- มนต์ดลใจ - ผมชื่อก้องฟ้า ชื่อโก้มากใช่ไหมครับ ผมยังแอบชื่นชอบในชื่อของตัวเองเลย แค่อยากแนะนำครับ ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้นักหรอก อาชีพผมเป็นแค่เด็กเรือ รับผู้โดยสาร จากเกาะสมุย เกาะพะงัน เกาะเต่า ชุมพร และ มีรถรับส่งต่อไปถึงตรอกข้าวสาร ที่กรุงเทพฯ อีกที เมื่อสามปีที่ผ่านมา มันเป็นเหตุการณ์ที่ ก้องฟ้าไม่เคยลืมเลย พี่คะ ขอช่วยยกกระเป๋าให้หน่อยได้ไหมคะ มันหนักมากค่ะ หญิงรูปร่างเพรียวลม หน้าตาสะสวย พูดเชิงร้องขอ จริง ๆ มันก็เป็นหน้าที่ของก้องฟ้าอยู่แล้ว ได้ครับส่งมาเลย จะไปไหนหรือครับนี่ ผมพูดพลางก็หยิบกระเป๋าของเธอ ลงในใส่ในเรือ ขอบคุณมากค่ะ หนูจะไปทำงานในกรุงเทพฯค่ะ สมัครไว้นานแล้ว เพิ่งได้รับหนังสือเรียกตัวนี่แหละค่ะ อัธยาศัยเธอดีมาก รอยยิ้มของเธอผมไม่เคยลืมเลือนเลย ผมนั่งในเรือวันนั้น หูแว่วยินเสียงเธอตลอด หลับตาก็เห็นรอยยิ้มที่หาจากที่ไหนไม่ได้อีกแล้ว เรือผ่านเกาะพะงัน ผ่านเกาะเต่า แล้วก็เข้าปากน้ำชุมพร ผมไม่รอช้าที่จะให้เธอร้องขออีกต่อไป ผมรีบไปหยิบกระเป๋าใบนั้นทันที และถือไปส่งให้จนถึงรถโดยสาร ขอบคุณพี่มากนะคะ เราคงได้เจอกันอีกค่ะ หล่อนยกมือไหว้ โห...หนุ่มก้องฟ้าคนนี้ได้รับเกียรติขนาดนี้เชียวเหรอ ก้องฟ้ายืนอึ้งอยู่กับที่ จนนายหัวเรียกให้รีบขนสัมภาระให้ผู้ใช้บริการ ก้องฟ้าถึงได้ตื่นจากภวังค์ ก้องฟ้าได้เจอกับผู้หญิงคนนั้น ไม่บ่อยนัก นาน ๆ ครั้งหล่อนถึงได้กลับมาเยี่ยมบ้านสักหนหนึ่ง ก้องฟ้าแอบรักหล่อนอยู่ในใจ ตลอดสามปี โดยเขาลืมทุกครั้งที่จะถามว่าเธอชื่ออะไร ได้เจอทีไรเหมือนโดนมนต์สะกดทุกครั้ง - ข่าวร้ายมาถึง - 27 มิถุนายน เรือได้แล่นออกจากเกาะพะงัน ส่งผู้โดยสารไปเกาะสมุย เพื่อจะรับผู้โดยสารจากเกาะสมุย ไปยังชุมพรตามปกติ เรือแล่นออกไป ก้องฟ้ามีเวลาที่จะได้ดูข่าวจากหน้าจอโทรทัศน์ ผู้หญิงคนหนึ่ง โดนคนที่หลายคนบอกว่าแฟน ตบตี เตะ ถีบ อยู่หน้าโรงงาน ก้องฟ้าเห็นเนื่องจากมีคนถ่ายคลิ๊ปวิดิโอไว้ได้ เขาจำได้ทันที ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่ใคร คนที่เขารักมากที่สุด ผู้หญิงคนนั้นไง ก้องฟ้าช็อคอยู่กับที่ น้ำตาไหลรินนองแก้ม หล่อนโดนทารุณเหมือนกับสัตว์ตัวหนึ่ง ในคลิปเห็นผู้คนเดินผ่านไปมา โดยไม่มีใครสักคนที่จะช่วยเหลือ แม้แต่ รปภ. ของบริษัท ทำไมมนุษย์เราเป็นเช่นนี้หนอ ? ความเป็นมนุษย์มันอยู่ที่ไหนกัน ? ทำไมผู้ชายถึงชอบรังแกผู้อ่อนแอกว่า ? ทำไมกฏหมายไม่เอาผิด ผู้ทำชั่วให้ได้รับโทษอย่างสาสม ? ทำไมกฎหมายถึงต้องสมานฉันฑ์กับคนชั่ว ? ก้องฟ้าน้ำตาไหลพราก ตอนสุดท้ายทราบว่าหล่อนโดนกระสุนปืน จากไหนก็ไม่ทราบ หล่อนเสียชีวิตทันที ก้องฟ้าไม่ได้ยินเสียงเรือ เขาได้ยินแต่เสียงของหล่อน พี่คะ ขอช่วยยกกระเป๋าให้หน่อยได้ไหมคะ มันหนักมากค่ะ ขอบคุณมากค่ะ หนูจะไปทำงานในกรุงเทพฯค่ะ สมัครไว้นานแล้ว เพิ่งได้รับหนังสือเรียกตัวนี่แหละค่ะ ขอบคุณพี่มากนะคะ เราคงได้เจอกันอีกค่ะ พี่คะ ขอช่วยยกกระเป๋าให้หน่อยได้ไหมคะ มันหนักมากค่ะ ขอบคุณมากค่ะ หนูจะไปทำงานในกรุงเทพฯค่ะ สมัครไว้นานแล้ว เพิ่งได้รับหนังสือเรียกตัวนี่แหละค่ะ ขอบคุณพี่มากนะคะ เราคงได้เจอกันอีกค่ะ
27 มิถุนายน 2550 12:28 น. - comment id 96696
พี่พุดมาอ่านด้วยความชื่นชม หากตรมใจไปกับละครชีวิตโศกสะเทือนค่ะ รักนะคะ พี่พุดไพร..พะงัน
27 มิถุนายน 2550 12:44 น. - comment id 96697
พี่พุด สวัสดีครับพี่ พี่อยู่ที่ไหนครับ ผมคิดถึงพี่น๊า..ขอบคุณครับพี่ที่มาเยี่ยม
27 มิถุนายน 2550 13:03 น. - comment id 96698
แงงงงงงงงงงงง..... เนี่ยมันอาชญากรรมชัด ๆ เศร้าก็มะบอก..... เห็นเป็นคนฮา ๆ นึกว่ามันจะตาหลก เศร้าหนักกว่าเศร้าอีก ...แงงงงงงงงงง (¯`°.¸♥♥¯`°ศรรกราหน้าทะเล้น°´¯♥♥¸.°´¯)
27 มิถุนายน 2550 14:42 น. - comment id 96700
เศร้าจังค่ะ
27 มิถุนายน 2550 15:26 น. - comment id 96702
โถ..แม่คุณ..น่สงสาร
27 มิถุนายน 2550 15:40 น. - comment id 96703
โถ่..ทำไมจบเศร้าหละ พ่อก้องฟ้า..
27 มิถุนายน 2550 17:04 น. - comment id 96708
ในที่สุดก้อได้อ่านเรื่องสั้นของคนบนเกาะ รอมานานค่ะ แต่เริ่มด้วยเรื่องเศร้าจัง
27 มิถุนายน 2550 19:26 น. - comment id 96712
สวัสดีครับ คุณศรรกรา สวัสดีครับ คุณเพียงพลิ้ว สวัสดีครับ คุณ ครูพิม สวัสดีครับ คุณยาแก้ปวด สวัสดีครับคุณ . สวัสดีครับ คุณกชมนวรรณ ผมก้องฟ้านะครับ ผมปลื้มใจมากที่ท่านทั้งหลายเข้ามาอ่านเรื่องราวของผม ผมซาบซึ้งในท่านทุกคนครับ แค่ทำสงสารและเห็นใจ ผมก็มีความสุขขึ้นมากเลยครับ วันนี้ผมก็ออกทำงานตามปกติ แต่ใจแห้งเหี่ยวเหลือทนครับ ใจยังคิดถึงคนที่ผมรักไม่หาย ใบหน้าและเสียงของเขา ยังผ่านมาให้เห็นให้ได้ยินเสมอ ผมรู้ครับว่านี่คือความรัก แม้จะเป็นการแอบรัก รักโดยคนที่เรารักไม่รู้ตัว แต่ผมก็เคยมีความสุขเสมอเพียงแค่การที่รักเขาข้างเดียว กลับถึงบ้านเรือเที่ยวสุดท้ายก็มืด มาอ่านเจอเรื่องราวของผม พี่คนบนเกาะเขาลงไว้ให้ เขาช่างรู้ใจของผมเหลือเกิน เรื่องราวที่เขาลงไม่มีที่ตำหนิแม้แต่น้อย ได้ข่าวที่เกาะพะงันไฟฟ้าดับตั้งแต่เที่ยง มาติดเอาตอนหกโมงกว่าแล้ว พายุแรง ฝนก็ตก คงเป็นสาเหตุหนึ่งที่ไฟฟ้าดับ ไฟฟ้าที่เกาะนี่แปลกมากครับ เมื่อไหร่ที่ฝนตกไฟฟ้า จะมีโอกาสดับถึง 80 % ก็ขอบขอบคุณทุก ๆ ที่มาให้กำลังใจผมครับ
28 มิถุนายน 2550 10:24 น. - comment id 96715
คนบนเกาะชื่อก้องฟ้า หรือเปล่าคะ?? ช่วยยกกระเป๋าหน่อยค่ะ...!!!!!
28 มิถุนายน 2550 21:06 น. - comment id 96723
คุณก้องฟ้าคะ เฌอขอแสดงความเสียใจด้วยนะคะ
28 มิถุนายน 2550 21:27 น. - comment id 96725
คุณ ป. คุณ เฌอมาลย์ สวัสดีครับคุณ ป. คนบนเกาะเข้านอนแล้วครับ จะให้ผมหิ้วกระเป๋าให้เหรอครับ ว่าง ๆ มาเที่ยวกับเรือนายจ้างผมบ้างสิครับ ขอบคุณครับที่เข้ามาทักทาย สวัสดีครับคุณเฌอมาลย์ ขอบคุณครับในความเห็นอกเห็นใจ ถ้าคนเรามีน้ำใจไมตรีแบบนี้ทุกคน ผมว่าโลกนี้คงจะมีความสุขมากนะครับ ทำไมคนเราไม่นึกถึงอกเขาอกเรา ไม่คิดว่าถ้าเราเป็นแบบนั้นบ้างจะเป็นอย่างไร ทำไมไม่รู้จักความพอดี เราจะมีความโลภไปทำไมกันครับ ผมเคยเห็นคู่รักก็แต่งงานกันแล้วนั่นแหละครับ ผมแอบสังเกตนะเขาไม่รู้หรอก เขาทำงานกันตามประสาคนความรู้น้อย เช้าก็ต่างออกไปทำงานกัน กว่าจะเจอหน้ากันก็มืดค่ำ กลับมาผู้ชายก็ซื้อผัก อาหารสดเล็ก ๆน้อย ๆ ติดมือมาด้วย ถึงบ้านก็ช่วยกันหุงข้าว ( ด้วยไม้ฟืน ) ทำกับข้าว ดูทั้งสองมีความสุขมากตอนนั่งกินอาหารด้วยกัน แม้บางวันจะมีแค่ ไข่เจียวเพียง 1 จาน ไม่เคยเห็นที่ผู้ชายจะเมามายกลับบ้าน ผมอยากเห็นทุกคนในสังคมเป็นแบบนี้ครับ ไม่ต้องทะเยอทะยานจนเกินไป ความสุขก็หาได้แค่เอื้อมครับ ผมพูดมากไปแล้วต้องขอโทษด้วย ขอบคุณอีกครั้งครับ
28 มิถุนายน 2550 22:03 น. - comment id 96727
คนสมัยนี้เห็นแก่ตัวมากกว่าค่ะ เลยไร้ซึ่งการเห็นอกเห็นใจกัน ไม่มีความพอดีและพอเพียงโลกจึงวุ่นวายอย่างที่เป็นข่าวรายวันค่ะ ราตรีสวัสดิ์นะคะ
29 มิถุนายน 2550 13:36 น. - comment id 96739
สวัสดีค่ะ ก้องฟ้า...หากเรื่องที่เล่ามานี้เป็นเรื่องจริงของชีวิตคุณ...หรือใครก็ตาม เวลานี้ผู้หญิงคนนั้นอาจจะมีความสุขเพราะเธอได้หลุดพ้นจากความทุกข์ไปแล้วก็ได้ค่ะ...ส่วนคุณ...ก็ขอให้ยืนหยัดอยู่ด้วยความสุขจากความทรงจำที่เหลืออยู่ จากวันนี้ไป ขอให้คุณเป็นชายที่โชคดี ได้พบเจอกับคนที่คุณจะได้รักและอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขนะคะ...ขออวยพรค่ะ
29 มิถุนายน 2550 21:09 น. - comment id 96749
สวัสดีครับคุณเฌอมาลย์ สวัสดีครับคุณน้ำผึ้งเดือนห้า เมื่อคืนตอบคุณเฌอมาลย์แล้วผมก็นอนเลย ขอบคุณครับที่มาราตรีสวัสดิ์อีกที คุณน้ำผึ้งเดือนห้าครับ ชีวิตคนเรานั้นไม่แน่นอนจริง ๆ นะครับ วันนี้เป็นอย่างนี้ วันพรุ่งนี้ยังไม่ทราบเลยว่าจะเป็นแบบไหน ต้องขอขอบคุณในคำปลอบใจและคำอวยพรเป็นอย่างมากครับ ผมสบายใจขึ้นมากครับ แต่เรื่องคิดจะหาคนใหม่ผมคงไม่คิดหรอกครับ ชีวิตผมมันเหมือนกับคนเร่ร่อน อย่าให้ใครต้องมาลำบากกับผมเลยครับ ขอแค่มีความรักทางใจ แล้วให้คนที่เรารักมีความสุขก็พอแล้วครับ ขอให้คำอวยพรนี้จงสัมฤทธิ์ผลแก่คุณน้ำผึ้งเดือนห้าด้วยเช่นกันนะครับ
18 เมษายน 2551 05:18 น. - comment id 99969
ดีค่ะคุณ ก้องฟ้า สงสารผู้หญิงคนนี้จังเลยค่ะ เข้าใจค่ะ หัวอกเดียวกัน โดนแฟนทำร้ายร่างกายก้อปวดใจอยู่แล้ว นี่ถึงกับยิงกัน มันสุดทนจิงๆค่ะ ผู้ชายคนนี้ มันไม่ใช่คน ชาติหน้ามีจิง ขอให้ผู้หญิงคนนี้ เกิดในที่ดีๆ และเจอแต่คนดีๆ น่ะค่ะ