นายคนดีที่หนึ่ง(ตอน4)

ผู้หญิงไม่มีน้ำตา

....ก็จะไม่ให้ฮาได้ไงล่ะ  นายคนดีและเพื่อนไม่มีอาหารอะไรมาเลย ...ขนมอะไรก็ไม่มี ในกระเป๋ามีเหล้ามาสองขวด ส่วนเพื่อนก็มีโค๊กคนละขวด '''''ฮาเลยทั้งวง ครั้งแรกที่เขาขึ้นภูกระดึงน่ะนะ ทำไงได้ล่ะ คนไม่รู้นี่นา
.....ถึงว่าไม่ยอมไปกางเต๊นที่ไกลๆ เพราะมีกลับแกล้มแล้วนี่เอง ก็ถือว่าสงสารแล้วกันนะ ยอมๆไป เข้าวันที่สองของการอยู่บนภูกระดึง ฉันและเพื่อนๆพากันเดินเที่ยวบนภูกระดึงทั้งวันเลย เพราะเดินป่าเป็นสิ่งที่ฉันชอบ แต่.... เหตุการณ์ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น 
....นายคนดีของฉันเดี้ยงแล้วคับท่านเท้าพอง เดินแทบไม่ได้เลย น่าสงสารสุดๆส่วนเพื่อนคนอื่นของเขาก็พอไหว แต่ฉันก็อดที่จะขำไม่ได้ เพราะนายคยดีร่างกายเขาดูแข็งแรงมากๆ แต่ทำไมมาเดี้ยงบนภูกระดึง แถมฉันต้องคอยช่วยเหลือนายคนดีตลอดเวลา
....เล่นเอาฉันเองก็พลอยแย่ไปด้วยเลย เป็นไรที่ทรมานสุดๆเลยที่ต้องคอยพยุงผู้ชายที่มีน้ำหนักมากกว่าเราเกือบครึ่ง เหนื่อยสุดยอดเลย
....หลังจากเหตุการ์ที่อยู่บนภูกระดึงผ่านไปได้สามวัน ก็ถึงวันกลับลงมา นายคนดียังไม่หายเจ็บ ฉันก็ต้องคอยช่วยเขาตลอดการเดินทางกลับลงมา แล้วนายคนดีก็กลับขึ้นรถฉัน ไปพร้อมฉันและเพื่อนๆทั้งหมดเลย จนถึงโคราช
....ตอนี้ฉันเริ่มสนิทสนมกับนายคนดีมากขึ้น ส่วนเพื่อนนายคนดีก็ชอบเพื่อนฉันด้วยนะ นายคนดีอยู่เที่ยวกับฉันต่อที่โคราชสองคืน ทุกคนนอนค้างที่คอนโดของฉันหมด รวมก็สามคู่ ฉันว่าถึงตอนนี้คงไม่ต้องเล่าหรอกมั้งว่าเกิดไรบ้าง...แฮ่ๆๆคิดเองนะคะ...
....หลังจากนั้น ฉันกับนายคนดีก็คบหาดูใจกันเรื่อยมา หนึ่งปีแรกที่ฉันได้รู้จักกับนายคนดี ฉันว่า .. ฉันเสียน้ำตากับเขาทุกอาทิตย์เลยก็ว่าได้มั้ง แต่ไม่รู้ทำไมฉันถึงได้ทนขนาดนั้น เขาทำให้ฉันเสียใจหลายต่อหลายครั้งแต่ฉันก็ยอมและทน ฉันรู้ตัวเองดีว่าฉันรักนายคนดีมากๆ เวลานายคนดีโทรมาให้ไปหาที่ระยองฉันก็ขับรถไปทันที หลังเลิกเรียน ไปคนเดียวด้วย มืดด้วย ตี1 ตี2 ฉันก็ไป
....มีครั้งนึงที่ฉันจำไม่เคยลืม นายคนดีให้ไปหา ตอนกลางคืน พอไปถึงระยองก็เช้าแล้วเมื่อเจอกับนายคนดีอยู่ด้วยกันได้แค่ชั่วโมงเดียว ก็มีเหตุให้ฉันต้องขับรถกลับโคราชทันที....เชื่อไหมว่าฉันขับรถกลับทั้งน้ำตามาตลอดทาง จนถึงกบินบุรีเลย ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าทำไม? เขาทำกับฉันได้ไง
....เห็นฉันไม่มีหัวใจรึไงก็ไม่รู้...คิดแล้วมันน่าเศร้าจริงๆ...สงสารตัวเองสุดๆ