หนูยังไม่อยาก.....

กชมนวรรณ

แพรวา แต่งงานมา 5 ปีแล้ว แต่ยังไม่มีลูก มีเงินพอเหลือเก็บเลยขอให้สามีแยกบ้านออกมา และสามารถซื้อ บ้านจัดสรร ได้แห่งหนึ่งอยู่ในเมือง แต่เข้าซอยมานิดหน่อย ไม่พลุกพล่าน เงียบสงบ ไม่สมกับอยู่ในเมือง   แพรวาได้ลาพักร้อน 1 อาทิตย์ เพื่อ อยู่ตกแต่งบ้านใหม่ ส่วนสามีลาไม่ได้จะกลับถึงบ้านก็ ราว
2  ทุ่ม วันนี้เป็นวันที่ 3  แล้วที่แพรวาจัดบ้านให้น่าอยู่ พร้อมคิดในใจอยากจะมีลูก สักคน จนเย็น แพรวา จึงละมือจากงานบ้าน คิดว่าจะไปเดินสำรวจหมู่บ้านใหม่สักหน่อย ออกกำลังกายไปในตัวด้วย ก็มันยังไม่ค่ำนี่ แค่หกโมงเย็นเอง คงไม่มีอันตราย อะไรหรอก แพรวาคิดในใจ พักสักครู่จึงเปลี่ยนชุด แล้วเดินออกจากบ้านโดยไม่ลืม ปิดประตู หน้าบ้าน และ รั้ว 
                  แพรวาเดิน สำรวจจนรู้สึกเหนื่อย จึงเดินกลับบ้าน พร้อมคิดว่าตนและสามีคิดถูก ที่มาซื้อ บ้านที่นี่ แม้จะอยู่ต่างจังหวัดจากบ้านเดิม แต่มันก็ใกล้ที่ทำงานของตน และ สามี ราคาก็ไม่สูงมาก สำหรับคนวัยทำงานทั้ง 2 คน พร้อมคิดในใจว่า ถ้ามีลูก คงจะไม่ต้องห่วงมากด้วย เพราะไม่พลุกพล่าน สามารถขี่รถได้สบาย เด็กๆ ก็สามารถถีบจักรยานเล่นตามถนน ในหมู่บ้านได้คิดได้แค่นั้นก็
เห็น เด็กผู้ชาย อายุราว 5-6 ขวบคนหนึ่งขี่จักรยานสวนมา แพรวายิ้มให้เด็กน้อยด้วยความเป็นมิตร และความคิดที่อยากมีลูกก็ จู่โจมเข้ามาในใจแพรวาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้แพรวารู้แล้วว่าตนอยากมีลูกชาย เพราะเด็กคนนั้นน่ารัก เหลือเกิน คิดพลางอ้าว ถึงบ้านแล้ว งั้นหนูน้อยคนนั้นก็อยู่ติดกับบ้านแพรวา ซินะ
พรุ่งนี้ แพรวา คิดไว้ในใจ จะต้องทำความรู้จักกับหนูน้อย คนนี้ให้ได้ เพราะน่ารัก น่าชังเหลือเกิน นี่เหลืออีก 3  วัน แพรวาต้องเตรียมตัวไปทำงานแล้ว
                     รุ่งขึ้น หลังจากสามีออกไปทำงาน แล้ว แพรวาก็ไปด้อมๆ มองๆ แถวบ้านติดกันหลังนั้น เห็นปิดประตูเงียบ คงออกไปทำงาน และ ไปโรงเรียนกันหมดแล้ว แพรวาคิด เดี๋ยวตอนเย็น ค่อยดูใหม่ พร้อมกับเข้าไปจัดบ้านต่อ
จน 6 โมงเย็น แพรวาก็ออกไปเดินเล่นเหมือนเมื่อวานพร้อม เอาขนมติดมือไปด้วย เผื่อเจอ เด็กน่ารักคนนั้นอีก เดินจนเกือบพลบค่ำ จึงเดินกลับบ้าน นั้นไง
เจ้าคนน่ารักกำลังถีบจักรยานออกจากบ้าน สวนทางมา แพรวารีบยิ้ม ทักทาย
พร้อมพูดว่า   "หวัดดีจ๊ะ หนุ่มน้อย ชื่อรัยจ๊ะ น้าชื่อ แพรวา อยู่บ้านติดกะหนูนะเพิ่งย้ายมาใหม่จ๊ะ"
                      "สวัสดี คับ คุณน้า ผมชื่อ น้องปอคับ น้องปอเห็นคุณน้าย้ายมาอยู่ตั้งแต่วันแรกแล้วคับ ดีใจจังคับ"
                        "แม้ น่ารัก แล้วเรียนที่ไหนจ๊ะ"
                         " อนุบาล............คับ ชั้น 2 คับ"
                         "อิอิ อยู่ตึกชั้น 2 หรอจ้า นี่จ๊ะขนม น้าหยิบมาฝากรู้ว่าต้องเจอหนูอีก แน่ๆ"
                    ยังไม่ทันที่น้องปอจะรับขนม ก็ได้ยินเสียงเรียก เบาๆ ให้น้องปอเข้าบ้าน แพรวาหันไปดู เห็นผู้หญิงคนหนึ่ง ตัวเล็ก ผิวขาวจัด ยืนเรียกน้องปอยู่หน้าบ้าน น้องปอ รีบบอก
                            "ปอเข้าบ้านก่อนนะ คับ คุณน้า แม่ปอเรียกแล้ว"พร้อมกลับหัวรถจักรยานคันเล็ก กลับทางเดิม ไม่ยอมรับขนมจากมือของแพรวา
                          แพรวา ส่ายหัวพร้อมยิ้ม เดินเข้าบ้าน เพื่ออาบน้ำ คืนนั้นแพรวาเล่าเรื่องน้องปอให้สามีฟังพร้อม บอก ถ้ามีลูก อยากมีลูกชายอย่างน้องปอสักคน
เพราะน่ารักเหลือเกิน...
                           คืนนั้น แพรวา ฝันถึงน้องปอ บอกว่ามาบอกลา เพราะคงไม่ได้เจอกับแพรวาอีก น้องปอ ต้องไปอยู่ที่อื่นกับ พ่อ-แม่-พี่สาว แพรวายังจำภาพในฝันได้ดี น้องปอนั่งบนจักรยานคนเล็ก มือหนึ่งจับแฮนด์รถ อีกมือ โปกให้แพรวาแล้วถีบจักรยานเข้าไปในซอยลึก...
                          รุ่งขึ้นแพรวาตื่นสาย ในหู ได้ยินเสียงดังโครมคราม ๆ ที่บ้านติดกันสักพัก ได้ยินเสียงพระสวด แพรวารีบลุกขึ้นอาบน้ำ แต่งตัวเดินมาข้างล่างคิดในใจว่า บ้านน้องปอคงทำบุญ บ้าน เพราะเสียงพระสวด เลยเดินออกมานอกรั้ว คิดว่าจะแวะไปทำรู้จัก กับครอบครัวน้องปอ มีอะไรจะได้ช่วยเหลือกันได้
                           ออกมาต้องแปลกใจเพราะ ที่ถังขยะ ของหมู่บ้านมีขยะทิ้งอยู่มากมายทั้งที่นอน เครื่องนอนต่างๆ แต่ที่แพรวาแปลกใจมากๆ คงจะเป็นรถจักรยาน คันเล็กของน้องปอ อยู่ในสภาพ ฝุ่นแขอะ ขละเหมือนไม่ได้ล้างมาสักเดือนทิ้งรวมอยู่ด้วย แพรวาเห็นมีคนในบ้าน วุ่นวายกันอยู่เลยเดิน แล้วไปแล้วถามผู้หญิงท่าทาง คนจีน ท้วมๆ คนหนึ่ง ซึ่งยืนสั่งให้ คนงานขนของออกทางหลังบ้าน  "เออ น้องปอ ไปโรงเรียนแล้วหรอค่ะ เอ๊ะวันนี้วันหยุดนี่ น้องปอไม่อยู่หรอค่ะ" หญิงคนนั้นหันมามองแพรวา ด้วยความตกใจ พร้อมถาม "คุณเจอน้องปอ หรอเจอที่ไหน"   "ถนนหน้าบ้าน นี่แหละค่ะ แกถีบจักรยานคันนั้นเล่นตอนเย็นทุกวัน แหละค่ะ เมื่อวานเรายังทำความรู้จักกันเลย น้องปอเป็นเด็กน่ารักมากนะค่ะ " ไม่ทันพูดจบ หญิงคนนั้น ร้องไห้ โฮ ออกมา" โธ่ น้องปอ น่าสงสาร จริงๆ ลูก" แพรวาถาม ด้วยความสงสัย "มีรัย กันหรอค่ะ" ฮือ ๆ ๆ ๆๆ ๆ ๆ ๆ
                               แกบอกว่าแกเป็นป้าของน้องปอ ค่ะ และ...น้องปอได้เสียชีวิตไปเมื่อ 2 เดือนก่อนแล้ว จากน้ำมือของผู้เป็นพ่อ โดยชงโอวัลติน ใส่ยาแมลงให้น้องปอ กับ พี่สาวกิน ก่อนไปโรงเรียน ทั้งๆ ที่สวม ชุดนักเรียนจะไปโรงเรียนแล้ว ส่วนแม่ออกไปซื้อ ของที่ตลาด พ่อซึ่งล้มละลายจากธุรกิจ รับสภาพกับครอบครัวแบบ คนเคยรวยไม่ได้ เลย วางยาพิษลูก 2 คน เมื่อเห็นลูกเสียชีวิตแล้วจึงอุ้มลูกทั้ง 2 นอนบนเตียงรอ คนเป็นแม่ พอ แม่กลับ จึงยิงแม่พร้อมตัวเอง ตายตามกันทั้งครอบครัว จักรยาน คันนั้น น้องปอรักมาก จะถีบเล่นตอนเย็นหลังทำการบ้านเสร็จแล้วทุกวัน.............
                                 แพรวาไม่รู้ว่าตัวเองเดินกลับมาบ้านได้อย่างไร แม้มันจะอยู่ติดกัน แต่ตอนนั้น รู้ตัวว่ามันไม่มีเรี่ยวแรงแม้จะก้าว ขา แค่ ก้าวเดียว แต่ก็กลับมาถึงบ้านจนได้ เหมือนกับเดินมาเป็นสิบๆ กิโลก็ไม่ปาน พลางทิ้งตัวนอนบนโชฟา น้ำตาไหลพราก น้องปอ ของน้า อย่าไปไหนนะ มาเกิดเป็นลูกน้าอีกครั้งนะ น้าสัญญา ว่าจะเลี้ยงหนู จนเติบโต และ เรียนรู้โลกใบนี้ ให้มากยิ่งขึ้น.......