นายคนดีที่หนึ่ง

ผู้หญิงไม่มีน้ำตา

ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยนะเนี่ยว่ามันเกิดได้งัย ทุกวันนี้ฉันยังงงๆอยู่เลย เพราะนายคนดีอยู่ตามรังควานฉันมาตลอดเลย แต่ทำงัยได้ ฉันเองก็ต้องการจะให้เขาตามฉันแบบนี้ตลอดไป  ถ้าวันนึงนายคนดีหยุดตามฉันเมื่อไหร่ ฉันจะเป็นงัยก็ไม่รู้ คงเหมือนร่างที่ไรเงา ถ้าฉันขาดนายคนดีไป 
 ก็ไม่มีไรมากหรอกนะ ฉันแค่อยากบอกเธอว่า ฉันได้เจอกับนายคนดีที่ไหนและเมื่อไหร่ และฉันมีความสุขมากแค่ไหนตั้งแต่ฉันได้รู้จักกับเขา เธออิจฉาฉันแล้วล่ะซิ ก็ได้นะฉันจะเล่าให้เธอฟังก็ได้ แต่เธอห้ามบอกใครนะนะ ไม่งั้นฉันโกรธเธอจริงๆด้วยนะ (ก็ได้ฉันสัญญา)นั่นเป็นคำพูดจากปากเพื่อนรักของฉัน เธอสัญญากับฉันแล้วนะ ว่าจะไม่บอกใคร งั้นไปเอาน้ำมาให้ฉันดื่มก่อนสิ เดี๋ยวคอแห้งฉันจะได้ไม่ต้องลุกไปหยิบงัย (อ่ะเอาไปแล้วรีบๆเล่ามาเดี๋ยวนี้เลย)เพือ่นฉันเริ่มทำหน้าไม่พอใจละซิ
งั้นฉันจะเริ่มแล้วนะ เอ...แล้จะเริ่มงัยดีหว่า...ล้อเล่นน่า....อ่ะๆๆเริ่มละ ก็ตอนที่ฉันอยู่โคราชงัย ตอนนั้นฉันเรียนอยู่ปวส ปี 2 พร้อมกับเธอนั่นแหละ ก็ช่วงที่เราหยุดเรียนตอนคริสมาสงัย นั่นก็ประมาณห้าปีแล้วนะเธอ ก็ตอนนั้นเราคุยกันในกลุ่มเพื่อนสนิทเจ็ดสาว ว่าเราจะไปปีนเขากัน หามาหลายที่มากๆ แต่ก็มาจบที่ภูกระดึง ที่ที่เราตกลงกันได้แน่นอนแล้ว ว่าเราจะไปกัน จากนั้นเราก็นัดเวลาและกำหนดการต่างๆว่าเจอกันที่ไหนเมื่อไหร่ แต่นะวันนั้นมีเธอคนเดียวที่ไม่ว่างไปด้วย และไม่ได้ไปกับพวกฉัน งานนี้ก็เลยมีแค่หกสาว อ๊ะๆๆๆมีอีกหนึ่งคน เกือบลืมไอ้โหน่ง รุ่นน้องที่น่ารักไม่รู้นึกงัยมันอยากไปด้วย มันเป็นผู้ชายคนเดียวนะที่ไปน่ะ ไม่รู้คิดงัยของมัน แต่ก็ช่างเหอะถือเป็นสีสันในหมู่สาวๆอิอิ..นะวันเดินทาง ฉันต้องตื่นแต่เช้า เพื่อที่จะไปรับเพื่อนๆทุกคนตามที่นัดกันไว้ กว่าจะออกเดินทางได้ก็เสียเวลาไปตั้งเกือบสองชั่วโมงแนะ สาวๆก็งี้แหละกลัวไม่สวยก็เลยช้าหน่อย นะเวลาที่เราเดินทาง ตลอดเวลาที่รถเริ่มเคลื่อนออก ก็มีเสียงคุยกันตลอดทางฉันก็หวังว่าทุกคนจะอยู่เป็นเพื่อนฉันได้ตลอดการเดินทาง แต่...				

มีต่อนะคะ ไว้จะมาเร็วๆนี้(หน้า1)