ราตรีหนึ่งซึ่งมีเธอ

แมงกุ๊ดจี่

ม่านหมอกคละคลุ้งเป็นควันสีขาว
ฟุ้งกระจาย  เป็นไอเย็นของความสดชื่นหากสัมผัส
ว้าว!   ที่แห่งนี้ใยจึงคลายวิมาน   เพราะเหตุใดหนอหัวใจ
จึงรู้สึกสบาย   และอบอุ่น   ไม่หวาดหวั่น หวาดกลัวต่อสิ่งใดเลย  
"ที่นี่   คือที่ไหน?"   หญิงสาวถามชายหนุ่มที่จูงมือเดินฝ่าหมอกควัน
"ความฝันของเธอไง"   ชายหนุ่มเอ่ยบอก   โดยไม่ยอมหันหน้ามา
"ว้าว !   แบบนี้หรือที่เขาเรียกว่าฝันดี"   
เธอถามเขาอีกพร้อมปล่อยมือแล้วค่อย ๆ  หมุนตัวไปรอบ ๆ      
"ใช่  เธอชอบมั้ย?"    ชายหนุ่มถาม
"ชอบมากค่ะ"   เธอตอบคำถามนั้นโดยที่ไม่ได้มองไปยังผู้ถามเลย
"เธอมีเวลาที่จะฝัน  และมีฉันได้ไม่นานนัก" น้ำเสียงของชายหนุ่ม
ฟังแล้วช่างหม่นหมอง   และสัมผัสได้ถึงความเศร้า
"อืม..."  หญิงสาว  งง  กับสิ่งที่เขาบอกออกมา   และไม่เข้าใจว่า...
ทำไม?  จึงได้ไม่นาน...    งง  ๆ       ได้แป๊บเดียวเธอก็ไม่คิดซะแล้ว  
เพราะตื่นเต้นกับเรื่องใหม่ที่เข้ามาให้สัมผัส    และเรียนรู้...
"ฉันฝัน  และในฝันฉันมีคุณ"  เธอทำหน้าสงสัย และแววตาค้นคำตอบ
แลัวหันหลังกลับไปถามผู้ที่เดินนำหน้าเธอ   หลังจากเธอปล่อยมือเขาแล้ว
"แล้วคุณเป็นใคร?"   เธอคว้ามือเขา   เพื่อให้เขาหันกลับมาตอบคำถาม
"เป็นคนที่คุณรัก  และรักคุณ"  เขาตอบแต่ยังไม่หันหน้ามาเพื่อสารภาพใดใด 
เพียงแต่บอกเล่าด้วยน้ำเสียงที่เปิดเผยถึงความปวดร้าว   เศร้าสร้อย..
"เป็นคนที่ฉันรัก  ?"    เธอทำหน้างง  ๆ   แล้วหันไปทางเขา  ที่เธอจับมือไว้
" ทำไม?  ฉันไม่เคยเห็นหน้าคุณเลย   และทำไม?  ฉันจึงจำคุณไม่ได้"
เธอถามเขา แต่ไร้คำตอบ...
"ผมจะอยู่กับคุณได้แค่ในฝันเท่านั้น"  เขาพูดเสียงเศร้าอย่างเดิม
"พอคุณตื่นคุณก็จะลืมผม"  เขาเน้นน้ำเสียงเหมือนตอกย้ำความรู้สึกให้เจ็บแปลบ
" คุณกำลังจะบอกฉันว่า...ฉันรักคุณเพียงในฝันใช่ไหม?"  เธอถามเขาทั้งที่ไม่เห็นหน้า
เพียงแต่รู้ว่านั้นเป็นชายหนุ่มที่เธอรู้สึกรัก  โดนไม่มีเงื่อนไขใดใด
"ใช่ผมเองก็รักคุณได้ในฝันเท่านั้น"  เขาตอบพร้อมกลับหน้ามาหาเธอ
เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นหน้าเขา  ใช่เขาคือ *ชายในฝัน*  ที่เธอเคยฝันถึงเสมอ ๆ
ใบหน้าเกลี้ยงเกลา  มีคิ้วดกดำเข้ม  แววตาขี้เล่น  จมูกโด่งเป็นสัน  ริมฝีปากบาง
ที่รับกับใบหน้าเรียวมนได้รูป  บนใบหน้าที่เปื้อนด้วยรอยยิ้มที่บ่งบอกถึงความอบอุ่น
รูปร่างที่สูงโปร่ง   บ่งบอกถึงบุคลิกที่อ่อนโยน  สุขมนุ่มลึกแววตากลุ้มกริ่มทรงเสน่ห์
เห็นแค่แว๊บแรกเหมือนเขาตรึงเธอไว้  สะกดไว้ด้วยเวทมนต์ซะแล้วอย่างง้าน....
"เราพบกันแค่ในฝันเท่านั้นหรือคะ"   หญิงสาวถามเขาด้วยความรู้สึกที่เจ็บแปลบบ้างแล้ว
"ใช่ครับ   เราเป็นได้เท่านี้"  ชายหนุ่มหันมาพร้อมสบตาที่ปริมด้วยน้ำตาของหญิงสาว
"ฉันเข้าใจแล้วค่ะ  ฉันจะฝันถึงคุณได้นานแค่ไหน?"  หญิงสาวตอบกลับไป
พร้อมกันน้ำตานองหน้า   ความรู้สึกปวดร้าว   สับสนเกิดขึ้น   จนกักเก็บน้ำตาไว้ไม่อยู่
จึงปล่อยให้พรั่งพรูออกมา   ด้วยความปวดร้าวแสนสาหัสที่บาดลึกลงในหัวใจของตัวเอง
"เท่าที่คุณอยากจะฝัน   หรือเมื่อคุณพบใครที่ใช่"  
เขากลุ้มหน้าลงเพื่อหลบซ่อนความปวดร้าว
"แล้วคุณล่ะคะ   คุณฝันถึงฉันบ้างมั้ย?"  
หญิงสาวถามเขากลับแล้วสบตาเอาคำตอบ
"ผมจะอยู่ในฝันคุณ  เมื่อคุณฝัน  ผมไม่สามารถฝันถึงคุณได้  
เพราะนี่เป็นฝันของคุณ  มันเป็นความต้องการของคุณ   
เมื่อคุณไม่ต้องการ  ผมก็หมดความหมายสำหรับคุณ"   ชายหนุ่มกล่าว
"ถ้างั้น   ตอนนี้ฉันฝันอยู่   นี่เป็นความฝันของฉัน?"   หญิงสาวกล่าว
พร้อมเอามือปาดน้ำตาบนแก้มป่องสองข้าง   แล้วยิ้มแก้มปริที่เปื้อนทั้งน้ำตา...
"ครับ   ตอนนี้ฝันว่ามีผมอยู่เคียงข้าง"   ชายหนุ่มหันมายิ้มให้ด้วยความอ่อนโยน และอบอุ่น
"ถ้าอย่างนั้น   ทุก ๆ  คืนฉันจะฝันถึงคุณ"  หญิงสาวตอบพร้อมรอยยิ้มที่สดใส
"เราจะพบกันในฝันทุกคืนครับ"   ชายหนุ่มยิ้มพร้อมจับมือเธอไว้บ่งบอกว่านั้นคือคำสัญญา
กริ๊งงงงงงงงงงงงงง   กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงง   กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงง....
เสียงนาฬิกาปลุกเวลา  06.00 น.  เข็มยาวกับเข็มสั้นตรงกันพอดี๊  พอดีเลย
"เช้าแล้วเหรอ? เนี๊ย?"  จามจุรี  โงนเงนลุกขึ้นจากเตียงทั้งที่ยังหลับตา
"มัยมันเช้าเร็วจังหว่า  อยากนอนต่อจังเลย"  หญิงสาวบนพึมพำเดินเข้าห้องน้ำ
เวลาบ่าย 3  โมงครึ่งพอดี...
"จุรี   เธอไปทำอะไรมามัยหน้าตาเหมือนคนไม่ได้นอนเลย"  
เสียงของ จิ (จิรภา) เพื่อนสนิทในที่ทำงานทักขึ้น
"อืม...ฉันไม่ได้นอนเลย  มัวแต่ฝันทั้งคืน" หญิงสาวตอบเพื่อนพร้อมยิ้ม ๆ
"ฝันเหรอ?  บ้าป่าวว่ะ"  จิมองหน้าเพื่อแบบงง ๆ   
"ก็แสดงว่าหลับสิถึงฝันยัยบ๊อง"   หล่อนย้ำ
"เอ่อ  ฝันดีซะด้วย  นะจะบอกให้"   ตอบซ้ำทำหน้าตาทะลึ่งอีกนะ
"ฝันถึงหนุ่มรูปงานหรือย่ะ   ยัยบ๊อง"   พูดจบก็หัวเราะคิกคักใหญ่
"แปลกนะฉันพึ่งจะฝันก็เมื่อคืนนี้แร่ะ  เหมือนจริงซะด้วยนะ"   
จุรีเล่าให้เพื่อนสาวฟังพร้อมกับสีหน้าครุ่นคิด   ถึงเรื่องราวเมื่อคืนที่ตัวเองฝันถึง
"ฝันกลางคืนแย่  กว่าฝันกลางเลยนะจะบอกให้  หรือไม่ก็ฟุ้งซ่านแล้วเธอหน่ะ"
เพื่อนสาวแหย่ให้   พร้อมกับพูดประชดอีกด้วยสิ
"อืมอาจจะจริง"   หญิงสาวตอบเพื่อนสาวแต่แววตาก็ยังเหม่อลอย  
เพราะยังคิดถึงเรื่องราวเกี่ยวกับฝันที่เกิดขึ้นในขณะที่ตัวเองหลับไหลเมื่อคืน...
หล่อนพยายามคิดว่าเหตุใดจึงได้ฝันถึงชายหนุ่มคนนั้น   แล้วเขาเป็นใคร?
ทำไม?   ทุกวันที่ผ่านมาเธอไม่เคยเจอเขาสักที่   ไม่ว่าที่ไหน?   ไม่ว่าจะขึ้นรถเมล์   
ในที่ทำงาน  ลูกค้าที่เคยนัดพบ  หรือห้างสรรพสินค้าที่เคยไปเดินซื้อของ   
แล้วเขาเป็นใครกันนะ  เธอถึงได้เพ้อเจ้อ ฟุ้งซ่านฝันถึงเขาได้  เป็นเรื่องราวขนาดนี้   
หญิงสาวทำหน้างง  ๆ     แล้วหันไปมองหน้าเพื่อนสาว
"ฉันจะบอกให้  เล่นเน็ตมากไปรู้ป่าว  มันไม่มีหรอกผู้ชายรักจริงในอินเตอร์เน็ต"
เพื่อนสาวสบตาแล้วเอ่ยออกมาเหมือนรู้ทันว่าเพื่อนตัวเองฟุ้งซ่านไปไกล   กับโลกออนไลน์
เพราะหลังๆ   เห็นจุรีจะใช้มากเหลือเกินช่วงนี้  และมีอะไรมาเล่าให้เธอฟังมากมาย  เหลือเกิน
และดูเหมือนเพื่อนสาวจะมีความสุข   และสนุกกับการที่ได้เล่าข่าวสาร  และบทความ
ที่เธออ่านเจอ  แต่หลัง ๆ   เธอหลงเข้าไปเวปหนึ่งที่พูดถึงเรื่องของ  "Somat"   
ใช่คู่แท้ที่เพื่อนสาวค้นหามาเกือบทั้งชีวิต   เธอจึงสรุปว่าเพื่อนตัวเองกำลังเข้าขั้น..
 ฟุ้งซ่านหลงทิศทางไปกับโลกอินเตอร์เน็ต...
"เอ่อ  อาจจะจริงของเธอ"  เพราะฉันไม่เคยฝันแบบนี้ซักที  "
ช่างมันเถอะ  ยังไงมันก็เป็นแค่ความฝัน"  ทั้งสองคนหัวเราะคิกคักกันใหญ่  
แล้วแยกย้ายกันไปทำงานตามหน้าที่ปกติ...
....................................................................................................................
เพียงหนึ่งคืนเท่านั้นใจฉันขอ
หวังพนอ...ได้เคียงเพียงในฝัน
เสมือน*รัก*บรรจบจึงพบกัน
รักนิรันดร์...ในฝัน...ยังหวังเคียง...
"ราตรีหนึ่งซึ่งมีเธอ"  เป็นซีรี่ส์รักออนไลน์...
ตั้งใจเขียนเรื่องนี้เพราะผู้เขียน(ขอแทนตัวว่าผู้เขียนนะค่ะ)
เคยรู้สึกแบบนี้   ในบางช่วงอาจแทรกซ้อนความรู้สึก
ที่เป็นความรู้สึกของผู้เขียนลงไป  ผสมผสานกับจินตนาการ
ผูกเข้ากับเนื้อเรื่องบางตอน  อาจจะแบ่งเป็นภาค ๆ   หรือเป็นตอน ๆ
เพราะในแต่ละช่วงเวลาที่ค้นพบความรู้สึกของตัวเองนั้นแตกต่าง
บางครั้งก็พบความรู้สึกพิเศษ  ไม่มีเหตุผลจะค้นให้ตัวเองเข้าใจได้ 
เพราะว่ามัน..เป็นรักเพ้อฝัน  บนโลกอีกโลกที่เปรียบเสมือนโลกจริง
ที่ความรู้สึกก้ำกึ่งระหว่างความเป็นจริงในชีวิตประจำวัน
และ   ความเสมือนจริงในโลกออนไลน์   ที่ไม่อาจจะคิดกล่าวโทษ
พรหมลิขิต   หรือโชคชะตา   นำพามาให้พบเจอ  หรือโทษว่าเพียง...
คืนหนึ่งซึ่งฟุ้งซ่าน   จนแยกไม่ออกว่าเป็นความจริงหรือความฝัน....
จากใจใบน้อย  : แมงกุ๊ดจี่ขี้ควาย...