พิพิธภัณฑ์ชีวิต Hiv+

เฌอมาลย์

เมื่อวันที่16มิถุนายน มีเพื่อนๆมาจากกรุงเทพ เขาตั้งใจมาทำบุญที่วัดพระบาทน้ำพุ เฌอเลยเป็นไกด์นำทางไปค่ะ
ได้พบ ได้พูดคุยกับผู้ป่วย ได้ชมพิพิธภัณฑ์ชีวิต ได้สาระและความรู้ทั้งทางโลกและทางธรรมไปในตัวเลยค่ะ
คือ ชีวิตคนเราไม่มีอะไรแน่นอนจริงๆ ส่วนใหญ่ผู้ชายจะติดโรคด้วยการร่วมเพศกับหญิงบริการ
ส่วนผู้หญิงส่วนมากจะติดมาจากสามีอีกที 
และอีกหลายคนเหมือนกันที่เป็นชายประพฤติตนแบบรักร่วมเพศ
 และมีอีกกลุ่มคือติดโดยการฉีดเข็มโดยยาเสพติด และเด็กเล็ก ที่ติดมาจากมารดาอีกที
พิพิธภัณฑ์ชีวิต 
"วันเผาผี หนีไม่พ้น บนอนิจ
ทุกชีวิต ต้องตาย มลายสูญ
ทิ้งความดี ที่ทำ ครั้งจำรูญ
ไว้เทิดทูน อาลัย ตอนวายวาง"

ศิลปเรซิ่น จากกระดูกผู้ป่วย
"โลกหมุนเวียน เปลี่ยนผัน ทุกวันนี้
เป็นโลกที่ สมมติ ปรากฏเห็น
ดั่งละคร ย้อนแสดง แสร้งให้เป็น
ดาราเล่น คือเรา เฝ้าหลอกลวง"

 บทสะท้อนชีวิต 
"ไม่เที่ยงแท้ แน่นอน สะท้อนจิต
ว่าชีวิต คนเรา ก็เท่านี้
ถือกำเนิด เกิดแก่ แลตายมี
ไม่อาจหนี ต้องประสบ พบทุกคน.."

ภาพจำลองการฌาปณกิจสมัยแรกของวัดพระบาทน้ำพุ
"อันความตาย คือสุดท้ายของชีวิต
ถูกลิขิต มาแต่เกิดกำเนิดนั้น
ไม่มีใคร หลีกพ้นบนทางตัน
ต้องอาสัญ แน่นอนโปรดย้อนครวญ..."

เตาเผาศพปัจจุบัน

สุดท้ายเหลืออะไร?

กองเถ้ากระดูกของผู้ป่วยตั้งแต่ปี2535-ปัจจุบันที่ ญาติไม่มารับ

บริเวณบ้านพักผู้ป่วย

"ควันเขม่า คละคลุ้ง ฟุ้งตลบ
จากซากศพ ที่เขา ไปเผาผี
ไม่รู้สึก รู้สา ประดามี
เป็นร่างที่ ร้างวิญญา คราจาบัลย์
คนโศกเศร้า โศกี อยู่ที่ไหน
มิใช่ใคร ญาติมิตร สนิทนั่น
ร่ำไห้หวน ครวญคร่ำ พร่ำรำพัน
เฝ้าโศกศัลย์ กำสรด สลดใจ
คือเลือดเนื้อ เชื้อไข ในสายเลือด
ไม่แห้งเหือด สัมพันธ์ ให้หวั่นไหว
ร้องระงม อาวรณ์ ก่อนจากไกล
น้ำตาไหล พรากนอง ทั้งสองตา
ต่อแต่นี้ ไม่มี ร่างนี้แล้ว
ที่ผ่องแผ้ว ความดี ที่รักษา
เหลือความหลัง ฝังตรึง ซึ้งวิญญา
คือคุณค่า งดงาม ยามจากกัน
เหลือเพียงแค่ อัฐิ อย่างที่เห็น
เก็บไว้เป็น นิยาม ความอาสัญ
กับคุณงาม ความดี เป็นนิรันดร์
สถิตมั่น ดำรง วงศ์ตระกูล.."