึก ข้าพเจ้าจะเก็บรักษาไว้เป็นอย่างดี
เด็กนักเรียนเข้าแถวรอรับไอศกรีม นึกอยากจะทานบ้าง..แต่ก็อายเด็ก
หลังรับประทานอาหารเที่ยง (อาหารที่ทางโรงเรียนจัดเตรียมไว้ให้) พวกเราก็หอบของฝากสำหรับเด็ก ๆ ที่แยกต่างหากจากของบริจาค ไปยังสนามวอลเล่ย์บอล เพียงแค่ปลดตาขายจากเสาสนาม ก็จะได้พื้นที่กว้างสำหรับกิจกรรมสันทนาการ ข้าพเจ้ากระซิบบอกเด็กนักเรียนที่กำลังรุมล้อมรถไอศกรีม (ทางโครงการฯ จัดเลี้ยงไอศกรีม) ว่า .. "เดี๋ยวจะมีการเล่นเกม ของรางวัลเพียบเลย .. ใครทานไอศกรีมเสร็จแล้วไปรอที่สนามเลยนะ" เพียงเท่านั้น เหมือนเป็นช่วงเวลาแห่งความสุขที่พวกเด็ก ๆ รอคอย ทุกคนร้อง เย้ .... อย่างดีอกดีใจ และรีบเฮโลไปยังสนาม (ข้าพเจ้าแอบแจ้งล่วงหน้ามายังโรงเรียน ขอให้เด็กนักเรียนใส่ชุดพละเพื่อสะดวกในการเล่นเกม)
หนุ่มคนนี้ คงถือ คติว่า...ต่างวัย หัวใจเดียวกัน
วิทยากรเกม ก็ไม่ใช่คนอื่นไกลที่ไหน.. ครูโต และช่างชัช ผู้ซึ่งเคยร่วมค่ายร่วมกิจกรรมกันมาก่อน ข้าพเจ้ามอบหน้าที่ในการกำกับดูแลเกมให้เขาสองคน เพราะเชื่อในความสามารถของพวกเขา .. และแล้วก็ไม่ผิดหวัง
ภาพที่ข้าพเจ้าเห็นตรงหน้า คือ .. ภาพของเด็ก ๆ ที่มีรอยยิ้มและเสียงหัวเราะเปื้อนหน้ากันทุกคน ของรางวัลที่จัดเตรียมมาให้กว่าสองร้อยชิ้น ถูกแจกจ่ายอย่างทั่วถึง ทั้งผู้ให้และผู้รับ ต่างก็มีความสุข .. แน่นอน ข้าพเจ้ามีความสุข
ฝนลงเม็ดปรอย เหมือนเป็นสัญญาณของการร่ำลา
หลังจากที่ติดตั้งเครื่องคอมพิวเตอร์เสร็จเรียบร้อย ก็พอดีกับฝนซา ทางคณะเยือนก็กล่าวคำอำลาต่อทางโรงเรียน ซึ่งก็ได้รับของฝากข้าวเหนียวไก่ย่างมาเป็นเสบียงอีกด้วย จากนั้นก็เดินทางไปยังอุทยานแห่งชาติน้ำตกตาดโตน
ที่บ้านพัก .. มีการกำหนดจัดแบ่งห้องนอนกันไว้แล้ว มีเต้นท์ห้าหลัง กางที่ชั้นสองตรงระเบียง 4 หลังเรียงกัน และชั้นล่างอีกหนึ่ง สำหรับลุงแก้วกรุงเก่าซึ่งต้องเดินทางต่อไปยังขอนแก่น ก็ร่ำลากันตรงนี้ และรมย์บุริน แยกตัวไปพักผ่อนอีกจุด พรุ่งนี้นัดพบที่ อท.น้ำตกไทรทอง
เขากำหนดให้พัก 14 คน/สำหรับบ้านหลังนี้ แต่นี่ พัก 41 คน (อีก 5 คน แยกพักที่อื่น) ถามใครต่อใครว่า..แออัดยัดเยียดไหม .. ต้องการให้เปิดบ้านพักอีกหลังไหม ก็ได้รับคำตอบว่า อยู่ได้ .. อบอุ่นด้วยซ้ำไป
ถือว่าเป็นการตกลงร่วมกัน ใครใคร่นอนตรงไหนก็ตามสะดวก ข้าพเจ้ากางเต้นท์ และพื้นที่ข้าง ๆ เต้นท์ของข้าพเจ้า ก็มีเต้นท์อีกสามหลัง เมื่อจัดแจงกางเต้นท์เรียบร้อยแล้ว ข้าพเจ้าก็รับหน้าที่ในครัวต่อ
มาถึงตรงนี้แล้ว .. ต้องขอบคุณครัวกระชายอีกครั้งที่ดูแลพวกเราเป็นอย่างดี ไม่ว่าจะเป็นแกงส้มไข่ชะอม ปลาสลิดทอด ไส้อั่ว ผัดมะเขือยาว น้ำพริกเผา+ผักสด ล้วนแต่เป็นของโปรดของข้าพเจ้าทั้งนั้น
และอีกคนที่จะลืมเสียไม่ได้ คือ .. คุณหมอท่องเมฆาผู้เปรียบเสมือนกุนซือของข้าพเจ้า เมื่อราวสัปดาห์ที่แล้ว ข้าพเจ้าปรึกษากับคุณหมอท่องเมฆาว่า น่าจะมีอาหารเพิ่มเติม เนื่องจากผู้ร่วมเดินทางมีจำนวนมาก เกรงว่าอาหารที่ครัวกระชายเตรียมมาให้จะไม่พอเพียง ครั้นจะแจ้งยอดเพิ่มไปยังครัวกระชาย ก็รู้สึกกระไรอยู่ เอาเป็นว่าเตรียมอาหารไปเพิ่มเองดีกว่า
ข้าพเจ้าเสนอ.. ไก่ย่าง และอาหารจำพวกซีฟู๊ด จำได้ว่า ..คุณหมอหัวเราะก๊ากทันที .. (ทำเป็นขำ) และเมื่อถึงวันเดินทาง กุ้งเอย ปลาหมึกเอย ปลาเอย ก็มานอนรอเต็มกล่องโฟม
ในทริปนี้ ผู้ร่วมเดินทางได้แบ่งหน้าที่กันดีมาก (โดยที่ไม่ต้องให้ใครนัดแนะ) - บางส่วน สนุกสนานกับการเล่นน้ำตก - บางส่วนดีดกีตาร์ร้องเพลงบนบ้านพัก ฮาเฮตามเรื่อง - บางส่วนง่วนกับการกางเต้นท์ - บางส่วนเตรียมอาหารมื้อเย็น
ทำความรู้จักกัน
เกยตื้น
ต้นไม้งาม .. คนงดงาม .. งามน้ำใจไหลเป็นสายธาร
พูดถึงเรื่องการเล่นดนตรีแล้ว .. เครื่องดนตรีที่พามาด้วยเท่าที่เห็นมี กีตาร์ ขลุ่ย หีบเพลง ผู้งมงายในรักและนายเมาก็สุดฝีมือในดนตรีจริง ๆ ขึ้นเพลงอะไร ก็เล่นได้ทุกคีย์ ในขณะที่ลุงวลีพอบทไม่ได้โม้ ก็หยิบหีบเพลงขึ้นมาเป่า ส่วนจอมยุทธเมรัยจองนักร้องนำ มีหางเครื่องพิลึกสองหนุ่มสร้างสีสันแปลก ๆ ข้าพเจ้าและคุณหมอท่องเมฆา ทำอาหารไป ก็นึกครึ้มร้องเพลงคลอไปด้วย
ข้าพเจ้าเห็นเพื่อน ๆ มีความสุข ก็รู้สึกยินดี .. และถึงแม้ว่าช่วงหัวค่ำ ยุงจะชุมมาก ประมาณว่านั่งทำอาหารไป ต้องนั่งเขย่าขาไปเรื่อยก็ยังไม่ทำให้อารมณ์สะดุดความสนุก ยังดีที่มียาทากันยุง กย.15 .. และยาจุดกันยุงแบบขด
ราวทุ่ม ต่างก็กลับเข้ามารวมกลุ่มในบ้านพัก เพื่อร่วมรับประทานอาหารเย็น อาหารถูกทยอยส่งไปจัดสำรับ ซึ่งแยกเป็น 4 วงใหญ่ มีอาหารจากครัวกระชายเป็นเมนูต้น และอาหารทะเลเป็นเมนูท้าย ประมาณว่านั่งทานไปเรื่อย ๆ อาหารก็ทยอยส่งมาเพิ่มอีกเป็นระยะ ๆ .. คุณหมอยังคงทำหน้าที่เป็นพ่อครัว ข้าพเจ้าก็ได้แต่เป็นลูกมือ เป็นเด็กเสริฟ
หลังจากที่ข้าพเจ้าสังเกตว่า เพื่อน ๆ อิ่มกันแล้ว ข้าพเจ้าก็ให้สัญญาณครูโตและช่างชัช ดำเนินการละลายพฤติกรรมผู้ร่วมทาง โดยมีการปรับพื้นที่เล็กน้อย .. คุณกุ้งและเจ้าก้อย ช่วยกันยกโต๊ะอาหารเขยิบไปอีกด้าน ส่วนขอโทษครับผมเมา ก็จัดแจงเอาม็อบมาถูพื้นจนสะอาดเอี่ยมอ่อง
เอาล่ะ .. ได้เวลารวมหลายกลุ่มให้เหลือหนึ่งกลุ่ม
จากการที่แต่ละกลุ่มยังไม่ค่อยคุ้นเคยกันเท่าไหร่ วันทั้งวัน ก็ได้แต่ส่งสายตา ส่งยิ้มให้กันเท่านั้น ข้าพเจ้าไม่อยากให้บางคนมีความรู้สึกแบ่งแยก ข้าพเจ้าไม่อยากให้บางคนมีความคิดที่ว่า.. นั่นกลุ่มโน้น นี่กลุ่มนี้ ไม่มีกลุ่ม .. ไม่มีก๊ก .. มีแต่เพื่อนร่วมทาง เพื่อนร่วมบุญ ..ข้าพเจ้าคิดเช่นนั้น ในอดีตที่ผ่านมา ตรงส่วนนี้ถูกละเลยไป จึงทำให้กลายเป็นปมปัญหา ข้าพเจ้าจึงมีความคิดที่ว่าควรละลายพฤติกรรม..ผู้ร่วมเดินทางทั้งหมด
คำว่าละลายพฤติกรรม เป็นคำที่อาจฟังแล้วไม่ค่อยรื่นหูนัก แต่ข้าพเจ้ายังไม่เห็นคำอื่นเหมาะสม จึงขออนุญาตใช้คำนี้ต่อไป ในบรรดาผู้ที่ร่วมเดินทางมา .. มีหลากหลาย และ ต่างวัย ไม่ว่าจะเป็นสถานภาพทางตำแหน่งหน้าที่การงาน และอื่น ๆ ซึ่งล้วนแต่เป็นปัจจัยก่อให้เกิดความแตกต่าง และยิ่งต่างคนต่างที่มาด้วยแล้ว การที่จะทำให้ทุกคนเกิดความพึงพอใจย่อมเป็นไปได้ยาก แต่ถ้าจะทำ นั่นย่อมหมายถึงว่า ทุกคนต้องร่วมมือและทำความเข้าใจในสภาพ
การเรียกคนจากกลุ่มย่อยเพื่อเข้ากลุ่มใหญ่อันเป็นหนึ่งเดียว .. เริ่มต้นเปิดฉากด้วยการที่ครูโตและช่างชัชร้องเพลงถามข้าพเจ้า เลือกใครดี ข้าพเจ้า.. ก็ต่อสร้อย ด้วยการขานนามของผู้ร่วมเดินทางทีละคน แรก ๆ ก็มีผู้ร่วมเดินทางก็มีการเคอะเขิน เดินอย่างอาย ๆ ออกมา มาถึงตรงนี้ ข้าพเจ้าขอกล่าวชมเชยทุกคนว่า ..ทำได้ดี และมีสปิริตมาก
ในเกม ที่มีผู้กำกับให้เล่นเกม ทุกคนที่เล่นเกมต้องอยู่ภายใต้กฏของเกม .. ภายใต้หลังคาบ้านพักเดียวกัน .. ผู้ร่วมเดินทางนั่งล้อมเป็นวงกลม ต่างคนก็ต่างทำหน้าที่ภายใต้กฏของเกมอย่างสนุกสนาน รอยยิ้มและเสียงหัวเราะตลอดช่วงเวลาสองชั่วโมงที่ละลายพฤติกรรม คราวนี้.. ตาของข้าพเจ้าคงไม่ฝาด หูคงไม่เฝื่อนเป็นแน่
เกม .. ถ้าจะละเสียไม่เล่าถึง ก็คงเหมือนขาดอรรถรสไป ข้าพเจ้าเองก็ต้องตั้งสติไม่ให้เผลอทำผิดเกม .. ไม่งั้น เป็นได้ฮา แน่ หลายคนที่เผลอทำผิดเกม ต้องออกมาอยู่ในวง และถูกทำโทษ โทษแต่ละอย่าง ก็ชวนขำกลิ้งทั้งนั้น บางคนหัวเราะจนน้ำหูน้ำตาร่วง เรียกได้ว่า ทุกนาที .. มีฮา ..
นาทีระทึก เพราะไม่รู้ว่าจะโดนทำโทษให้แสดงท่าอะไร ยิ้มสู้ไปก่อน
ลูกกบตัวหนึ่ง ลูกกบตัวหนึ่ง ทำท่าร่าเริงจริงเชียว... หางมันนิดเดียว หางมันนิดเดียว กู่ร้องก้องไป... อู้ แหวก แคว่ก แคว่ว อู้ แว๊ก อู้ แหวก อู้ แหวก แคว่ก แคว่ก...
กล้วยทับ กล้วยทับ กล้วยทับ...กล้วยทับ อร๊อย อร่อย... ใส่เกลือ ใส่น้ำตาลนิดหน่อย...อร๊อย อร่อย กล้วยทับ กล้วยทับ...
ก่อนร่ำลากันเข้านอน .. ครูโตและช่างชัช ก็กล่าวนำสวดมนต์ ชินบัญชรฉบับย่อ และกล่าวแผ่เมตตา .. ท้ายสุด ก็...กล่าวคำราตรีสวัสดิ์ เพื่อนบางคนยังไม่นอน ยังคงอยู่ร่วมสนทนาฮาเฮกันต่อ ส่วนข้าพเจ้าแยกตัวเข้าเต๊นท์นอน และก็หลับในทันที
24 มิถุนายน 2550 รู้สึกตัวอีกทีก็ตอนฟ้าสาง แม้รู้สึกปวดเมื่อยบ้างเล็กน้อย ด้วยไม่ค่อยคุ้นกับที่นอนพื้นปูนสักเท่าไหร่ แต่บรรยากาศและเสียงนกที่ร้องทักในยามเช้า ทำให้รู้สึกตื่นตาตื่นใจ หลายคนทยอยตื่นกันแล้ว ข้าพเจ้าดูเวลาจากโทรศัพท์มือถือ เห็นว่ายังไม่หกโมง อย่างไรก็ตาม ก็ต้องลุก ต้องรีบเคลียร์เต้นท์ และเตรียมอาหารเช้า ซึ่งข้าพเจ้าก็ไม่ได้ทำอะไรมากไปกว่า ไปซื้อไข่ไก่ 1 โหล และนมสด 6 กล่อง
จากนั้นก็ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของเพื่อน ๆ ที่ต่างก็ช่วยกันทำบัพเฟินกันอย่างสนุกสนาน บางคนทานกาแฟ บางคนจัดการมาม่า บางคนจัดการกับโจ๊กคัพ ส่วนข้าพเจ้าได้ชิมบัพเฟิน 1 ชิ้นใหญ่ ไม่รู้ฝีมือใคร ฮัทจินำมาให้พร้อมกับราดน้ำผึ้งแสนอร่อย
เช้าวันนี้จะต้องเร่งทำเวลา เพราะจะต้องไปที่อุทยานแห่งชาติน้ำตกไทรทอง ดังนั้น ข้าพเจ้าทยอยเก็บของขึ้นรถไปเรื่อย ข้าพเจ้าแบ่งข้าวของบางส่วนให้นายธันวาบ้าง และอุปกรณ์เครื่องเขียนอีกบางส่วนให้ร้อยฝัน สำหรับไปทำกิจกรรมในวันสุนทรภู่ พร้อมกันนี้ก็ฝากเงินไว้กับร้อยฝัน (ทุนอาหารกลางวันของนายธันวา จำนวน 3000 บาท) สำหรับทุนอาหารกลางวันของนายธันวา ก็มีเพื่อนหลายคนช่วย ๆ กัน (แม่มดใจร้าย+เพื่อน,ท่องเมฆา,อัลมิตรา,เพื่อนร่วมเดินทางช่วยสมทบ)
ราวแปดโมงครึ่ง เมื่อทุกคนพร้อม ก็เคลื่อนพลไปยังอุทยานแห่งชาติน้ำตกไทรทอง ข้าพเจ้านึกว่าคนพื้นที่จะขับรถนำ ที่ไหนได้ ร้อยฝันบึงรถหายลับตาไปเฉยเลย ฮา .. ส่วนรถที่เหลือก็เรียงแถวลำดับ เป็นคาราวานยาว 6 คัน โดยรถที่ข้าพเจ้านั่งนำขบวน ผู้งมงายในรัก ศาลาไทย จอมยุทธเมรัย ลุงวลี ขอแยกตัวกลับก่อน เพราะติดงานในช่วงบ่าย ส่วนแก้วกรุงเก่า ซึ่งติดภาระกิจที่ จ.ขอนแก่น ก็ได้แยกตัวไปตั้งแต่คืนก่อนแล้ว สำหรับรมย์ บุริน มีนัดกับคณะที่อุทยานแห่งชาติน้ำตกไทรทอง
การเดินทางสะดุดกึกเล็กน้อยเนื่องจาก ลูกสาวตัวน้อยของคุณหมออยากจะเข้าป่าฉับพลัน ประสบการณ์การใช้ไม้ไผ่แกล้งอึ ก็มีกันคราวนี้ นึกแล้วก็ขำ.. ข้าพเจ้าจึงนำขบวนรถล่วงหน้าไปก่อน
การเดินทางไปที่ผาหำหด ซึ่งต้องผ่านลำธาร รถท้องต่ำจะไม่ค่อยสะดวกนัก เพื่อนร่วมเดินทางที่โดยสารรถตู้และรถยนต์ จึงต้องอาศัยรถปิคอัพสองคัน แต่เนื่องจากจำนวนคนมีเกินอัตราจึงจ้างรถปิคอัพของชาวบ้านอีก 1 คัน
ทางเดินไปผาหำหดและทุ่งดอกกระเจียว
ที่ผาหำหด มีเจ้าหน้าที่ป่าไม้คอยดูแลนักท่องเที่ยวอยู่ใกล้ ๆ เพื่อความปลอดภัย เพื่อนหลายคนประลองความกล้า และท้าทายความหวาดเสียวที่ผาหำหด ต่างก็แอ๊คชั่นเก็บภาพมาเป็นที่ระลึกกัน
จากนั้นก็เดินเลาะตามแนวผาไปยังทุ่งดอกกระเจียว ดอกกระเจียวบานสะพรั่งเต็มลาน นับว่าคุ้มการเดินทาง
ที่ทุ่งบัวสวรรค์ 1. มีดอกกระเจียวสีขาว ซึ่งมีที่เดียวใน จ. ชัยภูมิ (เจ้าหน้าที่บอกงั้น) ก็สวยงามแปลกตาไปอีกแบบ ปกติจะเห็นดอกกระเจียวสีชมพู (เหมือนปกหนังสือคุณชายหัวใจละมุน)
บรรยากาศในป่า.. ให้ความชุ่มชื่นและรู้สึกได้ถึงอากาศบริสุทธิ์ กลิ่นดินชื้น ๆ ครูโตและช่างชัชกลายเป็นมัคคุเทศน์ ชี้ให้ดูพืชพรรณพร้อมกับบรรยายเสร็จสรรพ บางทีก็หยุดกึกแล้วให้ทุกคนดูกิ้งกือยักษ์ มีมุขตลอด
ความจริงสองคนนี่ บทจะมีสาระ ก็มีได้.. ถ้าบทจะฮาล่ะก็ .. ตั้งแต่เกิดมา ข้าพเจ้าก็ยังไม่เคยเห็นใครบ้าเท่า (ชมนะเนี่ย)
ยามนี้เราจึงมาร้องเพลง..ร่วมร้องบรรเลงเสียงเพลงจากใจ.. เมืองนั้นมีความศิวิไลซ์.. เมื่อมีป่าไม้ต้นน้ำลำธาร..
ความสมดุลย์คือคุณตามธรรมชาติ.. เติมวาดชุบชีวิตชน.. ดินน้ำลมฟ้าอากาศ.. หมู่ไม้พันธุ์อยู่กันมาหลายชั่วคน..
ที่ผาหำหดนี้ ข้าพเจ้าได้พบกับรมย์ บุริน ที่คืนก่อนแยกพักต่างหาก พอสอบถามการเดินทางขึ้นผาหำหด ก็ทราบว่า .. จ้างรถส่งขึ้นเขา 500 บาท โดยสารมาเพียง 2 คนเท่านั้น เสียดายที่คลาดเวลากันนิดเดียว ไม่งั้นรมย์ บุริน ก็จะประหยัดค่าใช้จ่ายส่วนนี้ได้
จากผาหำหดที่เป็นที่ตกลงกันล่วงหน้าแล้วว่า.. ให้ต่างคนต่างอิ่ม ดูแลตัวเอง และเมื่อทุกคนพร้อม ก็เดินทางไปยัง อ.เทพสถิตย์ ปลายทางคือ อุทยานแห่งชาติป่าหินงาม
ถึงอุทยานแห่งชาติป่าหินงามประมาณบ่ายสามสิบห้านาที ซึ่งทุกคนต้องซื้อบัตรโดยสารรถสองแถวคนละ 10 บาท ซึ่งในส่วนนี้ทางพื้นที่มีการจัดเตรียมรถไว้ให้ รวมทั้งยุวมัคคุเทศน์พร้อมที่จะให้ความรู้แหล่งท่องเที่ยว
ตรงจุดนี้ มีเวลาในการท่องเที่ยวชายหน้าผาสุดแผ่นดินและป่าหินงาม ประมาณสองชั่วโมงสิบห้านาที ก่อนแยกย้ายท่องเที่ยว ก็นัดแนะจุดนัดพบกันเป็นที่เรียบร้อย 17.30 น. จะออกเดินทางกลับกรุงเทพฯ
ที่อุทยานแห่งชาติป่าหินงาม ร้อยฝันไม่ได้ร่วมเดินทางไปด้วยเนื่องจากติดธุระช่วงเย็นจึงกลับก่อน ดังนั้นผู้ร่วมทางที่เหลือจึงเป็นชาวเมืองหลวงโดยแท้ ที่สุดแผ่นดิน มีทิวทัศน์สวยงามมาก ทำให้นึกถึงหนังภารตะที่นางเอกกับพระเอกวิ่งไล่กันบนเนินเขา
เพื่อนร่วมทาง ต่างก็เก็บภาพกันเป็นที่ระลึกกันยกใหญ่
และบริเวณใกล้เคียงก็ยังมีทุ่งบัวสวรรค์ มีทางเดินเป็นสะพาน ที่นี่ ดอกกระเจียวจะสะพรั่งกว่าที่ผาหำหด แต่ดอกจะเล็กกว่านิดหน่อย
มีเกร็ดความรู้เล็ก ๆ จากยุวมัคคุเทศน์.. ซึ่งเขาเล่าว่า .. พื้นที่ป่าหินงามเก่อนที่แผ่นดินจะยกตัวสูงขึ้น เคยเป็นพื้นที่ทะเลสาบมาก่อน และจากซากตะกอนที่ทับถมกันมานาน ทำให้เกาะก้อนแข็งเป็นรูปร่างแปลกตา
เท่าที่เห็น หินบางก้อนมองคล้ายถ้วยฟีฟ่า บางก้อนเหมือนปลาโลมาเกยตื้น บางก้อนเหมือนเต่า อีกก้อนที่เห็นชัดเหมือนไดโนเสาร์ เพื่อนหลายคนตะกายขึ้นไปถ่ายรูปบนก้อนหิน บางท่าก็เท่ห์ บางท่าก็ดูเหมือนกำลังแปลงกายให้เข้ากับสภาพแวดล้อม
ก่อนขึ้นรถกลับบ้าน ก็แวะจับจ่ายซื้อของฝาก มีสินค้า OTOP มากมาย ที่คนท้องถิ่นออกร้านมากมาย ข้าพเจ้าซื้อดอกกระเจียว (ปลอม) 2 ชุด ฝากญาติผู้ใหญ่ และพวงกุญแจสำหรับเพื่อนที่ทำงาน สำหรับข้าพเจ้าเอง ..นึกไม่ออกจะซื้ออะไรดี ..ก็เลยซื้อขนม 3 ถุง 50 บาท ..
และเมื่อถึงเวลา 17.30 น. ขบวนรถที่เหลือ 6 คันก็เริ่มเคลื่อนตัวกลับกรุงเทพ ฯ จากจุดนี้ระยะทาง 258 กม. ไม่กลับเส้นทางเดิม (เที่ยวมา) ช่วงที่อยู่เขตจังหวัดลพบุรี .. ฝนตกหนัก แต่ ข้าพเจ้าก็ไม่สนใจแล้ว ฝนตกก็ตกไป ภาระกิจของข้าพเจ้าลุล่วงไปด้วยดีสมความตั้งใจ ข้าพเจ้ารู้สึกความปีติและเปี่ยมสุข
ข้าพเจ้าขอขอบคุณทุก ๆ คน ไม่ว่าจะเป็นนักเขียน,ผู้ร่วมสมทบโครงการ,ผู้ร่วมเดินทาง,เพื่อนร่วมเวป โครงการเพื่อนพ้องน้องพี่สำเร็จได้ก็เนื่องจากได้รับความร่วมมือร่วมใจกัน และถึงแม้ว่าบางท่านจะติดขัด ไม่อาจเข้าร่วมในโครงการ หากแต่ยังมีความปรารถนาดีต่อกัน มีกำลังใจมอบให้กัน ก็นับว่าร่วมบุญอนุโมทนาด้วยแล้ว
และถ้าหากสิ่งใดที่ข้าพเจ้าดำเนินการขาดตกบกพร่อง อันสืบเนื่องจากความรู้เท่าไม่ถึงการณ์หรือประการใดก็ตามแต่ ข้าพเจ้าขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย มิตรภาพตราบสิ้นฟ้า
6340
8
0
28 มิถุนายน 2550 19:42 น. - comment id 96719
ยินดีด้วยนะครับ ที่โครงการนี้เสร็จสิ้นไได้ด้วยดี ถึงแม้ผมอาจจะช่วยอะไรไม่ได้เลย ทั้งเงินบริจาค ทั้งการร่วมกิจกรรม แต่ผมก็ส่งกำลังใจให้ทุกๆคนที่ร่วมกันสร้างความฝันของเด็กๆให้เป็นจริงครับ ไว้รอให้ผมเป็นนิสิต แล้วผมคงจะมีโอกาสทำกิจกรรมแบบนี้เหมือนกัน มิตรภาพตราบสิ้นฟ้า
28 มิถุนายน 2550 21:24 น. - comment id 96724
ดีใจแทนเด็กๆจังค่ะ ^^
28 มิถุนายน 2550 21:37 น. - comment id 96726
28 มิถุนายน 2550 22:34 น. - comment id 96728
แค่อ่านและดูรูปประกอบก็น่าเสียดายที่ไม่ได้ไปด้วย เนื่องจากสาเหตุหลายประการ ยินดีกับความสำเร็จด้วยค่ะคุณอิม มีโครงการดีดีเมื่อไหร่บอกอีกนะคะ
29 มิถุนายน 2550 02:22 น. - comment id 96729
เสียดายได้เพียงเท่านั้น!!! เพราะเรามะได้ไป
29 มิถุนายน 2550 07:58 น. - comment id 96731
น่าอิ่มเอมใจจัง อยากทำแบบนี้มั่งจังเลยค่ะ คงจะมีความสุขมากมายเลย ขอให้สิ่งที่ทุกท่านได้ทำนำความสุขมาให้ตลอดไปนะคะ
29 มิถุนายน 2550 08:55 น. - comment id 96732
ปลื้มใจแทนทุก ๆ คนครับ นี่คืออนิสงฆ์อันยิ่งใหญ่ จัดอีกครั้งต่อ ๆ ไป อย่าลืมเปิดบัญชีกรุงไทยไว้ด้วยครับ เพราะผมสามารถโอนเงินทางอินเตอร์เน็ทได้ เรื่องมากไปหรือป่าวเนี่ย...หุหุ
29 มิถุนายน 2550 09:04 น. - comment id 96733
สวัสดีคุณอัลฯ ทักเลยอดรู้จักสมาชิกเลย แต่พอจะเดาออกได้3-4 คน คราวต่อไปต้องไม่พลาดเป็นแน่แท้ เหตุเกิดเพราะเจ้าความอายอันเดียวจริงจิ๊ง และสบายนิดหน่อยคือว่าปวดท้องกระทันหันค่ะ ฝากบอกคุณร้อยฝัน คุณจอมยุทธ คุณปู่วลี คุณแม่มดฯ ว๊าจำไม่ค่อยจะได้หมองทึบ(วันนี้) คราวแน่เห็นกันยิ้มให้บ้างนะคะใครจำก่อนก็ต้องยิ้มให้ก่อนดีไหมคะ....
29 มิถุนายน 2550 09:33 น. - comment id 96734
บอกเล่ากล่าวคำอักษรต่อค่ะ... คุณพี่สุชิน ลูกสาวลูกชาย น้องก้อย(จอมแก่น) คุณเมา คุณศาลา คุณลุงกรุงเก่า ฯลฯ ด้วย ค่ะ :) ที่สำคัญ(มิได้แล่งแยกนะคะ) คุณอิม ลุงโส ครอบครัว คุณหมอ เป็นย่างแท้เชียว ที่ใส่ในการเดินทาง ซึ้งมากเลยค่ะ คราวต่อไปทักจะหัดคุยให้เก่งๆค่ะ :)
29 มิถุนายน 2550 09:50 น. - comment id 96735
เมื่อสังคมไม่ทอดทิ้งกัน ความหวังก็ยังมี เด็กๆคงมีความสุขนะครับ...
29 มิถุนายน 2550 11:33 น. - comment id 96736
:) แล้วเราจะไปกันอีกน่ะ..
29 มิถุนายน 2550 13:08 น. - comment id 96738
วัตถุประสงค์ดี ๆ ของโครงการลักษณะนี้ มีมากมายหลายหลาก แต่มีวัตถุประสงค์ของกลุ่มอาสากลุ่มหนึ่ง ที่ทำให้เกิดความรู้สึกตื้นตัน และมีพลังขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก - เพื่อใช้เวลาว่างให้เกิดประโยชน์สูงสุดต่อตนเอง สังคม และผืนแผ่นดินไทย ในฐานะที่เป็นคนไทย เกิดอยู่ในผืนแผ่นดินไทย ตามปณิธานและบารมีพระมหากษัตริย์นักพัฒนาการกสิกรรมที่ทรงงานหนักที่สุดในโลก เผื่อจะเป็นพลังและกำลังใจ สำหรับโครงการดี ๆ ครั้งต่อไปค่ะ.. .. แล้วจะไม่ให้โลกนี้งดงามได้อย่างไร เมื่อหัวใจคุณงดงาม.. ../
29 มิถุนายน 2550 13:46 น. - comment id 96740
สวัสดีครับ ขาว-กรมท่า ครับ เมื่อวันที่จัดกิจกรรม ในวันที่ 24 มิถุนายน ผมก้ได้โทรศัพท์ ไปหา คุณ อัลมิตรา แต่คุยไม่ค่อยสะดวกเพราะ สัญญาณไม่ค่อยมีรวมถึง ช่วงเวลาไม่เอื้ออำนวย แต่ก้ยินดีด้วยนะครับ ที่โครงการเสร็จสมบูรณ์ โดยสวัสดี เดี๋ยวไว้คราวหน้าถ้ามีโครงการ ดีๆ อีก ผมขอไปด้วยคนนะครับ (^^)V
29 มิถุนายน 2550 15:03 น. - comment id 96741
มาร่วมอนุโมทนาบุญด้วยค่ะ ดูจากภาพแล้ว..รู้สึกว่าจะมีความสุขทั้งผู้ให้และผู้รับเลยนะคะ ยินดีด้วยค่ะที่โครงการสำเร็จลุล่วงด้วยดี
29 มิถุนายน 2550 15:11 น. - comment id 96742
ฮั่นแน่!!!!!!! คุณกุ้งหนามแดงจาหนี ปายไหนส่งเมล์หาทักด่วนจี๋ไปรษณีย์จ๋าเลย อิอิ มิฉะนั้นตัวงอนจะใหญ่กว่าตัวงอนคุณอิม ที่เท่าฝาบ้าน เพราะของทักตัวงอนเท่าฝา- บ้านฃุบแป้งทอด ฮึ่ม โหะ โหะ
29 มิถุนายน 2550 16:24 น. - comment id 96743
ขอบคุณสิ่งดีๆที่ทุกท่านร่วมกันทำขึ้นเพื่อให้สังคมเราน่าอยู่ขึ้นค่ะ
ดูรูปแล้วน่าสนุกนะคะ
29 มิถุนายน 2550 22:11 น. - comment id 96751
คุณอัลมิตรา...จ๊ะ
30 มิถุนายน 2550 07:15 น. - comment id 96756
ดีใจด้วยค่ะที่ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี...แต่แอบอิจฉาเล็กน้อยเพราะเราไม่ได้ไป.. ...ก็จะให้ความสนับสนุนและร่วมมือในโครงการต่อไปที่เป็นประโยชน์ค่ะ..
30 มิถุนายน 2550 19:53 น. - comment id 96766
แล้วทุกอย่างก็สำเร็จตามประสงค์ของผู้ที่มีเจตนารมย์เดียวกัน ...เพื่อนๆในเวป..เพื่อนๆนอกเวป...ได้ทำกุศลที่ยิ่งใหญ่สำรับเด็กๆ ผู้ที่ต้องการความช่วยเหลือ....ผมรู้สึกดีนะที่ได้เห็นและได้อ่านบทสรุป ซึ่งคนคนมาจากแตกถิ่นต่างทาง...แต่..ภาพที่ผมเห็นคือ "มิตรภาพ" มิตราภาพที่ไม่ได้เคลือบแฝงหรือเจือปนด้วยสิ่งใดใด.... ตั้งแต่ต้น...จนจบ...ผมยกเครดิตให้กับผู้ดูแลระบบและเพื่อนทุกคนซึ่ง ผมจะไม่แยกว่าเป็นคนนอกเวปหรือในเวป..ณ เวลานี้ทุกคนคือเพื่อน ผู้ที่มีเจตนาที่บริสุทธิ์ที่ได้ร่วมกันลงแรงกายแรงใจแรงทรัพย์ตามศรัทธา แต่ละท่านแต่ละคน..คือผู้ที่มีจิตใจที่งดงาม...ขอน้อมคาราวะทุกท่าน ด้วยใจที่บริสุทธิ์..... ...ถึงแม้นว่าตัวผมเองจะไม่ได้มาร่วมในกิจกรรมนี้..ด้วยเหตุผลหลายประการ แต่ผมเองก็ได้ติดตามความเคลื่อนไหวของกิจกรรมนี้มาตลอด...สิ่งที่ผมตระหนัก และเปรยกับคนสนิทของผม..คือผมกลัวว่าจะมีปัญหาในหลายๆเรื่องที่เคยมีมา ...แต่...สุดท้ายทุกสิ่งก็เสร็จสมบูรณ์ไร้ปัญหาและอุปสรรคใดใด....ถึงตรงนี้ ผมมั่นใจว่า...งานข้างหน้า...หากมีเพื่อนๆทุกท่านที่มีเจตนารมย์เดียวกัน ร่วมกันช่วยเหลือแบ่งปันคนละไม้คนละมือตามกำลัง...ต่อให้งานใหญ่เพียงใด ก็ต้องสำเร็จลุล่วงอย่างแน่นอน...ขอคาราวะทุกท่านอีกครั้งด้วยใจจริง....
2 กรกฎาคม 2550 11:47 น. - comment id 96782
คุณ อัลมิตรา สนุกสนาน เบิกบาน สำราญ บานตะไทถ้วนทั่วหน้า สำหรับเงินทุนมอบให้ ผอ. กับงานแนะแนว ไปเห็นว่า ฝากให้ธันวา แล้ว การเบิกจ่ายคงเป็นงานแนะแนว ดูแล อิอิ ม่วนอก ม่วนใจ ปีหน้าฟ้าใหม่พบกันอีกเน้อ
2 กรกฎาคม 2550 19:00 น. - comment id 96793
ขอบคุณพี่อัลมิตราที่ชวนไปทำกิจกรรมดีๆในครั้งนี้ ได้เห็นรอยยิ้มของเด็กแล้วมีความสุขมาก เราได้มิตรภาพใหม่ๆกลับมาด้วย และเราจะไปกันอีกน่ะ
3 กรกฎาคม 2550 09:44 น. - comment id 96798
---ดีใจแทนด้วยจริงๆ ...... ..... ทักทาย
11 กรกฎาคม 2550 11:44 น. - comment id 96865
มาร่วมอิ่มเอมใจด้วยคนครับผม
11 กรกฎาคม 2550 12:06 น. - comment id 96866
สมบูรณ์งดงามจริง ๆ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ